Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2013 roku

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marek Górny

Ławnicy: E. P., K. H.

Protokolant: Dorota Węgrzyn

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2013 roku we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa: J. – M. O.

przeciwko: (...) sp. z o.o. z siedzibą we W.

o przywrócenie do pracy

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 3570,22 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód J. – M. O. w pozwie skierowanym przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. wniósł o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne i przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach. W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż od 1 lutego 2011 r. był pracownikiem u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. W dniu 26 marca 2012 r. przedłożono mu do podpisania pismo, którego treść była mu nieznana. Został poinformowany, że zostaje zwolniony, a przyczyną jest rzekome zepsucie przez powoda czegoś miesiąc wcześniej. Do tego dnia nikt go nie informował o jakichkolwiek problemach czy też awariach i powód wyraził pewność, że nie dopuścił się żadnego uchybienia. Pismo, które zostało mu wcześniej podstawione do podpisu nie zostało mu wręczone.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu podniesiono między innymi, iż do zakresu obowiązków powoda wchodziły takie czynności, jak instalacja, obsługa, zarządzanie i wsparcie systemów informatycznych obsługujących serwery klientów I., w tym zapobieganie i rozwiązywanie ewentualnych problemów wyników w toku działania tych systemów. W trakcie okresu zatrudnienia u pozwanej powód uchybiał przyjętym na siebie obowiązkom pracowniczym, w tym obowiązkom przestrzegania regulacji wewnętrznych pozwanej, dbałości o dobro I.i jej mienie, przestrzegania zasad dotyczących ochrony informacji poufnych i przetwarzania danych osobowych, czy tez obowiązkowi sumiennego, starannego, rzetelnego i efektywnego wykonywania powierzonej mu pracy. przykładem takiego postępowania było poważne naruszenia przez powoda w dniu 6 listopada 2011 r. zasad bezpieczeństwa IT, dotyczących przechowywania i używania haseł dostępu do zasobów i kont współdzielonych w systemie C. A., za co pracownik w dniu 21 listopada 2011 r. został karany karą porządkową upomnienia. Uchybienie powoda polegało na niedokonaniu obowiązkowej zmiany hasła dostępu do aplikacji informatycznej, za pośrednictwem której możliwe było zalogowanie się przez pracownika na serwery klientów, po zakończeniu korzystania z tej aplikacji. Od wyżej opisanej kary porządkowej, pomimo uzyskania stosownego pouczenia, powód nie wnosił sprzeciwu. W dniu 25 lutego 2012 r. powód pełniąc dyżur związany z obsługa informatyczną systemów klientów pozwanej w sposób niestaranny wykonywał swoje obowiązki pracownicze, co spowodowało kilkugodzinną awarię na serwerze klienta I.. Powód otrzymał w tym dniu wygenerowany przez system monitorujący komunikat o zaistniałym błędzie w działaniu systemu klienta pozwanej. Przyczyna tego komunikatu tkwiła w awarii jednego z dwóch zasilaczy serwera klienta. Z niewyjaśnionych przyczyn, powód w dniu 27 lutego 2012 r. zamknął otrzymane zgłoszenie o błędzie z komentarzem „system działa poprawnie”. W rzeczywistości serwer klienta nie działał ze względu na brak zasilania. Niedbałe wykonywanie obowiązków przez powoda przyczyniło się do utraty redundacji serwera, co skutkowało kolejną awarią zasilacza serwera, a następnie całkowitą utratą zasilania oraz wyłączeniem serwera. Takie zachowanie było niedopuszczane i świadczyło o braku podstawowej wiedzy i umiejętności wymaganych od administratora systemów komputerowych, wskazywało na lekceważące podejście powoda do powierzonych mu w ramach stosunku pracy obowiązków związanych z obsługa informatyczną systemów klientów I..

W toku rozprawy i w dalszych pismach procesowych stron podtrzymały swoje wcześniejsze stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. – M. O. został zatrudniony przez (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. na podstawie umowy o pracę z dnia 1 listopada 2010 r. na okres próbny do dnia 31 stycznia 2011 r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku specjalisty ds. informatyki. Umowa została zawarta w języku polskim oraz angielskim. W dniu 26 stycznia 2011 r. strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślonych, zgodnie z którą powodowi powierzono to samo stanowisko.

Dowód:

⚫

umowa o pracę na z dnia 1 listopada 2010 r. w aktach osobowych powoda;

⚫

umowa o pracę na z dnia 26 stycznia 2011 r. w aktach osobowych powoda.

