Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Opozda-Kałka (spr.)

Sędziowie: SO Zbigniew Karamara

SO Leszek Grzesiak

Protokolant: sekr.sądowy Katarzyna Komosa

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Jerzego Piwko

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2013 roku

sprawy R. Ż. (1)

oskarżonego o przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i inne;

D. K.

oskarżonego o przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego R. Ż. (1) i jego obrońcę, obrońcę oskarżonego D. K.

od wyroku Sądu Rejonowego w Skarżysku- Kamiennej

z dnia 21 grudnia 2012 rokusygn. akt II K 439/11

I.  zmienia zaskarżony wyrok co do oskarżonego R. Ż. (1) w ten sposób, że:

1.  orzeczoną w punkcie III wyroku karę łączną pozbawienia wolności łagodzi do 2(dwóch) lat i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  orzeczoną w punkcie IV wyroku karę łączną grzywny łagodzi ustalając ilość stawek dziennych na 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych;

3.  zwalnia oskarżonego od opłaty za obie instancje;

II.  w pozostałej części co do oskarżonego R. Ż. (1) i w całości co do oskarżonego D. K. zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Z. R. kwotę 516, 60 (pięćset szesnaście 60/ 100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego R. Ż. (2) w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zwalnia oskarżonego D. K. od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym oraz oskarżonego R. Ż. (1) od wydatków w postępowaniu odwoławczym.

IX Ka 473/13

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Skarżysku-Kamiennej oskarżyła R. Ż. (1) o to, że :

1.  w okresie od 18 marca 2010 roku do 1 kwietnia 2010 roku w S. działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu samodzielnie oraz wspólnie o w porozumieniu z D. K.,
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, trzykrotnie w zamiarze wyłudzenia odszkodowań komunikacyjnych z (...) S.A. w kwocie co najmniej 9378,22 złotych z polisy nr (...), wystawionej dla pojazdu m-ki A. nr rej. (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd, co do okoliczności zaistnienia zdarzeń drogowych z udziałem tego pojazdu, wiedząc, że zdarzenia nie zaistniały, usiłował doprowadzić w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wobec odmowy wypłaty odszkodowania i tak:

- w dniu 18 marca 2010 roku w S. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w zamiarze wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego
z (...) S.A. w kwocie 3388,34 złotych z polisy wystawionej dla pojazdu m-ki A. nr rej. (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności zaistnienia w dniu 14.03.2010 roku w S. uszkodzenia tego pojazdu w wyniku kolizji z samochodem m-ki V. (...) nr rej. (...) należącym do E. S. wiedząc, że zdarzenie takie nie miało miejsca, usiłował doprowadzić w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wobec odmowy wypłaty odszkodowania,

- w dniu 30 marca 2010 roku w S. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w zamiarze wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego z (...) S.A. w kwocie 717,81 złotych z polisy nr (...) wystawionej dla pojazdu m-ki A. nr rej. (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności zaistnienia w dniu 30.03.2010 roku w S. zdarzenia polegającego na uszkodzeniu przez nieustaloną osobę, wiedząc, że zdarzenie nie miało miejsca a uszkodzenia powstały w wyniku zdarzenia z dnia 20.02.2010 roku objętego postępowaniem odszkodowawczym nr szkody (...), usiłował doprowadzić w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wobec odmowy wypłaty odszkodowania

- w dacie nieustalonej pomiędzy 30 marca 2010 roku a 1 kwietnia 2010 roku
w S. działając wspólnie i w porozumieniu z E. K.
i D. K. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w zamiarze wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego z (...) S.A. w kwocie co najmniej 5252,07 złotych z polisy nr (...) wystawionej dla pojazdu m-ki A. nr rej. (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności zaistnienia w dniu 30.03.2010 roku w S. kolizji drogowej
z udziałem jej samochodu m-ki F. (...) nr rej. (...) i pojazdu m-ki A. (...) nr rej. (...) i powstaniu w jej wyniku uszkodzenia obu pojazdów, wiedząc, że kolizja nie zaistniała, usiłował doprowadzić w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wobec odmowy wypłaty odszkodowania,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w związku z art. 286 § 1 kk w związku z art. 91 § 1 kk

2.  w dniu 23 marca 2010 roku w S. działając wspólnie
i w porozumieniu z D. K. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w zamiarze wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego dla pojazdu m-ki F. (...) nr rej. (...) należącego do D. K. po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności zaistnienia w dniu 22.03.2010 roku w S. uszkodzenia tego pojazdu w wyniku kolizji z należącym do niego samochodem m-ki A. nr rej. (...) oraz przedkładając jako autentyczny, uprzednio podrobiony dokument w postaci zawiadomienia o szkodzie, na którym sfałszował podpis S. B. jako kierującego pojazdem wiedząc, że zdarzenie takie nie miało miejsca, doprowadził w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie w następstwie wypłaty
w dniu 21.04.2011 roku odszkodowania

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk

3.  w dniu 24 marca 2010 roku w K. w celu użycia za autentyczny podrobił dokument w postaci oświadczenia sprawcy szkody, sporządzonym na druku (...) S.A. V. (...), poprzez podrobienie podpisu D. K. przedkładając następnie ten dokument w (...) do dokumentacji szkodowej nr 2010-27- (...),

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk

oraz D. K. o to, że:

w okresie od 23 marca 2010 roku do 1 kwietnia 2010 roku w S. działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu wspólnie
i w porozumieniu z R. Ż. (1) i E. K. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, dwukrotnie w zamiarze wyłudzenia odszkodowań komunikacyjnych z (...) S.A. oraz (...), po uprzednim wprowadzeniu
w błąd co do okoliczności zaistnienia zdarzeń drogowych, wiedząc, że zdarzenia nie zaistniały, doprowadził oraz usiłował doprowadzić w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie co najmniej 10482,07 złotych i tak:

- w dniu 23 marca 2010 roku w S. działając wspólnie
i w porozumieniu z R. Ż. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w zamiarze wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego z (...)
w kwocie 5210 złotych z polisy wystawionej dla pojazdu m-ki F. (...) nr rej. (...) należącego do D. K. po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności zaistnienia w dniu 22.03.2010 roku w S. uszkodzenia tego pojazdu w wyniku kolizji z należącym do R. Ż. (1) pojazdem m-ki A. (...) nr rej. (...) wiedząc, że zdarzenie takie nie miało miejsca, doprowadził w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie w następstwie wypłaty
w dniu 21.04.2011 roku odszkodowania

- w dacie bliżej nieustalonej pomiędzy 30 marca 2010 roku a 1 kwietnia 2010 roku w S. działając wspólnie i w porozumieniu z E. K.
i R. Ż. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w zamiarze wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego z (...) S.A. w kwocie co najmniej 5272,97 zł z polisy (...) wystawionej dla pojazdu m-ku A. nr rej. (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności zaistnienia w dniu 30.03.2010 roku w S. kolizji drogowej z udziałem samochodu m-ki F. (...) nr rej. (...) i pojazdu m-ki A. (...) nr rej. (...) i powstaniu w jej wyniku uszkodzeń obu pojazdów wiedząc, że kolizja nie zaistniała, usiłował doprowadzić w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie lecz zamierzonego celu nie osiągnął wobec odmowy wypłaty odszkodowania,

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 kk w związku z art. 286 § 1 kk w związku z art. 91 § 1 kk

Sąd Rejonowy w Skarżysku-Kamiennej wyrokiem wydanym w dniu 21 grudnia 2012r. w sprawie sygn. akt II K 439/11

I.  w ramach czynu zarzucanego R. Ż. (1) w pkt I uznał go za winnego tego, że w okresie od 18 marca 2010 roku do 1 kwietnia 2010 roku w S. działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu samodzielnie oraz jednokrotnie wspólnie
i w porozumieniu z D. K. i E. K. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, trzykrotnie w zamiarze wyłudzenia odszkodowań komunikacyjnych z (...) S.A. w kwocie co najmniej 9378,22 złotych z polisy nr (...), wystawionej dla pojazdu m-ki A. nr rej. (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd, co do okoliczności zaistnienia zdarzeń drogowych z udziałem tego pojazdu, wiedząc, że zdarzenia nie zaistniały, usiłował doprowadzić
w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wobec odmowy wypłaty odszkodowania o tak:

- w dniu 18 marca 2010 roku w S. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w zamiarze wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego
z (...) S.A. w kwocie 3388,23 złotych z polisy wystawionej dla pojazdu m-ki A. nr rej. (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności zaistnienia w dniu 14.03.2010 roku w S. uszkodzenia tego pojazdu w wyniku kolizji z samochodem m-ki V. (...) należącym do E. S. wiedząc, że zdarzenie takie nie miało miejsca, usiłował doprowadzić w/w/ towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wobec odmowy wypłaty odszkodowania,

- w dniu 30 marca 2010 roku w S. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w zamiarze wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego z (...) S.A. w kwocie 717,81 złotych z polisy nr (...) wystawionej dla pojazdu
m-ki A. nr rej. (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności zaistnienia w dniu 30.03.2010 roku w S. zdarzenia polegającego na uszkodzeniu tego samochodu przez nieustaloną osobę, wiedząc, że zdarzenie nie miało miejsca, a uszkodzenia powstały w wyniku zdarzenia z dnia 20.02.2010 roku objętego postępowaniem odszkodowawczym
nr szkody (...), usiłował doprowadzić w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wobec odmowy wypłaty odszkodowania

