Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2016 r. w Rybniku

sprawy z odwołania L. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o wysokość renty

na skutek odwołania L. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 10 marca 2016 r. Znak (...)

oddala odwołanie

Sędzia

Sygn.akt IX U 937/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.03.2016r Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

Odmówił L. B. prawa do ponownego ustalenia renty z tytułu niezdolności do pracy ponieważ art. 26 ust. 5 i 6 i art. 55a i art. 110a ustawy z dnia 17.12.1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie dotyczy przeliczenia renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ubezpieczona odwołała się od powyższej decyzji i wniosła o jej zmianę. Zarzuciła, że pracodawca (...) w Ł. nieprawidłowo wyliczył i wypłacił jej świadczenie rehabilitacyjne, zasiłki chorobowe, co miało znaczenie dla wysokości renty. Przytoczyła też różne orzeczenia sądów podnosząc, że są one błędne. Wniosła o przeliczenie renty od 2.09.2007r.

Na rozprawie w dniu 29.06.2016r ubezpieczona podniosła, że wprawdzie organ rentowy przyznał jej rentę od 2.09.2007r i dokonał jej nadpłaty, to nie otrzymała odsetek a świadczenie rehabilitacyjne, które wypłacił jej z opóźnieniem pracodawca w jej ocenie powinno być waloryzowane.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Ubezpieczona L. B. od 2.09.2007r jest uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Jej wysokość obliczono w ten sposób, że uwzględniono 251 miesięcy okresów składkowych, 83 miesiące nieskładkowych zaś wskaźnik wysokości podstawy jej wymiaru obliczono w oparciu o podstawę wymiaru składek za lata od I.1992r do XII.2001r na 33,05%.

Decyzją z dnia 26.07.2013r organ rentowy na wniosek ubezpieczonej z dnia 21.05.2013r od 1.05.2013r przeliczył jej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy obliczając wskaźnik wysokości podstawy jej wymiaru na 34,53% z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu i przyjmując 251 miesięcy okresów składkowych i 83 miesiące okresów nieskładkowych. Podstawę wymiaru składek ustalono z lat 1973-1979, 1992-1998, 2000-2002, 2004-2006.

W dniu 3.02.2016r ubezpieczona złożyła wniosek o przeliczenie renty z uwzględnieniem decyzji z dnia 5.03.2015r o ponownym ustaleniu kapitału początkowego o przeliczenie oraz okresów nieskładkowych według nowych zasad oraz na podstawie opinii biegłej złożonej w sprawie IX U 1347/12 oraz kolejny wniosek o ponowne przeliczenie świadczenia rehabilitacyjnego od 6.09.2006r do 1.09.2007r, bo zamierza przejść na emeryturę.

Decyzją z dnia 12.02.2016r organ rentowy po rozpoznaniu wniosku ubezpieczonej z dnia 23.09.2015r od 1.09.2015r przeliczył ubezpieczonej rentę ze wskaźnikiem wysokości podstawy jej wymiaru wynoszącym 34,53% z uwzględnieniem 21 lat 3 miesięcy i 17 dni okresów składkowych tj. 254 miesięcy oraz 7 miesięcy i 26 dni okresów nieskładkowych tj. 84 miesięcy i renta od 1.09.2015r wynosiła 755,47 zł.

Pismem z dnia 19.02.2016r organ rentowy przekazał wniosek ubezpieczonej z dnia 8.02.2016r o sprostowanie danych na koncie za lata 2006-2010 do ZUS O/W..

Od 10.04.2016r ubezpieczona jest uprawniona do emerytury (akta ZUSu).

W oparciu o powyższe, Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Składając wniosek o ponowne obliczenie wysokości renty w dniu 3.02.2016r ubezpieczona nie przedstawiła żadnych dodatkowych dowodów dotyczących podstawy wymiaru składek za okresy swojego zatrudnienia, które by pozwoliły korzystniej obliczyć wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty.

Ubezpieczona nie odwołała się też od decyzji z dnia 26.07.2013r ani od decyzji z dnia 12.02.2016r ustalających wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy i są one ostateczne.

We wniosku ubezpieczona domagała się przeliczenia renty w oparciu o nowe przepisy ustawy o emeryturach i rentach z dnia 5.03.2015r i przeliczenia okresów nieskładkowych według nowych zasad oraz na podstawie opinii biegłej złożonej w sprawie IX U 1347/12.

Sąd rozpoznając odwołanie ubezpieczonej jest związany treścią tego wniosku oraz treścią i zakresem zaskarżonej decyzji.

Obliczając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty ubezpieczonej w decyzji z dnia 26.07.2013r organ rentowy za lata 1973 – 1979 przyjął wskaźniki wysokości podstawy wymiaru składek takie jak biegła H. P. w I wariancie swojej opinii i którą to wersję Sąd uznał za właściwą złożoną w sprawie IX U 1347/12, a która dotyczyła ustalenia wysokości kapitału początkowego.

Ustawa z dnia 5.03.2015r o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r poz. 552) wprowadzała zmiany przepisów art. 26 i 55, wprowadziła przepis art. 110a oraz 185a oraz zmianę w art. 174. Zmiany te dotyczą jednak wysokości emerytury i wysokości kapitału początkowego a nie wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy.

Okresy składkowe i nieskładkowe zostały ubezpieczonej prawidłowo zaliczone na wysokość renty w decyzji z dnia 12.02.2016r, w tym cały okres zatrudnienia w (...) Sp. z o. o. od 16.09.1991r do 13.09.2013r.

Zgodnie z art. 116 ust. 5 ustawy z dnia 17.12.1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz. U. z 2015r poz. 748) na ubezpieczonej spoczywa obowiązek dołączenia dowodów, uzasadniających wysokość świadczeń.

Skoro zatem ubezpieczona do wniosku o przeliczenie renty nie załączyła i nie wskazała nowych dowodów pozwalających na ponowne ustalenie wysokości jej renty i powoływała się na przepisy dotyczące ustalania wysokości emerytury i kapitału początkowego. Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił jej odwołanie jako pozbawione podstaw.

Sędzia: