Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Sędziowie SO Anna Górczyńska (spr.)

SO Magdalena Chudy

Protokolant st.sekr.sądowy Katarzyna Filipiak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Janusza Płońskiego

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2013r.

sprawy M. S.

oskarżonego o przestępstwo z art. 13§1 kk w zw z art. 280§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 12 lipca 2013r. sygn. akt II K 247/13

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

VIIKa 910/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Olsztynie, w sprawie IIK 247/13, wyrokiem z dnia 12.07.2013r. uznał oskarżonego M. S. za winnego tego, że w dniu 20 listopada 2012r. w pociągu relacji O.-G. między stacją O. Zachodni a stacją G. w woj. (...) , usiłował dokonać rozboju na osobie K. T. w ten sposób, że grożąc natychmiastowym pozbawieniem życia zażądał wydania pieniędzy w kwocie 12 zł. , lecz zamierzonego zamiaru nie osiągnął z uwagi na ucieczkę pokrzywdzonej i interwencję konduktora składu pociągu, tj. czynu z art. 13§1kk w zw. z art. 280§1kk i za to przy przyjęciu, że czyn stanowi wypadek mniejszej wagi określony w art. 13§1kk w zw. z art. 280§1kk w zw. z art. 283kk na postawie art14§1kk w zw. z art. 283kk skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności i na podstawie art.33§2kk na karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 20zł. każda z nich, zaliczając na jej poczet na postawie art.63§1kk okres tymczasowego aresztowania od dnia 24.05.2013r. do dnia 17.06.2013r.i uznając grzywnę za wykonaną w całości.

Na podstawie art. 69§1i2kk, art. 70§1pkt1kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił tytułem próby na okres 4 lat.

Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych i opłaty.

Apelację od wyroku powyższego wywiodła obrońca oskarżonego.

Wyrokowi zarzuciła :

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku , który miał wpływ na jego treść , a przejawiający się w uznaniu, iż oskarżony działaniem swoim wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art.13§1kk w zw. z art. 280§1kk w zw. z art. 283kk, gdy prawidłowa ocena zebranego materiału dowodowego , w szczególności zeznań pokrzywdzonej prowadzić winna do wniosku , iż oskarżonemu przypisać można jedynie wykroczenia z art.. 58§2kw,

2.  rażącą niewspółmierność kary w stosunku do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu.

W oparciu o wskazane zarzuty skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie oskarżonego za winnego wykroczenia z art. 58§2kw i wymierzenie mu za ten czyn stosownej kary ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia z warunkowym zwieszeniem jej wykonania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna w stopniu oczywistym a zarzuty w niej podniesione uznać należy za chybione.

Skarżąca błędu w ustaleniach faktycznych upatruje w przyjęciu przez Sąd , że pokrzywdzona jednoznacznie wskazała na fakt sformułowania pod jej adresem groźby.

W ocenie skarżącej pozostaje w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonej, która wskazała, iż sama wypowiedź oskarżonego nie wywołała u niej obawy spełnienia rzekomej groźby pozbawienia życia . Jak wskazuje skarżąca pokrzywdzona zarówno w postępowaniu przygotowawczym oraz na rozprawie podała, iż słów oskarżonego „ a jak cię zabiję „ nie potraktowała poważnie.

W ocenie Sądu Okręgowego przedstawiona powyżej argumentacja obrońcy oskarżonego jest dowolną interpretacją zeznań pokrzywdzonej.

Jak jednoznacznie wynika z protokołu przesłuchania pokrzywdzonej (w toku postępowania przygotowawczego ( k:5)-„…on wtedy powiedział do mnie a jak ciebie zabiję. Ja się wtedy wystraszyłam , że faktycznie może mi coś zrobić , że może siłą odebrać mi pieniądze” oraz protokołu rozprawy (k:126)-„…zapytał po raz drugi i trzeci czy mam pieniądze , ja odmówiłam i wtedy powiedział słowa a jak cię zabiję , wtedy ja się przestraszyłam”)po wypowiedzeniu przez oskarżonego groźby przestraszyła się. Skierowane do pokrzywdzonej słowa „a jak cię zabiję „ w ocenie Sąd Okręgowego stanowią groźbę użycia przemocy.

Groźba natychmiastowego użycia przemocy stanowiąca znamię przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. musi posiadać cechy groźby karalnej, o której mowa w art. 190 § 1 k.k., a zatem groźba taka musi wzbudzić w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona.

Takie właśnie ustalenia trafnie poczynił Sąd I instancji.

Stwierdzić należy , że postulowana przez skarżąca kwalifikacja prawna zachowania oskarżonego z art. 58§2kw jest chybiona. Natarczywe żebractwo występuje wówczas, gdy , np. sprawca wielokrotnie, uporczywie , natarczywie , nachalnie zwraca się do jednej osoby o wsparcie finansowe. Wprawdzie oskarżony kilkakrotnie zwracał się do pokrzywdzonej o pieniądze jednak po odmowie ich wydania sformułował pod jej adresem groźbę użycia przemocy, której pokrzywdzona się przestraszyła.

Nie zasługują zatem na podzielenie zarzuty apelacji kwestionujące ustalenia faktyczne, albowiem zarówno przebieg rozprawy przed Sądem I instancji jak i pisemne motywy wyroku wskazują na to, że Sąd ten prawidłowo, nie naruszając zasady obiektywizmu ocenił zebrany materiał dowodowy i poddał go wnikliwej ocenie, przyjmując za jego podstawę całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej.

Ustalenia faktyczne wyroku nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, a ocena ta nie wykazuje błędów natury faktycznej lub logicznej.

Ustalenia te są trafne, oparte o logiczną i przekonywującą ocenę, a wywody apelacji sprowadzają się wyłącznie do polemiki i nie powołują takich okoliczności, które nie byłyby przedmiotem rozważań Sądu Rejonowego.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, które spełnia wymogi art. 424 kpk Sąd I instancji wskazał w sposób przekonywujący, którym dowodom dał wiarę i dlaczego odrzucił –jako niewiarygodne – wyjaśnienia oskarżonego. Podkreślić należy, że poza sferą rozważań Sądu Rejonowego nie pozostały żadne istotne okoliczności.

Sąd rozważał także postulowaną w apelacji możliwość zakwalifikowania zachowania oskarżonego z art. 58§2kw.

Tym zaprezentowanym ocenom i poglądom obrońca przeciwstawia własne opinie przy czym wywody te stanowią niewątpliwie kontynuację linii obrony oskarżonego, do której Sąd I instancji wyczerpująco odniósł się w uzasadnieniu wyroku. Skoro zatem apelacja nie przedstawia takiej logicznej argumentacji, która ustalenia Sądu Rejonowego podważałaby to tym samym nie mogła odnieść zamierzonego skutku.

Wymierzona oskarżonemu kara ( po przyjęciu, że czyn oskarżonego stanowi wypadek mniejszej wagi określony w art. 283kk) jest adekwatna do stopnia jego winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu , zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że jej wykonanie warunkowo zawieszono, natomiast orzeczona grzywna została już wykonana w całości.

Zatem zarzut rażąco surowej kary jawi się jako oczywiście bezzasadny.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak na wstępie( art.437§1 kpk ), natomiast o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze rozstrzygnięto po myśli art.634 kpk w zw. z art.624§1kpk.