Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 sierpnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze III Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Mirosław Rogowski

Protokolant:Dorota Osojca

po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2016r. w Kamiennej Górze

sprawy z powództwa małoletniego G. M. reprezentowanego przez M. K.

przeciwko D. M.

o podwyższenie alimentów

I.  podwyższa z dniem 21.04.2016r. alimenty należne od pozwanego D. M. małoletniemu G. M. do kwoty 400,00 zł (czterysta złotych) miesięcznie, płatne do 15-go dnia każdego miesiąca do rąk matki dziecka M. K. z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki, z dotychczasowych w kwocie 200,00 zł zasądzonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubinie z 23.11.2000r. w sprawie sygn. akt III RC 544/00,

II.  w pozostałej części umarza postępowanie,

III.  nakazuje pozwanemu, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze) kwotę 120,00 zł tytułem kosztów sądowych,

IV.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. IIIRC 71/16

UZASADNIENIE

M. K., działająca w imieniu małoletniego G. M. domagała się podwyższenia alimentów należnych mu od pozwanego D. M. do kwoty 800 zł miesięcznie, z dotychczasowej – 200 zł. Ż. pozwu uzasadniła tym, że zasądzona w 2001 r. kwota 200 zł jest zbyt niska z uwagi na to, że wzrosły potrzeby powoda w związku z dorastaniem, zwiększyły się dochody pozwanego w wynika wyjazdu do pracy za granicę oraz zmniejszyły się jej możliwości alimentowania syna z uwagi na pogorszenie się stanu zdrowia.

W odpowiedzi na pozew (k. 22 – 23), pozwany uznał powództwo do kwoty 400 zł miesięcznie, wnosząc o jego oddalenie w pozostałej części. Potwierdził, że od 2012 r. przebywa i pracuje w Wielkiej Brytanii ale zarzucił, że nie stać go na płacenie wyższych niż 400 zł miesięcznie kwot z uwagi na to, że założył nową rodzinę, w skład której wchodzi także obecna, niepracująca partnerka i ich 2 letni syn. Podniósł, że w miarę możliwości interesuje się powodem poprzez utrzymywanie styczności przez media elektroniczne oraz osobiste spotkania w razie przyjazdu do Polski oraz, że finansuje mu koszty korzystania z telefonu i – okazjonalnie – niektóre inne potrzeby.

Po zapoznaniu się z odpowiedzią na pozew, na rozprawie w dniu 10. 08. 2016 r., (k. 29; 00:09:34) M. K. ograniczyła żądanie pozwu do uznanej przez pozwanego kwoty 400 zł.

Sąd ustalił:

M. K. (dawniej P.) i pozwany D. M. są rodzicami małoletniego powoda G. M., który ma 16 lat. Władzę rodzicielską nad nim wykonuje matka, która bezpośrednią pieczę nad nim wykonywała z pomocą swojej matki H. P.. Ojciec zobowiązany był i jest natomiast do płacenia alimentów w kwotach ustalanych przez sąd. Ostatnia konkretyzacja jego obowiązku alimentacyjnego miała miejsce w wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie z 23. 11. 2000 r. na kwotę 200 zł miesięcznie.

dowód: akta III RC 544/00 Sądu Rejonowego w Lubinie.

Wtedy:

- powód G. M. był w wieku 1 roku i posiadał typowe dla wieku potrzeby. Matka

szacowała je na kwotę około 300 zł miesięcznie,

- matka dziecka M. K. nie pracowała i nie miała żadnych swoich dochodów. Mieszkała z dzieckiem u swoich rodziców i oboje pozostawali w całości na ich utrzymaniu,

- pozwany odbywał karę pozbawienia wolności. Nie miał swoich dochodów ani majątku. Poza powodem nie miał na utrzymaniu innych osób. Miał podstawowe wykształcenie oraz ukończone kursy zawodowe murarza – zbrojarza oraz blacharza – dekarza. Przed osadzeniem w zakładzie karnym pracował w piekarni.

dowód: akta IIIRC 544/200

Obecnie:

Powód ma 16 lat. Jest ogólnie zdrowy, a jego potrzebę są w dalszym ciągu typowe. Matka Szacuje jej na kwotę 800 – 1.000 zł miesięcznie. Uczy się w zasadniczej szkole zawodowej zawodu mechanika samochodowego. Za odbywane praktyki zawodowe w warsztacie samochodowym otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 130 zł miesięcznie. Utrzymuje z pozwanym kontakt za pomocą elektronicznych środków komunikacji. Ojciec zakupił mu telefon i finansuje korzystanie z niego.

M. K. wyszła za mąż i z nowego związku ma 8 letniego syna. Nie wykonuje żadnej pracy zarobkowej. Zajmuje się prowadzeniem domu i wychowaniem syna. Nie posiada statusu osoby bezrobotnej. Cierpi na padaczkę pourazową ale nie nabyła uprawnień rentowych. Jej rodzinę utrzymuje mąż zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. Na powoda otrzymuje zasiłek rodzinny w wysokości 108 zł miesięcznie. Otrzymuje też wsparcie z programu 500+.

dowód: zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. – k. 28,

twierdzenia M. K. – k. 29 (00:09:34 – 00:15:15).

Pozwany od 2012 r. przebywa i pracuje w Wielkiej Brytanii. Założył nową rodzinę, w której urodził się 2 letni obecnie syn. Jego partnerka nie pracuje. Sam utrzymuje całą rodzinę. Jego dochody nie są znane (twierdzenia pozwanego – k. 22).

Sąd zważył:

Zgodnie z art. 138 k.r.o. podstawą zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego może być zmiana stosunków. Należy przez nią rozumieć zmianę okoliczności wymienionych w art. 135 § 1 k.r.o: potrzeb uprawnionego, w przedmiotowej sprawie powoda G. M. oraz możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanych - ojca D. M. i matki M. K.. Punktem odniesienia do sytuacji obecnej jest stan ustalony w toku postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem z 23. 11. 2000 r. Aby zmiany te skutkowały nową konkretyzacją obowiązku alimentacyjnego powinny być istotne, czyli w odpowiednio dużym zakresie i trwałe.

Wzrost potrzeb powoda nie budzi wątpliwości i znajduje potwierdzenie w stanowisku procesowym stron postępowania. Ostatecznie obie przystały na kwotę 400 zł miesięcznie, gdyż M. K. cofnęła żądanie ponad kwotę uznaną przez pozwanego. W konsekwencji postępowanie w tym zakresie podlegało umorzeniu na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. (pkt II wyroku). Orzekając, Sąd uznał, że cofnięcie pozwu było dopuszczalne i prawnie skuteczne, bo nie kłóciło się z zasadami współżycia społecznego oraz nie zmierzało do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.).

Dokonując oceny poczynionych ustaleń dla potrzeb zbadania skuteczności częściowego cofnięcia pozwu i w konsekwencji - warunków do wydania wyroku z uznania powództwa Sąd uznał, że zasądzone kwoty po 400 zł miesięcznie, zwiększone o kwotę zasiłku rodzinnego (108 zł) i kwotę dochodów powoda z wynagrodzenia za praktykę (130 zł), dając sumę około 640 zł miesięcznie, powinny wystarczyć dla zaspokojenia większości (w około 80%) potrzeb chłopca na poziomie odpowiadającym stopie życiowej rodziców. W pozostałej części powinna je zaspokoić matka swoim staraniem, obok osobistych starań o jego utrzymanie i wychowanie.

Z powyższych względów orzeczono jak w punkcie I wyroku.

O zwrocie kosztów sądowych orzekł natomiast na podstawie w art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 § 1 k.p.c.