Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Małgorzata Michalska-Księżyk

Protokolant: stażysta Renata Schurgacz

po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2016 r. na rozprawie sprawy

z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko Z. S.

o zapłatę

zasądza od pozwanego Z. S.na rzecz powoda(...) z siedzibą w W.kwotę 1.275,13 zł (jeden tysiąc dwieście siedemdziesiąt pięć złotych 13/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 09.04.2015 r. do dnia 31.12.2015 r., a od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz kwotę 227,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

I C 326/16

UZASADNIENIE

Powód (...) w W.wniósł o zasądzenie od pozwanego Z. S.kwoty 1275,31 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, podnosząc iż powód w wyniku umowy przelewu wierzytelności z dnia 30.12.2013r. nabył wierzytelność przysługującą (...) Sawzględem pozwanego, a wynikającą z tytułu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w kwocie stanowiącej wartość przedmiotu sporu.

W wydanym dnia 13 kwietnia 2015r. przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa w Warszawie nakazie zapłaty w postępowaniu upominawczym, roszczenie powoda zostało uwzględnione w całości.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa, zarzucając oparcie orzeczenia o błędny stan faktyczny, a w szczególności brak umowy pomiędzy pozwanym a pierwotnym wierzycielem (...) S.A. i oparcie pozwu jedynie na wartości zadłużenia wskazanego przy zakupie długu. Pozwany przyznał, iż pomiędzy pozwanym a firmą (...) S.A. prowadzone były rozmowy dotyczące świadczenia usług internetowych. Pozwany zgodził się również na narzucony przez oferenta system zawarcia umowy – dostarczenie jej kurierem i zwrotne przekazanie podpisanej umowy. Jednakże po świadczeniu usług cena zaoferowana przez świadczeniodawcę okazała się wyższa niż oferowana przed podpisaniem umowy. Zadłużenie następnie zostało zbyte powodowi, bez wcześniejszej korespondencji pomiędzy stronami.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31.12.2013r. pomiędzy pierwotnym wierzyciel pozwanego (...) S.A.a (...) w W.doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności.

Dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych z dnia 24.02.2015r. k. 6, wyciąg z rejestru funduszy inwestycyjnych k. 8 , umowa sprzedaży wierzytelności k. 10

Pomimo wezwania w dniu 24.01.2014r. pozwanego do zapłaty należności, dług nie został spłacony.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 24.01.2014 k. 7

Przedmiotowe zadłużenie powstało w wyniku nieopłacenia przez pozwanego faktur: z dnia 16 czerwca 2011r. na kwotę 244,08 zł z tytułu opłaty aktywacyjnej oraz usług dodatkowych i internetowych, z dnia 17 lipca 2011r. na kwotę 72,34 zł za usługi internetowe i z dnia 16 sierpnia 2011r. na kwotę 81,75 zł za usługi internetowe. W dniu 26 października 2011 przez pierwotnego wierzyciela została wystawiona nota obciążeniowa na kwotę 500 zł stanowiąca opłatę wyrównawczą w wysokości wartości przyznanej ulgi. Wykazane kwoty wynikały z uprzednio zawartej przez pozwanego w dniu 11.04.2011 r. z firmą (...) S.A.umowy o świadczenie usług internetowych na okres 24 miesięcy w zakresie usługi telekomunikacyjnej „(...)dla firm taniej o wartość VAT – (...) w technologii (...)na adres firmy PHU (...). Usługa ta polegała na zestawieniu stałego połączenia z siecią Internet w ramach jednej pobieranej z góry opłaty abonamentowej. Oferta zawarcia umowy była negocjowana przez pozwanego w drodze telefonicznej. Umowa w formie pisemnej została dostarczone kurierem i podpisana przez pozwanego za zwrotnym odesłaniem. Pozwany wyraził zgodę na wystawianie faktur VAT w formie elektronicznej. Integralną cześć umowy stanowiły Regulamin świadczenia usług oraz warunki wykonywania umowy. Wartość usługi według cennika szybki Internet dla firm według najkorzystniejszej opłaty abonamentowej miesięcznej wynosiła od 86,10 zł brutto do 356,70 zł brutto. Każde inne czynności obwarowane były opłatami dodatkowymi, przykładowo za stały adres, za urządzenie abonenckie, zabezpieczenie komputera abonenta, wirtualny dysk – dwie ostatnie usługi zostały oznaczone opcjonalnie w treści umowy zawartej z pozwanym. Po otrzymaniu pierwszych faktur pozwany nie akceptował wysokości przesłanych rachunków na które one opiewały, uznając iż ustalenia telefoniczne w tym zakresie były odmiennie i w tym celu podjął działania w celu rozwiązania umowy ( wysłanie pisma rozwiązującego umowę, oświadczenie złożone telefonicznie).

Dowód: nota obciążeniowa nr (...) k. 47, faktura VAT nr (...) k. 48, faktura VAT nr (...) k.49, faktura VAT nr (...) k. 50, zeznania pozwanego k. 57, oryginał umowy z dnia 11.04.2011 o świadczeni usług telekomunikacyjnych wraz z warunkami umowy k. 60-62, cennik szybki Internet k. 74 -77

Sąd zważył następuje, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Ustalenia faktyczne zostały poczynione na podstawie dokumentów prywatnych i dowodów przedstawionych przez strony postępowania (art. 245 k.p.c.).

W myśl art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktów spoczywa na osobie, która wywodzi z nich skutki prawne oraz art. 3 k.p.c. zobowiązujący strony do dawania wyjaśnień, co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiania dowodów. Ciężar dowodu spoczywa na powodzie, aż do udowodnienia faktów będących podstawą żądania. Później następuje jego przesunięcie na stronę pozwaną.

