Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2015 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie Wydział V Gospodarczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Znak

Protokolant: Agnieszka Wójcik

po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2015 roku w Częstochowie na rozprawie

sprawy z powództwa F. G. i P. K.

przeciwko A. I.. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

na skutek sprzeciwu pozwanej od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym co do całości roszczenia

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej A. I.. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. na rzecz powodów F. G. i P. K. kwotę 100.842,26 zł (sto tysięcy osiemset czterdzieści dwa złote dwadzieścia sześć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami w wysokości 8 % od dnia 9 marca 2015 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powodów kwotę 8.660 zł (osiem tysięcy sześćset sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

  V GC 52/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 marca 2015r. powodowie F. G. i P. K. prowadzący działalność gospodarczą jako wspólnicy spółki cywilnej pod nazwą Centrum (...) s.c. w C. wnieśli o zasądzenie od (...). Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. kwoty 100.842,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania sądowego, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swego pozwu powodowie wskazali, iż nabyli w drodze umowy cesji z dnia 17 listopada 2014r. od Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wierzytelność przysługującą zbywcy wobec pozwanej Spółki. Powodowie podali, że cedent sprzedał i wydał pozwanej towar – olej napędowy, na co zostały wystawione faktura VAT z odroczonymi terminami płatności. Pozwana fakturę zaakceptowała i towar odebrała, nie zgłaszając przy tym żadnych zastrzeżeń co do ich treści. Pozwana dokonała wpłat w wysokości 75.069,95 zł w dniu 29.05.2014r., która zaliczona została na poczet należności głównej wynikającej z faktury VAT nr (...) oraz 115.330,66 zł w dniu 02.06.20l4r., która zaliczona została na poczet należności głównej wynikającej z faktury VAT nr (...). Powodowie podkreślili, że jak wynika z tytułów przelewów, o których nowa powyżej, pozwana najprawdopodobniej dokonała potrąceń z kwot obu faktur VAT, powołując w tych tytułach nazwy dwóch firm. Potrącenie to było nieuzgodnione z cedentem decyzją pozwanej. Cedenta bowiem nie łączył żaden stosunek prawny czy faktyczny z żadną z firm wskazanych we wspomnianych tytułach przelewów. Cedent nie dokonywał z żadną z tych firm ani z pozwaną uzgodnień o jakimkolwiek potrąceniu.

Powodowie podali, że pozwana wezwana do zapłaty nie uiściła należności.

Sąd Okręgowy w dniu 17 marca 2015r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, orzekając zgodnie z żądaniem pozwu.

Od powyższego nakazu sprzeciw złożyła pozwana (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powodów solidarnie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, że cedent przedstawił pozwanej ofertę dotyczącą sprzedaży oraz dostawy oleju napędowego. W związku z podjętymi rozmowami cedent zobowiązał się do sprzedaży oraz do dostarczenia na rzecz pozwanej określonej ilości oleju napędowego. Cedent zobowiązany był do dostarczenia paliwa na swój koszt. W trakcie dalszej współpracy pomiędzy stronami podjęto ustalenia, iż cedent będzie zlecał pozwanej wykonanie transportu do swojej siedziby zakupionego paliwa. Strony były w tym zakresie zgodne, a w konsekwencji doszło do zmiany postanowień zawartego kontraktu. Strony nie modyfikowały jednak ustaleń kosztów wykonywanego transportu – podmiotem zobowiązanym do tego nadal był cedent. Spółka PW (...) Sp. z o.o. wskazywała jednocześnie, iż faktury VAT za transport wykonywany przez pozwaną mają zostać wystawione na rzecz określonych spółek transportowych, z którymi cedent pozostawał w relacjach handlowych (hi m.in.: (...) Sp. z o.o. z/s w P., (...) z/s w B., (...), G. C. z/s w S. czy D. L. z/s w H.). Uzgodniona przez strony praktyka była stosowana w trakcie wzajemnej współpracy. Cedent zlecał transport pozwanej, która go wykonywała i następnie kosztami obciążała wskazany przez cedenta podmiot. Cedent zobowiązywał się do pokrywania kosztów transportu wykonywanego przez pozwaną, za który nie otrzymywała ona zapłaty od w/w podmiotów. Pozwana zgodnie ze zleceniami cedenta wykonywała usługi przewozu paliwa, a następnie wystawiała faktury VAT m.in. na spółkę (...) Sp. z o.o., tj. podmiot wskazany przez cedenta do fakturowania. Pomimo wystosowania do przedmiotowej spółki wezwania do zapłaty z dnia 12.06.2014 r. dot. zapłaty za 10 transportów na łączną kwotę 85.191,28 zł należność nie została uregulowana.

