Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22. września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Kuriata

Protokolant: sekr. Ewelina Szczepuk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22. września 2016 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko K. R. (1)

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej K. R. (2) kwoty 792,69 zł wraz odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, iż pozwana była studentką w (...) Szkole (...) we W. i mimo zobowiązania, pozwana nie uregulowała w całości należnych opłat. Podała również, iż na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z 29 stycznia 2014 roku strona powodowa stała się wierzycielem pozwanej. Wskazała, że na zaległość pozwanej składa się kwota 360 zł tytułem nieopłaconego czesnego z terminem zapłaty - 15 stycznia 2006 roku, kwota 432,69 zł – skapitalizowanych odsetek ustawowych od składowych zadłużenia w okresie od daty wymagalności każdej w w/w składowych do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu.

W dniu 29 stycznia 2016 roku Referendarz w Sądzie Rejonowym w Kłodzku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt (...) (...), nakazując pozwanej K. R. (2), aby zapłaciła stronie powodowej kwotę 792,69 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 14 stycznia 2016 roku oraz kwotę 302,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pozwana zaskarżyła powyższy nakaz zapłaty. W sprzeciwie podniosła zarzut przedawnienia roszczenia.

W piśmie procesowym z dnia 10 maja 2016 roku strona powodowa podtrzymała żądanie pozwu i wskazała, że podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia nie jest zasadny, bowiem roszczenie o zapłatę czesnego przedawnia się z upływem lat 10.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 lipca 2005 roku pozwana K. R. (2) złożyła do Rektora (...) Wyższej Szkoły (...) we W. podanie o przyjęcie na studia na kierunek - administracja.

Decyzją Komisji Rekrutacyjnej (...) Wyższej Szkoły (...) z dnia 21 września 2005 roku pozwana została przyjęta w poczet studentów I roku studiów zaocznych w roku akademickim 2005/2006 na kierunku A., specjalność administracja publiczna.

W dniu 27 lipca 2005 roku pozwana zawarła z (...) Wyższą Szkołą (...) we W. umowę na podstawie której, uczelnia zobowiązała się zapewnić pozwanej 3-letnią naukę na wybranej specjalności (§ 1 pkt 1 umowy), zaś pozwana zobowiązała się do zapłaty opłaty wpisowej – 300 zł i opłaty za naukę - czesne w kwocie 1800 zł (§ 3 umowy). Opłata za studia mogła być wnoszona w ratach miesięcznych w kwotach po 360 zł. Czesne miesięczne wpłacane w ratach jest uiszczane za semestr zimowy od października do lutego i za semestr letni od marca do lipca w terminie do 15 – go każdego miesiąca za miesiąc bieżący.

W dniu 2 października 2005 r. pozwana złożyła ślubowanie i odebrała dokumenty (indeks, legitymację studencką).

Dowód: - podanie z 27.07.2005 r. , k. 24

- decyzja z 21.09.2005 r., k. 25

- umowa z 27.07.2005 r., k. 26

- rota ślubowania, k. 27

- statut (...) Szkoły Wyższej, k. 12-18

- statut (...) (...), k. 28-37

Decyzją Rektora (...) Wyższej Szkoły (...) we W. z dnia 8 lutego 2006 roku pozwana została skreślona z listy studentów z powodu rezygnacji ze studiów.

Dowód: - oświadczenie pozwanej z 08.02.2006 r., k. 39

- decyzja z 08.02.2006 r., k. 40

W drodze umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 29 stycznia 2014 roku (...) Szkoła Wyższa z siedzibą we W. zbyła na rzecz strony powodowej (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. przysługujące jej niespore i wymagalne wierzytelności pieniężne w stosunku do dłużników, tytułem świadczonych usług edukacyjnych, w tym powyższą wierzytelność przysługującą od pozwanej.

Dowód: - umowa sprzedaży wierzytelności z 29.01.2014 r., k. 41

- wyciąg z załącznika do umowy sprzedaży z 29.01.2014 r., k. 42

Pismem z dnia 5 lutego 2014 r. strona powodowa poinformowała pozwaną, iż nabyła od (...) Szkoły Wyższej z siedzibą we W. - na podstawie powyższej umowy cesji – wierzytelność z tytułu nieopłaconego czesnego za grudzień 2005 roku - 360 zł i styczeń 2006 roku wraz z odsetkami ustawowymi. Jednocześnie wezwała pozwaną do zapłaty – w terminie 21 dni -kwoty 1446,35 zł.