Powód posługuje się językiem polskim w mowie i piśmie.

Dowód:

⚫

przesłuchanie powoda k. 238 – 241.

W dniu 11 października 2011 r. Dyrektor Generalny I. Franco C. przesłał do wszystkich pracowników strony pozwanej email, w którym przypominał, iż zgodnie z wytycznymi wskazanymi w polityce I., wszystkie współdzielone hasła w Cyber Ark i Systemach powinny być zmieniane po każdorazowym wykorzystaniu hasła. Wskazał, że nie będzie tolerował żadnych odstępstw od tej podstawowej zasady.

Dowód:

⚫

email k. 151;

⚫

tłumaczenie k. 166;

⚫

zeznania A. P. (1) k. 203 – 204;

⚫

zeznania P. W. k. 211 – 212.

W dniu 6 listopada 2011 r. powód nie zmienił hasła po użyciu w serwerze docelowym nr (...) u klienta strony pozwanej. Obowiązujące procedury wewnętrzne wymagały tymczasem, by pracownik każdorazowo zmieniał hasło dostępu po skorzystaniu z określonej aplikacji informatycznej. Informacja o odzyskaniu przez powoda hasła w sposób niezgodny z procedurą I. została przesłana w emailu z dnia 7 listopada 2011 r. do powoda oraz jego przełożonej A. P. (1) przez zespół (...).

Dowód:

⚫

email k. 150;

⚫

tłumaczenie k. 166;

⚫

zeznania A. P. (1) k. 203 – 204;

⚫

zeznania P. W. k. 211 – 212.

W dniu 21 listopada 2011 r. przeprowadzona została rozmowa z powodem w gabinecie Dyrektora ds. Personalnych P. W., z udziałem Kierownika D. A. P. (2)oraz Dyrektora D. G. P.. W toku rozmowy wysłuchano powoda w związku z naruszeniem przez niego zasad bezpieczeństwa zabezpieczeń informatycznych. Powód tłumaczył, iż nie był świadomy, iż łamie zasady. Następnie P. W.odczytał karę upomnienia i poprosił powoda o potwierdzenie odbioru pisma zawierającego tą karę. W piśmie wskazano, iż udzielono powodowi kary upomnienia za niezachowanie zasad bezpieczeństwa IT, dotyczących przechowywania i używania haseł do zasobów i kont współdzielonych, przechowywanych w systemie C. A. w dniu 6 listopada 2011 r., co stanowi naruszenie §7 pkt 2 ppkt a), c), i) Regulaminu Pracy I. G. (...) C.Polska sp. zo.o. Powód odmówił podpisania, podnosząc, iż nie rozumie co jest napisane. Następnie ponownie odczytano karę upomnienia i wówczas J. E. O.potwierdził, że zrozumiał, lecz odmówił przyjęcia pisma z karą. Powoda pouczono o możliwości wniesienia odwołania w terminie 7 dni. Dokumentu zawierającego karę ostatecznie nie wydano, gdyż powód odmówił potwierdzenia jego otrzymania.

Dowód:

⚫

protokół ze spotkania z dnia 21 listopada 2011 r. w aktach osobowych powoda;

⚫

kara upomnienia w aktach osobowych powoda;

⚫

zeznania A. P. (1) k. 203 – 204;

⚫

zeznania P. W. k. 211 – 212.

W dniach od 25 do 27 lutego 2012 r. powód pełnił dyżur polegający na obsłudze informatycznej systemów klientów, związanej między innymi z koniecznością odpowiedniego reagowania na komunikaty generowane automatycznie przez te systemy.

W sobotę 25 lutego 2012 r. o godzinie 16:42 wystąpił komunikat (w języku angielskim) o błędzie HW polegającym na awarii jednego z dwóch zasilaczy serwera należącego do klienta strony pozwanej – firmy (...). Wskazane były numery serwerów, których to dotyczyło. O godzinie 17:00 incydent ten został przydzielony do rozwiązania powodowi. Powód powinien był niezwłocznie sprawdzić przyczynę alarmu oraz skontaktować się z osobą odpowiedzialną za wspomniany serwer i powiadomić o problemie. Powód nie podjął jednakże żadnych działań.

W poniedziałek 27 lutego 2012 r. o godzinie 04:40 pojawił się komunikat o drugiej i ostatniej awarii zasilania, spowodowanej błędem HW. Nastąpiła całkowita przerwa w zasilaniu serwera.

