Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2016r. w S.

odwołania L. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 21 stycznia 2016 r. Nr (...)

w sprawie L. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 192/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 21 stycznia 2016r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił L. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż nie został uznany przez Komisję Lekarską ZUS za osobę niezdolną do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył L. R. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazał, że nie może podjąć żadnej pracy zarobkowej w związku z urazami jakich doznał w całym życiu (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 14.01.2016 r., która nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca L. R. dnia 20 listopada 2015 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 1-4 akt organu rentowego).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 11 grudnia 2015r. ustalił, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (k.42 akt organu rentowego).

Dnia 14 grudnia 2015r. ubezpieczony wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS (k.6 akt lekarskich organu rentowego) i na skutek wniesienia powyższego sprzeciwu wnioskodawca skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 14 stycznia 2016r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (k.44 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 21 stycznia 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy L. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k.89 akt organu rentowego).

Zespół biegłych lekarzy: neurologa, ortopedy, kardiologa w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznał u L. R. stan po złamaniu wyrostka łokciowego lewego po leczeniu operacyjnym z ograniczeniem zakresów ruchomości i dolegliwościami bólowymi wysiłkowymi lewego stawu łokciowego, zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu barkowo – obojczykowego, objawy chondropatii stawów kolanowych bez ograniczenia ruchomości, bez wysięku, bez zaburzeń wydolności chodu, okresowe dolegliwości bólowe odcinków szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa bez objawów rozciągowych i niedowładów, nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemię. W badaniu klinicznym stwierdzono: chód sprawny i wydolny, prawidłowe zakresy ruchomości stawów kolanowych i biodrowych, w obrębie stawów kolanowych objawy chondropatii przedziałów przyśrodkowych, niewielkie ograniczenie wyprostu lewego stawu łokciowego o 20 ⁰, ograniczenie supinacji lewego przedramienia do 20 ⁰, ograniczenie pronacji do 60 ⁰ (norma supinacji i pronacji to 85 ⁰), niewielkie ograniczenie odwodzenia i zgięcia lewego stawu barkowego do 140 ⁰ (norma 160 ⁰), prawidłowe zakresy ruchomości pozostałych stawów kończyn dolnych i górnych, prawidłowe zakres ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa, prawidłowe zakresy ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa, odległość palce-podłoga 10 cm, objawy rozciągowe L. ^,a, H., B. obustronnie ujemne, brak objawów ogniskowych, oponowych i piramidowych, próba R. ujemna, kontakt słowny prawidłowy. Wskazane schorzenia układu ruchu wymagają okresowego leczenia farmakologicznego i rehabilitacyjnego w ramach krótkotrwałych zasiłków chorobowych, nie powodują natomiast niezdolności do pracy. Zmiany chorobowe uwidocznione w badaniach RTG stawów kolanowych, lewego stawu barkowego, lewego stawu łokciowego, z 18.03.2016 r., i w badaniu USG lewego stawu barkowego z dnia 7 kwietnia 2016 r. nie powodują niezdolności do pracy. Podsumowując biegli wskazali, że rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia nie powodują jego niezdolności do pracy zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami (opinia k. 10 i 26).

Ubezpieczony L. R. skończył 57 lat, z zawodu jest tokarzem, a pracował jako pracownik fizyczny na różnych stanowiskach tj. pomocnik maszynisty, kierowca, robotnik budowalny, betoniarz-zbrojarz, spawacz, blacharz napraw pojazdów samochodowych, murarz, mechanik maszyn i urządzeń, a ostatnio jako montażysta mebli (okoliczności niesporne, świadectwa pracy k. 14-36 akt rentowych).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy L. R. nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u wnioskodawcy istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych lekarzy: neurologa, ortopedy i kardiologa i opinia uzupełniająca ortopedy i neurologa (k. 10 i 26) jednoznacznie wskazują na to, że rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia nie dają podstaw do uznania go za niezdolnego do pracy. Biegli lekarze po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną zgromadzoną w sprawie, zbadaniu wnioskodawcy jak również zapoznaniu się z najnowszymi wynikami badań złożonymi przez ubezpieczonego na rozprawie dnia 18.07.2016 r. rozpoznali schorzenia opisane w stanie faktycznym i uznali ubezpieczonego za zdolnego do pracy zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami.

Analizując przedmiotowe opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzone zostały analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Opinie są spójne i logiczne oraz należycie uzasadnione. Biegli wydając opinię mieli na uwadze wiek ubezpieczonego, jego kwalifikacje zawodowe (wykształcenie zasadnicze zawodowe – tokarz, i dotychczas wykonywaną przez ubezpieczonego pracę) i zdolności psychofizyczne. Sąd obdarzył wiarygodnością dowód z opinii biegłych lekarzy w całości zarówno główną jaki i uzupełniającą.

W związku z brakiem przesłanki niezdolności do pracy brak jest podstaw do uwzględnienia odwołania ubezpieczonego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §1 kpc oddalił odwołanie.