Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, Wydział I Cywilny,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Piotr Żywicki

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Karwacka

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2016r. w Olsztynie,

na rozprawie,

sprawy z powództwa R. J.,

przeciwko (...) Towarzystwu (...) S.A. w W.,

o zapłatę,

I  zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda R. J. kwotę 5.122,77 zł (pięć tysięcy sto dwadzieścia dwa złotych 77/100 groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 11 marca 2014 r. do dnia zapłaty;

II  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

III  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.763 zł (tysiąc siedemset sześćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200 zł (tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

IV  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Rejonowego w Olsztynie kwotę 368,63 zł (trzysta sześćdziesiąt osiem złotych 63/100) tytułem tymczasowo poniesionych wydatków.

/-/ SSR Piotr Żywicki

Sygn. akt I C 711/15

UZASADNIENIE

Powód R. J. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 5.256,46 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty od dnia 11 marca 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że dochodzona kwota stanowi należne mu odszkodowanie za uszkodzenie pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...). Szkoda nastąpiła w dniu 10 lutego 2014 r., zaś jej sprawca był ubezpieczony u pozwanego. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany dotychczas wypłacił kwotę 3.023,83 zł. Obecnie powódka domaga się zapłaty pozostałej części odszkodowania wraz z kosztami (700 zł) sporządzenia niezbędnej w celu ustalenia rzeczywistej wysokości odszkodowania opinii rzeczoznawcy (k. 2-3).

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych,

W uzasadnieniu wskazał, że dotychczas wypłacona kwota w całości rekompensuje wyrządzoną powodowi szkodę. Podniósł także, że podstawą wypłaty odszkodowania nie może być opinia prywatna powoda, gdyż zakres napraw w niej wskazany w ocenie pozwanego nie uwzględnia indywidualnych cech pojazdu tj. wieku, stopnia eksploatacji oraz przede wszystkim poprzednich napraw pojazdu poszkodowanych. Ponadto pozwany kwestionuje koszt sporządzonej opinii. W jego ocenie wskazana przez powoda kwota 700 zł, jest zawyżona i znacząco odbiega od normalnych i zwyczajowo przyjętych przez rzeczoznawców stawek (k. 24-28).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 10 lutego 2014 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki A. o nr rej. (...), stanowiący własność powoda R. J.. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Szkoda została zgłoszona pozwanemu i zarejestrowana pod numerem (...).

(bezsporne, akta szkody o nr (...) k. 43).

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił odszkodowanie w kwocie 3.023,83 zł.

(bezsporne, pismo pozwanej z dnia 17 lutego 2014 r. – w aktach szkody k. 43).

Powód w celu ustalenia rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu zasięgnął opinii specjalisty, za co uiścił mu wynagrodzenie w kwocie 700,00 zł.

(dowód: faktura VAT nr (...) k. 6, kalkulacja naprawy nr 28/01/2015 z dnia 29.01.2015 r. k. 7-11).

Do przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego niezbędna była wymiana drzwi przednich prawych, drzwi tylnych prawych, listwy ozdobnej drzwi tylnych prawych, listwy drzwi przednich prawych. Naprawy wymagał błotnik tylny prawy, wnęka koła tylnego prawego. Dla żadnego z uszkodzonych elementów nie były dostępne części o jakości odpowiadającej częściom oryginalnym pochodzącym z sieci sprzedaży producenta. Naprawa z zastosowaniem części pochodzenia alternatywnego (np. sygnowanych znakami P i PJ) nie gwarantuje przywrócenia pojazdu powoda do stanu poprzedniego. Koszt naprawy pojazdu do stanu sprzed zdarzenia przeprowadzonej w warsztacie spoza sieci (...) przy zastosowaniu wyłącznie cen części oryginalnych i kosztach robocizny stosowanych na rynku (...) tj. 110-115 zł netto wynosiłby 6 338,75 zł netto tj. 7.796,66 zł z vat.

(dowód: zeznania: świadka D. K. k. 138 – 139, powoda k. 139, opinia biegłego J. B. – k. 62-67, opinia uzupełniająca biegłego J. B. k. 98-99).

Sąd zważył, co następuje:

W świetle ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego, powództwo w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach przedmiotowej sprawy, w tym aktach szkody, których wiarygodność nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu, opinii biegłego (ostatecznie nie kwestionowanej przez strony) oraz na zeznaniach świadka D. K. i przesłuchaniu samego powoda. Wskazać należy, że podali oni w sposób niebudzący wątpliwości, że doszło przełamania drzwi przednich prawych (a nie tylko otarcia), zaś ich uszkodzenie było rozległe. Zgodnie zaś z treścią opinii biegłego w takiej sytuacji i ich wymiana byłaby konieczna (k. 63, k. 99). Sad uznał, że w bezpośrednim kontakcie zeznania te brzmiały przekonująco.

