Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 sierpnia 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział III Cywilny

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Anna Szarek

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Katarzyna Więcek

po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2015 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. N.

przeciwko K. T.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II zasądza od powoda J. N. na rzecz pozwanej K. T. kwotę 2 417 (dwóch tysięcy czterystu siedemnastu) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

III nakazuje pobrać od powoda J. N. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie kwotę 750 (siedmiuset pięćdziesięciu) złotych tytułem nieuiszczonej części kosztów sądowych.

Sygn. akt III C 619/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 25 sierpnia 2015 roku

/w postępowaniu uproszczonym/

J. N., pozwem z dnia 25 kwietnia 2014 roku, wniósł o zasądzenie od K. T. kwoty 20 000 zł tytułem wynagrodzenia za wykonane zgodnie z umową prace polegające na wymianie instalacji elektrycznej, instalacji hydraulicznej i szeregu innych robót budowlanych ul. (...) w S. wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 7 listopada 2013 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Do pozwu powód dołączył fakturę VAT na kwotę 20 000 zł oraz pisemne wezwanie do zapłaty.

W dniu 12 maja 2014 roku Referendarz Sądowy w tutejszym Sądzie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Odpis nakazu zapłaty został uznany za doręczony pozwanej w dniu 4 czerwca 2014 roku.

W dniu 24 września 2014 roku K. T. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia podając, że w okresie od 15 maja do 15 czerwca 2014 roku w jej skrzynce pocztowej nie było awiza o nadejściu przesyłki sądowej. W sprzeciwie od nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w całości przyznała, że zawarła z powodem ustną umowę o wykonanie prac remontowych w lokalu przy ul. (...) w S.. Podniosła jednak, że strony umówiły się na wynagrodzenie w kwocie 10 000 zł, które zostało przez pozwaną w całości zapłacone oraz na zwrot kosztów materiałów zakupionych przez powoda nie więcej niż 10 000 zł. Podała, że zapłaciła powodowi łącznie kwotę 24 500 zł. Powód nie wykonał należycie umowy oraz nie tylko nie dotrzymał pierwotnego dwutygodniowego terminu na wykonanie prac, ale też nie zakończył prac do 20 października 2013 roku, w związku z czym pozwana po upływie umówionego terminu wykonania prac odstąpiła od umowy i powierzyła innym wykonawcom poprawienie prac wykonanych przez powoda.

Na rozprawie w dniu 8 maja 2015 roku Sąd, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na okoliczność prawidłowości doręczenia pozwanej odpisu nakazu zapłaty, odrzucił wiosek pozwanej o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty oraz uchylił postanowienie referendarza sądowego w przedmiocie nadania nakazowi zapłaty klauzuli wykonalności. Przewodniczący natomiast doręczył pełnomocnikowi pozwanej odpis nakazu zapłaty, a pełnomocnikowi powoda odpis sprzeciwu pozwanej od nakazu zapłaty.

Na rozprawie w dniu 19 czerwca 2015 roku pozwana wyjaśniła, że zawarła z powodem ustnie umowę na wykonanie prac remontowych za wynagrodzeniem w kwocie 10 000 zł i za zwrotem kosztów materiału zakupionych przez powoda. Termin wykonania umowy strony ustaliły na dzień 23 lipca 2013 roku. Do tego dnia pozwana zapłaciła powodowi kwotę 14 500 zł, a do dnia 20 sierpnia 2013 roku dalszą kwotę 8 000 zł, po czym w październiku 2013 roku dopłaciła jeszcze 2 000 zł. Powód pomimo przedłużania mu przez pozwaną terminu do wykonania prac nie zakończył ich do października 2013 roku.

W toku dalszego postępowania strony nie modyfikowały swych zasadniczych stanowisk procesowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. N., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) (...) w S., zawarł w dniu 28 czerwca 2013 roku z K. T. w formie ustanej umowę, której przedmiotem było wykonanie przez niego prac remontowych w lokalu mieszkalnym przy ul. (...) w S. za wynagrodzeniem w kwocie 10 000 zł. Strony ustaliły, że K. T. poza zapłatą wynagrodzenia zwróci J. N. również poniesione przez niego koszty zakupu materiałów potrzebnych do wykonania prac. Koszty te miały nie przekraczać kwoty 10 000 zł. Termin wykonania prac został ustalony na 23 lipca 2013 roku.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanej (k. 151 – 153).