Pomimo powyższego wezwania oraz poinformowania cedenta o braku płatności przez wskazaną przez nią spółkę należności nie zostały uregulowane. Powyższe okoliczności stanowiły podstawę do obciążenia kosztami transportu zleceniodawcę transportu, tj. cedenta – podmiot odpowiedzialny za dostawę oraz zobowiązany do ponoszenia jego kosztów zgodnie z treścią zawartej umowy. Konsekwencją takiego stanu rzeczy było pomniejszenie należności przysługujących pozwanej od cedenta. Pozwana podkreśliła, że dokonała kompensacji tych należności pomniejszając należności, które przysługiwały cedentowi z tytułu sprzedaży paliwa i jego dostawy (która została wykonana przez pozwaną). Konsekwencją takiego stanu rzeczy było wzajemne umorzenie należności. Pozostałe kwoty zostały cedentowi przelane, na jego rachunek bankowy. Z taką samą sytuacją pozwana miała do czynienia w przypadku firmy (...), która nie zapłaciła pozwanej za transport i której to koszty poniósł cedent. W przedmiotowej sytuacji cedent chciał, aby pozwana przygotowała umowę cesji wierzytelności, do której podpisania jednak nie doszło. Pomimo wcześniejszych uzgodnień cedent przesłał pozwanej w dniu 12.06.2014 r. wezwanie do zapłaty pomniejszonych należności wynikających z faktur VAT za zakup i dostawę paliwa. Strona pozwana pismem z dnia 18.06.2014 r. ustosunkowała się do przedmiotowo wezwania, wskazując na okoliczności dotyczące wzajemnych uzgodnień.

W odpowiedzi na sprzeciw powodowie wskazali, iż podtrzymują argumentację wyrażoną w pozwie i podnoszą, że podstawowym, poza uzgodnieniem ceny sprzedaży, i postawionym przez pozwaną, warunkiem nawiązania współpracy z cedentem było zapewnienie przez cedenta pozwanemu możliwości wykonywania usług transportu paliwa od dostawców cedenta. Pozwana, jak twierdziła, dysponowała wolnymi środkami transportu i chciała uruchomić osiąganie przychodów z tego niewykorzystywanego taboru. Zatem to pozwana ta chciała ułożyć współpracę z cedentem, aby zakupione od cedenta paliwo odebrać własnym transportem odpłatnie realizując ten transport jako usługę dla dostawcy cedenta (czy ściślej, dla obsługującej dostawcę cedenta firmy spedycyjnej) a zatem w charakterze podwykonawczej firmy transportowej (podprzewoźnika). Na potrzeby tak planowanej z pozwanym współpracy cedent musiał uzyskać zgodę własnego dostawcy oleju napędowego na realizację przez pozwanego w sposób wyżej opisany transportu zakupionego paliwa z zagranicznych baz paliw. Cedent takie zezwolenia uzyskał. Powodowie podkreślili również, że nigdy pomiędzy stronami nie została formalnie na piśmie zawarta umowa. Głównym dostawą paliwa dla cedenta w tamtym okresie była spółka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P., która poinformowała cedenta, że w zakresie transportu paliwa związana jest umową z przewoźnikami G. C. i D. L.. Cedent przekazał pozwaną Spółkę informację, ze może świadczyć usługi jako podwykonawca tych dwóch przewoźników. Pozwana przystał na tę, przez siebie zresztą, forsowaną konstrukcję. Cedent współpracował również z innym dostawcą paliwa – (...) ograniczoną odpowiedzialnością w W., która również zgodziła się, by w zakresie transportu zakupionego przez pozwanego od cedenta paliwa pozwany odpłatnie świadczył usługi transportu na rzecz pierwotnego przewoźnika E. (...). Pozwana świadczyła usługi transportu na rzecz w/w przewoźników albowiem świadczą o tym wystawione faktury. Odnośnie sytuacji z firmą (...) to cedent był przekonany, iż posiada zobowiązanie w stosunku do tej spółki z tytułu zakupu paliwa od tej spółki. Wobec tego wystąpił z propozycją do pozwanej o przesłanie umowy cesji. Do cesji jednak nie doszło albowiem okazało się, że cedent posiada zobowiązanie w stosunku do spółki (...).