W niniejszej sprawie pozwany co do zasady nie kwestionował swej odpowiedzialności za likwidację szkody, twierdził jedynie, iż wypłacona w toku postepowania likwidacyjnego kwota całkowicie czyniła zadość roszczeniom powoda.

Odpowiedzialność pozwanego znajduje uzasadnienie w przepisach kodeksu cywilnego, w tym art. 805 kc i 822 § 1 kc Ustalenie wysokości szkody i sposobu jej naprawienia odbywa się z zgodzie z zasadami określonymi w art. 361 § 2 k.c. i art. 363 § 1 k.c. – na podstawie odpowiedzialności za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła oraz trybu naprawienia szkody pieniężnej. W przypadku naprawy szkody w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Zgodnie z linią orzecznictwa Sądu Najwyższego do ustalenia wysokości odszkodowania w przypadku ubezpieczenia OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania (wyrok SN z 11.06.2003 r., V CKN 308/2001), a zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu (uchwała SN z 12.04.2012 r., III CZP 80/2011).

Nadto, wypłata odszkodowania z OC nie może być uzależniona od wcześniejszej naprawy samochodu z własnych środków, albowiem obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić (wyrok SN z 08.07.2003 r., IV CKN 387/01).

Jak wynika z opinii biegłego J. B., całkowity i uzasadniony koszt naprawy pojazdu do stanu sprzed zdarzenia przeprowadzonej w warsztacie spoza sieci (...) przy zastosowaniu wyłącznie cen części oryginalnych i kosztach robocizny stosowanych na rynku (...) tj. 110-115 zł netto, wynosiłby 6 338,75 zł netto tj. 7 796,66 zł z vat.

Ponieważ pozwany już dotychczas wypłacił odszkodowanie w kwocie 3 023,83 zł, niezlikwidowana w dalszym ciągu przez pozwanego szkoda wynosi 4 772,77 zł. (7 796,66 zł – 3 023,83 zł).

Tym samym na podstawie ww. przepisów należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.772,77 zł.

Kwotę tę należało powiększyć o poniesione przez powoda koszty związane z ustaleniem rzeczywistych kosztów naprawy pojazdu, jednakże nie w całości. Pozwany zarzucił bowiem, że wskazany w pozwie koszt opinii technicznej w kwocie 700 zł znacząco odbiega od normalnych i zwyczajowo przyjętych przez rzeczoznawców stawek. Z drugiej zaś strony wskazaną w odpowiedzi na pozew kwotą 70 zł (k. 70) należy uznać za znacznie zaniżoną. W ocenie Sądu adekwatną kwotą będzie 350 zł (art. 322 kc). Zgodnie z wyrażonym przez Sąd Najwyższy poglądem w uchwale z 18.5.2004r. (III CZP 24/04, OSNC 2005/7-8/117), koszt ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego może powiększyć należne mu odszkodowanie, w zależności od okoliczności sprawy. Szkodę majątkową należy przy tym rozumieć w oparciu o art. 361 § 1 k.c., jako różnicę między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem jaki by istniał, gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Szkoda obejmuje bowiem także celowe, konieczne i obiektywnie uzasadnione wydatki poniesione w następstwie zdarzenia wywołującego szkodę, zmierzające do ograniczenia, wyłączenia lub likwidacji szkody i przywrócenia stanu równowagi w majątku poszkodowanego, kompensacji szkody.

Ostatecznie zatem na podstawie ww. przepisów rzecz powoda należało zasądzić kwotę 5.122,77 zł, oddalając powództwo w pozostałym zakresie ( pkt I i II wyroku)

Na podstawie art. 817 § 1 kc w zw. z art. 481 § 1 kc, art. 14 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) należało zasądzić odsetki ustawowe od zasądzonej kwoty 5 122,77 zł od dnia 11 marca 2014 r. do dnia zapłaty. Wprawdzie akta sprawy nie pozwalały na dokładne określenie daty zgłoszenia szkody, jednakże pozwany nie kwestionował okresu naliczania odsetek, zaś z akt szkody wynika, że postępowanie likwidacyjne toczyło się już w lutym 2014r.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 100 § 1 kpc zd. Ponieważ powód uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania, należy traktować go jako wygrywającego sprawę. Tym samym należało zasądzić na jego rzecz od pozwanego zwrot całości poniesionych przez niego kosztów procesu tj. 1.763 zł, (tj. 1200 zł + 263 zł + 300 zł) - pkt III wyroku.

W pkt IV wyroku w oparciu o art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach w sprawach cywilnych (Dz. U. 2016.623 j.t.) w zw. z art. 83 ust. 2 tejże ustawy i art. 100 § 1 kpc orzeczono o obowiązku zwrotu tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa wydatków związanych z wydaną w sprawie opinią, nakazując ściągnąć od pozwanego kwotę 368,63 zł tytułem wynagrodzenia biegłego.

/-/ SSR Piotr Żywicki