Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2016r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Ładny

Protokolant: Paulina Puzia

Oskarżyciel publiczny: A. S.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 25.02.2015r., 11.05.2015r., 1.07.2015r., 5.10.2015r., 25.11.2015r., 27.01.2016r., 9.05.2016r., 27.06.2016r. i 21.09.2016r.

sprawy A. M., s. T. i Z., ur. (...) w Ł.

oskarżonego o to, że:

działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w dniu 31 maja 2011 roku oraz w dniu 11 lipca 2011 roku przy ul. (...) w W. (...) (...) Klienta działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) Bank SA w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 11460,67 złotych oraz w kwocie 11617,10 złotych w ten sposób, że w celu uzyskania pożyczek gotówkowych nr (...) oraz nr (...), wprowadził pracownika (...) Bank SA w błąd co do swojej sytuacji finansowej i zamiaru spłaty całości zobowiązania poprzez złożenie nierzetelnego pisemnego oświadczenia o zatrudnieniu w spółce (...) sp. z o.o. z siedziba w W. na stanowisku pracownika fizycznego z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 2220,00 złotych netto, dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania przedmiotowych pożyczek, działając tym samym na szkodę (...) Bank SA w łącznej kwocie 23077,77 złotych,

tj. o czyn z art. 297§1 kk w zb. z art. 286§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk

orzeka

I.  Oskarżonego A. M. uznaje za winnego zarzucanego mu czynu, przy czym ustala, że działał on wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą i za to na mocy art. 297§1 kk w zb. z art. 286§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk skazuje go, a na mocy art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 37 a kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie,

II.  Na mocy art. 46§1 kk orzeka wobec oskarżonego A. M. środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty (...),77 (dwadzieścia trzy tysiące siedemdziesiąt siedem i 77/100) złotych.

III.  Na mocy art. 44§2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci przepadku oświadczeń stanowiących dowody rzeczowe ujęte w wykazie DRZ z k. 122 pod poz. 7 i 22 i orzeka ich pozostawienie w aktach sprawy,

IV.  Na mocy art. 230§2 kpk zwraca pokrzywdzonemu dowody rzeczowe ujęte w wykazie DRZ z k. 122 poz. 1-6 i 8-21.

V.  Na mocy art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa,

VI.  Zasądza ze Skarbu Państwa na rzecz obrońcy - adw. P. R. – wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu w kwocie (...),16 (tysiąc trzysta czterdzieści trzy i 16/100) złotych – w tym 23% VAT.

sygn. akt IV K 348/14

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. M. w 2011r. nie pracował i pozostawał bez dochodów. Poszukując pracy nieustalony mężczyzna zaproponował mu wzięcie kredytu w banku obiecując przy tym, że w zamian za to uzyska zatrudnienie w hurtowni. A. M. przyjął ta propozycję i dwukrotnie – w dniu 31 maja 2011r. oraz w dniu 11 lipca 2011 roku udał się do (...) Bank SA w W. przy ul. (...), gdzie złożył odpowiednie dokumenty w celu uzyskania pożyczek gotówkowych. Ubiegając się o nie doprowadził ten bank do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 11460,67 złotych oraz w kwocie 11617,10 złotych, bowiem w celu uzyskania tych pożyczek, którym przypisano numery odpowiednio (...) oraz (...), faktycznie wprowadził każdorazowo pracownika tego banku w błąd co do swojej sytuacji finansowej i zamiaru spłaty całości zobowiązania. Uczynił to składając nierzetelne pisemnego oświadczenia o zatrudnieniu w spółce (...) sp. z o.o. z siedziba w W. na stanowisku pracownika fizycznego z miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 2220,00 złotych netto, podczas gdy tam nie pracował i nie zarobkował. Oświadczenia te potwierdzały okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania tych pożyczek. W ten sposób działał na szkodę tego banku powodując łącznie jego straty w kwocie 23077,77 złotych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonego (k. 187, 202, 282), zeznań świadków: M. W. (k.273-274, 16-23) i K. S. (k.271-273) oraz M. M. (k.60-61) oraz innych dowodów ujawnionych na rozprawie.

