Pełny tekst orzeczenia

WYROK

1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Iwona Gierula

Protokolant: Renata Kocot

przy udziale Prokuratora: Aleksandry Krasuskiej-Szewczak

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 23 września 2016 r.

sprawy K. L.

syna R. i A. z d. M.,

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 02 lipca 2016 r. w W. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości przy zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu I – 0,33 mg/l, II - 0,31 mg/l, III - 0,28 mg/l, prowadził pojazd mechaniczny marki B. o nr rej. (...) w ruchu lądowym,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

orzeka:

I.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k., art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonego K. L. warunkowo umarza na okres 3 (trzech) lat tytułem próby;

II.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego w okresie próby do powstrzymania się od nadużywania alkoholu;

III.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 7 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 2 000 zł (dwóch tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 629 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 130 zł (stu trzydziestu złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 60 zł (sześćdziesięciu złotych) tytułem opłaty.

Sygn. akt IV K 620/16

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 lipca 2016 r. K. L. spożywał alkohol w postaci piwa (dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 23-24). Tego samego dnia około godziny 18.20 na parkingu sklepu (...) przy ul. (...) wsiadł do samochodu marki B. o nr rejestracyjnym (...), a następnie zaczął jeździć z dużą prędkością pomiędzy zaparkowanymi pojazdami (zeznania świadka P. K. k. 8v, wyjaśnienia oskarżonego k. 23-24). Przy ul. (...) w W. pojazd został zatrzymany do kontroli przez funkcjonariuszy Policji T. B. i P. K. (dowód: zeznania świadka P. K. k. 8v). W trakcie przeprowadzonej kontroli od kierującego pojazdem K. L. wyczuwalna była wyraźna woń alkoholu (dowód: zeznania świadka P. K. k. 8v).

Badanie K. L. wykazało obecność 0,33 mg/l (I. badanie, godz. 18:35), 0,31 mg/l (II. badanie, godz. 18:36) i 0,28 mg/l (III. badanie, godz. 18:55) alkoholu w wydychanym powietrzu (dowód: protokół badania alkometrem k. 5, świadectwo wzorcowania k. 6). K. L. został zatrzymany przez Policję (dowód: protokół zatrzymania k. 2). Pojazd marki B. o nr rejestracyjnym (...) został przekazany M. W. (dowód: oświadczenia k. 7-7v, zeznania świadka P. K. k. 8v).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów szczegółowo wymienionych powyżej.

Oskarżony K. L. w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu (k. 23-24). Oświadczył, że 2 lipca 2016 r. wypił dwa piwa w ciągu dnia, następnie spotkał się z kolegą pod O. przy ul. (...) i tam wpadł na pomysł, żeby przejechać się po parkingu. Oskarżony podał, że kiedy jeździł po parkingu, podjechał patrol Policji, a funkcjonariuszom dokonującym kontroli powiedział, że wypił piwo i wtedy został zatrzymany.

Podczas posiedzenia w dniu 23 września 2016 r. K. L. złożył wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego w niniejszej sprawie (k. 44).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w całości, albowiem odpowiadają one całokształtowi zebranego w sprawie materiału dowodowego. W szczególności Sąd uznał za wiarygodne przyznanie się oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu, albowiem tożsamy wniosek wynika również z badania oskarżonego alkometrem oraz zeznań świadka P. K., który widział, jak oskarżony prowadził pojazd. Nie budzi wątpliwości twierdzenie oskarżonego, że w dniu 2 lipca 2016 r. jeździł samochodem marki B. o nr rejestracyjnym (...) z dużą prędkością pomiędzy zaparkowanymi pojazdami, wykonując tzw. „bączki”, co również odpowiada zeznaniom P. K.. Natomiast okoliczność, iż tego dnia spożywał alkohol, wprost wynika ze wskazań alkometru, które potwierdziły, że oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości (I-0,33 mg/l; II-0,31 mg/l, III-0,28 mg/l).

Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania świadka P. K. (k. 8v), który ze sprawą zetknął się jako funkcjonariusz Policji w czasie wykonywanych obowiązków służbowych. Zeznania złożone przez świadka są logiczne, spójne i zgodne z treścią pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, w tym wyjaśnieniami oskarżonego i protokołem badania alkometrem (k. 5). Należy stwierdzić, iż świadek, będąc osobą obcą dla oskarżonego, nie miał powodu, aby bezpodstawnie go obciążać. Jednocześnie jako funkcjonariusz publiczny wykonywał czynności służbowe, a więc działał w sposób rutynowy, z należytą starannością i wnikliwością. Tym samym zeznania świadka P. K. uznać należało za w pełni wiarygodne i zgodne z rzeczywistym przebiegiem zdarzenia.

Sąd za niebudzącą wątpliwości uznał treść protokołu użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. A. A 2.0 nr 165/93, która potwierdza, że K. L. znajdował się w stanie nietrzeźwości (k. 5), co zresztą nie było kwestionowane przez oskarżonego w niniejszej sprawie. Należy zauważyć, że alkometr miał ważne świadectwo wzorcowania (k. 6).

