Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: Anna Mącznik

po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2016 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa:

(...) S.A. we W.

przeciwko:

G. P.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego G. P. na rzecz powoda (...) S.A. we W. kwotę 686,94 zł (sześćset osiemdziesiąt sześć złotych dziewięćdziesiąt cztery grosze) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 11 czerwca 2015r. do dnia zapłaty;

2)  zasadza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 210 zł ( dwieście dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 780/15/3

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wystąpił przeciwko G. P. z pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 686,94 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 1 kwietnia 2015 r. zawarł umowę cesji wierzytelności z (...) S.A. V. (...), na mocy której nabył od (...) S.A. V. (...) wierzytelność względem pozwanego. W dniu 10 września 2012 r. cedent zawarł z pozwanym umowę OC posiadaczy pojazdów mechanicznych nr OC/NW- (...)-A-K1 dotyczącą pojazdu o nr ej. (...). W ramach zawartej umowy cedent zobowiązał się wypłacić odszkodowanie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a pozwany zobowiązał się zapłacić cedentowi składkę. W związku z zawartą umową cedent wydał pozwanemu polisę. Pozwany nie uiścił wymaganej raty składki ubezpieczenia OC, za okres udzielonej pozwanemu przez cedenta ochrony ubezpieczeniowej. Cedent wezwał pozwanego do zapłaty należnej raty składki wraz z naliczonymi odsetkami ustawowymi zakreślając 7 dniowy termin na jej uiszczenie. Pomimo wezwania pozwany nie uregulował należności.

W dniu 1 lipca 2015 r. w sprawie o sygn. VI Nc-e 1013824/15 Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany zaprzeczył wszelkim twierdzeniom powoda za wyjątkiem wyraźnie przyznanych. Pozwany zakwestionował fakt skutecznego zawarcia umowy z pierwotnym wierzycielem. Pozwany podniósł brak legitymacji procesowej strony powodowej, brak stosunku zobowiązaniowego wobec pierwotnego wierzyciela oraz zarzut przedawnienia. Zdaniem pozwanego strona powodowa pozostaje w błędnym przekonaniu, że przedstawione przez nią środki dowodowe są wystarczające dla wykazania, że przysługuje jej dochodzona pozwem wierzytelność.

Postanowieniem z dnia 30 lipca 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Tychach.

W odpowiedzi na pozew pozwany zgłosił zarzut nieistnienia stosunku zobowiązaniowego pomiędzy stronami. Powód zaprzeczył, aby zawarł z powodem umowę ubezpieczenia, na która powołuje się powód. Umowa sprzedaży wierzytelności dotyczyła szeregu wierzytelności wskazanych w pakiecie nr 3, a dowody przedstawione przez powoda nie pozwalają na ustalenie treści załącznika oraz zdaniem pozwanego żaden z dowodów nie potwierdził, że jedną z wchodzących w skład załączników wierzytelności, była ta przysługująca pierwotnemu wierzycielowi wobec pozwanego. Zdaniem pozwanego powód przedłożył jedynie wyciąg z załącznika do umowy, nie posiadającej mocy dowodowej.

W dalszym piśmie procesowym powód wyjaśnił, i pozwany w dniu 6 lipca 2012 r. zakupił pojazd marki N. (...). Po zakupie pojazdu nie wypowiedział umowy ubezpieczenia, co skutkowało przejściem praw i obowiązków wynikających z polisy nr (...) zawartej z poprzednim właścicielem pojazdu. Ubezpieczyciel wystawił i wręczył pozwanemu aneks do polisy z dnia 16 lipca 2012 r., następnie z uwagi na brak wypowiedzenia, ubezpieczyciel dokonał automatycznego wznowienia umowy na okres kolejnych 12 miesięcy. Legitymację czynną strony powodowej potwierdza umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 1 kwietnia 2015 r. wraz z potwierdzeniem uiszczenia ceny, na podstawie których powód wszedł we wszystkie prawa i obowiązki związane z nabytymi wierzytelnościami.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 6 lipca 2012 r. pozwany zakupił pojazd marki N. (...). Po zakupie pojazdu nie wypowiedział umowy ubezpieczenia, co skutkowało przejściem praw i obowiązków wynikających z polisy nr (...) zawartej z poprzednim właścicielem pojazdu na okres od 14 lipca 2011 r. do 14 lipca 2012 r. W dniu 16 lipca 2012 r. (...) S.A. V. (...) sporządziło aneks do polisy (...) potwierdzający zawarcie obowiązkowego ubezpieczenia OC przez pozwanego.

Dowód: Polisa (k. 95), wniosek o ubezpieczenie (k. 96-97), umowa (k. 98), aneks
(k. 99).

Z uwagi na brak wypowiedzenia umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC przez pozwanego, ubezpieczyciel dokonał automatycznego wznowienia umowy na okres kolejnych 12 miesięcy. W dniu 10 września 2012 r. (...) S.A. V. (...) wznowiło pozwanemu G. P. umowę OC posiadaczy pojazdów mechanicznych nr OC/NW- (...)-A-K1 dot. pojazdu marki N. (...) o nr rej. (...), na okres od 15 lipca 2012 r. do 14 lipca 2013 r. Termin zapłaty składki w wysokości 508 zł upływał w dniu 24 września 2012 r. Umowę oznaczono jako umowę wznowioną.

Dowód: dane plisy (k. 20), potwierdzenie zawarcia ubezpieczenia OC (k.90)

W dniu 1 kwietnia 2015 r. (...) S.A. V. (...) i powód zawarli umowę sprzedaży wierzytelności zgodnie, z którą cedent przelał na cesjonariusza swoją wierzytelność względem pozwanego.

Dowód: umowa sprzedaży wierzytelności (k. 24-30), płyta CD (k. 61).