Oskarżony na rozprawie wyjaśnił (k. 187), że w lipcu 2011r. był w banku, ale to było 7 tys. zł. Miał wziąć pożyczkę, która była przeznaczona dla tych osób, które miały go zatrudnić. Do banku zaprowadził go mężczyzna, który dał mu zaświadczenie o zarobkach. Wziął ta pożyczkę dlatego, że ktoś mu obiecał w zamian pracę. Z uzyskanej pożyczki zostawił sobie jedynie 2.000 zł, a pozostałe 5000 zł poszło na ta firmę i to ona miała płacić te rachunki. W toku innej rozprawy dodał (k.282), że miał otrzymywać wskazane w dokumencie dochody, ale pod warunkiem, że weźmie pożyczkę oraz, że z pierwszej pożyczki w kwocie 7000 zł oddał 5000 zł młodemu mężczyźnie. Nie pamięta dokładnie kwoty drugiej pożyczki, ale chyba dostał 3 tys. zł.

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego w części zasługują na uwzględnienie i wynika z nich jednoznacznie, że działał on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i ubiegając się o w/w pożyczki każdorazowo wprowadził w błąd pracownika w/w banku co do okoliczności mających istotne znaczenie dla uwzględnienia jego wniosków. Z jego wyjaśnień wynika, że otrzymał przyznane mu pożyczki, lecz jedynie część pieniędzy zachował dla siebie. Potwierdził także, że w firmie (...) nie pracował i nie uzyskiwał wskazanych w deklaracji dochodów, a warunkiem uzyskania tam pracy i takich dochodów było wzięcie przez niego tych pożyczek. Sąd nie uwzględnił jego twierdzeń dotyczących wysokości uzyskanych pożyczek, bowiem wartości te wynikają wprost z treści zawartych umów, które oskarżony podpisał i w konsekwencji rozbieżności w tym zakresie wydają się być wynikiem celowego zatajania faktycznego stanu rzeczy przez oskarżonego, względnie są wynikiem niepamięci oskarżonego. Okoliczność ta nie ma jednak znaczenia dla ustaleń faktycznych, bowiem niezależnie od przyczyn wskazywania przez niego odbiegających od treści umów kwot – nie budzą one wątpliwości w świetle dokumentów. Z relacji oskarżonego wynika wprost motywacja jego działania i jego świadomość co do niezgodności z rzeczywistością podanych w banku okoliczności. W konsekwencji Sąd przyjął, że jego wina i okoliczności popełnienia tego czynu w oparciu o jego wyjaśnienia nie budzi wątpliwości, zwłaszcza, że zebrany w toku postępowania przygotowawczego materiał dowodowy, a w szczególności dokumentacją uzyskana z banku, potwierdza jego relacje co do zaistnienia tego czynu, sposobu i okoliczności jego popełnienia.

W toku postępowania przed sądem przesłuchano świadków. Zeznania P. B. (k.280-281) i E. B. (k. 281-282) nie miały znaczenia dla ustaleń w tej sprawie, zaś relacje K. S. i M. W. opisują procedury stosowane w tamtym czasie w banku odnoszące się do udzielania takich pożyczek i potwierdzają okoliczności wynikające z treści wcześniej przekazanych przez bank dokumentów. Świadkowie ci nie pamiętają oskarżonego i okoliczności związanych z udzieleniem mu pożyczek. Sąd ujawnił nadto na rozprawie zeznania świadka M. M. (k.60-61), z których wynika, że przy okazji każdej z tych pożyczek pracownik centrum Operacji Bankowych kontaktował się telefonicznie z prezesem firmy (...) i potwierdzał fakt zatrudnienia i wysokość zarobków Z. M..

Sąd uwzględnił wydane w tej sprawie opinie biegłych psychiatrów i psychologiczne. W ich świetle wątpliwości co do poczytalności oskarżonego zostały kategorycznie rozstrzygnięte i brak jest podstaw do przyjęcia, aby po jego stronie zachodziły warunki wskazane w art. 31§1 lub §2 kk.

