Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 9/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz (przewodniczący)
SSN Michał Laskowski (sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
Protokolant Katarzyna Wełpa
w sprawie P. D. i J. F.
skazanych z art. 258 § 1 i in. k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 17 marca 2016 r.,
kasacji Prokuratora Generalnego wniesionej na korzyść skazanych
od wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 21 października 2015 roku, sygn. akt III K …/15.
uchyla pkt XIII i XV zaskarżonego wyroku i w tym zakresie
przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 21 października 2015 roku, uwzględniając wnioski
oskarżonych złożone w trybie art. 387 k.p.k., Sąd Okręgowy, po rozpoznaniu
sprawy P. D. i J. F. oraz sześciu innych oskarżonych, orzekł m.in:
2
- uznał oskarżonego P. D. winnym popełnienia czynu stanowiącego
przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierzył mu
karę 3 miesięcy pozbawienia wolności,
- uznał oskarżonego P. D. winnym popełnienia czynu stanowiącego
przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 69 § 1 k.k.s.
przy zastosowaniu art. 7 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art.
54 § 1 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s. wymierzył mu karę 2 miesięcy pozbawienia wolności,
- uznał oskarżonego P. D. winnym popełnienia czynu stanowiącego
przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 12a ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 2001
roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych i za to
na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 12a ust. 2 tej ustawy wymierzył mu karę 2
miesięcy pozbawienia wolności;
- na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 39 § 1 i 2 k.k.s. połączył orzeczone wobec
oskarżonego P. D. kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierzył
oskarżonemu karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności (pkt XIII części
dyspozytywnej wyroku),
- uznał oskarżonego J. F. winnym popełnienia czynu stanowiącego
przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 258 § 1 k.k. wymierzył mu
karę 3 miesięcy pozbawienia wolności,
- uznał oskarżonego J. F. winnym popełnienia czynu stanowiącego
przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 69 § 1 k.k.s.
przy zastosowaniu art. 7 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art.
54 § 1 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s. wymierzył mu karę 2 miesięcy pozbawienia wolności,
- uznał oskarżonego J. F. winnym popełnienia czynu stanowiącego
przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 12a ust. 2 ustawy z dnia 20 marca 2001
roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych i za to
na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 12a ust. 2 tej ustawy wymierzył mu karę 2
miesięcy pozbawienia wolności,
- na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 39 § 1 i 2 k.k.s. połączył orzeczone wobec
oskarżonego J. F. kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierzył mu karę
łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności (pkt XV części dyspozytywnej wyroku),
3
Powyższy wyrok nie został zaskarżony przez żadną ze stron postępowania i
uprawomocnił się.
Od tego prawomocnego wyroku Prokurator Generalny wniósł kasację na
korzyść skazanych P. D. i J. F. w zakresie rozstrzygnięć o karach łącznych
zawartych w pkt XIII i XV zaskarżonego wyroku. W kasacji zarzucono rażące i
mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisu prawa karnego
materialnego, tj. art. 39 § 1 k.k.s., polegające na wymierzeniu w punkcie XIII wobec
P. D. kary łącznej 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz w punkcie XV wobec J. F.
kary łącznej 8 miesięcy pozbawienia wolności w sytuacji, gdy orzeczone wobec
oskarżonych odpowiednio w punktach I, II i III wobec P.D. w punktach VII, VIII i IX
wyroku wobec J. F. kary jednostkowe pozbawienia wolności w wymiarze kolejno 3
miesięcy, 2 miesięcy i 2 miesięcy, zgodnie z brzmieniem przywołanych przepisów
pozwalały na orzeczenie wobec oskarżonych kar łącznych pozbawienia wolności w
granicach od 3 do 7 miesięcy pozbawienia wolności. W konkluzji kasacji Prokurator
Generalny wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej
rozstrzygnięcia w pkt XIII i XV o karach łącznych wobec P. D. i J.F. i przekazanie
sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja zasługuje na uwzględnienie.
Zarzut podniesiony w kasacji jawi się jako zasadny w stopniu oczywistym.
Stosownie do treści art. 39 § 1 k.k.s., sąd wymierza karę łączną w granicach od
najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa skarbowe do ich
sumy. Trafnie zauważa skarżący, że w niniejszej sprawie oznaczało to możliwość
orzeczenia wobec obu skazanych kar łącznych pozbawienia wolności w granicach
od 3 miesięcy do 7 miesięcy. Orzekając kary łączne po 8 miesięcy pozbawienia
wolności Sąd Okręgowy dopuścił się co do obu skazanych rażącego naruszenia
prawa materialnego, którego wpływ na treść rozstrzygnięcia jest oczywisty. W takim
stanie rzeczy koniecznym okazało się uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie
rozstrzygnięć zawartych w pkt XIII i XV i przekazanie sprawy w tym zakresie do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.
4
Przy ponownym rozpoznaniu Sąd Okręgowy baczyć będzie starannie na
zasady orzekania o karze łącznej, wynikające z regulacji prawa materialnego, w
szczególności art. 39 k.k.s.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.
kc

V KK 9/16

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia