Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2013 r.

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W. VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie :

Przewodniczący: SSR Marcin Soćko

Ławnicy : H. Ł., G. K.

Protokolant: Kamila Oklesińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2013 r. w W.

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko (...) Biuro Handlowe sp. z o.o. w W.

o przywrócenie do pracy, wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy

1)  przywraca powódkę M. W. do pracy u pozwanego (...) Biuro Handlowe sp. z o.o. w W. na poprzednie warunki pracy i płacy ;

2)  zasądza od pozwanego (...) Biuro Handlowe sp. z o.o. w W. na rzecz powódki M. W. kwotę (...),97 ( dwadzieścia dziewięć tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt trzy i 97/100 ) złotych brutto tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy pod warunkiem zgłoszenia przez pracownika gotowości świadczenia pracy w terminie siedmiu dni od uprawomocnienia się orzeczenia o przywróceniu do pracy;

3)  zasądza od pozwanego (...) Biuro Handlowe sp. z o.o. w W. na rzecz powódki M. W. kwotę 60 ( sześćdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

4)  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Biuro Handlowe sp. z o.o. w W. na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. kwotę (...) ( pięć tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć ) złotych tytułem opłaty od pozwu, od uiszczenia której zwolniona była powódka.

Sygn. akt VII P 2037/11

UZASADNIENIE

Po ostatecznym sprecyzowaniu żądania pozwu powódka M. W. wniosła o przywrócenie jej do pracy u pozwanego pracodawcy (...) Biuro Handlowe sp. z o.o. w W. oraz o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w okresie od dnia 17 lutego 2012 r. do 17 maja 2012 r. w łącznej kwocie 29993,97 zł brutto i kosztów procesu ( pozew k. 1-5, pismo procesowe k.180-180v).

W odpowiedzi na pozew, a następnie konsekwentnie w toku całego postępowania pozwany (...) Biuro Handlowe sp. z o.o. w W. wnosił o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu ( odpowiedź na pozew k. 43-46, stanowisko na rozprawie k.185-186).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powódka M. W. rozpoczęła pracę u pozwanego (...) Biuro Handlowe sp. z o.o. w W. od dnia 21 sierpnia 2008 r. , świadcząc pracę na stanowisku przedstawiciela medycznego ds. kluczowych klientów w pełnym wymiarze czasu pracy. W okresie od dnia 21 lutego 2011 r. do dnia 19 listopada 2011 r. łącznie przez okres 272 dni nie świadczyła na rzecz pozwanego pracy z uwagi na chorobę – najpierw pobierając wynagrodzenie za czas choroby i zasiłek chorobowy, a począwszy od dnia 22 sierpnia 2011 r. świadczenie rehabilitacyjne ( świadectwo pracy – akta osobowe , okoliczności niesporne ).

Pismem z dnia 12 grudnia 2011 r. doręczonym pozwanemu w dniu 14 grudnia 2011 r. przed godziną 16.00 powódka złożyła wniosek o udzielnie jej urlopu wychowawczego na okres od dnia 17 lutego 2012 r. do 16 sierpnia 2012 r. W dniu 13 grudnia 2011 r. powódka wniosek o urlop wychowawczy wysłała również drogą mailową do S. S. – dyrektora sprzedaży, którego tego samego dnia poinformował powódkę o przekazaniu go do działu HR ( wniosek k. 8, potwierdzenia nadania k.10, zeznania świadków F. H. k. 185-186, S. S. k.78 ).

Tego samego dnia między godziną 16.00 a 18.00 powódka odebrała z poczty wcześniej już awizowane na adres pod którym ówcześnie nie zamieszkiwała oświadczenie pozwanego o rozwiązaniu z nią umowy o pracę. Oświadczenie to pracodawca sporządził w dniu 24 listopada 2011 r., zaś wysłał pocztą dzień później. Jako przyczynę swojej decyzji wskazał niezdolność powódki do pracy wskutek choroby trwającą dłużej niż łączny okres pobierania wynagrodzenia i zasiłku chorobowego (zeznania powódki k.140-143).

Wynagrodzenie powódki w czasie zatrudnienia u pozwanego obliczone jak ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy wynosiło 9997,99 zł miesięcznie ( zaświadczenie k. 47).

Powódka również po rozwiązaniu z nią przez pozwanego stosunku pracy pobierała świadczenie rehabilitacyjne, aż do dnia 17 lutego 2012 r. ( okoliczność bezsporna).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie jasnych i logicznych wzajemnie ze sobą korespondujących zeznań świadków, powódki oraz dokumentów złożonych do akt sprawy.

Sąd zważył co następuję :

Powództwo jest zasadne i na uwzględnienie zasługuje.

