Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2016 r. w S.

odwołania A. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 15 kwietnia 2016 r. Nr (...)

w sprawie A. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 430/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 kwietnia 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r. poz. 748 ze zm.), odmówił A. Ł. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 6 kwietnia 2016r. stwierdziła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona A. Ł., kwestionując przeprowadzoną ocenę jej stanu zdrowia i wskazując, że przeszła sześć poważnych kilkugodzinnych operacji oczu, kilkukrotnie odrywała się jej soczewka, rozwija się zaćma i mętnieje soczewka. Wnioskodawczyni zwróciła uwagę, że nie może gwałtownie schylać się, biegać, podnosić cięższych rzeczy (odwołanie k. 1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 2-2v akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona A. Ł., ur. (...), do dnia 31 stycznia 2016r. miała ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z dnia 22.01.2013r. o ponownym ustaleniu renty, k. 193 akt rentowych). W dniu 22 stycznia 2016r. ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k. 207 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 8 marca 2016r. ustalił, że nie jest ona niezdolna do pracy (orzeczenie z dnia 8.03.2016r., k. 209 akt rentowych). Od powyższego orzeczenia ubezpieczona złożyła sprzeciw, w związku z czym została skierowana na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 6 kwietnia 2016r. ustaliła, że A. Ł. nie jest niezdolna do pracy (sprzeciw k. 14 akt lekarskich; orzeczenie Komisji Lekarskiej z 06.04.2016r. k. 211 akt rentowych). Powołane orzeczenie stało się podstawą wydania zaskarżonej decyzji z dnia 15 kwietnia 2016r. odmawiającej ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 15.04.2016r., k. 214 akt rentowych).

Ubezpieczona z zawodu jest aparatowym przetwórstwa mleczarskiego i pracowała w tym zawodzie przez około 10 lat. Wnioskodawczyni pracowała w twarożkarni przy pakowaniu lodów, wykonywała czynności na linii produkcyjnej. Obecnie zatrudniona jest w (...) (wcześniejsza nazwa B. (...)) jako magazynier, a do zakresu jej obowiązków należy uzupełnianie gwarancji i instrukcji obsługi w produktach z importu poprzez naklejanie stosownych nalepek w języku polskim (okoliczności bezsporne, nadto wyjaśnienia ubezpieczonej, k. 18 akt sprawy). A. Ł. posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w M., w którym została zaliczona do lekkiego stopnia niepełnosprawności, stopień niepełnosprawności ustalono od dnia 24.08.2016r. do 31.10.2018r.

Ubezpieczona przebyła operację zaćmy z wszczepem soczewki na oko lewe w 2004r., na prawe w 2005r. w Centrum (...) w W., a także kapsulotomię (...) w oku lewym. Doszło do podwichnięcia soczewek, wobec czego wykonano kolejne operacje witrektomii tylnej i podszycia podwichniętych soczewek. W lutym 2016r. usunięto łagodny guzek z powieki dolnej oka lewego. Wnioskodawczyni używa na stałe okularów. Biegły lekarz okulista rozpoznał u A. Ł. stan po operacji zaćmy oka prawego i lewego z wszczepem soczewek, stan po witrektomii tylnej i repozycji podwichniętych implantów, stan po kapsulotomii (...) w oku lewym, wysoką krótkowzroczność z astygmatyzmem obu oczu, upośledzenie widzenia oka lewego małego stopnia, a także jaskrę w wywiadzie. Biegły zwrócił uwagę, że ubezpieczona przebyła operacje usunięcia zaćmy na obu oczach z wszczepem soczewek i zabiegi repozycji podwichniętych implantów, w wyniku których uzyskała bardzo dobrą ostrość wzroku oka prawego i dobrą lewego do dali w okularach. Widzenie do bliży na obu oczach jest w normie, zaś pole widzenia - nieistotnie zawężone. Aktualny stan narządu wzroku ubezpieczonej nie sprowadza niezdolności do pracy. Przeciwwskazane są prace wymagające dużego wysiłku fizycznego, niemniej jednak ubezpieczona może wykonywać aktualny zawód (opinia biegłego lekarza okulisty, k.7-7v akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. Ł. nie zasługiwało na uwzględnienie i podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w wyszczególnionych przepisach ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 w/w ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres wymagało ustalenia, czy ubezpieczona po dniu 31 stycznia 2016r. pozostaje osobą niezdolną do pracy, a tym samym czy nadal spełniony jest warunek z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Sporządzona w niniejszej sprawie opinia biegłego lekarza okulisty dała podstawy do uznania, że aktualny stan zdrowia ubezpieczonej nie sprowadza niezdolności do pracy. Biegła po zapoznaniu się ze zgromadzoną w sprawie dokumentacją medyczną i zbadaniu ubezpieczonej stwierdziła, że A. Ł. może wykonywać aktualnie świadczoną pracę, a przy jej schorzeniach narządu wzroku przeciwwskazana jest jedynie praca wymagająca dużego wysiłku fizycznego. W sporządzonej opinii jednoznacznie wskazano, iż przebyta operacja usunięcia zaćmy na obu oczach z wszczepem soczewek i wykonane zabiegi repozycji podwiniętych implantów pozwoliły uzyskać ubezpieczonej bardzo dobrą ostrość wzroku oka prawego i dobrą lewego do dali w okularach, przy czym widzenie do bliży na obu oczach jest w normie.

