Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 6/16
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu bez udziału stron
w dniu 25 lutego 2016r.,
zażalenia skazanego R. W.
na zarządzenie Przewodniczącego IV Wydziału Karnego Odwoławczego Sądu
Okręgowego w S. z dnia 2 grudnia 2015 r., odmawiające przyjęcia wniosku o
doręczenie odpisu wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 6 października 2015 r., z
uzasadnieniem
p o s t a n o w i ł:
uchylić zaskarżone zarządzenie i sprawę przekazać Sądowi
Okręgowemu celem podjęcia dalszych czynności w sprawie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem, w oparciu o przepis art. 422 § 2 k.p.k. w zw. z
art. 120 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 2 k.p.k., odmówiono R. W. przyjęcia wniosku o
doręczenie odpisu wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 6 października 2015 r., z
uzasadnieniem. Na to zarządzenie zażalenie złożył skazany nie zgadzając się z
jego treścią i precyzując, że złożony przez niego wniosek dotyczy całości wyroku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie skazanego okazało się zasadne w zakresie, w jakim doprowadziło
do wydania decyzji o charakterze kasatoryjnym.
Zaskarżone zarządzenie zostało wydane w następujących okolicznościach
sprawy. R. W. złożył w dniu 6 października 2015 r. wniosek o sporządzenie i
doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 6 października
2
2015 r. We wniosku skazany najogólniej rzecz ujmując stwierdził, iż nie czuje się
winnym popełniania przypisanego mu czynu (k. 313).
Na podstawie art. 120 § 1 k.p.k., wezwano tego skazanego, w terminie 7 dni
od daty doręczenia pisma do uzupełnienia braku formalnego wniosku poprzez
wskazanie – zgodnie z art. 422 § 2 k.p.k. – czy wniosek dotyczy całości wyroku, czy
też niektórych czynów, których popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu, bądź
też jedynie rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, pod
rygorem odmowy przyjęcia wniosku. Owo wezwanie zostało doręczone skazanemu
w dniu 25 listopada 2015 r. (k. 316). Siedmiodniowy termin upływał skazanemu 2
grudnia 2015 r.
R. W. w dniu 28 listopada 2015 r. (k. 317 i 318) wystosował do Sądu
Okręgowego pismo, w którym wyraził nierozumienie dla otrzymanego wezwania i
wskazał, iż jego wniosek jest taki sam i tego samego dotyczy co poprzedni wniosek
w konsekwencji czego wyrok został uchylony po apelacji. W dniu 2 grudnia 2015 r.
Przewodniczący IV Wydziału Karnego Odwoławczego Sądu Okręgowego w S.
wydał zaskarżone zażaleniem zarządzenie. Podstawą tak wydanej decyzji stał się
nieuzupełniony w terminie 7 dni przez skazanego brak formalny wniosku poprzez
nie wskazanie czy wniosek w istocie dotyczy części, czy całości wyroku.
Bezspornym jest, iż w obowiązującym obecnie, tj. od 1 lipca 2015 r., art. 422
§ 2 k.p.k., prawodawca nałożył na strony składające wniosek o sporządzenie na
piśmie uzasadnienia wyroku i doręczenie obowiązek wskazania czy, dotyczy on
całości wyroku czy też niektórych czynów, których popełnienie oskarżyciel zarzucił
oskarżonemu, bądź też jedynie rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach
prawnych czynu. Oczywistym jest także, że skazany wezwany do uszczegółowienia
złożonego w omawianym przedmiocie wniosku, nie wskazał wprost, zgodnie z art.
422 § 2 k.p.k., czego konkretnie on dotyczy. Tym niemniej, w przytoczonych
powyżej okolicznościach sprawy, nie można jednoznacznie dowieść i stwierdzić, iż
wnioskujący skazany zupełnie nie wykazał, jaki jest zakres jego wniosku.
Przy tychże rozważaniach znamienne pozostaje to, że R. W. składając
wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku wyszczególnił, iż czuje
się niewinnym popełnienia zarzucanego i ostatecznie przypisanego mu czynu, co
przy odrobinie dobrej woli, powinno doprowadzić do konstatacji, iż jego wniosek
3
dotyczy rozstrzygnięcia o winie, a zatem odnosi się do całości wyroku. To zaś
ustalenie winno determinować zasięg żądanego uzasadnienia. Dodatkowo w
odpowiedzi na wezwanie Sądu, wyjawił, iż jego obecny wniosek jest tożsamy z
wnioskiem uprzednio w sprawie złożonym, co winno wzmocnić wnioskowanie Sądu
o tym, że obecny wniosek dotyczy całości wyroku. Obecne brzmienie art. 422 § 2
k.p.k. nie unicestwia treści art. 118 k.p.k., szczególnie w sytuacji, gdy żąda się
konkretyzacji stanowiska od nieprofesjonalnego podmiotu.
Zgodzić się oczywiście należy, że dokonana zmiana, konsekwentnie
realizuje intencję uproszczenia i przyśpieszenia czynności sądu związanych ze
sporządzaniem uzasadnień, jednakże nie może być odczytywana przez sądy
zupełnie sztampowo, sztywno w oderwaniu od indywidualnych okoliczności
każdego przypadku.
Do niniejszych rozważań dodać wypada, że względy mające na celu
przyśpieszenie czynności sądu muszą być każdorazowo racjonalizowane
sprawnością postępowania, oraz dbałością o zachowanie podstawowych gwarancji
procesowych stron. Skoro ustawowo (art. 120 k.p.k.) zapewniono skazanemu 7
dniowy termin do uzupełniania braków formalnych, to tym samym niedopuszczalne
było arbitralne skrócenie tegoż terminu. W realiach rozpoznawanej sprawy z taką
sytuacją właśnie mamy do czynienia. Skazany odebrał, bowiem wezwanie do
usunięcia braków formalnych 25 listopada 2015 r., rzeczony termin upływał, więc 2
grudnia 2015 r. do godz. 24.00, a rozstrzygający Sąd właśnie w tym dniu wydał
zaskarżoną decyzję.
Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji postanowienia.