IV KZ 71/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:15-12-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 71/15
POSTANOWIENIE
Dnia 9 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 9 grudnia 2015 r.
zażalenia J. Ż. uniewinnionej od popełnienia przestępstwa z art. 231 § 2 k.k. i art.
271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w T. z
dnia 26 października 2015 r., w przedmiocie odmowy przyjęcia zażalenia na
zarządzenie Przewodnic odmawiające przyjęcia kasacji
p o s t a n a w i a:
uchylić zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Podstawą odmowy przyjęcia zażalenia J. Ż., wniesionego na zarządzenie z dnia
18 września 2015 r. odmawiające przyjęcia kasacji, legło stwierdzenie, że składając
to zażalenie w dniu 6 października 2015 r., uchybiła ona 7-dniowemu terminowi
zawitemu do wniesienia tego środka, biegnącemu od daty doręczenia jej
zarządzenia w dniu 28 września 2015 r.
W zażaleniu na powyższe zarządzenie skarżąca wniosła o sprawdzenie
kwestii uchybienia terminowi podnosząc, że otrzymała z Sądu Okręgowego szereg
pism i jej zdaniem terminu do wniesienia zażalenia nie przekroczyła.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie na odmowę przyjęcia środka odwoławczego na zarządzenie
odmawiające przyjęcia kasacji okazało się zasadne.
Analiza stanu sprawy prowadzi do wniosku, że w zaskarżonym zarządzeniu
trafnie podano zarówno datę doręczenia J. Ż.zarządzenia o odmowie przyjęcia
2
kasacji – w dniu 28 września 2015 r. (k. 1784), jak i nadania przez nią, zgodnie z
datą stempla pocztowego na kopercie, pisma zatytułowanego „zażalenie na
zarządzenie z dnia 18 września 2015 r.” – w dniu 6 października 2015 r. (k. 1787-
1788). Stąd i trafnie na tej podstawie skonkludowano o przekroczeniu przez
skarżącą, w nadanym tego dnia piśmie, 7-dniowego terminu do wniesienia
zażalenia. W omawianym zarządzeniu przeoczono jednak, że poza powyższym J.
Ż. wniosła również drugie pismo, zatytułowane identycznie jak wyżej, tj. „zażalenie
na zarządzenie z dnia 18 października 2015 r.”, tyle tylko, że uczyniła to w dniu 5
października 2015r. (k. 1785-1766). Przeoczenie to wynikło zapewne z
zasugerowania się faktem, że w tym samym dniu 28 września 2015 r. J. Ż.
doręczono także postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 16 września 2015 r., o
połączeniu do wspólnego rozpoznania spraw (k. 1781-1782 oraz k. 1783). Nie
zmienia to jednak wnioskowania, że J. Ż., nadając zażalenie w dniu 5 października
2015 r. na wskazaną w tym piśmie decyzję procesową, nie uchybiła 7-dniowemu
terminowi do jego wniesienia. Z powyższych powodów Sąd Najwyższy stwierdził,
że rozpoznawany środek odwoławczy okazał się skuteczny; zarządzenie o
odmowie przyjęcia zażalenia na odmowę przyjęcia kasacji okazało się wadliwe, co
prowadzić musiało do podjęcia decyzji o jego uchyleniu.
W związku z widocznym dążeniem skarżącej do wniesienia kasacji przez
podejmowanie kolejnych czynności procesowych, które wywołują kolejne w tym
przedmiocie decyzje procesowe, na marginesie warto zauważyć, że sensowność
wszystkich tych postąpień budzi zastrzeżenia, gdy zważyć na brak po stronie
Jolanty Żak gravamen do wystąpienia z tym środkiem zaskarżenia (art. 518 k.p.k. w
zw. z art. 425 § 3 k.p.k. zd 1), skoro dotyczy on wyroku Sądu odwoławczego,
którym utrzymano w mocy uniewinniający ją wyrok Sądu I instancji, przy obciążeniu
Skarbu Państwa w całości (w postępowaniu odwoławczym na zasadzie słuszności)
kosztami procesu.
kc
3
POSTANOWIENIE
Dnia 9 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 9 grudnia 2015 r.
zażalenia J. Ż. uniewinnionej od popełnienia przestępstwa z art. 231 § 2 k.k. i art.
