Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Brodnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2016 r. w Brodnicy

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko Ł. B.

o zapłatę

1/ zasądza od pozwanego Ł. B. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 133,44 zł (sto trzydzieści trzy złote 44/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28.02.2016 r.,

2/umarza postępowanie w pozostałym zakresie,

3/zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 167,00 zł (sto sześćdziesiąt siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia

SSR Jan Raszkowski

Sygn. akt I C 477/16

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. w dniu 28 lutego 2016 roku wniósł do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie o zasądzenie od pozwanego Ł. B. kwoty 1.765,25 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazywał, że dochodzona przez niego kwota wynika z umowy pożyczki nr (...) zawartej w dniu 29 października 2015 roku pomiędzy powodem a pozwanym.

W uzasadnieniu wskazywał również, że na dochodzoną przez niego kwotę składają się następujące kwoty:

-

1.100,00 zł z tytułu kapitału pożyczki,

-

32,25 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek umownych w wysokości 10% naliczanych od dnia 20 października 2015 roku do dnia rozwiązania umowy, tj. 4 lutego 2016 roku,

-

123,00 zł z tytułu kosztów przygotowania i wysłania monitów,

-

75,00 zł z tytułu przekazania sprawy do windykacji,

-

390,00 zł z tytułu opłaty przygotowawczej,

-

45,00 zł z tytułu opłaty administracyjnej.

W dniu 17 marca 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie w sprawie VI Nc-e (...) stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i postanowił przekazać sprawę zgodnie z właściwością ogólną pozwanego do tutejszego Sądu.

(postanowienie Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie z dnia 17 marca 2016 roku w sprawie VI Nc-e (...) – k. 3 akt)

W dniu 30 maja 2016 roku powód wniósł do tutejszego Sądu pismo, w którym zmodyfikował żądanie pozwu w ten sposób, że wobec wpłaty w dniu 5 maja 2016 roku przez pozwanego kwoty 1.631,81 zł, ograniczył powództwo do kwoty 133,44 zł wraz z ustawowymi odsetkami. W pozostałym zakresie żądania nie uległy zmianie.

(pismo procesowe powoda z dnia 30 maja 2016 roku – k. 7 akt)

Na rozprawie w dniu 7 lipca 2016 roku pozwany wniósł o oddalenie powództwa zarzucając, że zapłacił dochodzone roszczenie. Przedłożył dokument, z którego wynikało, że dokonał wpłaty kwoty 150,00 zł jednakże nie na rzecz powoda. Wyjaśnił, że pożyczkę wobec powoda spłacił, a dowody jej spłaty posiada w domu i przedłoży je w terminie 7 dni. Wyraził ponadto zgodę na cofnięcie pozwu we wskazanym przez powoda zakresie.

Na rozprawie w dniu 4 sierpnia 2016 roku pozwany nie stawił się, nie przedłożył również do dnia rozprawy wspomnianych dowodów wpłaty.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

W dniu 20 października 2015 roku powód zawarł z pozwanym umowę pożyczki nr (...).

(dowód: umowa pożyczki wraz z załącznikami – k. 18 – 24 akt)

Z treści umowy wynika, iż pożyczkodawca udzielił pożyczkobiorcy pożyczki w kwocie 1.100,00 zł na okres 7 miesięcy.

Wysokość i terminy płatności miesięcznych rat miały zostać wyszczególnione w harmonogramie spłaty pożyczki.

Z tytułu pożyczki pozwany był zobowiązany do zapłaty jednorazowej opłaty przygotowawczej w wysokości 390,00 zł.

Z tytułu pożyczki pozwany był również zobowiązany do ponoszenia miesięcznej opłaty administracyjnej związanej z obsługą pożyczki w kwocie 15,00 zł.

Całkowite zobowiązanie do spłaty obliczone przy założeniu, że pożyczkobiorca będzie dokonywał wpłat w terminie i w odpowiedniej wysokości wynosiło 1.631,81 zł.

Odsetki z tytułu pożyczki zostały określone jako stałe odsetki w wysokości 10,00% w skali rocznej.

Umowa przewidywała ponadto odsetki od nieterminowych płatności w wysokości czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP, która na dzień zawarcia umowy wynosiła 10,00%.

Pożyczkodawca zastrzegł sobie również prawo naliczania opłat z tytułu podjętych czynności windykacyjnych w przypadku opóźnień pożyczkobiorcy w spłacie pożyczki.

Wysokość opłat z tytułu czynności windykacyjnych wynosiła:

-

25,00 zł z tytułu przygotowania i wysłania pierwszego monitu,

-

49,00 zł z tytułu przygotowania i wysłania wezwania do zapłaty,

-

49,00 zł z tytułu przygotowania i wysłania ostatecznego wezwania do zapłaty,

-

75,00 zł z tytułu przekazania sprawy do windykacji,

z tym, że łączne koszty windykacji nie mogły przekroczyć kwoty 198,00 zł.

Pożyczkodawca przewidział również możliwość wypowiedzenia umowy pożyczki z zachowaniem 2 tygodniowego okresu wypowiedzenia, w przypadku doprowadzenia przez pożyczkobiorcę do powstania opóźnienia w spłacie zadłużenia przekraczającego 60 dni.