Pismem z dnia 11 czerwca 2015 r. (...) S.A. V. (...) zawiadomiło pozwanego o zawarciu w dniu 1 kwietnia 2015 r. z (...) S.A. z siedzibą we W. umowy sprzedaży wierzytelności, w ramach której została przelana wierzytelność, wynikająca z nieuregulowanego przez pozwanego zobowiązania z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej nr OC/NW- (...)-A-K1, na łączną kwotę 687,12 zł.

Dowód: pismo (k. 21)

W dniu 11 czerwca 2015 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty nieopłaconej składki w kwocie 508 zł oraz odsetek w wysokości 179,12, tj. łącznie do uregulowania należności w kwocie 687,12 zł w terminie o dnia 16 listopada 2015 r.

Dowód: wezwanie (k. 22).

Poczynione w sprawie ustalenia faktyczne oparto także o nie budzące wątpliwości, merytoryczne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą we W. przeciwko G. P. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód domagał się zasądzenia kwoty 686,94 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty, w uzasadnieniu wskazując, iż pozwany nie uregulował w terminie składki wynikającej z zawartej umowy ubezpieczenia z ubezpieczycielem.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc brak legitymacji procesowej strony powodowej, brak stosunku zobowiązaniowego wobec pierwotnego wierzyciela oraz zarzut przedawnienia.

Zgodnie z art. 805 §1 K. c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Istotą umowy ubezpieczenia są określone obowiązki stron przedmiotowej umowy, to jest ubezpieczyciela i ubezpieczającego. Elementami przedmiotowo istotnymi umowy ubezpieczenia jest z jednej strony zobowiązanie do spełnienia określonego świadczenia przez ubezpieczyciela w razie zajścia określonego w umowie wypadku, z drugiej zaś strony zobowiązanie do zapłaty składki przez ubezpieczającego.

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

W ocenie Sądu powód w należyty sposób wykazał, iż skutecznie nabył przedmiotową wierzytelność od poszkodowanego. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego możliwa jest cesja grupy wierzytelności jednocześnie. Wierzytelność pozwanego została w odpowiedni sposób skonkretyzowana. Załącznika w ocenie Sądu nie mają obowiązku podpisywać przedstawiciele powoda zgodnie z reprezentacją spółki, ponieważ to tylko załącznik do umowy prawidłowo podpisanej.

Należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Uwzględniając treść art. 6 k.c. trzeba stwierdzić, że do osoby występującej z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo. Do przeciwnika natomiast należy wykazanie okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie (OSNP 1998/18/537). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.)(OSNC 1997/6-7/76 Przegląd Sądowy 2001/4/81). Na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia faktów, na których oparł swoje roszczenie, zdaniem sądu powód przedstawionymi dowodami w pełni wykazał, iż strony łączyła umowa ubezpieczenia, a pozwany zobowiązany był do zapłaty składki ubezpieczenia. Zatem zarzut pozwanego w tym zakresie w żaden sposób nie mógł się ostać.

W przedmiotowej sprawie pozwany zarzucił brak stosunku zobowiązaniowego wobec pierwotnego wierzyciela. Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego. Bezspornym było, że w dniu 6 lipca 2012 r. pozwany zakupił pojazd marki N. (...). Po zakupie pojazdu nie wypowiedział umowy ubezpieczenia, co skutkowało przejściem praw i obowiązków wynikających z polisy nr (...) zawartej z poprzednim właścicielem pojazdu na okres od 14 lipca 2011 r. do 14 lipca 2012 r. W dniu 16 lipca 2012 r. (...) S.A. V. (...) sporządziło aneks do polisy (...) potwierdzający zawarcie obowiązkowego ubezpieczenia OC przez pozwanego. Pozwany nie zakwestionował podniesionej przez powoda okoliczności, iż pozwany wstąpił w prawa i obowiązki poprzedniego właściciela pojazdu. Pozwany nie zakwestionował okoliczności aneksowania umowy ubezpieczenia obowiązkowego. Nadto powód podniósł, iż z uwagi na brak wypowiedzenia umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC przez pozwanego, ubezpieczyciel dokonał automatycznego wznowienia umowy na okres kolejnych 12 miesięcy. Skoro pozwany kwestionował istnienie stosunku zobowiązaniowego pomiędzy nim, a ubezpieczycielem, w ocenie Sądu winien był wykazać, iż pojazd był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia pojazdów mechanicznych OC w innym zakładzie ubezpieczeń. Oczywistym jest, że ubezpieczenie OC każdego pojazdu jest obowiązkowe. Bez znaczenia jest czy jest to samochód nowy czy kupiony od poprzedniego właściciela, który ma obowiązek ubezpieczać go do dnia sprzedaży lub na dalszy okres, ale tylko jeżeli strony umowy sprzedaży wyraźnie tak się umówiły. Pozwany nie wykazał, iż umowę ubezpieczenia w (...) S.A. V. (...) wypowiedział. Pozwany nie kwestionował również okoliczności, iż składki nie zapłacił.

Co do zarzutu przedawnienia roszczenia wskazać należy, iż zgodnie z art. 819 § 1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech. Powód wskazał, iż dochodzi zapłaty należności w związku z nieopłaceniem przez pozwanego składki w terminie do dnia 24 września 2012 r. Powód pozew złożył w dniu 1 czerwca 2015 r., a zatem termin przedawnienia nie upłynął.

Biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powoda roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 686,94 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. Powód domagał się odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 11 czerwca 2015 r. do dnia zapłaty, a żądanie to pozostawało uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyła się kwota 30,00 zł tytułem opłaty od pozwu, 180,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z § 6 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.).

SSR Jolanta Brzęk