W ten sam dzień o godzinie 6:44 powód rozwiązał przydzielony mu incydent w ten sposób, że nadał mu w systemie status „normalne działanie”.

Dowód:

⚫

email k. 152-153;

⚫

tłumaczenie k. 166;

⚫

zeznania M. J. k. 204 – 206;

⚫

zeznania G. W. k. 212 – 213.

W dniu 1 marca 2012 r. powód wysłał email do M. J., w którym ustosunkował się do informacji o błędnym rozwiązaniu incydentu z dnia 25 lutego 2011 r. Stwierdził, że komunikat o błędzie prawdopodobnie został spowodowany zmianą w urządzeniu i że jest to problem trwający chwilę. Według powoda problem rozwiązuje się po zainstalowaniu nowego urządzenia i jest to normalna sytuacja. Powód wskazał, że numer zgłoszenia awarii został zamknięty w poniedziałek 27/02 ponieważ chciał zbadać i sprawdzić czy pojawi się nowy alarm.

Dowód:

⚫

email k. 153 - 155;

⚫

tłumaczenie k. 166;

⚫

zeznania M. J. k. 204 – 206;

⚫

zeznania G. W. k. 212 – 213.

W dniu 26 marca 2012 r. strona pozwana wypowiedziała powodowi umowę o pracę z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia, upływającego w dniu 30 kwietnia 2012 r. Czynność ta została dokonana w toku spotkania z udziałem powoda, Dyrektora ds. Personalnych P. W. oraz bezpośredniego przełożonego powoda M. N. początku rozmowy zaproponowano powodowi rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron, na co powód się nie zgodził. Następnie odczytano pismo zawierające oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem i podjęto próbę wręczenia powodowi tego pisma, sporządzonego w języku polskim i angielskim, lecz powód odmówił przyjęcia i podpisania potwierdzenia odbioru dokumentu. Odczytano pouczenie o możliwości złożenia odwołania do Sądu Pracy.

Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano: „niestaranne wykonywanie obowiązków pracowniczych polegające na tym, ze w dniu 25.02.2012 r. dokonał Pan pobieżnej analizy błędu HW, co spowodowało kilkugodzinną awarię na serwerze klienta. Niestaranne wykonywanie obowiązków pracowniczych polegało na tym, że otrzymując zgłoszenie o błędzie, powinien Pan był sprawdzić przyczynę alarmu HW i otworzyć zgłoszenie (...)(tzw. HW call). Następnie powinien był Pan zadzwonić do (...)i poinformować o problemie. Niestety nie wykonał Pan tych czynności, jedynie pobieżnie przeanalizował Pan ten błąd, a następnie zamknął Pan zgłoszenie w dniu 27.02.2012 o godz. 6.44 z komentarzem „system działa poprawnie”. W rzeczywistości serwer klienta nie działał ze względu na brak zasilania. Ponadto w listopadzie 2011 r. wykonał Pan swoje obowiązki pracownicze w sposób nienależyty, tj niezachował Pan zasad bezpieczeństwa IT, dotyczących przechowywania i używania haseł do zasobów i kont współdzielonych, przechowywanych w systemie C. A., za co została udzielona Panu kara porządkowa. Powyższe spowodowało utratę zaufania do Pana osoby”.

Powód został zwolniony z obowiązku świadczenia pracy oraz poproszony o opuszczenie siedziby strony pozwanej.

Dowód:

⚫

projekt rozwiązania umowy za porozumieniem stron w aktach osobowych powoda;

⚫

wypowiedzenie w języku polskim i angielskim w aktach osobowych powoda;

⚫

zeznania M. J. k. 204 – 206;

⚫

zeznania P. W. k. 211 – 212;

⚫

zeznania G. W. k. 212 – 213.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda obliczone jak ekwiwalent za urlop, na dzień rozwiązania stosunku pracy wynosiło 6 467,78 złotych.

