Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 97/15
POSTANOWIENIE
Dnia 5 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Maria Szulc (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Zawada
SSN Władysław Pawlak
w sprawie z wniosku J. N.
przy uczestnictwie […] o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 5 lutego 2016 r.,
zażalenia uczestniczki H. G.
na postanowienie Sądu Okręgowego w B.
z dnia 6 maja 2015 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w B. na podstawie art. 391 §
1 w zw. z art. 168 § 1 k.p.c. oraz art. 391 § 1 w zw. z art. 328 § 1 k.p.c. oddalił
2
wniosek uczestniczki H. G. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o
uzasadnienie postanowienia tego Sądu z dnia 26 czerwca 2014 r. i odrzucił
wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia. Przyjął, że wskazany przez
uczestniczkę fakt nie uczestniczenia w rozprawie poprzedzającej wydanie
postanowienia i w jego ogłoszeniu oraz przekonanie, że złożenie wniosku przez
innego uczestnika jest równoznaczne ze złożeniem wniosku przez uczestniczkę,
nie uzasadniają przyjęcia, że bez swej winy nie złożyła tego wniosku. W świetle art.
168 § 1 k.p.c. brak winy podlega ocenie według obiektywnego miernika staranności,
a możliwość przywrócenia terminu wyłączają nawet takie zachowania, którym
można przypisać charakter lekkiego niedbalstwa.
W zażaleniu na powyższe postanowienie uczestniczka zarzuciła błąd
w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że nie wykazała, iż uchybienie
terminowi czynności procesowej nastąpiło bez jej winy i wniosła o jego uchylenie
i nadanie biegu sprawie lub przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Postanowienie oddalające wniosek o przywrócenie terminu może być objęte
kontrolą Sądu Najwyższego na podstawie art. 380 k.p.c., nie podlega bowiem
zaskarżeniu i ma wpływ na wynik sprawy (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
7 listopada 2006 r., I CZ 53/06 i postanowienia w nim wymienione, postanowienie
z dnia 29 kwietnia 2011 r., I CZ 29/11 - nie publ.). Warunkiem kontroli
niezaskarżalnego zażaleniem postanowienia (art. 380 k.p.c. w zw. z art. 39821
k.p.c.
i art. 3941
§ 3 k.p.c.) jest jednak zamieszczenie w środku zaskarżenia stosownego
wniosku, przy czym w wypadku środków zaskarżenia wnoszonych przez
zawodowych pełnomocników wniosek powinien być jednoznacznie sformułowany.
Skarżąca takiego wniosku w zażaleniu nie zawarła. Gdyby jednakże uznać, że
wobec skierowania zarzutu i argumentacji wyłącznie przeciwko rozstrzygnięciu
w zakresie wniosku o przywrócenie terminu, zażalenie zawiera implicite wniosek
o dokonanie kontroli w tym zakresie, to brak jest podstaw do zakwestionowania
stanowiska Sądu drugiej instancji. Poza stwierdzeniem, że zarówno uczestniczka
jak i jej pełnomocnik nie uczestniczyli w rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku
i zaskarżone postanowienie jest wyjątkowo formalistyczne, zażalenie nie zawiera
3
żadnych argumentów, które mogłyby spowodować odmienną ocenę zawinienia
w uchybieniu terminowi w świetle art. 168 § 1 k.p.c. Prawidłowo zatem Sąd drugiej
instancji odrzucił wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia jako złożony
po terminie.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c., o kosztach postępowania zażaleniowego nie rozstrzygając
w braku stosownego wniosku.
kc

IV CZ 97/15

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia