Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt SNO 79/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Marian Buliński (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marek Pietruszyński
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
Protokolant Anna Kuras
przy udziale Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Okręgowego […],
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2016 r.
sprawy A. M.,
sędziego Sądu Rejonowego,
w związku z odwołaniem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego
od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego w […]
z dnia 16 października 2015 r.,
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że pkt I wyroku
otrzymuje następującą treść "uznaje obwinioną sędzię A. M. za
winną dopuszczenia się przewinienia służbowego określonego w
art. 107 § 1 usp popełnionego w sposób wyżej opisany", nadto
dotychczasowy pkt I wyroku otrzymuje numerację II, a pkt II
wyroku otrzymuje numerację III;
II. kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb
Państwa.
2
UZASADNIENIE
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego dla Okręgu Sądu Okręgowego w […]
złożył wniosek o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej przeciwko A. M. – sędziemu
Sądu Rejonowego o czyn polegający na tym, że:
w okresie od 28 czerwca 2012 roku do 3 września 2014 roku, z wyłączeniem
okresu od 17 kwietnia 2013 roku do 7 października 2013 roku, dopuściła się
przewinienia służbowego, a zarazem rażącej i oczywistej obrazy przepisów prawa –
art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, art. 2 § 1 pkt 4 k.p.k., art. 366 § 1 i 2 k.p.k., w ten
sposób, że po odwołaniu w dniu 27 czerwca 2012 roku terminu rozprawy
wyznaczonego w sprawie IX K …/13 Sądu Rejonowego w […] ( II K …/11 Sądu
Rejonowego […]) na dzień 28 czerwca 2012 roku zaniechała niezwłocznego
wyznaczenia kolejnego terminu rozprawy, jak również podjęcia jakichkolwiek
czynności procesowych w tej sprawie aż do dnia 4 września 2014 roku, kiedy to
wydała zarządzenie o wyznaczeniu terminu rozprawy na dzień 9 października 2014
roku, co skutkowało przewlekłością w rozpoznaniu sprawy
tj. o zachowanie określone w art. 107 § 1 u.s.p.
Na rozprawie w dniu 16 października 2015 roku obrońca obwinionej A. M.
oraz sama obwiniona złożyli wniosek w trybie art. 387 § 1 k.p.k. o wydanie wyroku
skazującego i wymierzenie obwinionej kary dyscyplinarnej upomnienia bez
przeprowadzania postępowania dowodowego.
Obecny na rozprawie Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego dla Okręgu
Sądu Okręgowego w […] nie sprzeciwił się temu wnioskowi.
Sąd Apelacyjny Sąd Dyscyplinarny w […] wobec braku sprzeciwu Zastępca
Rzecznika Dyscyplinarnego uwzględnił przedmiotowy wniosek i wydał wyrok bez
przeprowadzenia postępowania dowodowego.
Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […] Sądu Dyscyplinarnego z dnia 16
października 2015 r. sędzi A. M. na podstawie art. 109 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 27
lipca 2001 roku Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 427 ze
zm.) wymierzono karę dyscyplinarną upomnienia.
3
Odwołanie od tego wyroku złożył Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego dla
Okręgu Sądu Okręgowego w […] na niekorzyść obwinionej, zarzucając temuż
orzeczeniu naruszenie prawa procesowego mającego wpływ na treść wyroku – art.
413 § 2 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. – polegające na zaniechaniu określenia
w części dyspozytywnej wyroku czynu przypisanego obwinionej oraz jego
kwalifikacji prawnej. W oparciu o to skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku
poprzez
„- zawarcie w jego punkcie I. stwierdzenia o uznaniu sędzi A. M. za winną
zarzucanego jej czynu, wypełniającego dyspozycję art. 107 § 1 u.s.p.;
- modyfikację numeracji dwóch pozostałych rozstrzygnięć zawartych w tym
wyroku.”
Na rozprawie przed Sądem Najwyższym Sądem Dyscyplinarnym Zastępca
Rzecznika Dyscyplinarnego poparł swoje odwołanie.
W tej sytuacji Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Odwołanie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego jest zasadne.
