III CSK 321/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-01-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CZ 69/07 III CSK 336/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CSK 321/15
POSTANOWIENIE
Dnia 15 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa J. H.
przeciwko Gminie C.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 grudnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 11 marca 2015 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i oddala wniosek pełnomocnika
powoda o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej
z urzędu.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 11 marca 2015 r. – w sprawie o zapłatę – Sąd Okręgowy
w K. oddalił apelację od wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia 21 listopada 2014 r.
Powód wniósł skargę kasacyjną, wskazując na jej oczywistą zasadność.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna – zwłaszcza dwa pierwsze zarzuty – dotyczy wyłącznie
podważenia ustaleń i oceny dowodów („brak wyczerpujących ustaleń”, „uznanie za
nieudowodnione twierdzenia powoda”), co jest niedopuszczalne (art. 3983
§ 3
k.p.c.). Należy przy tym zwrócić uwagę, że powołane w skardze orzeczenia
dotyczące dopuszczalności stawiania zarzutu naruszenia art. 233 k.p.c. pochodzą
z okresu przed wprowadzeniem skargi kasacyjnej jako nadzwyczajnego środka
zaskarżenia (przed dniem 6 lutego 2005 r.). Obecnie, wobec treści art. 3983
§ 3
k.p.c., nie mają one obecnie żadnego znaczenia.
Trzeci zarzut jest niedopuszczalny, gdyż został odniesiony do przepisów,
których Sąd drugiej instancji nie stosuje, a przynajmniej nie wprost. Mógłby być
ewentualnie wsparty powołaniem art. 381 k.p.c., ale tego nie uczyniono.
Na marginesie należy przypomnieć o dyskrecjonalnej władzy sądu w zakresie
zasięgania opinii biegłych (art. 278 § 1 k.p.c.).
W tym stanie rzeczy, skoro skargę oparto na zarzutach, które są
w postępowaniu kasacyjnym niedopuszczalne, należało orzec, jak w sentencji
(art. 3986
§ 3 k.p.c.).
Wniosek o zasądzenie kosztów jest bezzasadny, zgodnie bowiem
z utrwaloną linią orzecznictwa Sądu Najwyższego, wniesienie niedopuszczalnej
skargi kasacyjnej nie jest udzieleniem pomocy prawnej i nie uzasadnia przyznania
od Skarbu Państwa wynagrodzenia ustanowionemu przez sąd pełnomocnikowi
(por. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2007 r., II CZ
69/07, OSNC 2008, nr 3, poz. 41 lub z dnia 18 grudnia 2007 r., III CSK 336/07,
nie publ.).
kc
POSTANOWIENIE
Dnia 15 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa J. H.
przeciwko Gminie C.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 grudnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 11 marca 2015 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i oddala wniosek pełnomocnika
powoda o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej
z urzędu.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 11 marca 2015 r. – w sprawie o zapłatę – Sąd Okręgowy
w K. oddalił apelację od wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia 21 listopada 2014 r.
Powód wniósł skargę kasacyjną, wskazując na jej oczywistą zasadność.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna – zwłaszcza dwa pierwsze zarzuty – dotyczy wyłącznie
podważenia ustaleń i oceny dowodów („brak wyczerpujących ustaleń”, „uznanie za
nieudowodnione twierdzenia powoda”), co jest niedopuszczalne (art. 3983
§ 3
k.p.c.). Należy przy tym zwrócić uwagę, że powołane w skardze orzeczenia
dotyczące dopuszczalności stawiania zarzutu naruszenia art. 233 k.p.c. pochodzą
z okresu przed wprowadzeniem skargi kasacyjnej jako nadzwyczajnego środka
zaskarżenia (przed dniem 6 lutego 2005 r.). Obecnie, wobec treści art. 3983
§ 3
k.p.c., nie mają one obecnie żadnego znaczenia.
Trzeci zarzut jest niedopuszczalny, gdyż został odniesiony do przepisów,
których Sąd drugiej instancji nie stosuje, a przynajmniej nie wprost. Mógłby być
ewentualnie wsparty powołaniem art. 381 k.p.c., ale tego nie uczyniono.
Na marginesie należy przypomnieć o dyskrecjonalnej władzy sądu w zakresie
zasięgania opinii biegłych (art. 278 § 1 k.p.c.).
W tym stanie rzeczy, skoro skargę oparto na zarzutach, które są
w postępowaniu kasacyjnym niedopuszczalne, należało orzec, jak w sentencji
(art. 3986
§ 3 k.p.c.).
Wniosek o zasądzenie kosztów jest bezzasadny, zgodnie bowiem
z utrwaloną linią orzecznictwa Sądu Najwyższego, wniesienie niedopuszczalnej
skargi kasacyjnej nie jest udzieleniem pomocy prawnej i nie uzasadnia przyznania
od Skarbu Państwa wynagrodzenia ustanowionemu przez sąd pełnomocnikowi
(por. m.in. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2007 r., II CZ
69/07, OSNC 2008, nr 3, poz. 41 lub z dnia 18 grudnia 2007 r., III CSK 336/07,
nie publ.).
kc