Po zawarciu umowy K. T. zakupiła część materiałów potrzebnych do wykonania prac i przekazała je J. N..

Dowód:

- przesłuchanie pozwanej (k. 151 – 153).

Do dnia 23 lipca 2013 roku J. N. nie zakończył prac. K. T. przedłużyła mu termin ich wykonania do sierpnia 2013 roku, gdyż od września 2013 roku planowała wynająć mieszkanie.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanej (k. 151 – 153).

K. T. w ramach wykonywanej pracy zawodowej wypłynęła w dniu 23 lipca 2013 roku w rejs poza granice kraju i odtąd nie nadzorowała osobiście postępu prac. Podczas jej pobytu na statku powód poinformował ją za pośrednictwem SMS-a o tym, że koszt zakupu materiałów przekroczy kwotę 10 000 zł.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanej (k. 151 – 153).

Po powrocie do kraju w dniu 20 października 2013 roku K. T. stwierdziła, że prace remontowe nie zostały zakończone, a część z tych, które zostały wykonane są wykonane wadliwie.

Dowód:

- zeznania świadka K. P. (1) (k. 138),

- zeznania świadka K. P. (2) (k. 138 – 139),

- zeznania świadka A. S. (k. 139 – 140),

- zeznania świadka H. S. (k. 140),

- przesłuchanie pozwanej (k. 151 – 153).

K. T. oznajmiła J. N., że nie jest już zainteresowana tym, by w dalszym ciągu wykonywał on prace i poinformowała go o możliwości odbioru zakupionych materiałów, a następnie zleciła poprawienie i dokończenie prac innym osobom.

Dowód:

- zeznania świadka A. S. (k. 139 – 140),

- przesłuchanie pozwanej (k. 151 – 153).

W dniu 30 października 2013 roku J. N. wystawił K. T. fakturę VAT na kwotę 20 000 zł tytułem należności za wykonanie robót ogólnobudowlanych w lokalu przy ul. (...), wymianę instalacji elektrycznej i wykonanie instalacji hydraulicznej. Termin płatności został oznaczony na dzień 6 listopada 2013 roku.

Dowód:

- faktura VAT (...) (k. 7).

W piśmie z dnia 15 listopada 2013 roku, wysłanym listem poleconym w tym samym, J. N. wezwał K. T. do zapłaty kwoty 20 000 zł tytułem należności objętej fakturą VAT z dnia 30 października 2013 roku. Ani pismo, ani faktura VAT nie zostały K. T. doręczone. J. N. nie przekazał jej także rachunków na zakup materiałów.

Dowód:

- pismo z dnia 15 listopada 2013 roku wraz z potwierdzeniem nadania (k. 8).

K. T. zapłaciła J. N. łącznie kwotę 22 500 zł, w tym w dniu 28 czerwca 2013 roku gotówką zaliczkę na materiały w kwocie 2 000 zł, 9 lipca 2013 roku gotówką zaliczkę na materiały w kwocie 6 000 zł, a następnie dalszą kwotę 1 000 zł, 20 lipca 2013 roku kwotę 5 500 zł, 1 sierpnia 2013 roku przelewem kwotę 5 000 zł, 18 sierpnia 2013 roku przelewem kwotę 1 500 zł, 20 sierpnia 2013 roku przelewem kwotę 1 500 zł.

Dowód:

- potwierdzenia przelewów (k. 30 – 32),

- pokwitowanie (k. 54, 55),

- przesłuchanie pozwanej (k. 151 – 153).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało niezasadne.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że Sąd dał wiarę wszystkim dowodom powołanym przez pozwaną na okoliczność nieprawidłowego doręczenia jej odpisu nakazu zapłaty polegającego na niepozostawieniu w jej skrzynce pocztowej zawiadomienia o miejscu o pozostawienia przesyłki sądowej w placówce operatora pocztowego, albowiem wzajemnie ze sobą korespondowały, były logiczne i spójne. Powód natomiast nie przedstawił żadnego dowodu, który podważałaby w jakimkolwiek zakresie przedstawioną przez pozwaną wersję.