W dniu 21 października 2015 roku powód sporządził harmonogram spłat pożyczki dla pozwanego.

(dowód: harmonogram spłat pożyczki – k. 25 akt)

Harmonogram wskazywał terminy oraz wysokość spłat rat pożyczki.

W dniu 21 stycznia 2016 roku powód skierował do pozwanego wypowiedzenie umowy pożyczki oraz wezwanie do zapłaty.

(dowód: wypowiedzenie umowy pożyczki z dnia 21 stycznia 2016 roku i wezwanie do zapłaty, wraz z dowodem nadania – k. 26 – 27 akt)

W treści pisma powód wskazał, że dokonuje wypowiedzenia umowy oraz wzywa do zapłaty kwoty łącznej w wysokości 1.775,53 zł, na którą składały się:

-

1.100,00 zł z tytułu kapitału,

-

26,34 zł z tytułu odsetek,

-

390,00 zł z tytułu opłaty przygotowawczej,

-

60,00 zł z tytułu opłaty administracyjnej,

-

198,00 zł z tytułu kosztów czynności windykacyjnych,

-

1.19 zł z tytułu odsetek od zadłużenia przeterminowanego,

w terminie do 4 lutego 2016 roku pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego i następnie egzekucyjnego.

Z załączonego przez powoda w ramach pisma procesowego z dnia 30 maja 2016 roku wydruku z rachunku bankowego wynika, iż w dniu 5 maja 2016 roku pozwany dokonał na rzecz powoda wpłaty kwoty 1.631,81 zł.

(dowód: potwierdzenie wpłaty z dnia 5 maja 2016 roku – k. 17 akt)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie nie wzbudzających wątpliwości, co do ich autentyczności i prawdziwości danych w nich zwartych, poświadczonych za zgodność z oryginałem dokumentów przedłożonych przez powoda.

Umowa zawierała klauzule, które mogłyby zostać uznane za abuzywne, jednakże wobec postawy pozwanego w toku procesu, oraz cofnięcie pozwu w znacznej części żądania wobec spełnienia go przez pozwanego Sąd uznał, że nie ma potrzeby badać umowy w tym zakresie.

W toku sprawy pozwany również nie kwestionował autentyczności tychże dokumentów.

Pozwany nie kwestionował również żadnej z okoliczności przytoczonych przez powoda w pozwie, ponadto pozwany wyraził również zgodę na cofnięcie pozwu we wskazanym zakresie.

Pozwany podniósł jedynie, że spełnił roszczenie powoda w całości, jednakże pomimo upływu - zaproponowanego zresztą przez niego samego - terminu nie udowodnił spełnienia w całości żądania pozwu.

Należy zatem uznać, że zarzut pozwanego nie zasługiwał na uwzględnienie – na nim bowiem spoczywał obowiązek udowodnienia zgodnie z art. 6 k.c. spełnienia zobowiązania w całości – czego nie udowodnił.

Co do cofniętego powództwa we wskazanym zakresie i zgody pozwanego na jego cofnięcie, Sąd nie stwierdził, by cofnięcie było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego lub też miało na celu obejście prawa – było zatem skuteczne.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd zgodnie z art. 203 § 2 k.p.c. stwierdził, że sporną kwotą pozostała kwota 133,44 zł.

Wobec nieudowodnienia przez pozwanego spłaty tej kwoty, oraz niewyrażonego wprost przyznania twierdzeń powoda przez pozwanego, jak również uznania roszczenia w pozostałym zakresie, należało uznać żądanie tej kwoty za udowodnione i uzasadnione.

Sąd orzekł zatem jak w punkcie 1 sentencji wyroku na podstawie przepisu art. 720 § 1 i 2 k.c., który stanowi - przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (§ 1). Umowa pożyczki, której wartość przenosi pięćset złotych, powinna być stwierdzona pismem (§ 2). Zgodnie z przepisem art. 723 k.c. jeżeli termin zwrotu pożyczki nie jest oznaczony, dłużnik obowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu przez dającego pożyczkę.

O należnych odsetkach ustawowych orzeczono na zasadzie 476 k.c., art. 481 § 1 k.c. i art.482§ 1 k.c.

W pozostałym zakresie Sąd postanowił umorzyć postępowanie zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. i orzekł jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach zawarte w punkcie 3 sentencji wyroku Sąd oparł na przepisie art. 98 k.p.c., stanowiącym, że strona proces przegrywająca obowiązana jest zwrócić stronie wygrywającej koszty niezbędne do dochodzenia praw. W niniejszej sprawie pozwany uległ powodowi w zakresie kwoty 133,44 zł, stąd został obciążony kosztami procesu w następujących kwotach:

-

120,00 zł tytułem zastępstwa procesowego zgodnie z § 8 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu,

-

17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa,

-

30,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu.

Sędzia

Z/

1)  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

2)  Przedłożyć akta za 14 dni lub z wcześniejszym wpływem z apelacją.

B., 19 sierpnia 2016 roku

Sędzia