Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 590/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lipca 2016 r. w G. sprawy z powództwa S. M. przeciwko Spółdzielczej (...) z siedzibą w G.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

I.  pozbawia wykonalności w stosunku do dłużnika S. M. tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy w Elblągu w dniu 16 października 1999 r. (sygn. I Nc 2444/99), zaopatrzony w klauzulę wykonalności z dnia 1 lutego 2000 r.;

II.  w pozostałym zakresie postępowanie umarza;

III.  znosi pomiędzy stronami koszty procesu.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 16 października 1999 r. został wydany przez Sąd Rejonowy w Elblągu nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym (sygn. I Nc 2444/99) zasądzający od S. M. i M. B. na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. kwotę 3.305,75 zł z odsetkami i kosztami. Nakaz opatrzono klauzulą wykonalności w dniu 1 lutego 2000 r.

Dowód: nakaz z klauzulą, k. 8

Do chwili obecnej wierzyciel nie wszczął egzekucji.

Okoliczność bezsporna

Ocena dowodów

Stan faktyczny – poza elementem bezspornym – wynikał z niekwestionowanego odpisu nakazu zapłaty opatrzonego klauzulą wykonalności.

Kwalifikacja prawna

Powództwo zostało uznane przez pozwanego w odniesieniu do dłużnika (powoda) S. M. (k. 19). Ponieważ uznanie w tym przypadku nie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego ani nie zmierza do obejścia prawa, sąd jest nim związany (art. 213 § 2 k.p.c.).

Wobec powyższego orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.

W pozostałym zakresie postępowanie umorzono (punkt II.). Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew słusznie podniósł, że przedmiotowy tytuł egzekucyjny dotyczył dwóch osób, spośród których tylko jedna jest powodem w niniejszej sprawie. Przepisy prawa nie przewidują „rozszerzonej” legitymacji czynnej (jak np. art. 209 k.c.) w ramach powództw przeciwegzekucyjnych. Skoro więc pozew był skierowany przeciwko tytułowi egzekucyjnemu „w całości”, to oznacza, że w części odnoszącej się do współdłużniczki (M. B.) był bezzasadny, gdyż nie występowała ona w niniejszym procesie po stronie powodowej (już tylko marginalnie należy wspomnieć, że po stronie powodowej nie zachodziła też tzw. legitymacja konieczna). „ Zmiana powództwa na podstawie art. 193 k.p.c.” dokonana pismem pełnomocnika powoda z dnia 13 maja 2016 r. nastąpiła już po zgłoszeniu omawianego zarzutu w odpowiedzi na pozew, a więc była w rzeczywistości reakcją na wytknięcie przez pozwanego błędu merytorycznego powstałego w trakcie sporządzania pozwu. Sąd mógł tę „zmianę” na tym etapie procesu potraktować wyłącznie za częściowe cofnięcie pozwu, gdyż – w obliczu argumentów przedstawionych przez pozwanego – strona powodowa słusznie doszła do wniosku, że popieranie powództwa w zakresie zgłoszonym w pozwie jest bezpodstawne. Nie było to jedynie „ sprostowanie” ani „ bliższe określenie” dotychczasowego powództwa. Wynika to w sposób oczywisty z porównania zakresu przedmiotowego powództwa przed i po „zmianie” (cofnięciu) oraz momentu czasowego zmiany (następczy skutek zasadnego zarzutu merytorycznego zawartego w odpowiedzi na pozew). Powód nie może uchylić się od uznania go za przegrywającego spór, jeżeli cofa pozew (lub dokonuje innych zmian pozwu) na skutek słusznego zarzutu przeciwnika.

Mając powyższe na uwadze postępowanie w pozostałym zakresie umorzono na mocy art. 203 § 1 k.p.c. w zw. z art. 355 § 1 k.p.c. ( punkt II. sentencji).

Koszty

Ponieważ niniejsza sprawa dotyczyła roszczenia niepieniężnego, więc ścisłe (arytmetyczne) wyliczenie proporcji wygranej/przegranej stron jest niemożliwe, co oczywiście nie wyklucza możliwości wzajemnego zniesienia kosztów na podstawie art. 100 k.p.c. ( punkt III. sentencji). Przemawia za tym fakt, że każda ze stron uległa w niepomijalnym stopniu. Należy wyjaśnić, że w zakresie, w jakim umorzono postępowanie w punkcie II. sentencji powód został za przegrywającego proces (z uwagi na brak legitymacji czynnej, co bliżej wyjaśniono już powyżej).