- w dacie bliżej nieustalonej pomiędzy 30 marca 2010 roku a 1 kwietnia 2010 roku w S. działając wspólnie iw porozumieniu z E. K.
i D. K. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w zamiarze wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego z (...) S.A. w kwocie co najmniej 5272,07 złotych z polisy nr (...) wystawionej dla pojazdu m-ki A. nr rej. (...) po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności zaistnienia w dniu 30.03.2010 roku w S. kolizji drogowej
z udziałem jej samochodu m-ki F. (...) nr rej. (...) i pojazdu m-ki A. nr rej. (...) i powstaniu w jej wyniku uszkodzeń obu pojazdów, wiedząc, że kolizja nie zaistniała, usiłował doprowadzić w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenie mieniem w tej kwocie, lecz zamierzonego celu nie osiągnął wobec odmowy wypłaty odszkodowania,

tj. popełnienia trzech przestępstw z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. 91 § 1 kk
i art. 33 § 1, 2 i 3 kk wymierzył mu karę 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych,

II.  w ramach zarzucanych R. Ż. (1) wyżej w punkcie 2 i 3 czynów uznał go za winnego tego, że w okresie od 23 marca 2010 roku do 24 marca 2010 roku w S. działając wspólnie
i w porozumieniu z D. K. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w zamiarze wyłudzenia odszkodowania komunikacyjnego
z (...) w kwocie 5210 złotych z polisy wystawionej dla pojazdu
m-ki F. (...) nr rej. (...) należącego do D. K. po uprzednim wprowadzeniu w błąd co do okoliczności zaistnienia w dniu 22.03.2010 roku w S. uszkodzenia tego pojazdu w wyniku kolizji z należącym do niego samochodem m-ki A. (...) nr rej. (...) oraz przedkładając jako autentyczny, uprzednio podrobiony dokument w postaci zawiadomienia o szkodzie, na którym sfałszował podpis S. B. jako kierującego pojazdem wiedząc, że zdarzenie takie nie miało miejsca, nadto przedkładając w dniu 24 marca 2010 roku w K. w (...) do dokumentacji szkodowej nr 2010-27- (...) w celu użycia za autentyczny, podrobiony uprzednio przez siebie dokument w postaci oświadczenia sprawcy szkody, sporządzony na druku (...) S.A. V. (...), na którym podrobił podpis D. K. doprowadził w/w towarzystwo ubezpieczeniowe do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie w następstwie wypłaty w dniu 21.04.2011 roku odszkodowania,

tj. popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk
i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk i art. 33 § 1, 2 i 3 kk wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kwotę grzywny
w wymiarze 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych,

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego R. Ż. (1) kary pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną orzekł karę 3 lat pozbawienia wolności,

IV.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego R. Ż. (1) kary grzywny połączył i jako łączną orzekł karę grzywny w wymiarze 140 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych,

V.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł od oskarżonego R. Ż. (1) obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz T.U. (...) S.A. kwotę 2605,00 złotych,

VI.  na podstawie art. 44 § 2 kk orzekł przepadek wobec R. Ż. (1) dokumentów w postaci oświadczenia sprawcy szkody oraz zawiadomienia o szkodzie znajdujących się na kartach 493 i kartach 527-530 akt sprawy poprzez pozostawienie ich w aktach sprawy,

VII.  oskarżonego D. K. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu wyżej czynów stanowiących przestępstwa z art. 286 § 1 kk i art. 13 § 1kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w zw. z art. 33 § 1, 2 i 3 kk wymierzył mu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych,

VIII.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego D. K. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 lata,

IX.  na podstawie rat. 46 § 1 kk orzekł od oskarżonego D. K. obowiązek naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz T.U. I. R. kwotę 2605,00 złotych,

X.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. Z. R. wynagrodzenie w kwocie 1239,84 złotych za nieopłaconą pomoc prawną świadczoną oskarżonemu R. Ż. (1) z urzędu,

XI.  na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 1000 złotych tytułem kosztów sądowych, a na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w pozostałym zakresie.

Apelacje od wyroku wnieśli: obrońca oskarżonego D. K., obrońca oskarżonego R. Ż. (1), oraz oskarżony R. Ż. (1).

Obrońca oskarżonego D. K. , na podstawie art. 438 pkt 3 kpk zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:

1.  obrazę przepisów prawa procesowego, mającą wpływ na treść wyroku tj. art. 7 kpk polegającą na błędnej ocenie opinii biegłego B. C. i przypisanie jej treści, których opinia w rzeczywistości nie zawiera oraz dokonanie oceny zeznań świadka E. K. z przekroczeniem granic swobodnej oceny zeznań, a ponadto

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść a polegający na nieuzasadnionym przyjęciu, że kolizje drogowe zaistniałe 23 marca 2010 i 30 marca 2010 roku faktycznie nie nastąpiły
a zgłoszenia do (...) oraz (...) S. A. szkód komunikacyjnych zmierzały do wyłudzenia odszkodowań a ponadto, że D. K. brał udział w usiłowaniu wyłudzenia kwoty 5210 zł na szkodę (...).