Dowód: - wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania, k. 43-44

- rozliczenie, k. 38

Sąd zważył:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Mając na względzie całość zebranego w sprawie materiału dowodowego, stwierdzić należy, iż pozwana nie uiściła należności z tytułu opłat za naukę (czesnego) za miesiąc grudzień 2005 roku i z terminem płatności do 15 grudnia 2005 roku i za miesiąc styczeń 2006 roku z terminem płatności do 15 stycznia 2006 roku. Pozwana nie wykazała przy tym, że spełniła świadczenie zgodnie z powyższą umową z dnia 27 lipca 2005 roku, jak również nie wykazała, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności. Jednakże w sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana podniosła zarzut przedawnienia.

Zgodnie z treścią art. 117 § 1 kc z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, przy czym po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia (§ 2 cytowanego przepisu).

W myśl art. 118 kc, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata, zaś stosownie do art. 120 § 1 kc bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Ustawowym skutkiem przedawnienia jest powstanie po upływie terminu przedawnienia po stronie tego, przeciwko komu przysługuje roszczenie, uprawnienia do uchylenia się od jego zaspokojenia (tzw. zarzut peremptoryjny).

W ocenie Sądu, podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia jest zasadny.

Roszczenie objęte pozwem, wniesionym do sądu w dniu 14 stycznia 2016 roku, uległo 3 – letniemu terminowi przedawnienia, liczonemu od daty wymagalności poszczególnych świadczeń, tj. najpóźniej w dniu 15 stycznia 2009 roku.

Zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 11 lipca 2014roku o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2014.1198), do umów w sprawie warunków odpłatności za studia lub usługi edukacyjne, o których mowa w art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym, zawartych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepis art. 160a ust. 7 ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Przepis art. 160a ust. 7 ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U.2012.572 ze zm.) stanowi, że roszczenia, wynikające z umowy, ustalającej warunki pobierania opłat, związanych z odbywaniem studiów, przedawniają się z upływem trzech lat.

Wbrew stanowisku strony powodowej, nawet, gdyby uznać, że art. 32 noweli dotyczy usług świadczonych wyłącznie przez uczelnie publiczne, na co wskazuje dyspozycja art. 99 ust. 1ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku - Prawo o szkolnictwie wyższym, to roszczenia, zgłoszone w pozwie, z uwagi na przewidziany sposób spełnienia świadczenia, uległy przedawnieniu, jako roszczenia okresowe (art. 117 § 2 kc, art. 118 kc). Świadczenie pozwanej z tytułu zapłaty czesnego, polegało na periodycznym dawaniu pieniędzy uprawnionemu w czasie trwania stosunku prawnego, nawiązanego na podstawie umowy z dnia 27 lipca 2005 roku. Opłaty za studia, zwane „czesnym”, zgodnie z łączącą strony umową, w wysokości po 360 zł, miały być uiszczane miesięcznie, od października do lipca, w terminach do 15-go dnia każdego miesiąca za miesiąc bieżący.

Skoro pozew w niniejszej sprawie wniesiony został po upływie terminu przedawnienia, pozwanej przysługiwało uprawnienie do uchylenia się od zaspokojenia roszczenia. Wykonanie tego uprawnienia powoduje, że roszczenie już nie może być skutecznie dochodzone. Dotyczy to nie tylko roszczenia głównego, ale i odsetek za opóźnienia (zob. uchwała SN z dnia 10.11.1995 roku, III CZP 156/95, OSNCP 3/96/31). Przedawnione roszczenie zmienia się w tzw. zobowiązanie niezupełne (naturalne), którego cechą jest niemożność jego przymusowej realizacji.

Strona powodowa nie wykazała zarazem, aby ona lub jej poprzednik prawny skutecznie przerwali bieg przedawnienia (art. 123 kc).

Mając powyższe na uwadze i uznając podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia za skuteczny względem strony powodowej, Sąd powództwo w całości oddalił.