Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy w G. - II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Agnieszka Kucińska - Stanny

Protokolant: stażysta Ewelina Fabińska

przy udziale Prokuratora Mirosława Gąska

po rozpoznaniu w dniach 21.10.2015 roku, 15.12.2015r., 16.02.2016r. sprawy karnej

1. S. (...) – urodz. (...) w G., syna K. i B. zd. G., obywatelstwa polskiego, o wykształceniu podstawowym, bez zawodu, pesel (...), karanego sądownie, bez stałego miejsca zameldowania, przeb. (...)-(...) G., ul. (...)

oskarżonego o to, że:

1) W dniu 31 stycznia 2015 roku w G., z budynku mieszkalnego znajdującego się u zbiegu ul. (...) –(...), w godz. Od 23.16 do 23.25 dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dwóch kamer monitoringu poprzez wyrwanie ze ściany budynku obręczy zabezpieczających kamery i oderwanie przewodów zasilających o łącznej wartości 600 zł. Na szkodę W. M. (...) z siedzibą w G., ul. (...)/P, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływie, 5 lat od odbycia w okresie od 17 kwietnia 2012 roku do 17 grudnia 2012 roku kary 8 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 6 czerwca 2011 roku sygn.. akt II K (...)za czym z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

2) W dniu 7 grudnia 2014 roku około godz. 3.39 w G. przy ul. (...), z budynku sklepu (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kamery zewnętrznej monitoringu marki B. model (...) o wartości 700 złotych na szkodę P. G., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływie, 5 lat od odbycia w okresie od 17 kwietnia 2012 roku do 17 grudnia 2012 roku kary 8 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 6 czerwca 2011 roku sygn.. akt II K (...)za czym z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

3) W dniu 7 grudnia 2014 roku około godz. 3.11 w G. przy ul. (...), z budynku kamienicy dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kamery monitoringu o wartości 500 złotych na szkodę J. W., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływie, 5 lat od odbycia w okresie od 17 kwietnia 2012 roku do 17 grudnia 2012 roku kary 8 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 6 czerwca 2011 roku sygn.. akt II K (...)za czym z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

4) W dniu 24 grudnia 2014 roku o godz. 23.48 w G. przy ul. (...), z budynku sklepu monopolowego dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kamery zewnętrznej monitoringu z napisem (...) o wartości 500 złotych na szkodę J. K., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływie, 5 lat od odbycia w okresie od 17 kwietnia 2012 roku do 17 grudnia 2012 roku kary 8 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 6 czerwca 2011 roku sygn.. akt II K (...)za czym z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

2. E. M. zd. G. – urodz. (...) w G., córki Z. i E. zd. S., obywatelstwa polskiego, o wykształceniu średnim, z zawodu opiekun medyczny, pesel (...), nie karana, zam. G., ul. (...)

Oskarżonej o to, że:

w dniu 31 stycznia 2015 roku około godz. 22.20 w G. przy ul. (...). (...)w okolicy sklepu (...) znieważyła funkcjonariuszy policji st. sierż. M. M. i sierż. S.. M. G. podczas i w związku z wykonywaniem przez nich czynności służbowych w ten sposób, że używała wobec wymienionych słów powszechnie uznanych za wulgarne i obelżywe,

tj. o czyn z art. 226 § 1 kk.

3. D. (...) – urodz. (...) w G., syna Z. i B. zd. G., obywatelstwa polskiego, o wykształceniu podstawowym, bez zawodu, pesel (...), karanego, zam. G., ul. (...)

Oskarżonego o to, że:

I. w dniu 31 stycznia 2015 roku około godz. 22.20 w G. przy ul. (...). (...)w okolicy sklepu (...) znieważył funkcjonariuszy policji st. sierż. M. M. i sierż. S.. M. G. podczas i w związku z wykonywaniem przez nich czynności służbowych w ten sposób, że używał wobec wymienionych słów powszechnie uznanych za wulgarne i obelżywe,

tj. o czyn z art. 226 § 1 kk.

O R Z E K A

stosując, w myśl art. 4 § 1 kk, przywołane poniżej przepisy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015r.

