II KK 270/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-10-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III K …/12 III K …/13
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 270/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk (przewodniczący)
SSN Tomasz Grzegorczyk (sprawozdawca)
SSN Andrzej Ryński
Protokolant Marta Brylińska
w sprawie P. G.
w przedmiocie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 29 października 2015 r.,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 14 listopada 2014 r.,
w części dotyczącej jego pkt 4
uchyla wyrok Sądu Rejonowego w W. w zaskarżonej części i
w tym zakresie przekazuje sprawę temu Sądowi do ponownego
rozpoznania, a koszty postępowania kasacyjnego przejmuje na
Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
W sprawie niniejszej wskazany wyżej Sąd Rejonowy w W. rozpoznawał
wniosek P. G. o wydanie wyroku łącznego, uwzględniając 17 wyroków skazujących
2
wydanych wobec niego przez różne warszawskie sądy rejonowe w okresie od 1995
r. do lutego 2014 r. Wydanym wyrokiem łącznym, w odniesieniu do 5 orzeczeń, Sąd
ten umorzył postępowanie z uwagi na przeszkody procesowe z art. 17 § 1 k.p.k.
(pkt 1. i 2. tego wyroku), w stosunku do dwóch przyjął realny zbieg przestępstw i
połączył orzeczone nimi kary grzywny (pkt 3. wyroku), a w stosunku do 4 kolejnych
– połączył orzeczone kary pozbawienia i ograniczenia wolności (pkt 4. wyroku), co
do reszty zaś umorzył postępowanie na podstawie art. 572 k.p.k. (pkt 6. wyroku).
Wyrok ten nie był skarżony i uprawomocnił się w dniu 22 listopada 2014 r.
We wrześniu 2015 r. Prokurator Generalny zaskarżył ów wyrok na korzyść
skazanego w części dotyczącej pkt 4., podnosząc obrazę art. 85 k.k., polegającą na
objęciu w tym jego punkcie węzłem kary łącznej m.in. skazania na karę 10 miesięcy
ograniczenia wolności, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w W. z dnia 22
listopada 2012 r., sygn. akt III K …/12, którym skazano jednak nie P. G., lecz
zupełnie inną osobę, podczas gdy P. G. był skazany wyrokiem tego Sądu, ale z
dnia 16 kwietnia 2014 r., w sprawie o sygn. akt III K …/13, co wynikało zresztą z
Informacji z Rejestru Skazanych (k. 21), zaliczonej w poczet materiału
dowodowego tej sprawy (k. 32). Wywodząc w ten sposób, skarżący wniósł o
uchylenie zaskarżonego wyroku w jego pkt 4. oraz w pkt 6. w odniesieniu do
wskazanych w kasacji orzeczeń, objętych rozstrzygnięciem o umorzeniu
postępowania.
Rozpoznając tę kasację, Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja ta jest zasadna w oczywistym stopniu, a jako wniesiona na korzyść
skazanego, została rozpoznana na posiedzeniu, o którym mowa w art. 535 § 5
k.p.k.
Prawdą jest bowiem, że objęty połączeniem w pkt 4. wyroku łącznego wyrok
Sądu Rejonowego w W. z dnia 22 listopada 2012 r., sygn. akt III K …/12, dotyczący
skazania za przestępstwo z art. 291 § 1 k.k., popełnione w dniu 10 marca 2012 r., z
wymierzeniem za nie kary 10 miesięcy ograniczenia wolności, nie dotyczy w ogóle
P. G., lecz zupełnie innej osoby, a mianowicie E. J. (k. 49 akt o sygn. III K …/12).
Włączenie go zatem do ciągu przestępstw, którego dotyczył ten punkt
zaskarżonego wyroku, jest niewątpliwie rażącym naruszeniem prawa, a to art. 85
k.k., który zakłada łączenie orzeczonych kar jedynie wobec osoby, której dany
3
wyrok dotyczy. Tym samym nie budzi wątpliwości, że obraza ta miała wpływ na
treść rozstrzygnięcia zawartego w pkt 4. tego wyroku łącznego. Nie jest przy tym
istotne, z jakich powodów doszło do tego naruszenia, skoro – jak już wskazano –
Sąd dysponował Informacją z Krajowego Rejestru Karnego, z której wyraźnie
wynikało skazanie P. G., ale wyrokiem o sygn. III K …/13, i to za zupełnie inny
czyn, a mianowicie przestępstwo z art. 178a § 1 i 4 k.k. Tym samym wyrok w
zaskarżonej części ostać się nie może i dlatego też został on w tym zakresie
uchylony przez Sąd Najwyższy.
