Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Bełchatowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR R. S.

Protokolant: D. G.

w obecności oskarżyciela publicznego st. asp. E. K. z KPP w B.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 21.06.2016 r. i 25.07.2016 r.

sprawy przeciwko Ł. B. (1) , urodzonemu (...) w B., synowi P. i J. z domu B.,

obwinionemu o to, że:

w dniu 21 października 2015 roku około godz. 08.00 w B. przy ul. (...) w pokoju zabiegowym Oddziału (...) Szpitala Wojewódzkiego dokonał kradzieży telefonu komórkowego marki S. (...) S. o wartości 350 zł na szkodę S. S.,

tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 kw

1)  obwinionego Ł. B. (1) uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wypełniającego dyspozycję art. 119 § 1 kw i na podstawie tego przepisu w zw. z art. 24 § 1 i § 3 kw wymierza mu karę 200 (dwieście) złotych grzywny;

2)  na podstawie art. 119§4 kw orzeka od obwinionego Ł. B. (1) na rzecz pokrzywdzonego S. S. kwotę 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych z tytułu obowiązku zapłaty równowartości ukradzionego mienia;

3)  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. L. kwotę 252 (dwieście pięćdziesiąt dwa) złote z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionemu z urzędu oraz kwotę 57,96 (pięćdziesiąt siedem 96/100) złotych z tytułu podatku VAT;

4)  zwalnia obwinionego od kosztów sądowych, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II W 877/15

UZASADNIENIE

I. T. (1) pracuje na Oddziale (...) Szpitala Wojewódzkiego w B.. W dniu 21.10.2015 roku pracowała w godzinach 7-19. Około godziny 8 rano do pokoju zabiegowego przyszedł pacjent Ł. B. (1) na pobranie krwi. Na blacie stołu zabiegowego leżał telefon komórkowy S. G. (...) S. w czarnym etui, który poprzedniego dnia zostawił tam inny pacjent tego oddziału S. S. w celu doładowania baterii. Telefon ten wówczas był wartości około 350 złotych. I. T. (1) nie wiedziała czyją własnością jest ten telefon. Po pobraniu krwi od obwinionego zapytała go czyj jest ten telefon. Obwiniony zapewnił I. T. (1), że telefon jest jego własnością i zabrał go, po czym wyszedł z pokoju zabiegowego. Następnie Ł. B. (1) spotkał S. S. i pytał go ile wart jest jego telefon komórkowy. Pokrzywdzony poinformował go, że 300 złotych i na tym ich rozmowa zakończyła się. Około godziny 12 w tym samym dniu do pokoju zabiegowego przyszedł S. S. po swój telefon. W rozmowie z I. T. (1) dowiedział się, że jego telefon zabrał wcześniej z tego pokoju Ł. B. (1). Natychmiast I. T. (1) udała się do sali, w której przebywał obwiniony i przeszukała jego szafkę, ale telefonu tam nie było. W tym dniu obwinionego rano odwiedzała jego konkubina E. S.. U E. S. w miejscu zamieszkania przeprowadzono przeszukanie w dniu 22.10.2015 roku o godz. 11.40, ale nie odnaleziono telefonu pokrzywdzonego. S. S. nie odzyskał już swojego telefonu komórkowego.

(dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego Ł. B. k-72 w zw. z k-15, zeznania świadka I. T. k- 72 w zw. z k-53 i k-18 od słów „jestem” do słów „jego konkubina”, zeznania świadka S. S. k-72 w zw. z k-9 od słów „jestem” do słów „w czarnym pokrowcu”, notatka urzędowa k-4, protokół przeszukania k-10-11).

Obwiniony Ł. B. (1) ma 28 lat, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, a sam utrzymuje się z renty chorobowej w kwocie 600 złotych miesięcznie, nie był dotychczas karany. Ł. B. (1) leczy się z powodu choroby (...). W chwili dokonania zarzucanego mu czynu miał prawidłowo zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Biegła lekarz sądowy specjalista (...) stwierdziła, że obwiniony nie jest w stanie samodzielnie prowadzić rozsądnej obrony w tej sprawie.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego k-14v, opinia sądowo-psychiatryczna k-34-35, opinia uzupełniająca k-47 )

