II PZ 22/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:02-03-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II PZ 22/15
POSTANOWIENIE
Dnia 11 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Beata Gudowska (przewodniczący)
SSN Zbigniew Hajn
SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa A. C.
przeciwko Domowi Dziecka […]
o przywrócenie do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 11 lutego 2016 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 5 sierpnia 2015 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w W. Wydział Pracy postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2015 r.
odrzucił skargę kasacyjną powódki A. C. od wyroku tego Sądu z dnia 24 marca
2015 r., argumentując, że skarżąca ani jej pełnomocnik nie wystąpili w terminie
tygodniowym z art. 387 § 3 k.p.c. o sporządzenie uzasadnienia oraz doręczenie
zaskarżonego wyroku wraz z uzasadnieniem, co stanowiło niezbędny
kwalifikowany warunek dopuszczalnego zaskarżenia wyroku skargą kasacyjną.
W zażaleniu pełnomocnik powódki zarzucił naruszenie art. 3985
§ 1 k.p.c.
wskutek uznania, że termin z tego przepisu nie rozpoczął biegu, pomimo tego, że
pełnomocnik powódki sformułował wniosek o doręczenie odpisu wyroku Sądu
drugiej instancji, który to Sąd był zobowiązany do sporządzenia uzasadnienia z
2
urzędu, a następnie po wniesieniu pisma z 8 maja 2015 r. „uzupełniającego”
wniosek z 27 marca 2015 r., doręczono pełnomocnikowi powódki odpis
przedmiotowego wyroku wraz z uzasadnieniem, co „zainicjowało rozpoczęcie biegu
terminu określonego w art. 398(5) § 1 k.p.c.”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie okazało się bezpodstawne i nieusprawiedliwione. Zgodnie z
art. 3944
§ 1 i 3 k.p.c., zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na
postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną. Podstawą
odrzucenia skargi kasacyjnej było ustalenie, że pełnomocnik skarżącego nie
zażądał w terminie tygodniowym sporządzenia i doręczenia uzasadnienia wyroku
Sądu drugiej instancji, a jedynie doręczenia wyroku. Istotna w tej kwestii jest
interpretacja art. 3985
§ 1 k.p.c., zgodnie z którym skargę kasacyjną wnosi się do
sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch miesięcy od dnia
doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem stronie skarżącej. W spornym zakresie
funkcjonuje utrwalone stanowisko judykatury Sądu Najwyższego, zgodnie z którym
dyspozycje art. 3985
§ 1 k.p.c. należy rozumieć w ten sposób, że dwumiesięczny
termin liczy się od prawidłowego doręczenia odpisu orzeczenia z uzasadnieniem,
tj. zgodnego z wymaganiami przewidzianymi w art. 387 § 3 k.p.c.
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z: 9 kwietnia 2013 r., II CSK 584/12, LEX nr
1331268; 8 listopada 2013 r., II UZ 58/13, LEX nr 1396624 lub 4 czerwca 2014 r.,
III CZ 4/14, LEX nr 1476957). Z tych judykatów wynika, że tylko wtedy, gdy strona
w terminie tygodniowym zażądała doręczenia odpisu orzeczenia wraz
uzasadnieniem, można mówić o spełnieniu wstępnych wymagań i możliwości
wniesienia skargi kasacyjnej. Natomiast, gdy z żądaniem doręczenia także
uzasadnienia wyroku strona skarżąca nie wystąpiła lub też wystąpiła z takim
wnioskiem z przekroczeniem tygodniowego terminu do zgłoszenia żądania
doręczenia odpisu orzeczenia wraz uzasadnieniem, to przewidziany w art. 3985
§ 1
k.p.c. dwumiesięczny termin nie rozpoczyna biegu, a w konsekwencji
niedopuszczalne jest wniesienie skargi kasacyjnej (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 19 kwietnia 1999 r., II CZ 23/99, OSNC 1999 nr 11, poz. 195).
