Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 sierpnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie w XI Wydziale Karnym-Odwoławczym

w składzie: Przewodniczący: SSO Arkadiusz Śmiech– spr.

Sędziowie: SO Elżbieta Daniluk

SO Włodzimierz Śpiewla

Protokolant: prot. Katarzyna Zabielska

przy udziale Prokuratora Beaty Syk - Jankowskiej

po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2013 roku

sprawy A. P.

oskarżonej z art. 270 § 1 k.k. i in.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej

z dnia 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt VII K 64/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok, w ten sposób, że:

1.  w podstawie warunkowego zawieszenia wykonania kary w miejsce art. 70 § 1 pkt 1 k.k. przyjmuje art. 70 § 2 k.k.;

2.  na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddaje oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżoną od wydatków postępowania odwoławczego, którymi obciąża Skarb Państwa.

XI Ka 647/ 13

UZASADNIENIE

A. P.oskarżona została o to, że w dniu w dniu 28 listopada 2012 roku na drogowym przejściu granicznym w S.powiatu (...)na kierunku wjazdowym do Polski, podczas kontroli granicznej posłużyła się podrobionym „Oświadczeniem o zamiarze powierzenia wykonywania pracy obywatelowi Republiki Białoruś, Republiki Gruzji, Republiki Mołdowy, Federacji Rosyjskiej lub Ukrainy „nr GAZ. (...)oraz posłużyła się swoim białoruskim paszportem serii (...), w którym na stronie 7 zamieszczona była polska wiza typu (...)nr (...), uprawniająca do wykonywania pracy zarobkowej na terytorium Polski, która w dniu 21.11.2012 r. w Konsulacie RP w B. (...)została wyłudzona poprzez poświadczenie nieprawdy, podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego – Konsula RP to jest o czyn z art. 270 § 1 kk w zb. z art. 272 kk w zb. z art. 273 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2013 r. oskarżoną A. P. uznał za winną dokonania zarzucanego jej czynu wyczerpującego dyspozycję art. 270 § 1 kk w zb. z art. 272 kk w zb. z art. 273 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk w zb. z art. 272 kk w zb. z art. 273 kk w zw. z art. 11 § 2 kk skazał ją, a na podstawie art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierzył jej karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił na okres próby w rozmiarze 3 (trzech) lat;

Na podstawie art. 71 § 1 kk wymierzył oskarżonej grzywnę w wymiarze 40 (czterdziestu) stawek dziennych ustalając na zasadzie art. 33 § 3 kk wartość stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych każda;

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w pkt. 2 grzywny zaliczył oskarżonej okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie – okres zatrzymania w dniu 28 listopada 2012 roku, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada 2 (dwóm) dziennym stawkom grzywny;

Zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 90 (dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu poniesionych w sprawie wydatków oraz kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem opłaty.

Od wyroku tego apelację złożył prokurator. Zaskarżając rozstrzygnięcie w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonej zarzucił wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego a mianowicie:

-art. 70 § 2 kk poprzez jego niezastosowanie jako podstawy prawnej zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności w sytuacji, gdy oskarżona jest sprawcą młodocianym w rozumieniu art. 115 § 10 kk;

-art. 73 § 2 kk poprzez nieorzeczenie obligatoryjnego dozoru wobec oskarżonej, która jest sprawcą młodocianym w rozumieniu art. 115 § 10 kk.

Podnosząc powyższy zarzut wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białej Podlaskiej.

Na rozprawie odwoławczej prokurator zmienił żądanie i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie w miejsce art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. w podstawie warunkowego zawieszenia kary art. 70 § 2 k.k. oraz oddanie oskarżonej pod dozór kuratora z mocy art.73 § 2 k.k.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje;

Apelacja jest zasadna i przy zmienionym wniosku zasługuje na całkowite uwzględnienie. Podniesione w środku odwoławczym uchybienie jakiego dopuścił się Sąd pierwszej instancji jest oczywiste, dlatego uwzględnienie apelacji nie wymaga szerszej argumentacji, tym bardziej, że uchybienie to dostrzegł Sąd na etapie sporządzania uzasadnienia wyroku (vide; k.72 akt). Nie ma potrzeby uchylania zaskarżonego wyroku i przekazywania sprawy do ponownego rozpoznania bowiem możliwe było wydanie przez Sąd odwoławczy orzeczenia reformatoryjnego.

A. P. urodzona (...) w chwili przypisanego czynu, tj. w dniu 28 listopada 2012 r. nie ukończyła 21 lat i w czasie orzekania przez Sąd pierwszej instancji (16 kwietnia 2013 r.) nie ukończyła 24 lat. Zgodnie z definicją przewidzianą w art. 115 § 10 k.k. posiada zatem status sprawcy młodocianego. W związku z tym, dla takiego sprawcy okres próby przy warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności określa art. 70 § 2 k.k., który stanowi lex specialis w stosunku do przepisu art. 70 § 1 k.k. Wobec takiego sprawcy obligatoryjne jest w okresie próby oddanie pod dozór kuratora. W związku z tym, że oddanie sprawcy pod dozór jest ściśle związane z warunkowym zawieszeniem kary i w przypadku sprawcy młodocianego ma charakter obligatoryjny, przy uzgodnieniu kary w trybie art. 335 k.p.k. na orzeczenie tego środka probacyjnego nie jest wymagana dodatkowa zgoda oskarżonej. W tym stanie rzeczy Sąd odwoławczy w uwzględnieniu apelacji dokonał korekty zaskarżonego wyroku, zgodnie ze sformułowanym na rozprawie odwoławczej, wnioskiem skarżącego.

Mając na uwadze zaprezentowaną motywację, nie dostrzegając uchybień wymienionych w art. art. 439 i 440 k.p.k., które należałoby uwzględnić z urzędu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

Rozstrzygnięcie o wydatkach za postępowanie odwoławcze oparto na zasadzie słuszności z art. 624 § 1 in fine k.p.k.