Powodowie podkreślili, że z oświadczenia cedenta wynika, ze cedent nie pozostawał nigdy w relacjach handlowych i innych biznesowych z żadną z firm przewozowych wskazanych przez pozwaną przy potrąceniu. Natomiast z zawartego przez pozwaną z cedentem zobowiązania, cedent wywiązał się w całości.

Na rozprawach strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Stronami niniejszego postępowania są przedsiębiorcy.

W dniu 17 listopada 2014r. powodowie F. G. i P. K. działający jako wspólnicy spółki cywilnej pod nazwą Centrum (...) s.c. w C. oraz Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zawarli umowę cesji o charakterze powierniczym, na mocy której powodowie nabyli od cedenta wierzytelności przysługujące mu od (...). Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z., co do których zostały wystawione faktury VAT nr (...). W tym samym dniu powódka zawiadomiła pozwaną o cesji wierzytelności.

Cedent oraz pozwana spółka współpracowali ze sobą w okresie od grudnia 2013r. do maja 2014r. w zakresie sprzedaży oleju napędowego. Wszystkie ustalenia dotyczące współpracy były ustne a strony nigdy nie podpisały formalnej umowy. Z inicjatywy strony pozwanej, strony ustaliły, iż pozwana Spółka sama będzie odbierała zakupiony przez siebie olej od dostawcy, albowiem posiadała odpowiednie środku transportu, bezpośrednio od dostawcy cedenta. Za wykonaną przez siebie usługę transportu będzie wystawiała faktury przewoźnikowi dostawcy, będąc jego „ podprzewoźnikiem”. Dane przewoźników dostawców cedenta pozwana otrzymywała od cedenta za pośrednictwem korespondencji mailowej. Firmy te zmieniały się kilkukrotnie. Pozwana wystawiła faktury za wykonaną usługę transportową na rzecz podmiotów G. C., D. L., (...) Sp. z o.o. w P., (...) w B., (...). Pozwana nie odnotowała wpływu na konto za usługi transportową wykonane na rzecz (...) Sp. z o.o. w P. oraz (...). Cedent zadeklarował pomoc w rozwiązaniu problemu płatnością z firmą (...) poprzez zawarcie umowy cesji, ze względu na to, iż uważał, że posiada wobec niej nierozliczone należności. Do zawarcia takiej umowy cesji jednak nie doszło, bowiem cedent nie miał bowiem nieuregulowanych zobowiązań z firmą transportową a ze swoim dostawcą. Cedent płacił swojemu dostawcy zarówno za paliwo jak i za jego dostawę do kontrahenta. W dniu 3 czerwca 2014r. pozwana złożyła oświadczenie o potrąceniu należności wynikającej z umowy przelewu wierzytelności z dnia 28.05.2014r. zawartej pomiędzy (...) Sp. z. o.o. z przedsiębiorstwem (...) Agencją Ochrony Osób i Mienia Sp. z o.o. na kwotę 1.820,20 EUR, która została potrąconą z kwotą należności z tytułu faktury VAT FV (...). Ponadto w treść przelewu bankowego za FV (...)/2014r. pozwana wpisała potrącenie kwoty 59.430,51 zł - E. (...), a w treści przelewu bankowego za FV (...) potrącenie na kwotę 25.760,77 zł. Potrącenie obejmowało także niezapłaconą pozwanej należność od firmy (...). W dniu 12 czerwca 2014r. cedent wystosował do pozwanej wezwanie do zapłaty kwoty 85.191,28 zł bezpodstawnie potrąconej z faktur VAT (...). Cedent wskazał, iż nie ma on żadnych stosunków prawnych z firmą (...) Sp. z o.o. zatem nie ma żadnych zobowiązań, które podlegałyby potrąceniu. W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty pozwana wskazała, że cedent miał zamiar wprowadzić ją w błąd co do rozliczeń za fracht, podając dane spółki (...) Sp. z o.o. w P.. Pomiędzy stronami toczyło się również postępowanie prowadzone Prokuraturę Okręgową w Szczecinie.

