Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W I M I E N I U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J

Dnia 3 października 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2013 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. T.

przeciwko Fabryce (...). K. Sp. J. w Z.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.966,67 zł (sześć tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt sześć złotych sześćdziesiąt siedem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty

5.104,66 zł od dnia 20.11.2012 r. do dnia zapłaty,

1.862,01 zł od dnia 13.02.2013 r. do dnia zapłaty.

II.  dalej idące powództwo oddala.

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 250,00 złotych tytułem kosztów postępowania.

Sygn. akt V GC 150/13 upr

UZASADNIENIE

Z. T. w pozwie skierowanym przeciwko Fabryce (...) B. (...) Spółka jawna w Z. wniósł o zasądzenie kwoty 6.966,67 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 19.11.2012 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że w okresie 01.01.2011 r. - 31.03.2012 r. był prokurentem samoistnym pozwanej spółki. Podał, że dnia 17.01.2011 r. strony zawarły umowę zlecenia zgodnie z którą pozwany jako zleceniodawca powierzył a powód jako zleceniobiorca zobowiązał się do wykonania czynności polegających na zarządzaniu przedsiębiorstwem pozwanej. Strony ustaliły wynagrodzenie miesięczne na 11.000 zł brutto. Umowę zawarto na okres 01.01.2011 - 31.12.2011, a po upływie tego czasu strony ustnie przedłużyły umowę na czas pełnienia przez powoda funkcji prokurenta pozwanej spółki. Za miesiące styczeń i luty 2012 r. powód otrzymał wynagrodzenie, natomiast w marcu 2012 r. wykonywał umowę do dnia 19.03.2012 r. gdyż od 20.03.2012 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Wyliczył, że przysługuje mu zatem wynagrodzenie w kwocie 6.966,67 zł i mimo wezwania do zapłaty pozwana nie uiściła tej kwoty.

W odpowiedzi na pozew (k.28) strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazała, że powód wykonywał umowę zlecenia łączącą strony do dnia 31.12.2011 r. i zaprzeczyła jakoby umowa ta została ustnie przedłużona. Twierdziła, że od dnia 01.01.2012 r. stron nie łączyła żadna umowa na podstawie której powodowi przysługiwałoby wynagrodzenie. Jedynym stosunkiem cywilnoprawnym łączącym strony była prokura, która wygasła w dniu 22 marca 2012 r. kiedy to B. K. przejęła bezpośrednie kierowanie przedsiębiorstwem. Dodała, że fakt iż powodowi wypłacono za styczeń i luty 2012 r. wynagrodzenie w kwotach odpowiadających jego wynagrodzeniu za 2011 r. świadczył o tym, że powód nadużył swoich uprawnień i wypłacił je sobie bezpodstawnie. Zarzuciła, że powód sfałszował umowę zlecenia która miała obowiązywać od 01.01.2012 r., co skutkowało wszczęciem postępowania karnego.

W piśmie procesowym z dnia 05.06.2013 r. (k.57) powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powód w okresie od dnia 01 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. na podstawie umowy zlecenia za miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 11.000 zł brutto zarządzał i kierował przedsiębiorstwem strony pozwanej oraz pełnił funkcję prokurenta spółki.

Wspólnik strony pozwanej B. K. wraz z małżonkiem nie zajmowali się prowadzeniem przedsiębiorstwa spółki ponieważ zamieszkiwali pod S. tj. w dużej odległości od siedziby spółki - (...). B. K. darzyła dużym zaufaniem Z. T., który prowadził całość spraw spółki.

W rozmowie telefonicznej B. K. i powoda w końcu grudnia 2011 r. oświadczył on, że w związku z kończącą się umową zlecenia z końcem 2011 r. chce zrezygnować ze współpracy. Wówczas na prośbę rozmówczyni zgodził się w najbliższych 3 miesiącach jeszcze prowadzić przedsiębiorstwo na dotychczasowych zasadach ustalonych w formie pisemnej umowy zlecenia. W następnym okresie powód faktycznie sprawował swoje dotychczasowe obowiązki.

Podczas spotkania powoda z B. K. i jej małżonkiem w styczniu 2012 r. strony potwierdziły ustnie swoje dotychczasowe ustalenia telefoniczne oraz powód stwierdził, że chce mieć taką umowę w formie pisemnej. Wypełnił ją zgodnie z ustnymi ustaleniami, podpisał i jeden egzemplarz przesłał B. K..

W następnym okresie powód faktycznie sprawował swoje dotychczasowe obowiązki. Otrzymał wynagrodzenie w umówionej wysokości 11.000 zł brutto za ich wykonywanie w styczniu i lutym 2012 r.

