V CNP 52/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-02-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CNP 4/05 I CNP 28/05
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 52/15
POSTANOWIENIE
Dnia 27 stycznia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi B. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w G. z dnia 30 maja 2014 r.
w sprawie z powództwa Banku S.A. w W.
przeciwko B. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 stycznia 2016 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 30 maja 2014 r. Sąd Okręgowy w G. oddalił apelację
pozwanej od wyroku Sądu pierwszej instancji zasądzającego od niej na rzecz
strony powodowej kwotę 41 650,73 zł z umownymi odsetkami w wysokości
czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku należnymi od dnia
4 marca 2013 r. oraz kwotę 4 500 zł tytułem kosztów procesu.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem powyższego wyroku
pozwana, jako spełnienie wymaganie skargi przewidzianego w art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c. wskazała, że uwzględnienie powództwa doprowadziło do powstania
bezpośredniej szkody między innymi z uwagi na to, że powódka posiada realną
możliwość wyegzekwowania roszczenia od pozwanej na drodze postępowania
egzekucyjnego. Przeciwko, pozwanej jest prowadzona egzekucja komornicza,
w czasie której dokonano zajęcia nieruchomości pozwanej, którą zamierzała ona
sprzedać. Z operatu szacunkowego wynika, że nieruchomość została wyceniona
według podejścia dochodowego na kwotę 3 467 393 zł, a według podejścia
porównawczego na kwotę 3 454 011 zł. Ponieważ pozwana jest współwłaścicielką
nieruchomości w 60/100 częściach, 60% powyższej kwoty stanowi bezpośrednią
szkodę, którą poniosła w związku z wydaniem zaskarżonego wyroku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku powinna zawierać uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy.
Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy wymaganie to jest spełnione jeżeli
skarżący złoży oświadczenie, że szkoda wystąpiła, wskaże jej wysokość, rodzaj
i chwilę wystąpienia oraz istnienie związku przyczynowego z wydaniem
zaskarżonego wyroku, a także przedstawi dowody lub ich surogaty zdolne
uprawdopodobnić powyższe okoliczności (porównaj między innymi postanowienia
z dnia 11 sierpnia 2005 r. III CNP 4/05, OSNC 2006/1/16 i z dnia 13 grudnia 2005 r.
I CNP 28/05, niepubl.).
3
Rozpoznawana skarga nie spełnia powyższego wymagania.
Nie wskazano w niej bowiem wysokości szkody, nie określono jej rodzaju,
charakteru ani chwili powstania, jak również związku przyczynowego z wydaniem
zaskarżonego wyroku.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 w zw. z art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. odrzucił skargę.
eb
POSTANOWIENIE
Dnia 27 stycznia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie ze skargi B. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
w G. z dnia 30 maja 2014 r.
w sprawie z powództwa Banku S.A. w W.
przeciwko B. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 stycznia 2016 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 30 maja 2014 r. Sąd Okręgowy w G. oddalił apelację
pozwanej od wyroku Sądu pierwszej instancji zasądzającego od niej na rzecz
strony powodowej kwotę 41 650,73 zł z umownymi odsetkami w wysokości
czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku należnymi od dnia
4 marca 2013 r. oraz kwotę 4 500 zł tytułem kosztów procesu.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem powyższego wyroku
pozwana, jako spełnienie wymaganie skargi przewidzianego w art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c. wskazała, że uwzględnienie powództwa doprowadziło do powstania
bezpośredniej szkody między innymi z uwagi na to, że powódka posiada realną
możliwość wyegzekwowania roszczenia od pozwanej na drodze postępowania
egzekucyjnego. Przeciwko, pozwanej jest prowadzona egzekucja komornicza,
w czasie której dokonano zajęcia nieruchomości pozwanej, którą zamierzała ona
sprzedać. Z operatu szacunkowego wynika, że nieruchomość została wyceniona
według podejścia dochodowego na kwotę 3 467 393 zł, a według podejścia
porównawczego na kwotę 3 454 011 zł. Ponieważ pozwana jest współwłaścicielką
nieruchomości w 60/100 częściach, 60% powyższej kwoty stanowi bezpośrednią
szkodę, którą poniosła w związku z wydaniem zaskarżonego wyroku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego wyroku powinna zawierać uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy.
Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy wymaganie to jest spełnione jeżeli
skarżący złoży oświadczenie, że szkoda wystąpiła, wskaże jej wysokość, rodzaj
i chwilę wystąpienia oraz istnienie związku przyczynowego z wydaniem
zaskarżonego wyroku, a także przedstawi dowody lub ich surogaty zdolne
uprawdopodobnić powyższe okoliczności (porównaj między innymi postanowienia
z dnia 11 sierpnia 2005 r. III CNP 4/05, OSNC 2006/1/16 i z dnia 13 grudnia 2005 r.
I CNP 28/05, niepubl.).
3
Rozpoznawana skarga nie spełnia powyższego wymagania.
Nie wskazano w niej bowiem wysokości szkody, nie określono jej rodzaju,
charakteru ani chwili powstania, jak również związku przyczynowego z wydaniem
zaskarżonego wyroku.
Biorąc to pod uwagę Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 w zw. z art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. odrzucił skargę.
eb