Formułując zarzuty jak wyżej skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku
i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca oskarżonego R. Ż. (1) na podstawie art.438 pkt 2 i 3 kpk zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:

- obrazę przepisów procesowych tj. art. 7 kpk przez błędną wykładnię opinii biegłego C. przez przyjęcie zapisów których w swej treści nie zawiera,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, który miał wpływ na jego treść polegający na nieprawidłowym przyjęciu iż kolizje powstałe w dniach 14.03.2010r., 30.03.2010r., 30/3-1/4/2010r. zgłoszone do (...) oraz kolizja z dnia 20/3/2010zgłoszona do (...) faktycznie nie miały miejsca a działanie oskarżonego zmierzało do wyłudzenia odszkodowań.

W konkluzji apelacji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku
i uniewinnienie oskarżonego od przypisanych zarzutów, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Oskarżony R. Ż. (1) zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:

rażącą surowość orzeczonej kary i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez znaczne złagodzenie kary pozbawienia wolności i orzeczenie jej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, podnosząc przy tym w treści apelacji, iż z opinii biegłych nie wynika w sposób jednoznaczny, czy przedmiotowe kolizje miały miejsce.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego D. K. nie jest zasadna, natomiast apelacje wniesione przez oskarżonego R. Ż. (1) i jego obrońcę okazały się o tyle skuteczne, o ile doprowadziły do złagodzenia orzeczonych wobec oskarżonego kar łącznych: pozbawienia wolności i grzywny.

Wbrew zarzutom wyartykułowanym przez obrońców obu oskarżonych, Sąd Rejonowy w toku prawidłowo przeprowadzonego przewodu sądowego zgromadził wszystkie dowody niezbędne dla rozstrzygnięcia, wnikliwie i szczegółowo je przeanalizował, oraz dokonał na ich podstawie prawidłowych ustaleń faktycznych. Ustalając sprawstwo oskarżonych w zakresie przypisanych im czynów, Sąd ten słusznie oparł się na zeznaniach wskazanych przez siebie świadków tj. E. S., R. S., S. B., E. K., oraz na opiniach biegłych: B. C., G. C., oraz biegłej M. P.. Ocena dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy wbrew zarzutom skarżących nie wykracza poza ramy zakreślone przepisem art.
7 kpk. Jest oceną swobodną, nie dowolną.

Oceniając w szczególności opinie wydane przez biegłego B. C. Sąd Rejonowy zasadnie przyjął, iż biegły w sposób profesjonalny i wnikliwy odniósł się zarówno do zgłoszeń zawartych w aktach szkodowych jak i do dokumentów zgromadzonych w toku postępowania odszkodowawczego (k. 863-912, 968-970). Analizując każde z poszczególnych zgłoszeń, biegły ten oceniał m.in. charakter uszkodzeń przedmiotowych pojazdów.

Opinia biegłego w konfrontacji z pozostałym materiałem dowodowym, rzetelnie ocenionym przez Sąd I instancji dała podstawę do przypisania oskarżonym występków w taki kształcie jak to orzeczono w zaskarżonym wyroku.

Skarżący kwestionując ocenę dowodów dokonaną przez Sąd I instancji
i ustalenia faktyczne poczynione przez ten Sąd, w istocie rzeczy polemizują z nimi, nie przytaczając żadnych racjonalnych argumentów, które były w stanie podważyć tok rozumowania Sądu prowadzący do tych ustaleń.

Uwzględniając dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk, a więc te okoliczności, które były przedmiotem ocen i rozważań Sądu I instancji, nie można uznać kar wymierzonych oskarżonemu D. K., i kar jednostkowych wymierzonych R. Ż. (1) za rażąco niewspółmiernie surowe.

Jednakże uwzględniając związek podmiotowo-przedmiotowy i czasowy istniejący pomiędzy czynami przypisanymi oskarżonemu R. Ż. (1) złagodzono orzeczone wobec niego kary łączne pozbawienia wolności i grzywny.

Tak ukształtowane kary spełnią właściwie swe funkcje prewencyjne
i wychowawcze wobec sprawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie art. 437 § 1 kpk orzeczono jak
w wyroku.

O wynagrodzeniu należnym obrońcy z urzędu oskarżonego R. Ż. (1) w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348
z późniejszymi zmianami).

W oparciu o przepis art. 624 § 1 kpk, zwolniono oskarżonych od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, w tym oskarżonego R. Ż. (1) od opłaty za obie instancje.

/SSO Zbigniew Karamara/ /SSO Ewa Opozda-Kałka/ /SSO Leszek Grzesiak/