III KZ 6/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-02-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:XIII Ka …/15
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KZ 6/16
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy
w sprawie M. W.
skazanego z art. 178a § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, bez udziału stron
w dniu 12 lutego 2016 r.,
zażalenia obrońcy skazanego na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu
Okręgowego w .z dnia 20 października 2015 r.,
o odmowie przyjęcia kasacji.
postanowił:
uchyla zaskarżone zarządzenie i sprawę przekazuje prezesowi
Sądu Okręgowego w celu ponownego sprawdzenia spełnienia
formalnych warunków dopuszczalności kasacji obrońcy.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia kasacji obrońcy
skazanego M. W. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 23 kwietnia 2015 r.,
albowiem oskarżony został skazany na karę pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania co uniemożliwia wniesienie kasacji na korzyść
oskarżonego. Jednocześnie Sąd Okręgowy zauważa, że w pkt 1 i 2 kasacji zostały
postawione uchybienia wskazane w art. 439 k.p.k., tzn. z art. 439 § 1 pkt 10 k.p.k. i
z art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k., jednakże samo formalne powołanie się w kasacji na
uchybienia przewidziane w art. 439 § 1 k.p.k., bądź całkowite bezpodstawne
nazwanie takim uchybieniem sytuacji, która bez wątpienia nie stanowi naruszenia
prawa wymienionego w tym przepisie, nie czyni dopuszczalną kasacji podlegającą
ograniczeniom określonym w art. 523 § 2 k.p.k.
2
Skarżący podniósł pozbawienie oskarżonego prawa do obrony wyrażające
się w odstąpieniu od merytorycznego i formalnego rozpoznania apelacji obrońcy,
podczas gdy apelacja obrońcy nie została przyjęta. Nie zachodzi również sytuacja z
art. 439 pkt 10 k.p.k.; obrońca uczestniczył w czynnościach.
Również mimo formalnego powołania przesłanki z art. 439 pkt 7 k.p.k.
kasacja nie wskazuje na żadną sprzeczność w treści orzeczenia uniemożliwiającą
jego wykonanie, a w treści tego zarzutu skarżący wskazuje na naruszenie zakazu
pogarszania sytuacji oskarżonego, przy czym uzasadnienie w istocie nie precyzuje
w jaki sposób zakaz miałby zostać naruszony.
Powyższe zarządzenie zaskarżył zażaleniem obrońca skazanego,
zarzucając
1) rażące naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 523 § 4 pkt 1 k.p.k.
w zw. z art. 423 § 2 k.p.k. poprzez ich błędną interpretację i zastosowanie skutkiem
czego bezzasadnie uznano, że skarżący oraz jego obrońca nie są uprawnieni do
złożenia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 23 kwietnia 2015 roku
wydanego w sprawie o sygn. akt: XIII Ka …/15, podczas gdy w rzeczywistości
kasacja obrońcy wywiedziona od ww. wyroku została oparta na uchybieniach
wymienionych w treści art. 439 k.p.k.;
2) sprzeczność ustaleń faktycznych z treścią materiału dowodowego
zgromadzonego w aktach sprawy, a w szczególności niezasadne przyjęcie, że
zarzuty naruszenia treści art. 439 § 1 pkt 7 i 10 k.p.k. stanowią jedynie zarzuty
formalne a nie merytoryczne, podczas gdy w rzeczywistości ocena taka jest
nieprawidłowa a nadto winna pozostawać w gestii Sądu Najwyższego, jako
uprawnionego do rozpoznania wniesionej prawidłowo pod względem formalnym
kasacji. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.
Sąd Najwyższy zaważył, co następuje.
Zażalenie jest zasadne.
Przepis art. 530 § 2 k.p.k. powierza prezesowi sądu odwoławczego kontrolę
formalną kasacji, wskazując że odmowa przyjęcia kasacji następuje m. in. wtedy,
gdy kasacje oparto na innych powodach niż wskazane w art. 523 § 1 k.p.k.
Zgodnie z art. 526 § 1 k.p.k. skarżący ma obowiązek wskazania określonych
uchybień w zakresie naruszeń objętych art. 439 § 1 k.p.k. albo innych uchybień
3
stanowiących rażące naruszenie prawa mogących mieć istotny wpływ na treść
orzeczenia.
Wniesiona w sprawie kasacja obrońcy skazanego spełnia wymagania
formalne – wskazuje bowiem na powody określone w art. 523 § 1 k.p.k., nadto w
realiach sprawy, wobec skazania na karę pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania, ograniczenia przewidziane w art. 523 § 2 k.p.k. nie
dotyczą przedmiotowej kasacji, gdyż powołuje się ona w pkt 1 i 2 na uchybienia
określone w art. 439 § 1 k.p.k. (art. 523 § 4 pkt 1 k.p.k.).
Kontrola formalna kasacji uprawnia i zobowiązuje prezesa sądu
odwoławczego do sprawdzenia jedynie tego, czy kasację oparto na powodach
wskazanych w art. 523 § 1 k.p.k., nie daje natomiast żadnych podstaw do badania i
oceny zasadności zarzutów kasacji, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie.
Oczywiste jest bowiem, że kontrola formalna nie może przerodzić się w
merytoryczne orzekanie w przedmiocie kasacji.
