Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CSK 6/15
POSTANOWIENIE
Dnia 28 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa M. sp. z o.o. w K.
przeciwko Syndykowi Masy Upadłości P. sp. z o.o. w G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 9 lipca 2014 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
2
Uwzględniając szczególny charakter skargi kasacyjnej, która nie otwiera
stronie kolejnej instancji dla rozstrzygnięcia sprawy, ale jest determinowana pozycją
ustrojową Sądu Najwyższego, Sąd Najwyższy, zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c.
przyjmuje sprawę do rozpoznania, jeżeli w sprawie: występuje istotne zagadnienie
prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne
wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi
nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Skarżący we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powołał
się na przesłankę z art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. to jest występowanie w sprawie
istotnego zagadnienia prawnego, które w ocenie skarżącego sprowadza się
do twierdzenia, że przelew wierzytelności z tytułu pożyczki wywołuje wszelkie
skutki skutecznego przeniesienia wierzytelności również w sytuacji gdy umowa
pożyczki była nieważna i zbywcy nie przysługiwała wierzytelność z tytułu
wykonanej umowy lecz wierzytelność o zwrot świadczenia spełnionego nienależnie.
Sformułowane zagadnienie nie może być poczytane za istotne w rozumieniu
art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. Przelaną wierzytelność i jej źródło, a więc stosunek
prawny, z którego wynikła, strony w umowie dokładnie opisały. Okoliczność,
że stosunek prawny, z którego miała ona wynikać nie powstał, nie uzasadnia
przyjęcia, że za przedmiot tej samej umowy przelewu można uznać w takim
razie wierzytelność, której źródłem jest już inne zdarzenie prawne i to z tej
tylko w istocie przyczyny, że wysokość wierzytelności może być tożsama.
Odmienność, w okolicznościach sprawy, zdarzenia będącego źródłem
wierzytelności, o której stanowiła umowa przelewu, a więc i odmienność przedmiotu
tej umowy powoduje, że nie można zasadnie twierdzić, iż dla skuteczności
przelewu obojętny jest rodzaj stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika
przelana wierzytelność. Takiemu rozumieniu zakresu pojęcia „oznaczenia
przelanej wierzytelności” sprzeciwia się nie tylko dotychczasowe orzecznictwo
Sądu Najwyższego (por. wyrok z dnia 5 listopada 1999 r. III CKN 423/98, OSNC
2000/5/92; wyrok z dnia 21 maja 2004 r. V CK 505/03, niepubl.), ale i treść m.in.
art. 509 § 2 k.c., czego skarżący nie uwzględnił.
3
W świetle powyższego brak było podstaw do przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).