271 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w T. z
dnia 26 października 2015 r., w przedmiocie odmowy przyjęcia zażalenia na
zarządzenie Przewodnic odmawiające przyjęcia kasacji
p o s t a n a w i a:
uchylić zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Podstawą odmowy przyjęcia zażalenia J. Ż., wniesionego na zarządzenie z dnia
18 września 2015 r. odmawiające przyjęcia kasacji, legło stwierdzenie, że składając
to zażalenie w dniu 6 października 2015 r., uchybiła ona 7-dniowemu terminowi
zawitemu do wniesienia tego środka, biegnącemu od daty doręczenia jej
zarządzenia w dniu 28 września 2015 r.
W zażaleniu na powyższe zarządzenie skarżąca wniosła o sprawdzenie
kwestii uchybienia terminowi podnosząc, że otrzymała z Sądu Okręgowego szereg
pism i jej zdaniem terminu do wniesienia zażalenia nie przekroczyła.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie na odmowę przyjęcia środka odwoławczego na zarządzenie
odmawiające przyjęcia kasacji okazało się zasadne.
Analiza stanu sprawy prowadzi do wniosku, że w zaskarżonym zarządzeniu
trafnie podano zarówno datę doręczenia J. Ż.zarządzenia o odmowie przyjęcia
2
kasacji – w dniu 28 września 2015 r. (k. 1784), jak i nadania przez nią, zgodnie z
datą stempla pocztowego na kopercie, pisma zatytułowanego „zażalenie na
zarządzenie z dnia 18 września 2015 r.” – w dniu 6 października 2015 r. (k. 1787-
1788). Stąd i trafnie na tej podstawie skonkludowano o przekroczeniu przez
skarżącą, w nadanym tego dnia piśmie, 7-dniowego terminu do wniesienia
zażalenia. W omawianym zarządzeniu przeoczono jednak, że poza powyższym J.
Ż. wniosła również drugie pismo, zatytułowane identycznie jak wyżej, tj. „zażalenie
na zarządzenie z dnia 18 października 2015 r.”, tyle tylko, że uczyniła to w dniu 5
października 2015r. (k. 1785-1766). Przeoczenie to wynikło zapewne z
zasugerowania się faktem, że w tym samym dniu 28 września 2015 r. J. Ż.
doręczono także postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 16 września 2015 r., o
połączeniu do wspólnego rozpoznania spraw (k. 1781-1782 oraz k. 1783). Nie
zmienia to jednak wnioskowania, że J. Ż., nadając zażalenie w dniu 5 października
2015 r. na wskazaną w tym piśmie decyzję procesową, nie uchybiła 7-dniowemu
terminowi do jego wniesienia. Z powyższych powodów Sąd Najwyższy stwierdził,
że rozpoznawany środek odwoławczy okazał się skuteczny; zarządzenie o
odmowie przyjęcia zażalenia na odmowę przyjęcia kasacji okazało się wadliwe, co
prowadzić musiało do podjęcia decyzji o jego uchyleniu.
W związku z widocznym dążeniem skarżącej do wniesienia kasacji przez
podejmowanie kolejnych czynności procesowych, które wywołują kolejne w tym
przedmiocie decyzje procesowe, na marginesie warto zauważyć, że sensowność
wszystkich tych postąpień budzi zastrzeżenia, gdy zważyć na brak po stronie
Jolanty Żak gravamen do wystąpienia z tym środkiem zaskarżenia (art. 518 k.p.k. w
zw. z art. 425 § 3 k.p.k. zd 1), skoro dotyczy on wyroku Sądu odwoławczego,
którym utrzymano w mocy uniewinniający ją wyrok Sądu I instancji, przy obciążeniu
Skarbu Państwa w całości (w postępowaniu odwoławczym na zasadzie słuszności)
kosztami procesu.
kc
3