Sygn. akt. IV Ka 973/16
Dnia 29 września 2016 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Grzegorz Szepelak
Protokolant Justyna Gdula
po rozpoznaniu w dniu 29 września 2016 r.
sprawy przeciwko A. M. z d. K.
ur. (...) w m. G.
c. S. i M.
obwinionej z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 3 a i b ustawy Prawo o ruchu drogowym
na skutek apelacji wniesionej przez obwinioną
od wyroku Sądu Rejonowego w Oławie
z dnia 20 kwietnia 2016 r. sygn. akt II W 550/15
I. na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpwow w zw. z art. 45 § 1 kw uchyla zaskarżony wyrok i toczące się przeciwko obwinionej postepowanie umarza;
II. kosztami sądowymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.
A. M. obwiniona została o to, że:
dniu 27 kwietnia 2014 r., ok. godz. 15:00, we W., na ul. (...), na parkingu sklepu (...), w strefie ruchu, spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując pojazdem m-ki (...) o nr rej. (...), nie zachowała szczególnej ostrożności podczas cofania z miejsca parkingowego, w wyniku czego zderzyła się z kierującym pojazdem m-ki (...), o nr rej. (...), którego kierujący jechał alejką i zatrzymał się w celu umożliwienia wykonania manewru przez kierującą pojazdem (...),
tj. o czyn z art. 86 § 1 kw
Sąd Rejonowy w Oławie, wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2016r.,sygn. akt II W 550/15:
I. uznał obwinioną A. M. winną tego, że w dniu 27-04-2014 r. około godziny 15.00 we W., przy ul. (...), na parkingu sklepu (...), w strefie ruchu, przyczyniła się do spowodowania zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując pojazdem marki (...) o nr rej. (...) nie uniknęła kolizji drogowej spowodowanej przez kierującego pojazdem marki (...) o nr rej. (...) przez to, że cofając swoim pojazdem nie obserwowała należycie drogi oraz nie zareagowała w momencie, w którym kierujący (...) rozpoczął manewr cofania, przyjmując, iż czyn ten wypełnił znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 3 a i b ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to, na podstawie art. 86 § 1 kw, wymierzył jej karę grzywny w kwocie 100 (stu) złotych;
II. zwolnił obwinioną od ponoszenia kosztów postępowania.
Apelację od powyższego wyroku wniosła obwiniona, zarzucając, iż w sprawie niniejszej nastąpiło przedawnienie karalności przypisanego jej wykroczenia.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Apelacja jest zasadna.
Zgodnie bowiem z art.45§1kw, karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, a jeżeli w tym czasie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2-ch lat od popełnienia czynu. Przypisany obwinionej czyn miał zostać popełniony w dniu 27 czerwca 2014 roku (nie zaś w dniu 27 kwietnia 2014 roku, jak to, błędnie, za oskarżycielem publicznym przyjął Sąd Rejonowy) a zatem przedawnienie karalności przedmiotowego wykroczenia nastąpiło z dniem 28 czerwca 2016 roku.
Tak więc, zgodnie z art.5§1pkt 4 Kodeksu postępowania w sprawie o wykroczenie, toczące się przeciwko obwinionej postępowanie należało umorzyć, zaś kosztami sądowymi w sprawie – zgodnie z art.118§2kpwow – obciążyć Skarb Państwa.