Bezsporne jest, że wyrok skazujący winien zawierać także dokładne
określenie przypisanego czynu oraz jego kwalifikację prawną. Zaskarżony wyrok
tego wymogu nie spełnił. Oczywiste jest, że to uchybienie miało wpływ na treść
wyroku, gdyż nie zawiera on przewidzianego w ustawie elementu o charakterze
podstawowym, do wymierzenia kary obwinionej niezbędne jest najpierw przypisanie
jej popełnienia czynu wypełniającego znamiona deliktu dyscyplinarnego.
Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że popełnienie takiego deliktu
dyscyplinarnego Sąd pierwszej instancji obwinionej przypisał, lecz uczynił to
dopiero w uzasadnieniu swego orzeczenia pisząc na wstępie swoich rozważań „W
sprawie niniejszej stan faktyczny jest bezsporny i wynika wprost z wyjaśnień
obwinionej oraz dowodów ujawnionych przez Sąd Apelacyjny w […] – Sąd
Dyscyplinarny na rozprawie. Wyjaśnienia pani sędzi A. M., co do okoliczności
faktycznych w sprawie niniejszej dają jednorodny i bezsporny przebieg zdarzeń.
4
Bezspornym w tych okolicznościach jest fakt popełnienia przez obwinioną
przewinienia służbowego opisanego we wniosku Zastępcy Rzecznika
Dyscyplinarnego dla Okręgu Sądu Okręgowego w […].
Czyn A. M. – sędziego Sądu Rejonowego wyczerpuje dyspozycję art. 107 §
1 ustawy z dnia 27 lipca 20001 roku prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz. U.
nr 98 poz. 1070 ze zmianami/” oraz dalej
„Zgodnie z art. 107 § 1 prawo o ustroju sądów powszechnych, sędzia odpowiada
dyscyplinarnie za przewinienia służbowe, w tym oczywistą i rażącą obrazę
przepisów prawa. Zgodnie z powyższym przepisem, by sędzia odpowiadał
dyscyplinarnie, koniecznym jest spełnienie kumulatywne dwóch warunków, tj.
oczywistości i rażącego charakteru obrazy przepisów prawa, jakiego się dopuścił.
Dokonując wykładni tych pojęć stwierdzić należy, co następuje:
- obraza prawa ma charakter oczywisty, gdy jest łatwa do stwierdzenia, a
zastosowanie właściwego przepisu prawa (a więc jej uniknięcie) nie powinno budzić
wątpliwości u przeciętnej osoby o kwalifikacjach prawniczych,
- obraza prawa ma charakter rażący, jeżeli powoduje szkodę lub naraża na szwank
prawa i istotne interesy stron biorących udział w postępowaniu (wyrok Sądu
Najwyższego z 27 czerwca 2002 r. w sprawie SNO 18/02 – OSNSD nr 1-2 poz. 9).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić
należy, iż obraza przepisów prawa, jakiego dopuściła się sędzia A. M. ma charakter
zarówno oczywisty, jak i rażący.
Oczywistość jej wynika już z samej treści przepisów art. 45 ust. 1 Konstytucji
RP, art. 2 § 1 pkt 4 k.p.k., art. 366 § 1 i 2 k.p.k., które wprost stanowią, co należy do
podstawowych obowiązków Sędziego przy rozpoznaniu każdej sprawy. Tak więc
do podjęcia prawidłowych i terminowych czynności w sprawie niniejszej nie
potrzeba dokonywania skomplikowanych analiz przepisów prawa, lecz wystarczy
zastosowanie się wprost do ich treści.
5
Natomiast rażący charakter obrazy tego przepisu wynika z narażenia na
szwank interesu oskarżonego, bowiem rozstrzygnięcie jego sprawy nie nastąpiło w
rozsądnym terminie.
Reasumując: obraza przepisów prawa, jakiej dopuściła się sędzia A. M. ma
charakter oczywisty i rażący w rozumieniu art. 107 § 1 prawa o ustroju sądów
powszechnych”.
W tym stanie należało zaskarżony wyrok zmienić przez dodanie pkt. I o
treści „uznaje obwinioną sędzię A. M. za winną dopuszczenia się przewinienia
służbowego określonego w art. 107 § 1 u.s.p., popełnionego w sposób wyżej
opisany i zmienić numerację dotychczasowych punktów wyroku i tak pkt I otrzymał
numerację II, a pkt II numerację III.
Dlatego też Sąd Najwyższy Sąd Dyscyplinarny orzekł, jak wyżej.
kc