Mając na uwadze, że wnioski skarżącego nie są wiążące dla Sądu
kasacyjnego, nie uwzględniono, zawartego w kasacji żądania uchylenia także pkt 6.
wyroku, w którym umorzono postępowanie w kwestii łączenia innych niż objęte
połączeniem wyroków. To rozstrzygnięcie Sądu nie było bowiem objęte zarzutem
kasacyjnym, a w uzasadnieniu tej skargi podnoszono jedynie możliwość
rozważenia w postępowaniu ponownym, prowadzonym po uchyleniu zaskarżonej
części orzeczenia, powiązania orzeczeń z punktu 4. z innymi wyrokami, których
postępowanie to dotyczyło oraz z wyrokiem z 2014 r. o sygn. III K …/13. Nie było
zresztą przeszkód, żeby Prokurator Generalny zaskarżył omawiany tu pkt 6. wyroku
łącznego. Nie ma też przeszkód ku temu, aby Sąd ponownie rozpoznający sprawę
połączył pozostałe orzeczenia objęte uchylonym pkt. 4. w węzeł kary łącznej. Nie
ma wreszcie przeszkód, aby Sąd ten – jeżeli dojdzie do wniosku, że możliwe jest z
uwagi na wskazany wyżej wyrok z 2014 r. połączenie go z innymi wyrokami –
zdecydował z urzędu o wydaniu nowego wyroku łącznego.
Z tych wszystkich względów orzeczono, jak na wstępie.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk (przewodniczący)
SSN Tomasz Grzegorczyk (sprawozdawca)
SSN Andrzej Ryński
Protokolant Marta Brylińska
w sprawie P. G.
w przedmiocie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 29 października 2015 r.,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w W.
z dnia 14 listopada 2014 r.,
w części dotyczącej jego pkt 4
uchyla wyrok Sądu Rejonowego w W. w zaskarżonej części i
w tym zakresie przekazuje sprawę temu Sądowi do ponownego
rozpoznania, a koszty postępowania kasacyjnego przejmuje na
Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
W sprawie niniejszej wskazany wyżej Sąd Rejonowy w W. rozpoznawał
wniosek P. G. o wydanie wyroku łącznego, uwzględniając 17 wyroków skazujących
2
wydanych wobec niego przez różne warszawskie sądy rejonowe w okresie od 1995
r. do lutego 2014 r. Wydanym wyrokiem łącznym, w odniesieniu do 5 orzeczeń, Sąd
ten umorzył postępowanie z uwagi na przeszkody procesowe z art. 17 § 1 k.p.k.
(pkt 1. i 2. tego wyroku), w stosunku do dwóch przyjął realny zbieg przestępstw i
połączył orzeczone nimi kary grzywny (pkt 3. wyroku), a w stosunku do 4 kolejnych
– połączył orzeczone kary pozbawienia i ograniczenia wolności (pkt 4. wyroku), co
do reszty zaś umorzył postępowanie na podstawie art. 572 k.p.k. (pkt 6. wyroku).
Wyrok ten nie był skarżony i uprawomocnił się w dniu 22 listopada 2014 r.