Jak stanowi art. 354 § 1 k.c., dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego.

W świetle art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W ocenie sądu strona powodowa wykazała zasadność roszczenia, tak w zakresie związania pozwanego umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych z pierwotnym wierzycielem, jak i przeniesienia wierzytelności z tytułu tego zobowiązania na rzecz powoda. Cesja wierzytelności została przez stronę powodową wykazana przez dołączenie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 30 grudnia 2013r. Pozwany nie kwestionował przy tym legitymacji czynnej strony powodowej, a jedynie w sprzeciwie od wydanego w postępowaniu upominawczym nakazu zapłaty powołał się na brak umowy pomiędzy nim a pierwotnym wierzycielem (...) S.A. i oparciu pozwu jedynie na wartości zadłużenia wskazanego przy zakupie długu. Zgodnie z treścią art. 503 kpc w sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany winien przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy oraz wszelkie okoliczności faktyczne i dowody. Zarzut sprzeciwu sprowadzał się w pierwszej kolejności do braku umowy, a następnie do zaakceptowania przez pozwanego umowy o innych warunkach na podstawie których miały być świadczone usługi telekomunikacyjne, w szczególności w zakresie wysokości opłat abonamentowych za świadczone usługi internetowe. W zakresie przedstawionej przez pozwanego rozbieżności co do rzeczywistej wartości świadczonej usługi, Sąd w postępowaniu dowodowym dysponował zaoferowanymi przez strony dowodami, a były nimi: oryginał podpisanej przez pozwanego umowy wraz z cennikiem oferowanych usług i warunkami wykonywania umowy. ( k. 61-62 akt i k. 77). Z treści przedstawionych dokumentów wynika, iż przedmiotem umowy zawartej na okres 24 miesięcy było świadczenie usługi telekomunikacyjnej ramach pakietu Internet dla firm. Zgodnie z regulaminem świadczenia usług wskutek zawartej umowy operator zobowiązywał się do świadczenia usług na zasadach określonych w umowie, regulaminie i cenniku oraz obowiązujących w danym czasie warunków akcji promocyjnej, a abonent zobowiązywał się do przestrzegania postanowień umowy, regulaminu i cennika, w szczególności do terminowego uiszczania opłat za usługi. W przypadku zaś rozwiązania umowy zawartej na czas określony przed upływem tego okresu abonent zobowiązany był do zapłaty operatorowi opłaty wyrównawczej. Opłatą wyrównawczą jest kwota nieprzekraczająca wartości ulgi przyznanej abonentowi w związku z zawarciem umowy, pomniejszona o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania, która może zostać pobrana przez operatora w przypadku jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta. Fakt zawarcia umowy i jej warunki, winny być zatem niewątpliwe, w świetle przywołanych dowodów. Odmienne ustalenia dotyczące warunków zawartej umowy, odbiegające od treści umowy pisemnej i regulaminu, na które powoływał się pozwany, zwłaszcza w zakresie wysokości opłaty abonamentowej , winny być przez niego przed sądem wykazane. Pozwany w tym zakresie powoływał na treść rozmów telefonicznych prowadzonych z pracownikami operatora. Jednakże zapis tych rozmów, uwagi na upływ 12 miesięcznego okresu przechowywania oświadczeń abonenta od daty zapisu, nie zachował się ( pismo informujące (...) SA z dnia 27.06.2016r. w aktach sprawy). Sąd w tym zakresie zobowiązany był oprzeć się przy rozstrzyganiu sprawy na wynikach przeprowadzonego postępowania dowodowego, a one jednoznacznie wskazują na treść zawartej umowy i wynikające z niej warunki. W tych okolicznościach za udowodnione należało uznać roszczenie powoda, wynikające z wystawionych faktur za okres czerwiec, lipiec sierpień 2011r. ( jako nie zapłacone przez powoda- fakt bezsporny) i będące przedmiotem późniejszej umowy cesji oraz znajdujące uzasadnienie w treści postanowień regulaminowych ( paragraf 7 pkt 12 regulaminu) obciążenie pozwanego opłatą wyrównawczą, wobec przedterminowego rozwiązania przez pozwanego umowy okresowej. Zgodnie z treścią art. 57 pkt 6 ustawy 16 lipca 2004 Prawo telekomunikacyjne, w przypadku zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej, związanego z ulgą przyznaną abonentowi, wysokość roszczenia z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub przez dostawcę usług z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, nie może przekroczyć wartości ulgi przyznanej abonentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Roszczenie nie przysługuje w przypadku rozwiązania przez konsumenta umowy przed rozpoczęciem świadczenia usług, chyba że przedmiotem ulgi jest telekomunikacyjne urządzenie końcowe.

Z tej przyczyny sąd uwzględnił żądanie, w kwocie 1275,13 zł , na którą składały się należność główna w kwocie 898,17 zł, odsetki naliczone od kwoty należności głównej za okres od dnia 09.11.2011r. do dnia 24.02.2015r. w wysokości 376,96 zł, jak i odsetek ustawowych liczonych od dnia wniesienia pozwu, tj od dnia 09.04.2015r. (art. 481 k.c. oraz art. 481 k.c. z uwzględnieniem jego nowelizacji z dnia 09.10.2015, Dz. U. 2015, poz. 1830).

Na zasądzoną kwotę w wysokości 227 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w oparciu o treść art. 98 kpc, składa się należność z tytułu wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika – 180 zł, zgodnie z § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radcowskie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2002 roku Nr 163, poz. 1349 ze zm.), opłata od pozwu w kwocie 30 zł oraz uiszczona przez stronę powodową opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Biorąc pod rozwagę poczynione ustalenia faktyczne, treść przywołanych przepisów prawa oraz przeprowadzone rozważania należało orzec jak w sentencji.