WO 20/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-01-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III KO 34/95 IV KO 130/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt: WO 20/15
POSTANOWIENIE
Dnia 28 stycznia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś
w sprawie z zażalenia Z. P., po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w
dniu 28 stycznia 2016 r., wystąpienia Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z dnia
22 grudnia 2015 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu na
podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
przekazać sprawę do rozpoznania Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W.
UZASADNIENIE
Prokurator Wojskowej Prokuratury Okręgowej w P. odmówił wszczęcia
śledztwa w sprawie niedopełnienia obowiązków służbowych przez ustalonych
żołnierzy zawodowych, tj. o czyny z art.231 § 1 k.k., z uwagi na przedawnienie
karalności czynów. Zażalenie na to orzeczenie złożył Z. P.
Wojskowy Sąd Okręgowy w P. postanowieniem z dnia 22 grudnia 2015 r., na
podstawie art.37 k.p.k., zwrócił się do Sądu Najwyższego z inicjatywą przekazania
sprawy dotyczącej rozpoznania zażalenia innemu sądowi równorzędnemu, z uwagi
na dobro wymiaru sprawiedliwości. W uzasadnieniu tej decyzji procesowej sąd
występujący wskazał, że postanowienie prokuratora o odmowie wszczęcia śledztwa
2
dotyczy, wśród wielu innych osób, także Prezesa i Zastępcy Prezesa Wojskowego
Sądu Okręgowego w P.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Nie budzi wątpliwości, że stosowanie przepisu art. 37 k.p.k. ma wyjątkowy
charakter z uwagi na możliwość odstąpienia od właściwości miejscowej sądu.
Jedyną przesłanką warunkującą stosowanie tego przepisu prawa procesowego jest
wystąpienie okoliczności mogących zagrażać, w wypadku rozpoznania sprawy
przez sąd właściwy, dobru wymiaru sprawiedliwości. Takimi okolicznościami mogą
być tego rodzaju sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania lub
stwarzać przekonanie, nawet mylne, o braku warunków do rozpoznania sprawy w
sposób obiektywny (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 13 lipca 1995 r.,
III KO 34/95, OSNKW 1995, nr 9 -10, poz.68 i z dnia 13 listopada 2008 r., IV KO
130/08, R-OSNKW 2008, poz.2280).
Takie właśnie okoliczności sygnalizuje Wojskowy Sąd Okręgowy w P., bowiem
zażalenie dotyczy postanowienia prokuratora odmawiającego wszczęcia śledztwa,
między innymi, przeciwko sędziom pełniącym kierownicze funkcje w tym Sądzie.
W związku z tym, Sąd Najwyższy w pełni podzielając argumentację sądu
występującego zawartą w uzasadnieniu postanowienia, uznając jednocześnie że
dobro wymiaru sprawiedliwości wymaga zmiany właściwości miejscowej sądu,
przekazał sprawę dotyczącą rozpoznania zażalenia na postanowienie prokuratora
Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W., jako równorzędnemu Wojskowemu
Sądowi Okręgowemu w P.
kc
Pouczenie: Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 stycznia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Błuś
w sprawie z zażalenia Z. P., po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w
dniu 28 stycznia 2016 r., wystąpienia Wojskowego Sądu Okręgowego w P. z dnia
22 grudnia 2015 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu na
podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
przekazać sprawę do rozpoznania Wojskowemu Sądowi
Okręgowemu w W.
UZASADNIENIE
Prokurator Wojskowej Prokuratury Okręgowej w P. odmówił wszczęcia
śledztwa w sprawie niedopełnienia obowiązków służbowych przez ustalonych
żołnierzy zawodowych, tj. o czyny z art.231 § 1 k.k., z uwagi na przedawnienie
karalności czynów. Zażalenie na to orzeczenie złożył Z. P.
Wojskowy Sąd Okręgowy w P. postanowieniem z dnia 22 grudnia 2015 r., na
podstawie art.37 k.p.k., zwrócił się do Sądu Najwyższego z inicjatywą przekazania
sprawy dotyczącej rozpoznania zażalenia innemu sądowi równorzędnemu, z uwagi
na dobro wymiaru sprawiedliwości. W uzasadnieniu tej decyzji procesowej sąd
występujący wskazał, że postanowienie prokuratora o odmowie wszczęcia śledztwa
2
dotyczy, wśród wielu innych osób, także Prezesa i Zastępcy Prezesa Wojskowego
Sądu Okręgowego w P.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Nie budzi wątpliwości, że stosowanie przepisu art. 37 k.p.k. ma wyjątkowy
charakter z uwagi na możliwość odstąpienia od właściwości miejscowej sądu.
Jedyną przesłanką warunkującą stosowanie tego przepisu prawa procesowego jest
wystąpienie okoliczności mogących zagrażać, w wypadku rozpoznania sprawy
przez sąd właściwy, dobru wymiaru sprawiedliwości. Takimi okolicznościami mogą
być tego rodzaju sytuacje, które mogą wywierać wpływ na swobodę orzekania lub
stwarzać przekonanie, nawet mylne, o braku warunków do rozpoznania sprawy w
sposób obiektywny (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 13 lipca 1995 r.,
III KO 34/95, OSNKW 1995, nr 9 -10, poz.68 i z dnia 13 listopada 2008 r., IV KO
130/08, R-OSNKW 2008, poz.2280).
Takie właśnie okoliczności sygnalizuje Wojskowy Sąd Okręgowy w P., bowiem
zażalenie dotyczy postanowienia prokuratora odmawiającego wszczęcia śledztwa,
między innymi, przeciwko sędziom pełniącym kierownicze funkcje w tym Sądzie.
W związku z tym, Sąd Najwyższy w pełni podzielając argumentację sądu
występującego zawartą w uzasadnieniu postanowienia, uznając jednocześnie że
dobro wymiaru sprawiedliwości wymaga zmiany właściwości miejscowej sądu,
przekazał sprawę dotyczącą rozpoznania zażalenia na postanowienie prokuratora
Wojskowemu Sądowi Okręgowemu w W., jako równorzędnemu Wojskowemu
Sądowi Okręgowemu w P.
kc
Pouczenie: Na niniejsze postanowienie zażalenie nie przysługuje.