3
Pełnomocnik skarżącego w uzasadnieniu przedmiotowego zażalenia nie
polemizował z utrwaloną judykaturą Sądu Najwyższego, bezzasadnie utrzymując,
że omyłkowo pominął sformułowanie „wraz z uzasadnieniem” we wniosku z dnia 27
marca 2015 r. o doręczenie kontestowanego wyroku. To, że wyroki sądu drugiej
instancji podlegają uzasadnieniu z urzędu (art. 387 § 1 k.p.c.) nie oznacza, że
podlegają one doręczeniu z urzędu wraz ze sporządzanymi z urzędu
uzasadnieniami, ponieważ orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się tylko tej
stronie, która w terminie tygodniowym zgłosiła wniosek o doręczenie wyroku wraz z
uzasadnieniem (art. 387 § 3 k.p.c.), a nie doręczenia samego wyroku. Oznacza to,
jeżeli strona złożyła tylko wniosek o doręczenie samego wyroku, to - zwłaszcza
wtedy gdy była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego
- wykluczone jest uznanie, że złożyła wniosek o doręczenie wyroku wraz z
uzasadnieniem, o które nie zabiegała, skoro nie wnioskowała o doręczenie także
uzasadnienia zażądanego wyroku. W konsekwencji nawet faktyczne doręczenia
stronie przez Sąd drugiej instancji wyroku wraz z uzasadnieniem nie otwiera biegu
terminu kasacyjnego zaskarżenia, o którym mowa w art. 3985
§ 1 k.p.c., który
uzależnia dopuszczalność wniesienia skargi kasacyjnej przez stronę od doręczenia
jej orzeczenia wraz z uzasadnieniem, o co pełnomocnik skarżącej nie zabiegał we
wniosku o doręczenie wyroku. Ponadto przepisy procedury cywilnej nie przewidują
trybu sprostowania „omyłki” profesjonalnego pełnomocnika procesowego, która nie
tylko nie była „oczywista”, lecz wynikała z jego braku profesjonalizmu w
reprezentowaniu mocodawczyni (powódki). Należy podkreślić, że kwalifikowane
rygory i wymagania dopuszczalności kasacyjnego zaskarżenia nie mogą być
„łagodniejsze” od warunków apelacyjnego zaskarżenia, które wymagają złożenia
wniosku o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem. W konsekwencji Sąd drugiej
instancji prawidłowo odrzucił wniesioną skargę jako „z innych przyczyn
niedopuszczalną” w rozumieniu art. 3986
§ 2 in fine k.p.c.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji na
podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
kc
POSTANOWIENIE
Dnia 11 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Beata Gudowska (przewodniczący)
SSN Zbigniew Hajn
SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa A. C.
przeciwko Domowi Dziecka […]
o przywrócenie do pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 11 lutego 2016 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 5 sierpnia 2015 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w W. Wydział Pracy postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2015 r.
odrzucił skargę kasacyjną powódki A. C. od wyroku tego Sądu z dnia 24 marca
2015 r., argumentując, że skarżąca ani jej pełnomocnik nie wystąpili w terminie
tygodniowym z art. 387 § 3 k.p.c. o sporządzenie uzasadnienia oraz doręczenie
zaskarżonego wyroku wraz z uzasadnieniem, co stanowiło niezbędny
kwalifikowany warunek dopuszczalnego zaskarżenia wyroku skargą kasacyjną.
W zażaleniu pełnomocnik powódki zarzucił naruszenie art. 3985
§ 1 k.p.c.
wskutek uznania, że termin z tego przepisu nie rozpoczął biegu, pomimo tego, że
pełnomocnik powódki sformułował wniosek o doręczenie odpisu wyroku Sądu
drugiej instancji, który to Sąd był zobowiązany do sporządzenia uzasadnienia z
2
urzędu, a następnie po wniesieniu pisma z 8 maja 2015 r. „uzupełniającego”
wniosek z 27 marca 2015 r., doręczono pełnomocnikowi powódki odpis
przedmiotowego wyroku wraz z uzasadnieniem, co „zainicjowało rozpoczęcie biegu
terminu określonego w art. 398(5) § 1 k.p.c.”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie okazało się bezpodstawne i nieusprawiedliwione. Zgodnie z
art. 3944
§ 1 i 3 k.p.c., zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na
postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną. Podstawą
odrzucenia skargi kasacyjnej było ustalenie, że pełnomocnik skarżącego nie
zażądał w terminie tygodniowym sporządzenia i doręczenia uzasadnienia wyroku
Sądu drugiej instancji, a jedynie doręczenia wyroku. Istotna w tej kwestii jest
interpretacja art. 3985
§ 1 k.p.c., zgodnie z którym skargę kasacyjną wnosi się do
sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, w terminie dwóch miesięcy od dnia
doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem stronie skarżącej. W spornym zakresie
funkcjonuje utrwalone stanowisko judykatury Sądu Najwyższego, zgodnie z którym
dyspozycje art. 3985
§ 1 k.p.c. należy rozumieć w ten sposób, że dwumiesięczny
termin liczy się od prawidłowego doręczenia odpisu orzeczenia z uzasadnieniem,
tj. zgodnego z wymaganiami przewidzianymi w art. 387 § 3 k.p.c.
