Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2016 r.

sprawy Z. L.

syna T. i M. z domu L. (...) w B. K. z art. 157 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 14 października 2015 r. sygnatura akt VI K 348/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. W. z Kancelarii Adwokackiej w K. 516,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym, zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 919/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 14 października 2015 roku (sygn. akt VI K 348/15) Sąd Rejonowy w Kłodzku po rozpoznaniu sprawy Z. L. oskarżonego o to, że w dniu 1marca 2015 roku w B., w woj. (...), podczas kłótni uderzył swoją byłą żonę A. L. w twarz, a następnie wykręcił kciuka prawej ręki powodując u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci skręcenia stawu – śródręczno – paliczkowego prawego kciuka, które to obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała na czas dłuższy niż siedem dni,

to jest o czyn z art. 157 § 1 kk

uznał za winnego tego że w dniu 1marca 2015 roku w B., w woj. (...), wykręcił kciuka prawej ręki A. P.(poprzednio S. – L.) powodując u pokrzywdzonej obrażenia ciała w postaci skręcenia stawu – śródręczno – paliczkowego prawego kciuka, które to obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała na czas dłuższy niż siedem dni, to jest czynu z art. 157 § 1 kk i za to na podstawie art. 157 § 1 kk wymierzył mu 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności.

Powyższy wyrok zaskarżyli oskarżony i jego obrońca.

Oskarżony zaskarżył wyrok zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę wyrażający się w uznaniu, że zgromadzone dowody stwarzają podstawy do uznania go za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, podczas, gdy oskarżony jak twierdzi nigdy nie uderzył byłej żony, ponieważ ją kocha, został oskarżony niesłusznie po to by go zamknąć, a wtedy nie będzie mógł się bronić. Zarzucił, że „adopcyjny ojciec wykorzystywał pokrzywdzoną seksualnie „…i dlatego (pokrzywdzona) mści się na mężczyznach…” i wniósł o „unieważnienie” zaskarżonego wyroku.

Z treści apelacji i wypowiedzi oskarżonego w toku rozprawy odwoławczej wynika, że wnosi on o uniewinnienie od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Obrońca oskarżonego zaskarżył wyrok na podstawie art. 444 kpk i w zw. z art. 425 § 2 kpk w całości zarzucając na podstawie art. 427 § 2 kpk oraz art. 438 pkt 3 kpk:

1/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść a polegający na ustaleniu przez Sąd I instancji, iż oskarżony Z. L.dopuścił się zarzucanego mu czynu w sytuacji gdy z zeznań świadków M. G. i G. K. a częściowo także M. P. wynika, iż pomiędzy oskarżonym a pokrzywdzoną A. P.doszło do obopólnych rękoczynów na tle długotrwałego konfliktu dotyczącego wychowania wspólnych małoletnich synów stron z ostrożności procesowej:

2/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść a polegający na ustaleniu przez Sąd I instancji, iż jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności w wymiarze trzech miesięcy czyni zadość zasadom prewencji ogólnej oraz szczególnej jaką ma osiągnąć kara względem oskarżonego, w sytuacji gdy zastosowanie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności z dobrodziejstwem jej warunkowego zawieszenia jest wystarczające dla osiągnięcia celów kary a w szczególności zapobieżenia powrotowi oskarżonego do przestępstwa

Na podstawie art. 427§ 1 k.p.k. i art. 437 §2 k.p.k. wniósł o:

1/ zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonego z ostrożności procesowej

2/ zmianę zaskarżonego wyroku przez wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z zastosowaniem dobrodziejstwa warunkowego jej zawieszenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelację nie są zasadne.

Sąd I instancji zgromadził obszerny materiał dowodowy, prawidłowo go ocenił, a wyprowadzone wnioski przekonująco uzasadnił. Ocena materiału dowodowego zgodna jest z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Zawarty w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wywód, w którym sąd rejonowy poddał zgromadzone dowody ocenie pod kątem ich wiarygodności (k. 3-4 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, k. 89-90 akt sądowych) czyni zadość wspomnianym zasadom i wskazaniom.

Wnioski, do których doszedł tenże sąd mieszczą się w granicach swobodnej oceny dowodów, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności.

Brak jest w szczególności podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań pokrzywdzonej A. P.„…chciałam wypędzić Z. całkowicie z mieszkania, ale on chwycił mnie za kciuka prawej ręki i go wykręcił. Ja wówczas usłyszałam, ze mi coś strzeliło w palcu i poczułam ból, po czym powiedziałam do Z. „co ty mi chcesz palec złamać” i w tym momencie ja wypchnęłam Z. z mieszkania i zamknęłam drzwi…”. (k. 6 akt sądowych), podobnie „… chciałam go (oskarżonego) delikatnie wypchnąć, on wtedy złapał mnie za kciuka, wygiął go, ja wtedy wypchnęłam (…) bezpośrednio po zdarzeniu odczuwałam ból w ręce, mówiłam osobom obecnym w domu, że doznałam takiego obrażenia…” (k. 78 v akt sądowych).

Cytowane relacje pozostają w logicznym związku z zeznaniami świadków M. P. „… po tym zdarzeniu wygięcia kciuka A. wypchnęła Z. z mieszkania i zamknęła drzwi (…) była bardziej zajęta bolącym palcem (….) pojechała ze mną do szpitala (…) na chirurgię, gdzie miała wykonaną obdukcję tego palca, którego wygiął jej Z.…”, (k. 9 v akt sądowych) G. K. „… widziałem, że Z. trzyma A.za palec (…) widziałem, ze ten palec był trochę napuchnięty…” (k.16v-17 akt sądowych), M. K. „… A.mówiła coś na temat tego, ze boli ją palec, lub że w trakcie szarpaniny doznała jakiegoś urazu…” (k. 17 v- 18 akt sadowych), słyszałam słowa wypowiadane przez pokrzywdzoną „puść Z., to boli, puść palec…” (k.79 v akt sądowych), wreszcie w zaświadczeniu lekarskim „…skręcenie stawu śródręcza – paliczkowego kciuka prawego (…) według wywiadu pociągniecie za palec i mocne zgięcie palca 1.3. 2015 przez znanego osobnika (k 2 akt sadowych) i opinią biegłego sądowego: „…pokrzywdzona (…) doznała zwichnięcia kciuka prawego. Obrażenia (…) mogły powstać w czasie i okolicznościach podanych w aktach sprawy w wyniku działania siły skrętnej na prawy kciuk, pociągania ze skręceniem palca…” (k.24 akt sądowych, podobnie k.32 akt sądowych).

Apelacja oskarżonego sprowadza się do prostej negacji stosowania przemocy fizycznej wobec pokrzywdzonej przy równoczesnym powołaniu okoliczności nie mających związku z przedmiotowym zdarzeniem a związanych do postawienia tejże pokrzywdzonej niekorzystnym świetle. Apelacja obrońcy oskarżonego sprowadza się do polemiki z ustaleniami Sądu I instancji; obie apelacje nie zawierają argumentów mogących podważyć trafność toku rozumowania sądu rejonowego przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Kwalifikacja prawna przypisanego oskarżonemu czynu nie budzi zastrzeżeń. W świetle okoliczności sprawy i dyrektyw art. 53 kk brak jest w ocenie sądu odwoławczego podstaw do uznania wymierzonej oskarżonemu kary za rażąco niewspółmiernie surową w rozumieniu przepisu art. 438 pkt 4) kpk. Sąd odwoławczy przychyla się do argumentów powołanych przez sąd I instancji dla uzasadnienia orzeczenia o karze.

W szczególności za trafne uznać należy stanowisko, że uprzednio orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania okazała się nieskuteczna, wobec czego brak jest podstaw do ponownego stosowania dobrodziejstwa probacji.

Mając na względzie powyższe sąd okręgowy orzekł jak na wstępie.

Orzeczenie o kosztach oparte jest na przepisie art. 624 § 1 kk i art. 17 ust 1 ustawy dnia 23 czerwca 1973 r – o opłatach w sprawach karnych.

(z uwagi na orzeczoną karę izolacyjną i sytuację materialną oskarżonego).