Ł. B. (1) nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu zdarzenia przebywał na Oddziale (...) Szpitala Wojewódzkiego w B.. Około godziny 8 rano poszedł do gabinetu zabiegowego w celu pobrania mu krwi. Podczas tej czynności położył na stoliku swój telefon komórkowy marki S. (...). Po zabiegu wziął ten telefon i wyszedł z pokoju. Obwiniony podniósł, że leżał tam także inny telefon komórkowy w czarnym etui, którego nie zabrał. Ł. B. (1) dodatkowo wyjaśnił, że w tym dniu około godz.10.30 odwiedziła go w szpitalu konkubina E. S., która przyniosła mu papierosy.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego Ł. B. (1) k.-72 w zw. z k- 15)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Z ustaleń Sądu wynika, że dniu 21.10.2015 roku około godziny 8 rano do pokoju zabiegowego na Oddziale (...) Szpitala Wojewódzkiego w B. przyszedł pacjent Ł. B. (1) na pobranie krwi. W tym czasie była tam pielęgniarka I. T. (1). Na blacie od stołu zabiegowego leżał telefon komórkowy S. G. w czarnym etui, który poprzedniego dnia zostawił tam inny pacjent tego oddziału S. S. w celu doładowania baterii. Po pobraniu krwi obwiniony zapewnił I. T. (1), ze telefon komórkowy, który był w pokoju zabiegowym jest jego własnością i zabrał go wychodząc z pokoju. Za takimi ustaleniami Sądu przemawiają zeznania świadka I. T. (1), która pamiętała, że obwiniony wszedł do pokoju zabiegowego bez żadnego telefonu i zabrał ze sobą telefon komórkowy S. G., który był w pokoju zabiegowym. Zeznania świadka I. T. (1) są logiczne, spójne i zasługują na wiarę. Korespondują z nimi zeznania świadka S. S., który potwierdził, że zostawił w dniu 20.10.2015 roku w pokoju zabiegowym w szpitalu na oddziale (...) swój telefon komórkowy marki S. (...) w czarnym etui wartości 350 złotych, aby doładować w nim baterię. Następnego dnia obwiniony w rozmowie z nim rano pytał się pokrzywdzonego ile kosztuje taki telefon. Jest to dodatkowy argument przemawiający za wiarygodnością zeznań świadka I. T. (1), która stanowczo twierdziła, że to obwiniony zabrał ten telefon z pokoju zabiegowego zapewniając ją, że jest jego właścicielem. Rozmowa ta miała miejsce zanim pokrzywdzony poszedł do pokoju zabiegowego odebrać swój telefon i zorientował się, że mu go skradziono. Zeznania świadka S. S. są spójne, logiczne i zasługują na wiarę. Sąd zatem nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego w tej części, której nie przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu i jeszcze dodatkowo wyjaśnił, że w dniu zdarzenia w gabinecie zabiegowym miał swój telefon komórkowy marki S. (...). Na podkreślenie zasługuje fakt, iż I. T. (1) pamiętała dobrze, że obwiniony do tego pokoju wszedł bez telefonu. Tak więc wyjaśnienia obwinionego są jego linią obrony. Bezsporne jest w sprawie, że nie udało się odzyskać skradzionego telefonu, gdyż nie odnaleziono go kilka godzin po kradzieży u obwinionego, ani następnego dnia podczas przeszukania dokonanego w miejscu zamieszkania jego konkubiny, co nie zmienia faktu, iż obwiniony dokonał zarzucanego mu czynu, a świadczy jedynie o tym, że telefon komórkowy pokrzywdzonego został po dokonanej kradzieży ukryty lub sprzedany.

Analizując zatem zebrany w sprawie materiał dowodowy nie ma wątpliwości, że Ł. B. (1) dopuścił się zarzucanego mu czynu. Nie ma w tej sprawie okoliczności wyłączających jego winę, gdyż jest on osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną.

Działaniem swoim obwiniony wypełnił znamiona wykroczenia art. 119 § 1 kw, gdyż w dniu 21 października 2015 roku około godz. 08.00 w B. przy ul. (...) w pokoju zabiegowym Oddziału (...) Szpitala Wojewódzkiego dokonał kradzieży telefonu komórkowego marki S. (...) S. o wartości 350 złotych na szkodę S. S..

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd przyjął fakt, iż pokrzywdzony nie odzyskał skradzionego telefonu.

Jako okoliczności łagodzące Sąd przyjął fakt, iż obwiniony ma trudną sytuację materialną, ponieważ jego jedynym źródłem utrzymania jest renta chorobowa.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd na podstawie art. 119 § 1 kw w zw. z art. w zw. z art. 24 § 1 i § 3 kw wymierzył Ł. B. (1) za popełnione wykroczenie karę 200 złotych grzywny.

Na podstawie art. 119 § 4 kw Sąd orzekł od obwinionego Ł. B. (1) na rzecz pokrzywdzonego S. S. kwotę 350 złotych z tytułu obowiązku zapłaty równowartości ukradzionego mienia.

Orzeczona obwinionemu kara jest adekwatna do czynu, którego się dopuścił i powinna spełnić swe cele w zakresie obu prewencji.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. L. kwotę 252 złote z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionemu z urzędu oraz kwotę 57,96 złotych z tytułu podatku VAT. Kwota ta została zasądzona zgodnie z § 4 ust 1 i § 17 ust. 2 pkt 2 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r. poz.1801).

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 119 kpw w zw. 624 § 1 kpk. Sąd zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych, które przejął na rachunek Skarbu Państwa. Za takim stanowiskiem Sądu przemawia fakt, iż obwiniony mimo młodego wieku jest już na rencie chorobowej i leczy się (...), a zatem ponosi koszty związane z tym leczeniem. Nie jest on w stanie ponadto pracować skoro ma przyznaną rentę chorobową. Zasadne jest zatem zwolnienie go od kosztów sądowych w tej sprawie.