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z: 9 kwietnia 2013 r., II CSK 584/12, LEX nr
1331268; 8 listopada 2013 r., II UZ 58/13, LEX nr 1396624 lub 4 czerwca 2014 r.,
III CZ 4/14, LEX nr 1476957). Z tych judykatów wynika, że tylko wtedy, gdy strona
w terminie tygodniowym zażądała doręczenia odpisu orzeczenia wraz
uzasadnieniem, można mówić o spełnieniu wstępnych wymagań i możliwości
wniesienia skargi kasacyjnej. Natomiast, gdy z żądaniem doręczenia także
uzasadnienia wyroku strona skarżąca nie wystąpiła lub też wystąpiła z takim
wnioskiem z przekroczeniem tygodniowego terminu do zgłoszenia żądania
doręczenia odpisu orzeczenia wraz uzasadnieniem, to przewidziany w art. 3985
§ 1
k.p.c. dwumiesięczny termin nie rozpoczyna biegu, a w konsekwencji
niedopuszczalne jest wniesienie skargi kasacyjnej (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 19 kwietnia 1999 r., II CZ 23/99, OSNC 1999 nr 11, poz. 195).
3
Pełnomocnik skarżącego w uzasadnieniu przedmiotowego zażalenia nie
polemizował z utrwaloną judykaturą Sądu Najwyższego, bezzasadnie utrzymując,
że omyłkowo pominął sformułowanie „wraz z uzasadnieniem” we wniosku z dnia 27
marca 2015 r. o doręczenie kontestowanego wyroku. To, że wyroki sądu drugiej
instancji podlegają uzasadnieniu z urzędu (art. 387 § 1 k.p.c.) nie oznacza, że
podlegają one doręczeniu z urzędu wraz ze sporządzanymi z urzędu
uzasadnieniami, ponieważ orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się tylko tej
stronie, która w terminie tygodniowym zgłosiła wniosek o doręczenie wyroku wraz z
uzasadnieniem (art. 387 § 3 k.p.c.), a nie doręczenia samego wyroku. Oznacza to,
jeżeli strona złożyła tylko wniosek o doręczenie samego wyroku, to - zwłaszcza
wtedy gdy była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego
- wykluczone jest uznanie, że złożyła wniosek o doręczenie wyroku wraz z
uzasadnieniem, o które nie zabiegała, skoro nie wnioskowała o doręczenie także
uzasadnienia zażądanego wyroku. W konsekwencji nawet faktyczne doręczenia
stronie przez Sąd drugiej instancji wyroku wraz z uzasadnieniem nie otwiera biegu
terminu kasacyjnego zaskarżenia, o którym mowa w art. 3985
§ 1 k.p.c., który
uzależnia dopuszczalność wniesienia skargi kasacyjnej przez stronę od doręczenia
jej orzeczenia wraz z uzasadnieniem, o co pełnomocnik skarżącej nie zabiegał we
wniosku o doręczenie wyroku. Ponadto przepisy procedury cywilnej nie przewidują
trybu sprostowania „omyłki” profesjonalnego pełnomocnika procesowego, która nie
tylko nie była „oczywista”, lecz wynikała z jego braku profesjonalizmu w
reprezentowaniu mocodawczyni (powódki). Należy podkreślić, że kwalifikowane
rygory i wymagania dopuszczalności kasacyjnego zaskarżenia nie mogą być
„łagodniejsze” od warunków apelacyjnego zaskarżenia, które wymagają złożenia
wniosku o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem. W konsekwencji Sąd drugiej
instancji prawidłowo odrzucił wniesioną skargę jako „z innych przyczyn
niedopuszczalną” w rozumieniu art. 3986
§ 2 in fine k.p.c.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy postanowił jak w sentencji na
podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
kc