Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 137/15
POSTANOWIENIE
Dnia 10 września 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 10 września 2015 r.,
sprawy P. B.
skazanego za czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i inne
z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w J.
dnia 21 listopada 2014 r.
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w J.
z dnia 9 kwietnia 2014 r.
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację, jako oczywiście bezzasadną,
2. zwolnić skazanego z kosztów postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
P. B. został oskarżony o popełnienie czynów wyczerpujących zmieniona: 1.
art. 56 ust. 3 i art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k. w zw. z art.
64 § 1 k.k., 2. art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii,3. art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.
Wyrokiem Sądu Rejonowego w J. z dnia 9 kwietnia 2014 r. od popełnienia
czynu z pkt 1 został uniewinniony, zaś za czyny z pkt 2 i 3 został uznany winnym i
skazany na łączną karę 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.
2
Apelację od tego wyroku złożył obrońca skazanego. Sąd Okręgowy w J.
wyrokiem dnia 21 listopada 2014 r. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie
uznając apelację za oczywiście bezzasadną.
Kasację od tego wyroku wywiódł obrońca skazanego zarzucając rażące
naruszenie prawa procesowego, tj. art. 433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k. oraz art.
458 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. (pkt 1), polegające na nie rozważeniu
zarzutów zgłoszonych w apelacji; art. 6 k.p.k. w zw. z art. 175 k.p.k. (pkt 2),
polegające na uznaniu, że złożenie przez oskarżonego wyjaśnień po 16 miesiącach
od jego zatrzymania i po zmianie obrońcy ma zasadnicze znaczenie dla oceny
prawdziwości prezentowanej wersji, w sytuacji, kiedy wyjaśnienia stanowią dowód i
powinny podlegać ocenie przez Sąd.
Skarżący w konkluzji wniósł o uchylenie orzeczeń Sądów obu instancji i
przekazanie przedmiotowej sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest bezzasadna w stopniu oczywistym, dlatego podlegała oddaleniu
w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
Analiza akt przedmiotowej sprawy, w tym zapadłych rozstrzygnięć, dokonana
w kontekście wywiedzionych w skardze zarzutów dowiodła ich iluzoryczności w
stopniu oczywistym.
Sąd Okręgowy, który poddawał apelacyjnej kontroli orzeczenie Sądu
Rejonowego nie popełnił żadnych błędów i uchybień, w szczególności zaś tych
wyartykułowanych w kasacji. Nieprawdą jest, bowiem twierdzenie obrońcy jakoby
zarzuty apelacyjne nie zostały w sposób właściwy rozpoznane i omówione przez
Sąd odwoławczy. Przeczy temu przede wszystkim treść pisemnych motywów
wyroku, z której jednoznacznie wynika, że wszystkie one zostały z pieczołowitością
rozpoznane, skonfrontowane i omówione.
Sąd Okręgowy w sposób klarowny i zrozumiały wyraził pogląd zgodnie, z
którym postępowanie w sprawie zostało przeprowadzone w sposób prawidłowy, w
jego toku rozważono wszystkie okoliczności ujawnione w toku rozprawy,
poczyniono właściwe ustalenia faktyczne, z których wyciągnięto słuszne wnioski, w
sposób logiczny i rzeczowy uargumentowane. Przedstawiony przez Sąd Rejonowy
3
sposób dochodzenia do prawdy materialnej był prawidłowy i z tego powodu
podlegał ochronie art. 7 k.p.k.
Z uzasadnienia Sądu odwoławczego bezspornie wynika, że przedmiotem
kontroli objęto także płaszczyznę ustaleń faktycznych, przez co w konsekwencji i
właściwość przeprowadzonej oceny poszczególnych dowodów, w tym także -
wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka T. T. W toku czynności kontrolnych
nie dopatrzono się nieprawidłowości z tym związanych i podzielono, że wyciągnięte
wnioski o sprawstwie P. B. w zakresie przypisanego mu czynu paserstwa oraz
posiadania narkotyków nie budzą najmniejszych zastrzeżeń i wątpliwości. Na str. 7
– 9 Sąd II instancji przedstawił stosowną i logiczną argumentację, z jakich
powodów ani wyjaśnienia oskarżonego ani świadka T. T. nie mogły jako
wartościowy dowód potwierdzić lansowanej przez oskarżonego wersji zdarzenia.
Przypomnieć jedynie należy, że relacje tych osób, z których obrońca za wszelką
cenę wyciąga niezasadne lecz korzystne procesowo dla skazanego wnioski, były
ze sobą w wielu aspektach sprzeczne, co zauważono i podkreślono w uzasadnieniu
Sądu Okręgowego.
Przyznać rację należy skarżącemu, gdy twierdzi, że dowód z wyjaśnień
oskarżonego, niezależnie od etapu postępowania winien podlegać ocenie jak każdy
inny dowód. Tak też stało się w przedmiotowej sprawie. Sąd Rejonowy poddał
ocenie i weryfikacji wyjaśnienia P. B. złożone w całym postępowaniu (str. 4 i n.
uzasadnienia). Prawem tego Sądu była także ocena, że wyjaśnienia oskarżonego
złożone po 16 miesiącach, dotyczące okoliczności odebrania przedmiotowego
samochodu tylko na testy od świadka T., nie przedstawiają wartości, na podstawie,
których należałoby czynić ustalenia. Dodatkowo zauważyć wypada, że tenże
argument nie był jedyną przesłanką odmówienia omawianym deskrypcjom
wiarygodności. Co należy podkreślić, Sąd z tej okoliczności uczynił jedynie
dopełniający argument wcześniej już ugruntowanemu na podstawie dowodów
stanowisku, co zresztą prawidłowo wyjawił na str. 5 uzasadnienia, a Sąd Okręgowy
na str. 7 uzasadnienia. Skarżący celowo nie dostrzega tej części argumentacji,
także Sądu II instancji (str. 8), w której ustosunkowano się do postawy obrońcy
negującej sprawstwo paserstwa oskarżonego poprzez wskazanie na prawdziwość
relacji świadka T. Wreszcie skonstatować trzeba, że uczynienie przez obrońcę z
4
powyżej wskazanej okoliczności zarzutu sprowadzonego do rangi wyrażonej w
kasacji w pkt 2, należy raczej poczytywać jako nieporozumienie.
Z uzasadnienia Sądu II instancji wynika także, iż kontroli poddano przypisany
skazanemu czyn, podzielono prawnokarną ocenę zachowania P. B. przez Sąd
Rejonowy i nie dopatrzono się powodów, dla których miałoby zostać ocenione, jako
paserstwo nieumyślne. Jeśli chodzi zaś o kwestionowany wymiar kary wymierzonej
oskarżonemu, to podać należy, że i ten aspekt stał się podstawą przeprowadzonej
w sprawie kontroli. Na str. 10-11 omówiono, dlaczego zarzut obrońcy nie zyskał
aprobaty, zaś wymierzona skazanemu kara jest karą słuszną i adekwatną.
Skoro, zatem obrońca ponownie sięga po kwestie poruszane już w zwykłym
środku zaskarżenia, co do których Sąd odwoławczy wszechstronnie się
ustosunkował, a w kasacji racjonalnie nie uzasadnia, że Sąd odwoławczy
jakąkolwiek normę regulującą postępowanie odwoławcze naruszył, w sposób
rażący i mogący mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, należało oddalić złożoną
przez skarżącego skargę w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w dyspozytywnej części
postanowienia.