Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 329/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 stycznia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Roman Sądej
SSN Józef Szewczyk
Protokolant Małgorzata Sobieszczańska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Zdzisława Brodzisza,
w sprawie P. C.
skazanego z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 20 stycznia 2016 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 22 maja 2015 r.,
I. uchyla rozstrzygnięcie o karze łącznej zawarte w pkt 4
zaskarżonego wyroku i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi
Rejonowemu do ponownego rozpoznania;
II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata Ł. W. -
Kancelaria Adwokacka - kwotę 732 (siedemset trzydzieści dwa)
złote, zawierającą 23 % VAT, za obronę skazanego z urzędu w
postępowaniu kasacyjnym przed Sądem Najwyższym.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 22 maja 2015 r., , Sąd Rejonowy, uznał oskarżonego P. C.
za winnego, tego, że:
I. w dniu 21 września 2013 r. w W., znieważył funkcjonariuszy Straży Miejskiej mł.
straż. W. P. i straż. insp. A. S. w ten sposób, że używał wobec nich słów potocznie
uważanych za wulgarne podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków
służbowych, przy czym jego zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania
swoim postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, tj. czynu z art. 226 §
1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 226 § 1 k.k. wymierzył mu
karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;
II. w dniu 10 stycznia 2014 r. w W., przy ul. K. 13 dokonał uszkodzenia mienia w
postaci lewego lusterka bocznego oraz lewego błotnika przedniego w pojeździe
marki VW Touran w ten sposób, że kopał w karoserię samochodu i siłowo oderwał
lusterko, czym spowodował straty w mieniu w wysokości 1985 zł na szkodę J. C.,
przy czym jego zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim
postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, tj. czynu z art. 288 § 1 k.k.
w zw. z art. 31 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 228 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4
miesięcy pozbawienia wolności;
III. w dniu 10 stycznia 2014 r. w W., 13 dokonał uszkodzenia mienia poprzez
umyślne kopnięcie nogą w mocowanie lusterka lewego zewnętrznego bocznego
oraz wgniecenia powłoki lakierniczej nad tylnym lewym błotnikiem o średnicy ok. 40
cm w pojeździe marki KIA RIO w ten sposób, że kopał w karoserię samochodu i
siłowo oderwał lusterko, czym spowodował straty w wysokości 2468,03 zł na
szkodę firmy M. Sp. z o.o., przy czym jego zdolność rozpoznania znaczenia czynu i
pokierowania swoim postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, tj.
czynu z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 228 § 1 k.k.
wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.
Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzone jednostkowe kary
pozbawienia wolności Sąd połączył i wymierzył karę łączną 3 miesięcy pozbawienia
wolności, jednocześnie warunkowo zawieszając jej wykonanie na okres 3 lata
okresu próby.
Na podstawie art. 72 § 2 k.k. w zw. z art. 74 § 1 k.k. Sąd orzekł obowiązek
naprawienia szkody w okresie 2 lat i 6 miesięcy od uprawomocnienia się wyroku na
3
rzecz pokrzywdzonego J. C. w kwocie 1987,18 zł oraz na rzecz M. Sp. z o.o. w
kwocie 2468,14 zł.
Wyrok Sądu Rejonowego uprawomocnił się w dniu 30 maja 2015 r., bowiem
żadna ze stron go nie zaskarżyła (k.425, tom III).
Postanowieniem z dnia 15 czerwca 2015 r., Sąd Rejonowy nie uwzględnił
wniosku obrońcy oskarżonego z dnia 5 czerwca 2015 r. i odmówił przywrócenia
terminu do złożenia wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku Sądu
I instancji. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy orzeczeniem Sądu
Okręgowego z dnia 3 września 2015 roku.
Kasację w sprawie na niekorzyść skazanego P. C., w części dotyczącej
orzeczenia o karze łącznej, wniósł Prokurator Generalny.
Na zasadzie art. 523 § 1 k.p.k., art. 526 § 1 k.p.k. oraz art. 537 § 1 i 2 k.p.k.
skarżący zarzucił wyrokowi „rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku
naruszenie przepisu prawa karnego materialnego - art. 86 § 1 k.k. poprzez
wymierzenie oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności w wysokości niższej
od najniższego wymiaru kary łącznej przewidzianego w tym przepisie.” W
konsekwenji wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie w tym
zakresie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego jest zasadna. W myśl art. 86 § 1 k.k. sąd
wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za
poszczególne przestępstwa do sumy tych kar, nie przekraczając jednak 810 stawek
dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności.
Wobec oskarżonego P. C. sąd orzekł jednostkowe kary pozbawienia wolności w
wymiarze: 3 miesięcy, 4 miesięcy i 4 miesięcy. Jako karę łączną orzekł natomiast
karę pozbawienia wolności w wysokości 3 miesięcy, a więc poniżej najwyższej z
orzeczonych kar jednostkowych. Biorąc pod uwagę wymierzone P. C. kary za
poszczególne przestępstwa, w świetle art. 86 § 1 k.k., orzeczona kara łączna nie
mogła być niższa niż 4 miesiące pozbawienia wolności.
W tym stanie rzeczy konieczne stało się uchylenie zaskarżonego kasacją
wyroku Sądu Rejonowego w zakresie orzeczenia o karze łącznej pozbawienia
wolności i przekazanie sprawy temu Sądowi do rozpoznania ( w konsekwencji
4
uchylenia rozstrzygnięcia o karze łącznej swój byt tracą akcesoryjne rozstrzygnięcia
o warunkowym zawieszeniu wykonania kary łącznej i środkach probacyjnch). W
toku ponownego rozpoznania sprawy w tym zakresie Sąd pierwszej instancji
będzie zobowiązany do orzeczenia kary łącznej w zgodzie z regułą przewidzianą w
art. 86 § 1 k.k., mając również na względzie uregulowanie zawarte w art. 538 § 3
k.p.k.
kc