Uznając trafność zarzutów zażalenia, Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
kc
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy
w sprawie M. W.
skazanego z art. 178a § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, bez udziału stron
w dniu 12 lutego 2016 r.,
zażalenia obrońcy skazanego na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu
Okręgowego w .z dnia 20 października 2015 r.,
o odmowie przyjęcia kasacji.
postanowił:
uchyla zaskarżone zarządzenie i sprawę przekazuje prezesowi
Sądu Okręgowego w celu ponownego sprawdzenia spełnienia
formalnych warunków dopuszczalności kasacji obrońcy.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia kasacji obrońcy
skazanego M. W. od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 23 kwietnia 2015 r.,
albowiem oskarżony został skazany na karę pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania co uniemożliwia wniesienie kasacji na korzyść
oskarżonego. Jednocześnie Sąd Okręgowy zauważa, że w pkt 1 i 2 kasacji zostały
postawione uchybienia wskazane w art. 439 k.p.k., tzn. z art. 439 § 1 pkt 10 k.p.k. i
z art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k., jednakże samo formalne powołanie się w kasacji na
uchybienia przewidziane w art. 439 § 1 k.p.k., bądź całkowite bezpodstawne
nazwanie takim uchybieniem sytuacji, która bez wątpienia nie stanowi naruszenia
prawa wymienionego w tym przepisie, nie czyni dopuszczalną kasacji podlegającą
ograniczeniom określonym w art. 523 § 2 k.p.k.
2
Skarżący podniósł pozbawienie oskarżonego prawa do obrony wyrażające
się w odstąpieniu od merytorycznego i formalnego rozpoznania apelacji obrońcy,
podczas gdy apelacja obrońcy nie została przyjęta. Nie zachodzi również sytuacja z
art. 439 pkt 10 k.p.k.; obrońca uczestniczył w czynnościach.
Również mimo formalnego powołania przesłanki z art. 439 pkt 7 k.p.k.
kasacja nie wskazuje na żadną sprzeczność w treści orzeczenia uniemożliwiającą
jego wykonanie, a w treści tego zarzutu skarżący wskazuje na naruszenie zakazu
pogarszania sytuacji oskarżonego, przy czym uzasadnienie w istocie nie precyzuje
w jaki sposób zakaz miałby zostać naruszony.
Powyższe zarządzenie zaskarżył zażaleniem obrońca skazanego,
zarzucając
1) rażące naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 523 § 4 pkt 1 k.p.k.
w zw. z art. 423 § 2 k.p.k. poprzez ich błędną interpretację i zastosowanie skutkiem
czego bezzasadnie uznano, że skarżący oraz jego obrońca nie są uprawnieni do
złożenia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 23 kwietnia 2015 roku
wydanego w sprawie o sygn. akt: XIII Ka …/15, podczas gdy w rzeczywistości
kasacja obrońcy wywiedziona od ww. wyroku została oparta na uchybieniach
wymienionych w treści art. 439 k.p.k.;
2) sprzeczność ustaleń faktycznych z treścią materiału dowodowego
zgromadzonego w aktach sprawy, a w szczególności niezasadne przyjęcie, że
zarzuty naruszenia treści art. 439 § 1 pkt 7 i 10 k.p.k. stanowią jedynie zarzuty
formalne a nie merytoryczne, podczas gdy w rzeczywistości ocena taka jest
nieprawidłowa a nadto winna pozostawać w gestii Sądu Najwyższego, jako
uprawnionego do rozpoznania wniesionej prawidłowo pod względem formalnym
kasacji. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego zarządzenia.
Sąd Najwyższy zaważył, co następuje.
Zażalenie jest zasadne.
Przepis art. 530 § 2 k.p.k. powierza prezesowi sądu odwoławczego kontrolę
formalną kasacji, wskazując że odmowa przyjęcia kasacji następuje m. in. wtedy,
gdy kasacje oparto na innych powodach niż wskazane w art. 523 § 1 k.p.k.
Zgodnie z art. 526 § 1 k.p.k. skarżący ma obowiązek wskazania określonych
uchybień w zakresie naruszeń objętych art. 439 § 1 k.p.k. albo innych uchybień
3
stanowiących rażące naruszenie prawa mogących mieć istotny wpływ na treść
orzeczenia.
Wniesiona w sprawie kasacja obrońcy skazanego spełnia wymagania
formalne – wskazuje bowiem na powody określone w art. 523 § 1 k.p.k., nadto w
realiach sprawy, wobec skazania na karę pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania, ograniczenia przewidziane w art. 523 § 2 k.p.k. nie
dotyczą przedmiotowej kasacji, gdyż powołuje się ona w pkt 1 i 2 na uchybienia
określone w art. 439 § 1 k.p.k. (art. 523 § 4 pkt 1 k.p.k.).
Kontrola formalna kasacji uprawnia i zobowiązuje prezesa sądu
odwoławczego do sprawdzenia jedynie tego, czy kasację oparto na powodach
wskazanych w art. 523 § 1 k.p.k., nie daje natomiast żadnych podstaw do badania i
oceny zasadności zarzutów kasacji, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie.
Oczywiste jest bowiem, że kontrola formalna nie może przerodzić się w
merytoryczne orzekanie w przedmiocie kasacji.
Uznając trafność zarzutów zażalenia, Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
kc