W postępowaniu, którego przedmiotem jest przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, koniecznym jest ustalenie stanu zdrowia osoby ubezpieczonej, z którym to stanem związana jest przedmiotowa niezdolność do pracy. W tym celu niezbędne są wiadomości specjalne, wymagające udziału w procesie biegłych lekarzy. Kluczowa dla tego rodzaju spraw okoliczność stanu zdrowia oraz związana z nim niezdolność do pracy – w przypadku sporu co do tej okoliczności - nie może być ustalana przez Sąd samodzielnie lub wyłącznie na podstawie innych dowodów zgłoszonych przez strony postępowania. Ocena niezdolności do pracy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń osoby ubezpieczonej.

Analizując sporządzoną opinię biegłego lekarza okulisty, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny dowód w sprawie, gdyż wydana zostały po zapoznaniu się przez biegłego z dokumentacją medyczną oraz po przeprowadzeniu badania przedmiotowego ubezpieczonej. Opinia jest spójna, logiczna i należycie uzasadniona. Wnioski z niej płynące jednoznacznie wskazują, że obecny stan zdrowia ubezpieczonej nie sprowadza niezdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji ani aktualnie wykonywanej. Strony postępowania w zakreślonym terminie nie zgłaszały do sporządzonej w sprawie opinii żadnych uwag ani zastrzeżeń. Co prawda ubezpieczona na rozprawie wskazała, iż nie zgadza się z opinią biegłego okulisty odnośnie tego, że ma dobrą ostrość widzenia, podnosząc, że nosi okulary -3,5 na oko prawe i -4 na oko lewe, a także ma jaskrę, lecz nie zgłosiła w tym zakresie żadnych nowych wniosków dowodowych. W ocenie Sądu, praca A. Ł. zarówno zgodna z jej wykształceniem, jak i obecnie wykonywana nie wymaga dużego wysiłku fizycznego, a tym samym – zgodnie z opinią biegłego okulisty – przy uwzględnieniu jej aktualnego stanu narządu wzroku nie jest przeciwwskazana.

Prawo do świadczeń ustaje, gdy ustanie którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania tego prawa. Wobec braku stwierdzenia przez powołanego w sprawie biegłego niezdolności do pracy ubezpieczonej po dniu 31 stycznia 2016r., nie została obecnie spełniona przesłanka warunkująca przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określona w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wskazać przy tym należy, iż wszystkie przesłanki nabycia prawa do renty wymienione w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione kumulatywnie, aby prawo to mogło zostać przyznane.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, orzeczono jak w sentencji wyroku.