Stosowanie do art. 186 ¹ § 1 k.p. pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego do dnia zakończenia tego urlopu. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy w tym czasie jest dopuszczalne tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także gdy zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Jak wskazuje § 2 tejże regulacji przypadku złożenia przez pracownika wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego po dokonaniu czynności zmierzającej do rozwiązania umowy o pracę, umowa rozwiązuje się w terminie wynikającym z tej czynności.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że brak jest podstaw do podzielnia interpretacji strony pozwanej, iż decydujące znaczenie dla momentu rozpoczęcia ochrony pracownika składającego wniosek o urlop wychowawczy ma faktyczny moment dokonania czynności rozwiązującej umowę przez pracodawcę a nie złożenie w tym przedmiocie oświadczenia pracownikowi. Podzielenie takiej interpretacji zaburzyłoby całkowicie pewność obrotu prawnego bowiem spowodowałoby faktyczny brak możliwości ustalenia daty podjęcia przez pracodawcę decyzji o rozwiązaniu umowy o pracę. W obecnie obowiązującym stanie prawnym nie ma definicji dokonania czynności zmierzającej do rozwiązania umowy o pracę innej niż złożenie oświadczenia woli w tym przedmiocie drugiej stronie. Nie ma więc żadnych przesłanek by utożsamiać dokonanie tej czynności jak wskazuje strona pozwana z wysłaniem pisma pocztą. Równie dobrze jak taki moment można ustalić jako datę powzięcia decyzji przez osoby upoważnione do reprezentacji pozwanego, jej wyrażenia w formie pisemnej , czy też ostatni dzień awizacji przesyłki zawierającej oświadczenie. Ustawodawca nie definiując inaczej niż złożenie oświadczenia woli terminu „czynności zmierzającej do rozwiązania umowy o pracę” miał na uwadze wyłącznie oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę lub też porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę , którego skutek został odroczony w czasie.

W ocenie Sądu nie zasadne jest również stanowisko strony pozwanej co do naruszenia przez powódkę § 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania urlopu wychowawczego przewidującego, że wniosek o udzielenie urlopu wychowawczego składa się pracodawcy w formie pisemnej na dwa tygodnie przed rozpoczęciem okresu, w którym zamierza się korzystać z tego urlopu. W ocenie Sądu regulacja ta przewiduje jedynie minimalny okres przed upływem którego należy złożyć wniosek o urlop wychowawczy , w żaden sposób nie ogranicza możliwości złożenia tego wniosku wcześniej niż na dwa tygodnie przed jego rozpoczęciem. Odmienna interpretacja byłaby nie tylko niedogodna dla pracownika , który w przypadku skorzystania z formy innej niż przekazanie osobiste wniosku nie miałby pewności kiedy on dotrze do pracodawcy, ale również naruszałby słuszny interes pracodawcy, który traciłby możliwość w wielu przypadkach pozyskania wcześniej informacji o planowanym urlopie pracownika, a w konsekwencji czas niezbędny dla podjęcia w związku z tym odpowiednich działań.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe nie dało podstaw do uznania, iż powódka składając wniosek o udzielenie jej urlopu macierzyńskiego z dwumiesięcznym wyprzedzeniem nadużyła swojego prawa podmiotowego, a więc naruszyła art.8 k.p. Powódka miała wiedzę, że do dnia 16 lutego 2012 r. będzie niezdolna do pracy , więc bezcelowym było składanie wniosku o urlop wychowawczy. Z samego faktu, iż powódka wniosek o urlop wychowawczy złożyła dwa miesiące przed jego rozpoczęciem w żaden sposób nie można wnioskować, iż czynność ta zmierzała wyłącznie do uzyskania ochrony przed rozwiązaniem stosunku pracy a nie zapewnienia opieki nad dzieckiem. Pozwany poprzestał jedynie na przedstawieniu swoich podejrzeń co do motywacji powódki, w jej przekonaniu specjalnie nie odbierającej przesyłki z oświadczeniem o rozwiązniu umowy o prace, nie wykazując w żaden sposób tejże okoliczności. Strona powodowa w sposób logiczny wykazała dlaczego powódka nie odebrała od razu oświadczenia pozwanego o rozwiązaniu umowy o pracy. Wynikało to bowiem ze zmiany przez powódkę miejsca zamieszkania.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd przywrócił powódkę do pracy u pozwanego, zasądzając na jej rzecz również wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy za okres trzech miesięcy zgodnie z art.57 §1 k.p. pod warunkiem zgłoszenia gotowości świadczenia pracy w terminie 7 dni od uprawomocnienia się orzeczenia. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego nie wynika w żaden sposób , że powódka w okresie od dnia 17 lutego 2012 r. do 17 maja 2012 r. korzystała ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych , co czyniłoby jej żądanie niezasadnym.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku. Rozstrzygnięcie o kosztach procesu Sąd oparł o wyrażoną w art.98 k.pc. zasadę odpowiedzialności za wynik procesu oraz §12 ust.1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Kasa Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. kwotę 5999 zł tytułem opłaty od pozwu od uiszczenia której zwolniona została powódka.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.