I.  Uznaje oskarżonego S. M. (1) za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach 1-4 aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że stanowiły one ciąg przestępstw z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to, na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk, wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych:

a)  W. M. (...) z siedzibą w G. ul. (...)- 600 (sześćset) złotych;

b)  P. G.- 700 (siedemset) złotych;

c)  J. W.- 500 (pięćset) złotych;

d)  J. K.- 500 (pięćset) złotych.

III.  Uznaje oskarżoną E. M. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, to jest występku z art. 226 § 1 kk i za to, na tej podstawie, wymierza jej karę 30 (trzydzieści) stawek dziennych, przyjmując że 1 (jedna) stawka wynosi 20 (dwadzieścia) złotych.

IV.  Uznaje oskarżonego D. M. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, to jest występku z art. 226 § 1 kk i za to, na tej podstawie, wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cale społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

V.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata K. M. kwotę 948 złotych (dziewięćset czterdzieści osiem złotych 00/100) – tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu S. M. (1).

VI.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokat J. M. 1076,00 złotych (jeden tysiąc siedemdziesiąt sześć złotych 00/100) – tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonym D. M. (1) i E. M..

VII.  Zwalnia oskarżonych S. M. (1) i D. M. (1) od kosztów sądowych, a wydatkami obciąża Skarb Państwa.

VIII.  Zasądza od oskarżonej E. M. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty, obciąża ją wydatkami w wysokości 100 (sto) złotych.

II K 601/15

(...)

(wobec wniosku oskarżonego S. M. (1) - zakres ograniczony zgodnie z treścią art. 424§3 kpk)

S. M. (1) został przez Prokuratora Rejonowego w G. oskarżony o to, że:

-w dniu 31 stycznia 2015 roku w G., z budynku mieszkalnego znajdującego się u zbiegu ul. (...) – (...) w godz. Od 23.16 do 23.25 dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dwóch kamer monitoringu poprzez wyrwanie ze ściany budynku obręczy zabezpieczających kamery i oderwanie przewodów zasilających o łącznej wartości 600 zł. Na szkodę W. M. (...) z siedzibą w G., ul. (...)/P;

- w dniu 7 grudnia 2014 roku około godz. 3.39 w G. przy ul. (...), z budynku sklepu (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kamery zewnętrznej monitoringu marki B. model (...) o wartości 700 złotych na szkodę P. G.;

- w dniu 7 grudnia 2014 roku około godz. 3.11 w G. przy ul. (...), z budynku kamienicy dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kamery monitoringu o wartości 500 złotych na szkodę J. W.,

- w dniu 24 grudnia 2014 roku o godz. 23.48 w G. przy ul. (...), z budynku sklepu monopolowego dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kamery zewnętrznej monitoringu z napisem (...) o wartości 500 złotych na szkodę J. K..

Przy czym oskarżyciel zarzucił, iż wszystkich w/wym. czynów S. M. dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia w okresie od 17 kwietnia 2012 roku do 17 grudnia 2012 roku kary 8 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 6 czerwca 2011 roku sygn.. akt II K (...)za czym z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, tj. dopuszczając się powyższych czynów z art. 278 § 1 kk , działał w warunkach art. 64 § 1 kk.

Sąd, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, uznał, że w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zarówno sprawstwo, jak i wina oskarżonego odnośnie zarzuconych mu czynów nie budzą wątpliwości.

Zatem Sąd, oskarżonego S. M. (1) uznał za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia, przyjmując, że działał w warunkach ciągu przestępstw określonych w treści art. 91§1 kk, to jest występków z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Na podstawie art. 278 § 1 kk w związku z art. 91§1 kk, Sąd wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkód wyrządzonych przestępstwami w całości, poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych kwot przyjętych i udowodnionych jako równowartość uszkodzonego mienia.

Sąd stanął na stanowisku, że kara pozbawienia wolności w podanym wymiarze będzie dla oskarżonego karą odpowiednią, biorąc pod uwagę właściwości i warunki osobiste S. M. (1), w tym fakt wielokrotnej jego karalności, a także stopień społecznej szkodliwości popełnionych czynów, który jest znaczny. Zachowaniem swym oskarżony nie tylko dopuścił się przywłaszczenia cudzego mienia, lecz także zniszczył część instalacji monitoringu założoną przez pokrzywdzonych w celu zwiększenia bezpieczeństwa w najbliższej okolicy nieruchomości.

Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył: wcześniejszą karalność oskarżonego, odpowiadanie w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64§1 kk oraz w warunkach ciągu przestępstw z art. 91§1 kk. Za okoliczności łagodzące, Sąd uznał przyznanie się do wszystkich zarzucanych mu czynów i wyrażenie żalu z powodu popełnionych przestępstw.

W ocenie Sądu, kara 8 miesięcy pozbawienia wolności nie jest karą nadmiernie surową. Czyn z art. 278§1 kk zagrożony jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Wymiar orzeczonej kary oscyluje więc w dolnej granicy zagrożenia.

Sad nie dopatrzył się okoliczności, które mogłyby wpłynąć na orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jak o to wnosił oskarżony. Jego wcześniejsze zachowanie nie daje żadnych gwarancji, że oskarżony będzie istotnie postępował tak, jak deklaruje, tzn. nie wchodził w kolejny konflikt z prawem.

Sąd zwolnił oskarżonego S. M. od opłat, a wydatkami obciążył Skarb Państwa na zasadzie art. 624§1 kpk z uwagi na brak stałego źródła dochodu.

II K 601/15

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2015r. funkcjonariusze policji M. M. i M. G. pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym na terenie G.. Gdy, około godz. 22.20. przebywali na stacji S. w pobliżu Al. (...), podszedł do nich nieznany mężczyzna i podał, że widział mężczyznę kradnącego kamerę z budynku przy ul. (...) w G., który następnie z dwoma jeszcze osobami oddalił się w kierunku sklepu (...), znajdującego się na Al. (...). Funkcjonariusze udali się do wymienionego sklepu.

/dowód: zeznania M. M. – k.9-10,124-125,

Zeznania M. G. – k. 11-12,126-127/

W sklepie zastali znanego im S. M. (1) z bratem D. M. (1) i (jak się później okazało) jego żoną. Cała trójka była pod wpływem alkoholu. S. M. posiadał przy sobie torbę, w której, jak twierdził, miał butelki z piwem. Policjanci stwierdzili, że w torbie posiada kamery do monitoringu, zażądali by wyszedł na zewnątrz; sami także wyszli.

/ dowód: wyjaśnienia S. M. (1) – k. 38-39

zeznania M. M. – k.9-10,124-125,

zeznania M. G. – k. 11-12,126-127

zeznania E. O. – k.122,252

Protokoły badania stanu trzeźwości – k.15,18,20/

S. M. (1) zatrzymał się w drzwiach sklepu. Dopiero na interwencje funkcjonariuszy, którzy pociągnęli go w kierunku radiowozu ruszył. Tuż za nim wyszła żona D. E. G. – M., a chwilę za nią, trzymający w jednej ręce dwie butelki z piwem, jej mąż.

/dowód: zapis zdarzenia na płycie – k.45/

Oskarżony >

/dowód: zapis zdarzenia na płycie – k.45;

zeznania M. M. – k.9-10,124-125,228

zeznania M. G. – k. 11-12,126-127, 228v

zeznania I. G. – k.119-120,239v-240

protokoły zatrzymań – k.13,16,19/

D. M. (1) był uprzednio wielokrotnie karany sądownie.

/ dowód: Karta K. –k. 114

odpis wyroku –k. 132-133/

E. M. nie była karana sądownie.

/dowód: Karta K. –k. 115/

Oskarżony D. M. (1) nie przyznał się do postawionego mu zarzutu. W postępowaniu przygotowawczym odmówił składania wyjaśnień. Przed Sadem oświadczył, że jak tylko wyszedł ze sklepu, to został przewrócony na ziemię i nie zdążył nic powiedzieć. Przyznał, że był pod wpływem alkoholu. Podał, że żona wyszła ze sklepu później i też została rzucona na ziemię. Stwierdził, że „był taki harmider”. Wyjaśnił, że w jego ocenie policjanci zrobili to „ z czystej złośliwości, bo na nagraniu widać, że przekroczyli swoje uprawnienia”.

/ dowód: wyjaśnienia D. M. (1) –k. 226v-227,253/

Oskarżona E. M. w postępowaniu przygotowawczym oświadczyła, że przyznaje się do zarzucanego jej czynu. Podała, że „mogła używać słów wulgarnych i obelżywych ponieważ była zdenerwowana i zaskoczona całą sytuacją”. Przyznała, że była tego dnia pod wpływem alkoholu. Zaprzeczyła, by groziła policjantom, czy tez naruszyła ich nietykalność.

/dowód: wyjaśnienia E. M. – k.148v, 168v/

Przed Sądem wyjaśniła, że przyznaje się do zarzutu, jednak „zniewagi wypowiadała już później, na komendzie”. Oświadczyła, że „tylko ze schodów zeszła i zdążyła wziąć telefon do ręki”. Zaprzeczyła, by przechodziła „to z jednej, to z drugiej strony funkcjonariuszy”.

/dowód: wyjaśnienia E. M. – k.227v/

Oskarżony S. M. (1) na okoliczność zajścia z udziałem brata i bratowej podał, że kojarzy pobyt w sklepie monopolowym B., gdzie miał ich spotkać oraz, że w pewnym momencie zjawili się policjanci i go zatrzymali. Oświadczył, że nie pamięta szczegółów zajścia.

/dowód: wyjaśnienia S. M. (1) – k.38-39/

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej E. M. złożonym w szczególności w postępowaniu przygotowawczym, w których podała, że „mogła używać słów wulgarnych i obelżywych”. Jednocześnie oskarżona stwierdziła, że jej zachowanie było wynikiem zaskoczenia zaistniałą sytuacją, tj. wcześniejszym obezwładnieniem jej męża. Z kolei wyjaśnienia złożone przed Sądem wskazują, że oskarżona przyznała się do zniewag, ale wypowiedzianych dopiero na komendzie, choć podtrzymała swe wcześniejsze wyjaśnienia. Tej części relacji Sąd odmówił wiarygodności, gdyż całe postepowanie było prowadzone w związku ze zdarzeniem przed sklepem (...).

O prawdziwości pierwszych twierdzeń oskarżonej co do wulgarnych i obraźliwych słów kierowanych do pokrzywdzonych, świadczą relacje złożone przez funkcjonariuszy policji, z których jednoznacznie wynika, jakich obelżywych i wulgarnych słów używała wobec nich oskarżona. Obaj policjanci, niezależnie od siebie podali, jakimi epitetami określiła ich E. G. – M.. Opisali też szczegółowo zdarzenie. Ich opis pokrywa się zasadniczo z zapisem z kamery zainstalowanej na sklepie (...). Nie można też tracić z pola widzenia faktu, że całe zdarzenie miało dynamiczny przebieg i każdy jego uczestnik zarejestrował tylko jego część, tę która bezpośrednio go dotyczyła.

Nie można z tego powodu oceniać jako niewiarygodnych pierwszych zeznań pokrzywdzonych, w których położyli większy nacisk na agresję oskarżonych wobec siebie.

Jak wszyscy zgodnie twierdzili – sytuacja miała bardzo gwałtowny przebieg, żaden jej uczestnik nie był w stanie ogarnąć całości zdarzenia. W takich sytuacjach, zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego wzrasta poczucie wewnętrznego zagrożenia. Zajście, wyglądające zupełnie niewinnie dla kogoś obserwującego je z boku, dla uczestnika może stanowić wręcz sytuacje zagrażająca zdrowiu i życiu. W ocenie Sądu z takim przypadkiem mamy tu do czynienia.

Natomiast w relacjach oskarżonych dają się zauważyć elementy zmierzające do umniejszenia swego sprawstwa i winy. Są to wyjaśnienia oskarżonej, że :„zdążyła tylko wziąć telefon do ręki”, gdzie na nagraniu dłuższą chwilę widać, jak przy nim manipuluje usiłując wybrać numer, następnie zaprzeczenie jej by chodziła dookoła funkcjonariuszy – co ewidentnie występuje na nagraniu, co więcej widoczne jest, że w trakcie tego „obchodzenia” oskarżona co chwilę się do policjantów zwraca. Gdyby wypowiadane przez nią słowa nie były obraźliwe i nie następowałaby eskalacja jej zachowań, funkcjonariusze z pewnością nie zastosowaliby wobec niej chwytów obezwładniających i nie zatrzymali. Nie jest też prawdą, co podała, że nie widziała S. M. (1) po wyjściu ze sklepu, skoro stała tuż przy nim, obok radiowozu, do chwili jego położenia na chodnik.