Obowiązki swoje powód pełnił do dnia 19 marca 2012 r. z uwagi na fakt, iż skręcił nogę i założono mu gips, co znacznie utrudniało pracę.

B. K. dnia 23 marca 2012 r. wręczyła powodowi wypowiedzenie prokury. Strona pozwana wyrejestrowała powoda z ubezpieczeń społecznych z dniem 24.03.2012 r.

(prokura z dnia 01.0.1.2011 k.6, rezygnacja z prokury k.7, umowa zlecenia nr (...) k. 8, tekst jednolity umowy spółki jawnej z 14.11.2001 k.9-12, decyzje ZUS z dnia 25.05,29,08.10.2012 r. k.15-19, pismo powoda do pozwanej k. 20-21, pismo ZUS k.22, odpis KRS k.47-51, przesłuchanie powoda k.85v-86v, pozwanej k.86v-87v)

Powód w wezwaniu do zapłaty z dnia 05.11.2012 r. wzywał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 5.104,66 zł w terminie do dnia 19.11.2012 r.

W odpowiedzi z dnia 19.11.2012 r. strona pozwana oświadczyła, że nie zapłaci żądanej kwoty.

(wezwanie do zapłaty k.23-24, pismo strony pozwanej k.25)

Prokuratura Okręgowa w Jeleniej Górze prowadzi śledztwo w sprawie wyrządzenia spółce jawnej (...) w Z. znacznej szkody majątkowej pod sygn. V Ds.38/12/S.

(zawiadomienie o wszczęciu śledztwa k.33, pismo Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze k.34, kopia umowy zlecenia k.32)

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo podlegało uwzględnieniu w znacznej części.

W ocenie Sądu powód w całości dowiódł w niniejszym postępowaniu za pomocą dowodów z dokumentów i przesłuchania powoda zasadność swojego roszczenia zarówno co do samej zasady, jak i co do konkretnej, żądanej kwoty. Wypełnił zatem nałożony nań dyspozycją art. 6 k.c. obowiązek dowodowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Dowody z dokumentów zaoferowane przez strony były spójne, Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności, zresztą nie czyniły tego również strony. Ich treść odpowiadała zatem prawdzie, nadto była spójna z treścią przesłuchania powoda. Sąd przydał walor wiarygodności przesłuchaniu powoda albowiem brak było podstaw do zdeprecjonowania jego mocy dowodowej.

Sąd nie dał wiary dowodowi z przesłuchania B. K. w zakresie w jakim kwestionowała ona roszczenia pozwu albowiem była ona zainteresowana uzyskaniem korzystnego rozstrzygnięcia dla strony pozwanej i jej twierdzenia były subiektywne. Istotne przy tym jest, że treść jej przesłuchania w w/w zakresie była sprzeczna z dowodami z dokumentów co deprecjonowało jej wiarygodność. Istotne bowiem jest, że z dokumentacji w postaci pism z ZUS jednoznacznie wynikało, że powód umówione czynności w marcu 2012 r. świadczył i strona pozwana wyrejestrowała powoda z ubezpieczeń społecznych z dniem 24.03.2012 r. Zatem umowę niewątpliwie wykonywał. Biorąc pod uwagę zasady doświadczenia życiowego nie sposób byłoby przyjąć, że tak ważkie czynności jak zarządzanie przedsiębiorstwem i kierowanie nim wymieniony wykonywać miałby bezumownie i to bez wynagrodzenia. Nie uszło przy tym uwadze Sądu, że B. K. w toku przesłuchania sama stwierdziła, iż dla niej praca powoda w 2012 r. była oczywistą kontynuacją tego co było do tej pory. W ocenie Sądu brak było zatem podstaw do przyjęcia, że powodowi nie należy się wynagrodzenie na dotychczasowych zasadach. Strona pozwana nie przedstawiła żadnych innych dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Fakt toczącego się śledztwa w sprawie wyrządzenia spółce jawnej (...) w Z. znacznej szkody majątkowej pod sygn. V Ds.38/12/S nie mógł niewątpliwie przesądzać o zasadności stanowiska pozwanej. Tylko ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym (art.11 k.p.c.).