( dowód: odpisy z (...) k. 7-8, odpis z KRS pozwanej k. 10-13, k. 79-82, zawiadomienie o cesji wraz z dowodami wezwań do zapłaty k. 14-18, kserokopię faktur k. 19-20, kserokopię obrotów na koncie k. 21-24, kserokopie wydruków z korespondencji e-mail pomiędzy stornami k. 37-50, kserokopia zlecenia transportowego k. 51, kserokopia e-mail k. 52, kserokopia faktur k. 53-55, wezwanie do zapłaty k. 56 wraz z dowodem doręczenia k. 57-58, kserokopia książki korespondencji k. 58-60, kserokopia faktur k. 61-70, kserokopia umowy przelewu wierzytelności k. 71-72, kserokopia oświadczenia k. 74, kserokopia korespondencji k. 76-77, kserokopia pism k. 96-98, kserokopia CMR k. 99-101-102, kserokopia faktur k. 100-106, kserokopie potwierdzeń przelewów k. 107-109, kserokopię postanowienia k. 148-155, zeznania świadków: W. W., 00:11:17- 00: 39:23, D. D., 00:39:34 – 01:07:05 , T. J. , 01:07:22- 01:28:37, M. S., 01: 39:29- 01: 57:19 , M. K. 01:57:39- 02:15:46 protokół rozpraw z dnia 8 września 2015r., k. 156-161, zeznania J. M. w charakterze strony pozwanej 00:02:47 – 00:33:20, protokół rozprawy z dnia 10 listopada 2015r., k. 172-173.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie w/w dokumentów, jak również zeznań świadków i zeznań złożonych w charakterze strony pozwanej przez prezesa zarządu pozwanej spółki (...). Powołane wyżej dokumenty nie budziły wątpliwości w zakresie ich autentyczności, której nie kwestionowała żadna ze stron.

Sąd Okręgowy uznał za wiarygodne zeznania świadków w zakresie w jakim pozostają one zgodne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym a dotyczących kwestii współpracy pomiędzy stronami i jej charakteru, sprzedaży oleju napędowego, albowiem są one jasne, logiczne i korespondują ze sobą. Odnośnie zaś zeznań złożonych przez prezesa pozwanej Spółki (...) to Sąd uznał je za wiarygodne w zakresie w jakim dotyczą one zakupu oleju napędowego u cedenta, warunków współpracy, okoliczności, iż ani jakość ani cena oleju nie były kwestionowane, w pozostałym zakresie uznając je za gołosłowne albowiem pomiędzy stronami nie została zawarta żadna umowa, która by regulowała kwestie odpowiedzialności cedenta za wykonany przez pozwaną transport.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W sprawie bezspornym było, iż powodowie w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na podstawie umowy cesji, nabyli wierzytelność przysługującą cedentowi w stosunku do (...). Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. na podstawie zawartej pomiędzy stronami w dniu 17 listopada 2014r. wynikającą z faktur VAT o nr VAT FV (...) i (...).

W pierwszej kolejności należało wskazać, iż wierzytelność może stać się przedmiotem cesji jeżeli jest w sposób dostateczny oznaczona, zindywidualizowana. Przede wszystkim powinien być wyraźnie określony stosunek zobowiązaniowy, którego elementem jest zbywana wierzytelność. Chodzi tu głownie o oznaczenie stron tego stosunku oraz przedmiotu świadczenia ( vide: Kodeks cywilny, Komentarz, Tom II, pod redakcją prof. dr hab. Krzysztofa Pietrzykowskiego, Wydawnictwo C.H. BECK, Warszawa 1998r., s. 1223).

Stosownie do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006r., sygn. akt V CSK 187/06, Monitor Prawny (...) warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

Wobec tego na powodach ciążył obowiązek wykazania, iż cedentowi przysługiwała wierzytelność objęta przelewem, w szczególności, iż pozwana w sprzeciwie podniosła, iż wierzytelność powodów wygasała na skutek złożonego przez pozwaną cedentowi oświadczenia o potrąceniu.

Podkreślenia wymagało, że z materiału dowodowego wynikało, że pozwana nie kwestionowała ani tego, że zakupiła u cedenta towar ani tego, że go otrzymała. Nie kwestionowała tez jego ceny ani jakości. Główną przyczyną, dla której pozwana nie uiściła należności wynikającej z VAT FV (...) i (...), było to, że pozwana nie otrzymała wynagrodzenia za wykonaną przez siebie usługę transportu tego oleju bezpośrednio od dostawcy. W ocenie pozwanej za tą płatność, w razie jej nie uiszczenia przez firmę transportową obsługująca dostawcę cedenta, był odpowiedzialny cedent i to on był zobowiązany do jej uregulowania. Takie stanowisko pozwanej, w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, należy uznać za za całkowicie gołosłowne.

Podkreślenie wymagało, że cedenta i pozwaną nie łączyła żadna umowa zawarta na piśmie. Ustalenie pomiędzy stronami były wyłącznie ustne. W aktach sprawy znajduje się kserokopia projektu umowy stron, ale nie została ona przez cedenta podpisana. Nie można zatem na jej podstawie czynić jakichkolwiek ustaleń co do obowiązków stron. Cedent zaś podkreślał, że na podstawie wzajemnych ustnych ustaleń, był on zobowiązany do sprzedaży na rzecz pozwanej towaru w postaci oleju napędowego w określonej ilości i za określoną cenę. To z inicjatywy pozwanej, co nawet jak podkreślił cedent, było jej warunkiem rozpoczęcia w ogóle współpracy, było wykonywanie transportu oleju bezpośrednio od dostawcy cedenta. Pozwana w trakcie postępowania nie zaprzeczyła temu a wręcz przyznała, że miała do zagospodarowania odpowiednie środki transportu więc chciała uzyskać dodatkowe dochody z tytułu wykonywanych usług transportu. Z ustaleń pomiędzy stronami nie wynikało jednak w żaden sposób, iż zobowiązanym do zapłaty z tytułu wykonywanych usług transportowych przez pozwaną miał być cedent. Jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, faktury za wykonane usługi transportowe pozwana wystawiała na podmioty - firmy, których dane otrzymywała od cedenta. Koszty te nigdy nie były na cedenta refakturowane. Pozwana podniosła, iż nie otrzymała zapłaty za wykonany transport od firmy (...) Sp. z o.o. w P. oraz (...) i wtedy zwróciła się zapłatę tych kosztów do cedenta. Podkreślenia wymagało, iż pozwana nie wskazała czy otrzymała zapłatę należności od innych firm transportowych, na które wystawiła faktury m.in. G. C., D. L., (...) w B. i kto był ich płatnikiem. Tymczasem cedent wskazał w sposób jednoznaczny, że zapłacił swojemu dostawcy zarówno za olej jak i jego dostawę do kontrahenta w tym przypadku do pozwanej. Tym samym nie był on zatem zobowiązany do płacenia za wykonaną usługę transportu dodatkowo jeszcze na rzecz pozwanej. Powodowie wskazali, iż w takiej sytuacji nie było podstaw do dokonania przez pozwaną jakiegokolwiek potrącenia albowiem nie było wierzytelności po stronie pozwanej wobec cedenta, która ta mogłaby potrącić. Ze stanowiskiem powodów należało się zgodzić. Pozwana bowiem nie wykazała, iż cedent posiadał wobec niej jakiekolwiek zobowiązanie, które podlegałoby potrąceniu z należności wynikających z faktur VAT FV (...) i (...).

