Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2016 r. w Toruniu

sprawy z powództwa (...) S.A. we W. (pop. (...) spółka z o.o. we W.)

przeciwko B. D.

o zapłatę

orzeka:

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda (...) S.A. we W. na rzecz pozwanej B. D. kwotę 617 zł (sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13.03.2009 r. powodowy (...) sp. z o.o. we W. (obecnie (...) S.A. we W.) domagał się zasądzenia w postępowaniu upominawczym na jego rzecz od pozwanej B. D. kwoty 1552,28 zł z określonymi odsetkami od kwot i dat oraz zwrotu kosztów procesu. Strona powodowa wyjaśniła, że dochodzi roszczeń z tytułu umowy rachunku bankowego numer (...) zawartej w dniu 09.04.2001r. między pozwaną a Bankiem (...) SA, która z powodu zadłużeń została wypowiedziana. Dodano, że wierzytelność została nabyta przez powoda na mocy umowy przelewu wierzytelności z dnia 07.04.2008r. i 11.06.2008r. Wskazano, że mimo wezwania pozwanej do zapłaty na adres : T., ul. (...), należność nie została uregulowana.

Nakazem zapłaty wydanym dnia 24.03.2009 r. w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy Toruniu orzekł zgodnie z żądaniem pozwu oraz zasądził kwotę 625 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Odpis nakazu zapłaty został wysłany na adres z pozwu pozwanej, tj. na ul. (...) (...) w T.. Został uznany za doręczony w trybie art. 139kpc, nakaz został uprawomocniony z dniem 29.04.2009r., a powodowi wydano tytuł wykonawczy.

Wobec wykazania przez pozwaną, że nie zamieszkuje pod adresem wskazanym w pozwie od 2005r. uchylono prawomocność nakazu, postanowieniem z dnia 19.01.2016r. uchylono orzeczenie w przedmiocie klauzuli wykonalności oraz doręczono odpis nakazu zapłaty pozwanej na jej aktualny adres.

Wskazany nakaz zapłaty został zaskarżony przez pozwaną w całości, która podniosła zarzut przedawnienia roszczenia.

Strona powodowa nie ustosunkowała się do zarzutów ze sprzeciwu i nie brała udziału w rozprawie.

Na rozprawie w dniu 31.08.2016r. pełnomocnik pozwanej podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 09.04.2001 r. B. D. zawarła z Bankiem (...) spółką akcyjną umowę „konto osobiste” numer (...). Zamieszkiwała wówczas w T. przy ul (...) i taki adres został wskazany w umowie. Na koncie pozwanej powstało zadłużenie.

Okoliczność bezsporna

B. D. zamieszkiwała przy ul. (...) w T. do dnia 25.03.2005r. Od dnia 25.03.2005r. do dnia dzisiejszego jest zameldowana i zamieszkuje w T. przy ul (...).

Okoliczność niezaprzeczona oraz dowód:

- wydruk z bazy pesel –sad – k. 53-55,

- zaświadczenie ze Spółdzielni – k. 57

Na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 11.06.2008r., wierzytelności Banku zostały przeniesione na (...) sp. z o.o. we W.. Wśród nabytych wierzytelności była wierzytelność przeciwko B. D. z tytułu umowy z dnia 09.04.2001r. i jako adres podano T., ul. (...). Na ten adres wysłano wezwanie do zapłaty.

Dowody:

Wyciąg z ksiąg banku – k.8

Umowa sprzedaży wierzytelności – k. 11-16

Wezwanie do zapłaty – k. 17, 18

Sąd zważył, co następuje:

Spór w przedmiotowej sprawie dotyczył zasadności dochodzonego roszczenia wobec podniesienia przez pozwaną zarzutu przedawnienia.

Stan faktyczny ustalony został na podstawie dokumentów i okoliczności bezspornych. Dowody z dokumentów zasługiwały na walor wiarygodności, gdyż ich rzetelność i autentyczność nie zostały w toku procesu podważone.

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowi art. 725 kc. Zgodnie z tym przepisem przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych. Zawarcie przez strony umowy rachunku bankowego, jak również wysokość zobowiązania były bezsporne, bowiem pełnomocnik pozwanej nie zakwestionował ich treści. Zgodnie bowiem z art. 230 k.p.c., gdy strona nie wypowie się, co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Z kolei art. 229 k.p.c. stanowi, że nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie, okoliczność, że pozwana zawarła umowę z poprzednikiem prawnym powoda zostały wykazane i nie zostały przez pozwaną zaprzeczone.

Zasadny okazał się jednak zarzut przedawnienia podniesiony w sprzeciwie. Termin przedawnienia dla tego typu roszczeń zgodnie z art. 731 kc wynosi dwa lata. Umowa rachunku bankowego została zawarta w dniu 09.04.2001r., nie ma żadnego innego dokumentu wskazującego na możliwość późniejszego powstania zadłużenia., a zatem od tej daty rozpoczął bieg dwuletni termin przedawnienia. Na uwagę zasługuje wyciąg z ksiąg Banku (...) z 10.06.2008r., który wskazuje jedynie datę zawarcia umowy, nie wskazuje, aby zobowiązanie miało powstać później. Dodatkowo w wyciągu wskazana jest kwota kapitału - 557,59 zł, a kwota odsetek zsumowanych do dnia 09.08.2008r. wynosi 994,69 zł wg oprocentowania 28% w skali roku, co potwierdza, że odsetki musiały być naliczane przez co najmniej pięć - sześć lat. Powód, pomimo podniesienia zarzutu przedawnienia, nie przedłożył żadnych dokumentów wskazujących, iż doszło do przerwania biegu przedawnienia. Pozew w przedmiotowej sprawie został wniesiony w dniu 13.03.2009r., a więc po upływie terminu przedawnienia.

Powództwo należało zatem oddalić, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku na podstawie art. 731 k.c.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie II sentencji wyroku na podstawie
art. 98 k.p.c. Pozwana wygrała proces w całości, ponosząc koszty procesu w kwocie 617 zł, na co składały się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 600 zł oraz opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Powód jako strona przegrywająca proces, powinien zwrócić pozwanej poniesione przez nią koszty w całości.