Powód wywodził swoje roszczenie z umowy zlecenia zawartej przez strony w formie ustnej. Zdaniem Sądu strony podczas rozmowy telefonicznej z grudnia 2011 r. ustaliły wszystkie elementy przedmiotowo istotne ( essentialia negotii) umowy zlecenia. Umówiły się bowiem, że powód ma prowadzić przedsiębiorstwo strony pozwanej i kierować nim na dotychczasowych zasadach tj. jak w umowie pisemnej łączącej strony przez cały 2011 r. Zatem ustalono dokładnie zakres zlecenia. Poprzez odwołanie się do poprzedniej umowy ustalono również niewątpliwie należne powodowi wynagrodzenie. Skoro współpraca miała być kontynuowana na dotychczasowych zasadach, a dotychczasowe wynagrodzenie miesięczne opiewało na 11.000 zł brutto to oczywistym w ocenie Sądu jest, że powodowi należało się wynagrodzenie miesięczne w 2012 r. w tejże wysokości. Zresztą nie sposób nie dostrzec, że takowej wysokości wynagrodzenie zostało mu wypłacone przez pozwaną za styczeń i luty 2012 r.

Zgodnie z treścią art. 354 § 1 k.c. dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Natomiast jak stanowi § 2 tegoż przepisu w taki sam sposób powinien współdziałać przy wykonaniu zobowiązania wierzyciel.

Z powyższego wynika, że dłużnik powinien wykonać zobowiązanie przede wszystkim zgodnie z treścią tegoż zobowiązania. Kryterium to odgrywa najdonioślejszą rolę. Zgromadzone w niniejszej sprawie dowody jednoznacznie wskazują, że powód swoje obowiązki umowne wykonał należycie, natomiast nie wywiązała się z nich strona pozwana albowiem nie zapłaciła powodowi umówionego wynagrodzenia w kwocie dochodzonej pozwem.

Sąd zweryfikował rzeczoną sumę i doszedł do przekonania iż powód obliczył ją prawidłowo. Przyjmując bowiem, że przysługiwało mu miesięczne wynagrodzenie w kwocie 11.000 zł brutto oraz fakt, że pracował przez 19 dni marca 2012 r. poczynić należało następujące obliczenia. 11.000 zł podzielić na 30 (za miesiąc zgodnie z art. 114 k.c. należy przyjąć 30 dni), co daje kwotę dziennego wynagrodzenia powoda w wysokości 366,67 zł. Wynik ten należało pomnożyć przez ilość przepracowanych dni tj.19 co dało wynik 6.996,73 zł.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku. Ustawowe odsetki za zwłokę w spełnieniu świadczenia zasądzono na podstawie art. 481 § 1 k.c. Zważyć bowiem trzeba, że powód w wezwaniu do zapłaty z dnia 05.11.2012 r. (k.23) wzywał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 5.104,66 zł w terminie do dnia 19.11.2012 r. Zatem termin wymagalności tejże sumy liczyć należało od dnia następnego tj. 20.11.2012 r. Natomiast co do pozostałej kwoty objętej roszczeniem pozwu (6.966,67 zł - 5.104,66 zł) powód strony pozwanej do zapłaty niewątpliwie nie wzywał. Sąd przyjął więc, że termin wymagalności od pozostałej kwoty - 1.862,01 zł liczony winien być od daty doręczenia odpisu pozwu stronie pozwanej przy przyjęciu tzw. niezwłoczności. W judykaturze od lat ugruntowane jest stanowisko, że termin niezwłoczny wynosi 14 dni. Skoro zaś odpis pozwu doręczono pozwanej dnia 30.01.2013 r. (k.27) to termin wymagalności sumy 1.862,01 zł liczyć należało od dnia 13.02.2013 r.

Dalej idące powództwo oddalono albowiem powód bezzasadnie domagał się odsetek ustawowych od kwoty 6.966,67 zł od dnia 19.11.2012 r. Oddalenie powództwa dotyczyło więc tylko odsetek ustawowych.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o treść art. 100 zd. 2 k.p.c. gdyż powód nieznacznie przegrał niniejszy spór. Wysokość zasądzonych w punkcie III wyroku kosztów opiewała na kwotę 250,00 zł albowiem powód uiścił inicjując niniejsze postępowanie opłatę od pozwu w tej kwocie .

Sąd podczas rozprawy w dniu 26.09.2013 r. oddalił wnioski dowodowe strony pozwanej o :

- przeprowadzenie dowodów z opinii biegłego grafologa lub specjalisty z zakresu badania dokumentów albowiem dowody przeprowadza się na okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy (art.227 k.p.c.) , zaś wnioskowane dowody tegoż waloru nie posiadają ponieważ powód jako podstawę swojego roszczenia wskazywał umowę w formie ustnej, a nie w formie pisemnej,

- o przeprowadzenie dowodu z informacji z Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze o fakcie toczącego się postępowania albowiem fakt toczącego się postępowania karnego był okolicznością bezsporną (art.229 k.p.c.).