Stosownie do art. 498 § 1 k.c. gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzecz tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Zgodnie z § 2 tego przepisu wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Zatem pierwszą z przesłanek dopuszczalności potrącenia jest wzajemność wierzytelności, tj. aby potrącający był równocześnie dłużnikiem oraz wierzycielem swego wierzyciela. Kolejną przesłanką jest jednorodzajowość świadczeń obu wierzytelności. Wierzytelności podlegające potrąceniu mogą wynikać zarówno z różnych tytułów jak i tylko z jednego. Dalszą przesłanką jest wymagalność obu wierzytelności co oznacza, że jeden i drugi wierzyciel mogą nawzajem żądać od siebie spełnienia należnych im świadczeń oraz ich zaskarżalność ( vide: Komentarz do Kodeksu cywilnego, Księga trzecia, Zobowiązania, tom I pod redakcją Tadeusza Wiśniewskiego, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2008, s. 774-777).

W świetle powyższych rozważań dokonanie przez pozwaną potrącenie nie było skuteczne z uwagi na brak wzajemnych wierzytelności wobec siebie tych stron. Zaś pozwana, wbrew dyspozycji z art. 6 k.c. nie wykazała, iż cedent był również jej dłużnikiem z tytuł wykonywanych przez nią usług transportowych. Także ze względów formalnych tych potrąceń nie można było uznać z skuteczne.

Należy także podkreślić, iż wierzytelności przedstawiane do potrącenia mogą być co prawda wątpliwe co do swojego istnienia i trudne do udowodnienia, jednakże warunkiem skuteczności oświadczenia o potrąceniu składanego drugiej stronie, jeżeli chodzi o wzajemną wierzytelność potrącającego, jest skonkretyzowanie tej wierzytelności, a więc przede wszystkim dokładne określenie kwoty pieniężnej, w jakiej ta wierzytelność się wyraża ( vide: orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 1968r., II PR 202/68, LexPolonica nr 319977).

Pozwana w oświadczeniu z dnia 3 czerwca 2014r. wskazała, że należność (...) Sp. z. o.o. wynikająca z z umowy przelewu wierzytelności z dnia 28.05.2014r. zawartej pomiędzy przedsiębiorstwem (...) Agencją Ochrony Osób i Mienia Sp. z o.o. na kwotę 1.820,20 EUR, która została potrąconą z kwotą należności z tytułu faktury VAT FV (...). W pierwszej kolejności należało wskazać, że strony nigdy nie łączyła żadna umowa przelewu wierzytelności. Cedent bowiem wyjaśnił, iż do podpisania takiej umowy nie doszło albowiem on nie miał nigdy wierzytelności wobec firmy transportowej a tylko wobec dostawcy. Tylko w wyniku nieporozumienia prosił o przysłanie projektu umowy cesji. Zatem takiego oświadczenia o potrąceniu należności wynikającej z umowy, która nie została podpisana nie można uznać za skuteczne pod względem formalnym podobnie jak zapisów na przelewach bankowych, które nawet nie zostały załączone do akt sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego strona pozwana nie wykazała w trakcie postępowania sądowego zasadność swojego stanowiska albowiem dokonane przez nią potrącenie nie było skuteczne a tym samym w tej części wierzytelność powodów nie wygasała. Jeszcze raz podkreślenia wymagało, że pozwana nie kwestionowała istnienia wierzytelności powodów a jedynie, w jej ocenie, wygasła ona na skutek potrącenia. Zgodnie z zasadą ciężaru dowodów przewidzianą w art. 6 k.c., osoba, która powołuje się na przysługujące jej prawo i żąda czegoś od innej osoby zobowiązana jest udowodnić okoliczności faktyczne uzasadniające to żądanie, ten zaś, kto odmawia uczynienia zadość żądaniu, obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje.

W ocenie Sądu Okręgowego powodowie w niniejszej sprawie wykazali zasadność swojego roszczenia.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd uwzględnił żądanie powodów w całości. Podstawą prawną orzeczenia jest art. 509 k.c. w związku z art. 535 k.c., a w zakresie zasądzonych odsetek art. 481 k.c.

O kosztach orzeczono na mocy art. 98 k.p.c. Na zasądzoną na rzecz powodów od pozwanej kwotę 8.660 zł składa się kwota opłaty od pozwu w wysokości 5.043 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3.617 zł.