Odnosząc się do meritum, powód wywodził swoje roszczenie z zawartej z pozwaną w formie ustnej umowy o wykonanie prac remontowych w lokalu mieszkalnym. Przedmiotem umowy było zatem osiągnięcie konkretnego rezultatu. Z zebranego materiału dowodowego nie wynika, by prace te miały być realizowane na podstawie projektu budowlanego. Stąd też podstawę powództwa stanowił przepis art. 627 kc, zgodnie z którym przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Obowiązkiem powoda – zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodów wyrażoną w art. 6 kc – było wykazanie, że po pierwsze umówił się z pozwaną na wynagrodzenie w kwocie 20 000 zł oraz po drugie, że wykonał prace objęte zakresem umowy. Dopiero gdyby powód okoliczności te wykazał na pozwanej, w celu zwolnienia się z odpowiedzialności, ciążyłby obowiązek wykazania, że wykonała swój obowiązek zapłaty wynagrodzenia za wykonane prace po wydaniu jej dzieła.

Powód powyższych okoliczności nie wykazał. Nie sposób bowiem w oparciu o powołane przez powoda w pozwie dowody z dokumentów w postaci faktury VAT na kwotę 20 000 zł oraz wezwania do zapłaty15 listopada 2013 roku ustalić, że kwota 20 000 zł odpowiada wysokości umówionego wynagrodzenia oraz że prace objęte zakresem umowy zostały przez powoda wykonane. Tym bardziej, że pozwana zaprzeczyła temu, by faktura wraz z wezwaniem do zapłaty zostały jej doręczone w taki sposób, by mogła zapoznać się z ich treścią, a powód nie przedstawił dowodu doręczenia pozwanej tych dokumentów.

W toku postępowania pozwana przyznała, że zawarła z powodem umowę, której przedmiotem było wykonanie prac remontowych za wynagrodzeniem w kwocie 10 000 zł wskazując przy tym, że strony ustaliły także, że pozwana zwróci powodowi wydatki na zakup materiałów potrzebnych do wykonania prac. Jednocześnie przedstawiła dowody w postaci potwierdzeń przelewów na łączną kwotę 8 000 zł i pokwitowań wpłat gotówkowych na łączną kwotę 8 000 zł (k. 54, 55). Powód, wzywany na rozprawę celem przesłuchania w charakterze strony, nie stawił się bez usprawiedliwienia, w związku z czym Sąd przeprowadził dowód z przesłuchania stron z ograniczeniem do przesłuchania pozwanej. Pokwitowania, będące dokumentami prywatnymi, korzystają z domniemania prawdziwości, że osoba, której podpis widnieje na dokumencie złożyła oświadczenie w nim zawarte. Powód nie podjął nawet próby obalenia tego domniemania. Tym samym, brak było podstaw do zakwestionowania prawdziwości tych dokumentów. Ponadto powód nie twierdził nawet, by kwoty wskazane w potwierdzeniach przelewu nie dotarły na jego rachunek bankowy, w tym by rachunek bankowy, na który pozwana dokonywała przelewów nie należał do niego. Po przedstawieniu przez pozwaną potwierdzeń przelewów w żaden sposób nie ustosunkował się co do nich, w związku z czym Sąd uznał fakty wynikające z tych dokumentów za przyznane.

Skoro pozwana wykazała, że zapłaciła na rzecz powoda kwotę umówionego wynagrodzenia oraz przekazała mu dalsze kwoty pieniężne tytułem zaliczek na materiały, żądanie zapłaty przez powoda dalszych kwot należało uznać za niezasadne. Tym bardziej, że w toku niniejszego postępowania powód nie przedstawił żadnego dowodu na okoliczność wysokości poniesionych przez niego wydatków na zakup materiałów potrzebnych do wykonania umowy.

W związku z tym, że powód nie wykazał zasadności powództwa, w tym nie naprowadził żadnego dowodu na zawarte w pozwie twierdzenie, że wystawienie przez niego faktury VAT było wyrazem wykonania przez niego umowy zawartej z pozwaną oraz odbioru przez pozwaną prac, powództwo podlegało już z tej przyczyny oddaleniu w całości. Powód nie wykazał też wysokości należności dochodzonej pozwem, gdyż na tę okoliczność poza fakturą VAT nieopatrzoną podpisem pozwanej, który potwierdzałby jej odbiór, nie przedstawił żadnego dowodu.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 kpc, zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić drugiej stronie poniesione przez nią koszty procesu. Na zasądzoną z tego tytułu kwotę składa się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w kwocie 2 400 zł i kwota 17 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.