We wrześniu 2015 r. Prokurator Generalny zaskarżył ów wyrok na korzyść
skazanego w części dotyczącej pkt 4., podnosząc obrazę art. 85 k.k., polegającą na
objęciu w tym jego punkcie węzłem kary łącznej m.in. skazania na karę 10 miesięcy
ograniczenia wolności, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w W. z dnia 22
listopada 2012 r., sygn. akt III K …/12, którym skazano jednak nie P. G., lecz
zupełnie inną osobę, podczas gdy P. G. był skazany wyrokiem tego Sądu, ale z
dnia 16 kwietnia 2014 r., w sprawie o sygn. akt III K …/13, co wynikało zresztą z
Informacji z Rejestru Skazanych (k. 21), zaliczonej w poczet materiału
dowodowego tej sprawy (k. 32). Wywodząc w ten sposób, skarżący wniósł o
uchylenie zaskarżonego wyroku w jego pkt 4. oraz w pkt 6. w odniesieniu do
wskazanych w kasacji orzeczeń, objętych rozstrzygnięciem o umorzeniu
postępowania.
Rozpoznając tę kasację, Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja ta jest zasadna w oczywistym stopniu, a jako wniesiona na korzyść
skazanego, została rozpoznana na posiedzeniu, o którym mowa w art. 535 § 5
k.p.k.
Prawdą jest bowiem, że objęty połączeniem w pkt 4. wyroku łącznego wyrok
Sądu Rejonowego w W. z dnia 22 listopada 2012 r., sygn. akt III K …/12, dotyczący
skazania za przestępstwo z art. 291 § 1 k.k., popełnione w dniu 10 marca 2012 r., z
wymierzeniem za nie kary 10 miesięcy ograniczenia wolności, nie dotyczy w ogóle
P. G., lecz zupełnie innej osoby, a mianowicie E. J. (k. 49 akt o sygn. III K …/12).
Włączenie go zatem do ciągu przestępstw, którego dotyczył ten punkt
zaskarżonego wyroku, jest niewątpliwie rażącym naruszeniem prawa, a to art. 85
k.k., który zakłada łączenie orzeczonych kar jedynie wobec osoby, której dany
3
wyrok dotyczy. Tym samym nie budzi wątpliwości, że obraza ta miała wpływ na
treść rozstrzygnięcia zawartego w pkt 4. tego wyroku łącznego. Nie jest przy tym
istotne, z jakich powodów doszło do tego naruszenia, skoro – jak już wskazano –
Sąd dysponował Informacją z Krajowego Rejestru Karnego, z której wyraźnie
wynikało skazanie P. G., ale wyrokiem o sygn. III K …/13, i to za zupełnie inny
czyn, a mianowicie przestępstwo z art. 178a § 1 i 4 k.k. Tym samym wyrok w
zaskarżonej części ostać się nie może i dlatego też został on w tym zakresie
uchylony przez Sąd Najwyższy.
Mając na uwadze, że wnioski skarżącego nie są wiążące dla Sądu
kasacyjnego, nie uwzględniono, zawartego w kasacji żądania uchylenia także pkt 6.
wyroku, w którym umorzono postępowanie w kwestii łączenia innych niż objęte
połączeniem wyroków. To rozstrzygnięcie Sądu nie było bowiem objęte zarzutem
kasacyjnym, a w uzasadnieniu tej skargi podnoszono jedynie możliwość
rozważenia w postępowaniu ponownym, prowadzonym po uchyleniu zaskarżonej
części orzeczenia, powiązania orzeczeń z punktu 4. z innymi wyrokami, których
postępowanie to dotyczyło oraz z wyrokiem z 2014 r. o sygn. III K …/13. Nie było
zresztą przeszkód, żeby Prokurator Generalny zaskarżył omawiany tu pkt 6. wyroku
łącznego. Nie ma też przeszkód ku temu, aby Sąd ponownie rozpoznający sprawę
połączył pozostałe orzeczenia objęte uchylonym pkt. 4. w węzeł kary łącznej. Nie
ma wreszcie przeszkód, aby Sąd ten – jeżeli dojdzie do wniosku, że możliwe jest z
uwagi na wskazany wyżej wyrok z 2014 r. połączenie go z innymi wyrokami –
zdecydował z urzędu o wydaniu nowego wyroku łącznego.
Z tych wszystkich względów orzeczono, jak na wstępie.