Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Paulina Wawrzynkiewicz

Sędzia SO Elżbieta Gajewska

Sędzia SO Małgorzata Truskolaska-Żuczek (spr.)

Protokolant protokolant sądowy-stażysta Magdalena Wierzchowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 lipca 2016 r. w Warszawie

sprawy z powództwa L. K.

przeciwko Gminie W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

z dnia 29 maja 2015 r., sygn. akt I C 1911/14

oddala apelację.

Małgorzata Truskolaska-Żuczek Paulina Wawrzynkiewicz Elżbieta Gajewska

Sygn. akt IV Ca 1700/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy oddalił powództwo L. K. skierowane przeciwko Gminie W. o zapłatę kwoty 15.888,91 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty (pkt I) oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 2.400 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II).

Sąd Rejonowy ustalił, że powód od 22 listopada 2006 r. do 09 listopada 2010 r. pełnił funkcję sołtysa wsi K. oraz radnego Rady Gminy W.. Na podstawie § 2 pkt 4 uchwały Rady Gminy W. nr (...) z dnia 28 grudnia 2006 r. przysługiwały mu diety z tytułu pełnionych funkcji, stanowiące 10% podstawy określonej w § 1 uchwały, tj. kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe zgodnie z ustawą z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz zmianie niektórych ustaw. Zgodnie z § 2 pkt 7 przywołanej uchwały diety płatne są w terminie do 7-go dnia następnego miesiąca za miesiąc poprzedni.

Powodowi została wypłacona jedynie część świadczeń za miesiące ujęte w zestawieniu skierowanym do pełnomocnika powoda z dnia 29 lipca 2014 r., w łącznej wysokości 4.157,03 zł. Powód nie otrzymał wypłaty diet przysługujących mu na podstawie powyższej uchwały za okres od listopada 2006 r. do lipca 2009 r. Powód zwrócił się do Przewodniczącego Rady Gminy W. o niezwłoczną wypłatę należnych mu diet w piśmie z dnia 15 kwietnia 2013 r., w odpowiedzi Przewodniczący Rady Gminy W. odmówił informując, że z uwagi na okresowy charakter świadczeń w postaci diet z tytułu pełnionych funkcji radnego i sołtysa uległy one przedawnieniu.

Sąd uznał, że powództwo nie zasługuje na uwzględnienie, pozwana Gmina W. podniosła bowiem skutecznie zarzut przedawnienia roszczenia. Powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz kwoty łącznej 15.888,91 zł, na którą składają się kwoty po 264,97 zł za poszczególne comiesięczne diety za okres począwszy od listopada 2006 r. (termin zapłaty – 07 grudnia 2006 r.) do lipca 2009 r. (z terminem zapłaty – 07 sierpnia 2009 r.).

Sąd podzielił stanowisko pozwanej, że roszczenie z tytułu zaległych diet należnych sołtysowi, jako ekwiwalent lub rekompensatę za poświęcony czas i poniesione wydatki, przedawnia się w terminie 3 lat, nie zaś w terminie 10-letnim.

Zdaniem Sądu Rejonowego z uchwały Rady Gminy W. nr (...)z dnia 28 grudnia 2006 r. wynika jednoznacznie, że dieta ustalona została jako świadczenie wypłacane w regularnych, z góry określonych odstępach czasu, a zatem jest świadczeniem okresowym, do którego zastosowanie znajdzie 3-letni termin przedawnienia.

Sąd przytoczył treść art. 117 kc i art. 120 § 1 kc i stwierdził, że wymagalność roszczenia o zapłatę ostatniej z diet za lipiec 2009 r. nastąpiła z końcem dnia 07 sierpnia 2009 r., zatem przedawnienie roszczeń powoda nastąpiło w dniu 08 sierpnia 2012 r. Pozew został zaś złożony dopiero w dniu 22 sierpnia 2014 r.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 i 2 kpc.

W złożonej apelacji powód zaskarżył wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania za obie instancje, w tym kosztach zastępstwa procesowego, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 15.888,91 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 § 1 kpc poprzez sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego wyprowadzenie faktu, że diety wypłacane powodowi stanowiły świadczenie okresowe, z dowodu w postaci aktu kierownictwa wewnętrznego, tj. uchwały Rady Gminy W. nr (...) z dnia 28 grudnia 2006 r., skutkiem czego Sąd błędnie ustalił, że do diet wypłacanych powodowi zastosowanie będzie miał 3-letni termin przedawnienia roszczeń; art. 233 § 1 kpc poprzez błędną ocenę dowodu w postaci uchwały Rady Gminy W. nr (...) z dnia 28 grudnia 2006 r. polegającą na przyjęciu, że dokument ten stanowi lex specialis w stosunku do generalnych zasad ustalonych w przepisach kodeksu cywilnego; art. 328 § 2 kpc poprzez niewyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem odpowiednich przepisów prawa. Zarzucił ponadto naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 37b ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na jego pominięciu w ustalonym w sprawie stanie faktycznym, podczas gdy uchwała Rady Gminy W. nr (...) z dnia 28 grudnia 2006 r. stanowi wyraz realizacji przez Radę Gminy W. w/w przepisu dającego radzie gminy możliwość ustanowienia zasad rekompensaty wydatków wskazanym osobom jednostki pomocniczej, w postaci diety; art. 119 kc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że pozwana może w trybie przysługujących jej uprawnień podejmować uchwały mające wpływ na zmianę terminów przedawnienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja podlegała oddaleniu, jako pozbawiona uzasadnionych podstaw prawnych.

Sąd Okręgowy podziela w całości ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy. Sąd I instancji trafnie przyjął, że pozwana Gmina skutecznie podniosła zarzut przedawnienia dochodzonego przez powoda roszczenia.

Wskazać należy, że świadczenie jest okresowe, jeżeli polega na periodycznym dawaniu uprawnionemu w czasie trwania określonego stosunku prawnego pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku, których ogólna ilość (całość) nie jest z góry określona (S. Rudnicki, R. Trzaskowski w: Kodeks cywilny. Komentarz. Księga pierwsza. Część ogólna., pod red. J. Gudowskiego, teza 5. Komentarza do art. 118 Kodeksu cywilnego). Zdaniem Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, że dieta przysługująca powodowi z tytułu pełnionej funkcji sołtysa spełnia w/w wymogi – a zatem zgodnie z treścią art. 118 kc przedawnia się w upływem 3 lat.

Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd Rejonowy nie przyjął, że uchwała Rady Gminy W. stanowi lex specialis w stosunku do art. 118 kc. W uchwale Rady Gminy W. nr (...) z dnia 28 grudnia 2006 r. (k. 9) w ogóle nie ma mowy o terminach przedawnienia zryczałtowanych miesięcznych diet. Zgodnie z treścią art. 25 ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w uchwale ustalono jedynie zasady przyznawania diet oraz ich wysokość. Termin przedawnienia roszczenia z tytułu zaległych diet należnych sołtysowi wynika z art. 118 kc.

Kwota dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia obejmowała diety za okres od listopada 2006 r. (termin płatności 07 grudnia 2006 r.) do lipca 2009 r. (termin płatności 07 sierpnia 2009 r.). Przedawnienie ostatniej diety nastąpiło zatem z dniem 08 sierpnia 2012 r. Pozew w niniejszej sprawie wniesiono natomiast do Sądu dopiero w dniu 22 sierpnia 2014 r., a więc po upływie 3-letniego terminu przedawnienia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy na mocy art. 385 kpc postanowił jak w sentencji wyroku.

Małgorzata Truskolaska-Żuczek Paulina Wawrzynkiewicz Elżbieta Gajewska