Należy zważyć co następuje:

W ocenie Sądu zgromadzony w tej sprawie materiał dowodowy jest kompletny i nie wymaga uzupełnienia o jakiekolwiek dowody, które miałyby wpływ na ustalenia faktyczne. Relacje oskarżonego są dość spójne i wynika z nich jednoznacznie, że kwestia jego winy i okoliczności tego czynu nie budzą wątpliwości. Jak wynik z ustaleń celem działania oskarżonego było uzyskanie przedmiotowych pożyczek w celu przekazania tak uzyskanych pieniędzy nieustalonej osobie, która w zamian obiecała mu zatrudnienie i wynagrodzenie, a dla realizacji tego celu przedstawił on oświadczenia co do zatrudnienia i zarobków, które były nierzetelne. Bez wątpienia bez tych oświadczeń do udzielenia pożyczek nie doszłoby i tym samym skutek w postaci niekorzystnego rozporządzenia mieniem by nie nastąpił. Uwzględniając powyższe kwestia winy oskarżonego nie budzi wątpliwości. Sąd uwzględnił kwalifikację prawną przyjętą w tej sprawie przez oskarżyciela publicznego uznając ją za trafną.

Odnośnie orzeczonej wobec oskarżonego kary Sąd uwzględnił okoliczności wynikające z jego motywacji działania tj. chęci uzyskania zatrudnienia przez osobę pozostająca bez pracy i dochodów oraz posiadająca niewielkie szanse na jej zdobycie – uwzględniając jego wiek, wykształcenie i cechy opisane przez psychiatrów i psychologa, w tym wspomniane przez psychologa deficyty. Sąd zmienił opis czynu przyjmując, że oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, bowiem okoliczności te wynikają z jego wyjaśnień, a uwzględniając dokonane ustalenia i zachowanie oskarżonego nie sposób przyjąć, aby był on zdolny do samodzielnej realizacji tych czynów.

Odnośnie orzeczonej kary Sąd uznał, że przy uwzględnieniu powyższych okoliczności jak i przesłanek jej wymiaru, o których mowa w art. 53§1 i 2 kk oraz uwzględniając sposób życia oskarżonego przed i po popełnieniu tych czynów - składających się na jedno przestępstwo - oraz uwzględniając dyspozycję art. 37a kk, uzasadnione jest orzeczenie wobec niego kary ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy po 30 godzin miesięcznie. Kara ta jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, uwzględnia sposób działania, motywację i wysokość spowodowanej szkody, a jednocześnie uprzednią karalność oskarżonego.

W konsekwencji Sąd wymierzył oskarżonemu w/w karę i uznał jednocześnie, że spełni ona cele kary. Za takim orzeczeniem przemawiał przede wszystkim fakt, że oskarżony ten nie był wcześniej karany sądownie za takie czyny, a jego zachowanie po popełnieniu czynu wskazuje, że było to incydentalne zdarzenie w jego życiu. Jednocześnie Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia w całości szkody – zgodnie z wnioskiem pokrzywdzonego.

O kosztach orzeczono stosownie do treści art. 624§1 kpk uznając, że istnieją podstawy do zwolnienia z nich oskarżonego, bowiem nie ma on dochodów, a jego sytuacja materialna poddaje w wątpliwość możliwość ich wyegzekwowania.

Sąd przyznał obrońcy z urzędu wynagrodzenie za pomoc prawną udzielona oskarżonemu zgodnie z wysokością stawek wynikającą w właściwego Rozporządzenia MS. Odnośnie nierzetelnych dokumentów – w pkt III wyroku orzeczono o ich przepadku – zgodnie z dyspozycją art. 44§2 kk, zaś w odniesieniu do pozostałych dowodów rzeczowych Sąd uznał, że są zbędne dla postępowania i zwrócił je pokrzywdzonego (pkt IV wyroku).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.