Odnośnie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie, zaliczonych w poczet materiału dowodowego, w szczególności w postaci: protokołu zatrzymania (k. 2) oraz oświadczeń (k. 7), Sąd uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego, nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności ani prawdziwości zawartych w nich treści.

W świetle tak ukształtowanego materiału dowodowego, po dokonaniu jego oceny w oparciu o kryteria zawarte w art. 7 k.p.k., Sąd uznał, iż wina oskarżonego odnośnie zarzucanego mu czynu nie budzi żadnych wątpliwości. Zdaniem Sądu, w świetle poczynionych ustaleń faktycznych, niewątpliwym jest, że K. L. kierował samochodem marki B. o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości. Tym samym swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu określonego w art. 178a § 1 k.k. Stan nietrzeźwości natomiast w myśl art. 115 § 16 k.k. zachodzi, gdy w próbie krwi pobranej od badanego występuje stężenie powyżej 0,5 promila alkoholu albo stężenie w wydychanym powietrzu powyżej 0,25 mg alkoholu w 1 dm ³. Jak wynika z protokołów, badania przeprowadzono w sposób prawidłowy, a uzyskane wyniki jednoznacznie wskazywały, że oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Jednocześnie Sąd zdecydował się w niniejszej sprawie warunkowo umorzyć postępowanie karne wobec oskarżonego. Podejmując tę decyzję, Sąd przede wszystkim kierował się tym, że zarówno wina oskarżonego, jak i społeczna szkodliwość popełnionego czynu, nie były znaczne. Oskarżony prowadził pojazd na parkingu, nie stwarzając tym samym większego zagrożenia, zaś stan nietrzeźwości, w którym się znajdował, niewiele przekraczał dolną granicę stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, stanowiącą stan nietrzeźwości w rozumieniu art. 115 § 16 k.k.

W ocenie Sądu, również okoliczności popełnienia tego czynu nie budziły żadnych wątpliwości. Oskarżony poruszał się pojazdem mechanicznym, znajdując się w stanie nietrzeźwości, który był widoczny na pierwszy rzut oka, wobec unoszącej się woni alkoholu i który został potwierdzony wynikami badania alkometrem. Oskarżony zdawał sobie sprawę ze stanu, w którym się znajduje, jak sam twierdził, wypił tego dnia dwa piwa. Oskarżony K. L. został zatrzymany w momencie, gdy prowadził pojazd mechaniczny na drodze publicznej. Należy także zauważyć, że oskarżony przyznał się do winy i wniósł o warunkowe umorzenie postępowania. Z tych wszystkich przyczyn okoliczności popełnienia czynu zarzucanego oskarżonemu nie budziły jakichkolwiek wątpliwości Sądu.

Sąd, podejmując decyzję w przedmiocie warunkowego umorzenia postepowania karnego, wziął pod uwagę również niekaralność oskarżonego, jego młody wiek, a także fakt posiadania na utrzymaniu rodziny, w tym małoletniej córki. Wszystkie te okoliczności wpłynęły na podjęcie przez Sąd uzasadnionego przypuszczenia, iż pomimo warunkowego umorzenia postępowania karnego będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne względem oskarżonego, oznaczając jednak maksymalny okres próby, tj. okres trzyletni, zważywszy na brak jakiegokolwiek racjonalnego powodu, dla którego oskarżony zdecydował się prowadzić pojazd w stanie nietrzeźwości. Sąd uznał ten okres za konieczny, również w związku z nieorzekaniem wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów.

Sąd odstąpił od orzekania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych względem K. L.. Zdaniem Sądu orzeczenie przez Sąd ww. środka karnego uniemożliwiłoby wykonywanie przez oskarżonego pracy, z której osiąga stały dochód, konieczny dla utrzymania siebie i rodziny. Jednocześnie Sąd doszedł do przekonania, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania winien orzec względem oskarżonego inny środek karny w postaci zobowiązania go w okresie próby do powstrzymania się od nadużywania alkoholu.

Sąd orzekł również wobec oskarżonego K. L. świadczenie pieniężne w kwocie 2000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej (art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 39 pkt 7 k.k.). Przy orzekaniu ww. środka karnego Sąd miał na uwadze zarówno istniejące w tym zakresie potrzeby społeczne, a także konieczność uświadomienia oskarżonemu naganności i niestosowności jego postępowania. Oznaczając kwotę świadczenia pieniężnego Sąd wziął pod uwagę sytuację majątkową, osobistą i możliwości zarobkowe oskarżonego. Sąd orzekł świadczenie pieniężne w kwocie 2000 zł, uznając, iż kwota ta jest dostosowana do wagi czynu oskarżonego i jego możliwości finansowych.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 629 k.p.k., uznając, iż nie ma podstaw do zwolnienia oskarżonego od obowiązku ich uiszczenia.

Z uwagi na powyższe, na podstawie powołanych przepisów, należało orzec jak w sentencji.