Dowód:

⚫

zaświadczenie o wynagrodzeniu k. 45.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Dokonując ustaleń faktycznych są oparł się na wersji M. J., P. W., G. W. i A. P. (1) oraz na zebranych w sprawie dokumentach. Relację powoda Sąd uznał natomiast w przeważającej części za niewiarygodną. Wspomniani świadkowie złożyli korespondujące ze sobą zeznania i dodatkowo trudno uznać, aby mogli mieć oni istotny interes w fałszywym przedstawianiu uchybień pracowniczych przypisywanych powodowi. J. – M. O. dopiero na etapie jego przesłuchania sformułował tezę, jakoby na kilka miesięcy przed wypowiedzeniem umowy o pracę, u strony pozwanej zawiązała się grupa osób, która chciała w nieuczciwy sposób doprowadzić do zwolnienia powoda. Twierdzenie to pozostaje w całkowitej sprzeczności z wersją świadków, zaś powód nie przedstawił jakiegokolwiek dowodu, który potwierdzałby jego zarzuty. Pozostają one więc gołosłowne.

Trzeba przy tym wskazać, że J. – M. O. kwestionował nawet rzetelność przedłożonych przez stronę pozwaną dokumentów. I tak podnosił, iż treść ujawnionych maili nie odzwierciedla przebiegu działania powoda w dniach od 25 lutego do 27 lutego 2011 r. Równocześnie powód w zasadzie nie był w stanie wskazać, co rzeczywiście miało się wydarzyć w tych dniach. Nie pamiętał ani przypisanego mu incydentu, ani sposobu jego rozwiązania. Dostrzegalny jest przy tym fakt, iż powód starał się przeczyć wszelkim niekorzystnym dla niego okolicznościom i nie dokonywać czynności, które w jego ocenie mogłyby mu zaszkodzić. Nawet w toku zatrudnienia odmawiał potwierdzenia podpisem otrzymania dokumentów w postaci kary upomnienia, a następnie wypowiedzenia. Następnie w toku rozprawy twierdził, że pism tych nie rozumiał w czasie gdy strona pozwana próbowała mu je wręczyć. Jest przy tym bezsporne i wynika to także z przesłuchania powoda, iż posługuje się on w stopniu biegłym językiem polskim. Dodatkowo w trakcie pracy posługiwał się on w komunikacji językiem angielskim, a przecież również w tym języku zostały sporządzone kara upomnienia z dnia 21 listopada 2011 r. i wypowiedzenie. Całokształt relacji powoda nie dostarcza konkretnych informacji w odniesieniu do zdarzeń wskazywanych jako przyczyny wypowiedzenia i w tym zakresie stanowi jedynie polemikę z pozostałą częścią materiału dowodowego. Równocześnie powód w żaden sposób nie udowodnił jakoby istniała zmowa nakierowana przeciwko powodowi wśród przełożonych i innych pracowników strony pozwanej. Zeznania powoda należy więc uznać za niewiarygodne niemalże w całości, to jest w odniesieniu do wszystkich spornych kwestii.

N. tle jego twierdzeń, zeznania świadków M. J., P. W., G. W. i A. P. (1) jawią się jako pełnowartościowy materiał dowodowy. Drobne rozbieżności zachodzące pomiędzy ich stwierdzeniami (np. to czy firma (...) korzystała z serwera zapasowego) są typowym zjawiskiem, wynikającym ze zjawiska zacierania się faktów w ludzkiej pamięci. Dodatkowo poszczególni świadkowie wyraźnie wskazywali na okoliczności, o których mieli wiedzę i ograniczali zeznania do tych zdarzeń, które faktycznie zaobserwowali, lub które analizowali. Ich zeznania korespondują nadto z przedłożonymi przez stronę pozwaną dokumentami, to jest wydrukami emaili oraz dokumentacją pracowniczą. Sąd poczynił więc ustalenia faktyczne w zgodzie z wersją omawianych świadków. Z ustaleń tych wynika, że zdarzenia wskazane w wypowiedzeniu umowy o pracę faktycznie miały miejsce.

Wypada przy tym nadmienić, iż w związku z uchybieniem polegającym na nieprzestrzeganiu przez powoda zasad dotyczących zmian haseł dostępu do aplikacji informatycznych na serwerach klientów strony pozwanej J. – M. O. został ukarany karą porządkową upomnienia z dnia 21 listopada 2011 r., od której nie złożył odwołania. Powód w toku rozprawy podniósł, iż „nie myślał o takich rzeczach jak odwołanie się do Sądu” (k. 239). Nie zaprzeczył przy tym w kategoryczny sposób, iż karę upomnienia rzeczywiście dostał. Tymczasem z utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, iż w sytuacji gdy pracownik nie odwołał się od udzielonej mu kary porządkowej, w toku postępowania dotyczącego wypowiedzenia umowy o pracę, zachowanie, za które kara została wymierzona należy uznać za udowodnione. Równocześnie więc brak jest podstaw do badania zasadności twierdzenia powoda, iż w zakresie przypisanego mu działania w rzeczywistości rzekomo zawinił jego przełożony. Warto nadmienić, iż także tego twierdzenia powód nie udowodnił. Nieprzestrzeganie polityki dotyczącej haseł dostępu do systemu informatycznego w sytuacji gdy powód był zatrudniony na stanowisku specjalisty ds. informatyki, wskazuje na niewłaściwe wywiązywanie się z obowiązków pracowniczych i w ocenie Sądu może stanowić samodzielną przesłankę do wypowiedzenia umowy o pracę.

Strona pozwana w oświadczeniu o rozwiązaniu stosunku pracy powołała się także na niewłaściwe działania powoda dotyczące incydentu z dnia 25 lutego 2012 r. polegającego na awarii zasilacza w serwerze należącym do jednego z klientów strony pozwanej. Rolą powoda było zareagować w sposób prowadzący do ustalenia szczegółów incydentu i poinformowanie odpowiednich osób klienta, tak żeby awaria została niezwłocznie usunięta. Z przedłożonych wydruków oraz zeznań M. J., wynika, że powód nie podjął żadnych istotnych działań. W momencie gdy – najprawdopodobniej na skutek przeciążenia spowodowanego awarią – przestał działać drugi zasilacz, powód także nie podjął czynności i następnie zapisał w systemie, iż wszystko działa normalnie. Takie zachowanie świadczy albo o nieumiejętności rozwiązywania problemów, z którymi powód miał obowiązek sobie poradzić, albo o lekceważącym podejściu do pracy. Obie ewentualności dają podstawę do wypowiedzenia umowy o pracę, bowiem pracodawca ma prawo do takiego dobierania pracowników, aby prowadzona działalność gospodarcza przebiegała w niezakłócony sposób. Nie ma przy tym większego znaczenia, czy na skutek błędu powoda klient strony pozwanej, czy też pracodawca ponieśli realną szkodę. Rzecz w tym, że J. – M. O. nie wypełniał należycie powierzonych mu obowiązków.

Wypowiedzenie umowy o pracę jest normalnym sposobem zakończenia zatrudnienia pracownika. Powtarzające się uchybienia, nawet jeżeli mają charakter drobny, uprawniają pracodawcę do wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. W przypadku powoda trudno przy tym uznać, iż przypisane mu zachowania miałyby stanowić niewielkie uchybienia. Strona pozwana podała rzeczywiste powody rozwiązania stosunku pracy, zaś waga uchybień i ich charakter były wystarczające do zwolnienia powoda na drodze wypowiedzenia. Błędy opisane w wypowiedzeniu polegały na nieprawidłowym wykonywaniu obowiązków pracowniczych przez J. – M. O.. Zostały zatem zrealizowane przesłanki z art. 30 §4 kp, zaś nie zaistniały warunki z art. 45 §1 kp. Odwołanie od wypowiedzenia można uwzględnić tylko wówczas gdy wypowiedzenie jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę. Jak już wspomniano, taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie zachodzi.

Z uwagi na przedstawione względy powództwo należało oddalić.

O kosztach postępowania orzeczono w zgodzie z zasadą wyrażoną w art. 98 §1 k.p.c., zgodnie z którą strona przegrywająca obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi poniesione koszty procesu. Strona pozwana przedłożyła spis kosztów i wykazała ich poniesienie w kwocie 3570,22 złotych. I tak koszty ustanowienia pełnomocnika w sprawie, wynikają z §11 ust 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, przy czym w realiach przedmiotowej sprawy nie ulega wątpliwości, iż nakład pracy pełnomocnika oraz skomplikowany, specjalistyczny charakter zdarzeń wskazanych w wypowiedzeniu, uzasadnia zasądzenie kosztów wysokości sześciokrotności stawki minimalnej, to jest w kwocie 360 złotych. Dodatkowo w spisie kosztów i w załączonych dokumentach wykazano koszty poniesione w związku z koniecznością uzyskania potrzebnych w sprawie dokumentów (odpis z KRS, tłumaczenia) a także wydatki poniesione przez pełnomocnika w związku z koniecznością stawiennictwa w Sądzie (koszty podróży i noclegu), które wynikają z przedłożonych faktur za hotele i biletów (...).

Zarządzenie:

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej i pełnomocnikowi powoda;

3.  kal. 14 dni

4.  26 lutego 2013 r.