Oczywistym jest, że również ze względu na pozostawanie pod wpływem alkoholu, jej zdolność postrzegania zdarzeń była zawężona.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom D. M. (1), w których zaprzeczył on aby znieważył policjantów pod sklepem (...).

Także on, jak wykazało badanie alkomatem, znajdował się pod wpływem alkoholu. Natomiast w swej relacji, zdaniem Sądu, zmierza do umniejszenia winy i co się z tym wiąże – odpowiedzialności za bezprawne zachowanie. W złożonych przed Sądem wyjaśnieniach podał, że „wziął dwa piwa, wyszedł ze sklepu i już leżał na ziemi”. Z zapisu utrwalonego na płycie wynika cos odmiennego. A mianowicie, oskarżony, trzymając w jednym ręku dwa piwa podszedł do funkcjonariuszy, którzy w tym czasie zatrzymywali oskarżonego S. M. (1). Mimo, że D. M. jest odwrócony do kamery plecami, to z jego postawy widać, że zwraca się do policjantów. Tak jak to trafnie zauważył D. M. – nie można usłyszeć głosu na nagraniu (k.253), jednakże z przyjętej przez oskarżonego postawy, zaistniałej sytuacji, relacji pokrzywdzonych i zasad logiki i doświadczenia życiowego, w sposób jednoznaczny wynika, że wypowiadane przez niego do funkcjonariuszy słowa nie zawierały komplementów.

Z powyższych względów, uznać należało wersję przedstawioną przez funkcjonariuszy policji, a stwierdzającą ich znieważenie także przez D. M. (1) za odpowiadającą prawdzie.

Ich słowa znajdują potwierdzenie w zeznaniu ekspedientki sklepu (...), która podała, że z perspektywy drzwi wejściowych do sklepu widziała, że jeden z mężczyzn szarpał się z policjantem, tak jakby chciał go sprowokować. Zeznała ona także, iż od klienta, który przyszedł następnego dnia słyszała, że przechodząc obok widział awanturę z policjantami i słyszał, jak kobieta „krzyczała, że ma znajomości, miała w ręku telefon i chciała gdzieś dzwonić” (k.119).

Zeznania I. G. Sąd ocenił, jako w pełni wiarygodne, zbieżne z relacjami pokrzywdzonych i nagraniem zdarzenia. Świadek ten, jest osobą obcą, niezainteresowaną rozstrzygnięciem sprawy na korzyść którejkolwiek ze stron.

Z kolei zeznania drugiej sprzedawczyni nie wniosły do sprawy żadnych istotnych elementów.

Wyjaśnienia S. M. (1) Sąd także uznał za wiarygodne. Potwierdzają one fakt jego zatrzymania przez funkcjonariuszy, co dało początek całemu zdarzeniu.

Powyższe relacje, w zestawieniu z dokumentami potwierdzającymi zatrzymanie oskarżonych i pozostawanie przez nich pod wpływem alkoholu tworzą jednolity i plastyczny obraz zdarzeń.

Czyn z art. 226§1 kk polega na znieważeniu funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych.

W zaistniałym stanie faktycznym wszystkie te przesłanki zostały spełnione.

Zdaniem Sądu, w tej sytuacji nie ma żadnych wątpliwości, że oskarżony D. M. (1) zachowaniem swym wyczerpał znamiona czynu opisanego w zarzucie, t.j. w dniu 31 stycznia 2015 roku około godz. 22.20 w G. przy ul. (...). (...) w okolicy sklepu (...) znieważył funkcjonariuszy policji st. sierż. M. M. i sierż. S.. M. G. podczas i w związku z wykonywaniem przez nich czynności służbowych w ten sposób, że używał wobec wymienionych słów powszechnie uznanych za wulgarne i obelżywe, Tym samym zachowaniem swym wypełnił znamiona czynu z art. 226 § 1 kk.

