V KK 432/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-01-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V Ka …/14 VII K /15
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 432/15
POSTANOWIENIE
Dnia 19 stycznia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
na posiedzeniu w trybie art. 531 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art.
523 § 2 k.p.k.
po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2016 r.
z urzędu kwestii dopuszczalności kasacji
wniesionej przez obrońcę Z. P.
skazanego wyrokiem Sądu Rejonowego w B.
z dnia 25 czerwca 2014 r.,
utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w K.
z dnia 29 grudnia 2014 r.,
za przestępstwo o znamionach określonych w art. 244 k.k.
na podstawie art. 531 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
1. pozostawić bez rozpoznania kasację obrońcy skazanego Z. P.
– jako niedopuszczalną z mocy ustawy,
2. obciążyć skazanego Z. P. kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego,
3. oddalić wniosek obrońcy skazanego o zasądzenie
wynagrodzenia od Skarbu Państwa za sporządzenie i wniesienie
kasacji z urzędu w tej sprawie.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w B. wyrokiem z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. akt VII K
../15, uznał Z. P. za winnego przestępstwa z art. 244 k.k. i za to na podstawie tego
przepisu skazał go na karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, której
2
wykonanie - na zasadzie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. - warunkowo
zawiesił tytułem próby na okres lat 4, a na podstawie art. 71 § 1 k.k. i art. 33 § 1 i 3
k.k. wymierzył oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu, że
stawka dzienna jest równoważna kwocie 30 zł; ponadto, na podstawie art. 50 k.k.
orzekł wobec oskarżonego środek karny polegający na podaniu wyroku do
publicznej wiadomości przez zamieszczenie jego odpisu na tablicy ogłoszeń
Urzędu Miasta Ł. na okres 30 dni.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało utrzymane w mocy przez Sąd Okręgowy w
K. wyrokiem z dnia 29 grudnia 2014 r., sygn. akt V Ka …/14. Obecnie, obrońca
skazanego Z. P. wniósł na jego rzecz kasację od wyroku Sądu Okręgowego.
W zarzucie nadzwyczajnego środka zaskarżenia wskazano na naruszenie
art. 117 k.p.k. i art. 6 k.p.k., które – w ocenie skarżącego – mogło mieć wpływ na
treść orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Stosownie do dyspozycji art. 523 § 1 i 2 k.p.k., kasację na korzyść
oskarżonego strony procesowe mogą wnieść jedynie w razie skazania za
przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności bez
warunkowego zawieszenie jej wykonania, bądź też z powodu wystąpienia uchybień
wymienionych w art. 439 k.p.k. Ograniczenie to nie dotyczy podmiotów
specjalnych wymienionych w art. 521 k.p.k.
W niniejszej sprawie, osk. Z. P. został skazany na karę roku i 4 m-cy
pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat
próby oraz 100 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki
na kwotę 30 zł. Zatem już rodzaj wymierzonej kary ograniczał możliwość
wystąpienia w tej sprawie z nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia na korzyść
skazanego – przez stronę procesową.
Zauważyć trzeba również, że podniesione przez skarżącego uchybienie
dotyczące przeprowadzenia rozprawy przed sądem odwoławczym, pomimo
wniosku o jej odroczenie, wysłanego przez ówcześnie oskarżonego, który
usprawiedliwił swoją nieobecność – w realiach tej sprawy nawet w wypadku
potwierdzenia jego zaistnienia – stanowiłoby jedynie względną przyczynę uchylenia
orzeczenia, bowiem obecność oskarżonego na rozprawie odwoławczej z mocy
3
ustawy nie jest obligatoryjna (art.450 § 2 i 3 k.p.k.), a jednocześnie nie została
uznana za obowiązkową przez sąd. Zarzucone naruszenie prawa procesowego nie
należy więc do kręgu bezwzględnych podstaw odwoławczych wymienionych w art.
439 k.p.k., a kasacja na korzyść skazanego odwołująca się tylko do uchybień spoza
tego katalogu –podlega rygorom i ograniczeniom wynikającym z treści art. 523 § 2
k.p.k.
W świetle powyższych okoliczności jest oczywiste, że kasacja wniesiona w
tej sprawie przez obrońcę skazanego Z. P. – wobec skazania na karę pozbawienia
wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania – jest niedopuszczalna z
mocy samego prawa. Nie wskazuje ona bowiem na zaistnienie tzw. bezwzględnych
przyczyn uchylenia wyroku, ani nie została wniesiona przez jeden z podmiotów
wymienionych w art. 521 k.p.k.
W tej sytuacji nie podlegała ona rozpoznaniu, co uzasadniało orzeczenie o
pozostawieniu jej bez rozpoznania.
O kosztach sądowych postępowania kasacyjnego rozstrzygnięto na
podstawie art. 637 § 1 k.p.k. w zw. z art. 430 k.p.k. i art. 636 § 1 k.p.k.
Natomiast wniosek obrońcy z urzędu o wynagrodzenie od Skarbu Państwa
za sporządzenie i wniesienie kasacji na korzyść skazanego Z. P. – w ocenie Sądu
Najwyższego – nie zasługiwał na uwzględnienie. Nadzwyczajny środek
zaskarżenia, sporządzony w tej sprawie przez adw. I. W., został uznany za
niedopuszczalny z mocy prawa i pozostawiony bez rozpoznania. Skarb Państwa
nie może ponosić kosztów wynagrodzenia obrońcy wnoszącego środek
zaskarżenia niedopuszczalny z mocy ustawy.
Z tych wszystkich powodów Sąd Najwyższy postanowił, jak na wstępie.
kc
POSTANOWIENIE
Dnia 19 stycznia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
na posiedzeniu w trybie art. 531 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art.
523 § 2 k.p.k.
po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2016 r.
z urzędu kwestii dopuszczalności kasacji
wniesionej przez obrońcę Z. P.
skazanego wyrokiem Sądu Rejonowego w B.
z dnia 25 czerwca 2014 r.,
utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w K.
z dnia 29 grudnia 2014 r.,
za przestępstwo o znamionach określonych w art. 244 k.k.
na podstawie art. 531 § 1 k.p.k. w zw. z art. 530 § 2 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
1. pozostawić bez rozpoznania kasację obrońcy skazanego Z. P.
– jako niedopuszczalną z mocy ustawy,
2. obciążyć skazanego Z. P. kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego,
3. oddalić wniosek obrońcy skazanego o zasądzenie
wynagrodzenia od Skarbu Państwa za sporządzenie i wniesienie
kasacji z urzędu w tej sprawie.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w B. wyrokiem z dnia 25 czerwca 2014 r., sygn. akt VII K
../15, uznał Z. P. za winnego przestępstwa z art. 244 k.k. i za to na podstawie tego
przepisu skazał go na karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, której
2
wykonanie - na zasadzie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt. 1 k.k. - warunkowo
zawiesił tytułem próby na okres lat 4, a na podstawie art. 71 § 1 k.k. i art. 33 § 1 i 3
k.k. wymierzył oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu, że
stawka dzienna jest równoważna kwocie 30 zł; ponadto, na podstawie art. 50 k.k.
orzekł wobec oskarżonego środek karny polegający na podaniu wyroku do
publicznej wiadomości przez zamieszczenie jego odpisu na tablicy ogłoszeń
Urzędu Miasta Ł. na okres 30 dni.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało utrzymane w mocy przez Sąd Okręgowy w
K. wyrokiem z dnia 29 grudnia 2014 r., sygn. akt V Ka …/14. Obecnie, obrońca
skazanego Z. P. wniósł na jego rzecz kasację od wyroku Sądu Okręgowego.
W zarzucie nadzwyczajnego środka zaskarżenia wskazano na naruszenie
art. 117 k.p.k. i art. 6 k.p.k., które – w ocenie skarżącego – mogło mieć wpływ na
treść orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Stosownie do dyspozycji art. 523 § 1 i 2 k.p.k., kasację na korzyść
oskarżonego strony procesowe mogą wnieść jedynie w razie skazania za
przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności bez
warunkowego zawieszenie jej wykonania, bądź też z powodu wystąpienia uchybień
wymienionych w art. 439 k.p.k. Ograniczenie to nie dotyczy podmiotów
specjalnych wymienionych w art. 521 k.p.k.
W niniejszej sprawie, osk. Z. P. został skazany na karę roku i 4 m-cy
pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 4 lat
próby oraz 100 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki
na kwotę 30 zł. Zatem już rodzaj wymierzonej kary ograniczał możliwość
wystąpienia w tej sprawie z nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia na korzyść
skazanego – przez stronę procesową.
Zauważyć trzeba również, że podniesione przez skarżącego uchybienie
dotyczące przeprowadzenia rozprawy przed sądem odwoławczym, pomimo
wniosku o jej odroczenie, wysłanego przez ówcześnie oskarżonego, który
usprawiedliwił swoją nieobecność – w realiach tej sprawy nawet w wypadku
potwierdzenia jego zaistnienia – stanowiłoby jedynie względną przyczynę uchylenia
orzeczenia, bowiem obecność oskarżonego na rozprawie odwoławczej z mocy
3
ustawy nie jest obligatoryjna (art.450 § 2 i 3 k.p.k.), a jednocześnie nie została
uznana za obowiązkową przez sąd. Zarzucone naruszenie prawa procesowego nie
należy więc do kręgu bezwzględnych podstaw odwoławczych wymienionych w art.
439 k.p.k., a kasacja na korzyść skazanego odwołująca się tylko do uchybień spoza
tego katalogu –podlega rygorom i ograniczeniom wynikającym z treści art. 523 § 2
k.p.k.
W świetle powyższych okoliczności jest oczywiste, że kasacja wniesiona w
tej sprawie przez obrońcę skazanego Z. P. – wobec skazania na karę pozbawienia
wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania – jest niedopuszczalna z
mocy samego prawa. Nie wskazuje ona bowiem na zaistnienie tzw. bezwzględnych
przyczyn uchylenia wyroku, ani nie została wniesiona przez jeden z podmiotów
wymienionych w art. 521 k.p.k.
W tej sytuacji nie podlegała ona rozpoznaniu, co uzasadniało orzeczenie o
pozostawieniu jej bez rozpoznania.
O kosztach sądowych postępowania kasacyjnego rozstrzygnięto na
podstawie art. 637 § 1 k.p.k. w zw. z art. 430 k.p.k. i art. 636 § 1 k.p.k.
Natomiast wniosek obrońcy z urzędu o wynagrodzenie od Skarbu Państwa
za sporządzenie i wniesienie kasacji na korzyść skazanego Z. P. – w ocenie Sądu
Najwyższego – nie zasługiwał na uwzględnienie. Nadzwyczajny środek
zaskarżenia, sporządzony w tej sprawie przez adw. I. W., został uznany za
niedopuszczalny z mocy prawa i pozostawiony bez rozpoznania. Skarb Państwa
nie może ponosić kosztów wynagrodzenia obrońcy wnoszącego środek
zaskarżenia niedopuszczalny z mocy ustawy.
Z tych wszystkich powodów Sąd Najwyższy postanowił, jak na wstępie.
kc