Wina jego nie budzi wątpliwości Sądu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe ustalenia Sąd, na podstawie art. 226§1 kk wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Orzekając ten rodzaj kary, Sąd wziął pod uwagę fakt, że oskarżony niedawno opuścił zakład karny i nie posiada stałej pracy.

Do okoliczności obciążających przy wymierzaniu kary, Sąd zaliczył: wcześniejszą wielokrotną karalność i dopuszczenie się czynu pod wpływem alkoholu.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył krótkotrwałość bezprawnego zachowania.

W ocenie Sądu, także zachowanie oskarżonej E. M. wyczerpało znamiona czynu z art. 226§1 kk.

Oskarżona w dniu 31 stycznia 2015 roku około godz. 22.20 w G. przy ul. (...). (...) w okolicy sklepu (...) znieważyła funkcjonariuszy policji st. sierż. M. M. i sierż. S.. M. G. podczas i w związku z wykonywaniem przez nich czynności służbowych w ten sposób, że używała wobec wymienionych słów powszechnie uznanych za wulgarne i obelżywe.

Także wina oskarżonej E. M. odnośnie zarzucanego jej czynu nie budzi wątpliwości.

Sąd także wymierzył jej karę 30 stawek dziennych grzywny, przyjmując że jedna stawka wynosi 20 złotych.

Zdaniem Sądu, rodzaj kary i jej wysokość jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonej, jej właściwości i warunków osobistych, w tym faktu, że posiada stałą pracę, z której uzyskuje dochód.

Do okoliczności obciążających przy wymierzaniu kary, Sąd zaliczył pozostawanie pod wpływem alkoholu w chwili czynu i długotrwałość bezprawnego zachowania oskarżonej.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył brak wcześniejszej karalności A. G. - M..

W ocenie Sądu, w realiach przedmiotowej sprawy nie ma racji bytu art. 222§2 kk zastosowany w związku z art. 226§2 kk.

W takim przypadku znieważenie funkcjonariusza publicznego musi być poprzedzone jego niewłaściwym zachowaniem się.

Jak w rzadko której sprawie, przy ocenie zachowań wszystkich uczestników zdarzenia Sąd dysponował zapisem zdarzenia utrwalonym przez kamerę sklepową. Mógł zatem ocenić reakcje poszczególnych osób poprzez najbardziej obiektywny dowód, jakim jest nagranie. Z nagrania tego nie wynika, by zachowanie funkcjonariuszy policji podejmujących oskarżonego S. M. (1) do kontroli w związku z uzyskaną informacją o jego przestępczym zachowaniu było nieprawidłowe.

Policjanci wchodząc do sklepu włączyli światła radiowozu informując w ten sposób o podejmowaniu przez nich akcji. Wyprosili S. M. ze sklepu i , ponieważ nie wykonywał ich polecenia przejścia w kierunku radiowozu, przeprowadzili go do niego siłą. Oskarżeni E. M. i D. M. (1) zupełnie nie pozostawali na te chwilę w zainteresowaniu funkcjonariuszy. Z własnej inicjatywy podeszli do policjantów i S. M. (1) i to właśnie ich nieodpowiednie zachowanie doprowadziło do tego, że zostali zatrzymani.

Zgodnie z treścią art. 1 ust 1 ustawy z 6.04.1990r. policja to umundurowana i uzbrojona formacja służąca społeczeństwu i przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego. (Dz. U. 2015, poz. 355 j.t.)

W ocenie Sadu, oskarżeni zachowali się tak, jakby nie wiedzieli lub też nie pamiętali o tym do jakich zadań funkcjonariusze policji zostali powołani.

Sąd zwolnił oskarżonego D. M. od ponoszenia kosztów postępowania w sprawie, na zasadzie art. 624§1 kpk, biorąc pod uwagę fakt niedawnego przebywania oskarżonego w zakładzie karnym i jego trudną sytuację materialną.

O kosztach postepowania wobec E. G. – M. orzeczono w myśl art. 626§1 kpk i art.627 kpk, gdyż posiada ona stałe źródło dochodu.

O kosztach obrońców działających w sprawie z urzędu orzeczono w myśl §14, 16 i 17 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie…