Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2016r.

Sąd Okręgowy/Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie

Wydział IV

w składzie:

Przewodniczący SSO Rafał Łatanik

Protokolant Karina Zbroińska

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2016r. w Częstochowie

sprawy A. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 25 marca 2015r. Nr (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt IV U 541/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 marca 2015 roku numer (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił ubezpieczonej A. M. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, że ubezpieczona orzeczeniem komisji lekarskiej nie została uznana za niezdolną do pracy.

W odwołaniu wniesionym do Sądu ubezpieczona A. M. wniosła
o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do emerytury podnosząc, iż orzeczenie lekarza orzecznika nie odzwierciedla faktycznego stan jej zdrowia
i wydane zostało bez przeprowadzenia badań specjalistycznych. Wyjaśniła, iż choruje na chorobę onkologiczną, osteoporozę i entezopatię ścięgna mięśnia strzałkowego krótkiego stopy prawej i lewej. Dodatkowo od 1998 roku choruje na kręgosłup, tarczycę, nadciśnienie tętnicze z chorobą niedokrwienną serca, a także leczy się w (...) ze względu na negatywne emocje,
a także zaburzenia pamięci. Powyższy stan zdrowia uniemożliwia jej podjecie jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w C. wniósł
o oddalenie odwołania wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

S ą d u s t a l i ł i z w a ż y ł, c o n a s t ę p u j e:

A. M. urodziła się (...). Ubezpieczona posiada wykształcenie techniczne - technik ekonomista, pracowała jako kasjer – sprzedawca. W okresie od 19 stycznia 2014 roku do 13 stycznia 2015 roku ubezpieczona uprawniona była do pobierania świadczenia rehabilitacyjnego.

W dniu 29 grudnia 2015 roku ubezpieczona złożyła wniosek o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem lekarza orzecznika z dnia 26 stycznia 2015 roku badana uznana została za częściowo niezdolną do pracy okresowo do 31 stycznia 2016 roku.
W wyniku rozpoznania sprzeciwu komisja lekarska Oddziału ZUS w C.
w dniu 23 lutego 2015 roku nie uznała badanej za osobę niezdolną do pracy.

(vide: akta rentowe)

W opinii z dnia 23 czerwca 2015 roku biegli sądowi lekarze specjaliści
z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii oraz neurologii stwierdzili u opiniowanej stan po operacji oszczędzającej z powodu raka piersi prawej z następową chemio
i radioterapią, zespół bólowy obu stawów łokciowych i kolanowych w wywiadzie, stan po ostrzyknięciu przyczepów mięśni strzałkowych czynnikami wzrostu obu stóp, zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne kręgosłupa L-S bez objawów korzeniowych, osteoporozę oraz zaburzenia adaptacyjne. Badana nie jest ani całkowicie ani częściowo niezdolna do pracy z przyczyn neurologicznych i urazowo – ortopedycznych.

(vide: opinia biegłych ortopedy i neurologa k. 27-28)

Biegła sądowa lekarz specjalista z zakresu kardiologii w opinii z dnia 25 września 2015 roku rozpoznała u ubezpieczonej chorobę wieńcową stabilną, nadciśnienie tętnicze, chorobę zwyrodnieniową stawów i kręgosłupa oraz stan po operacji piersi prawej z powodu nowotworu po chemio i radioterapii. W aspekcie kardiologicznym nie ma przeciwwskazań do wykonywania pracy zgodnej
z wykształceniem i ostatnio wykonywanym zatrudnieniem.

(vide: opinia biegłego kardiologa 45-47)

W opinii z dnia 20 listopada 2015 roku biegły sądowy lekarz specjalista
z zakresu psychiatrii stwierdził u A. M. zaburzenia adaptacyjne o miernym nasileniu objawów. Wymaga ona pomocy i opieki ze strony psychiatry i psychologa, ale jej stan psychiczny nie daje podstaw do orzeczenia całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy.

(vide: opinia biegłego psychiatry k. 62-63)

Biegły sądowy lekarz specjalista z zakresu endokrynologii w opinii z dnia 28 stycznia 2016 roku rozpoznał u odwołującej niedoczynność tarczycy w przebiegu autoimmunologicznej choroby tarczycy w trakcie leczenia substytucyjnego oraz osteoporozę. A. M. jest zdolna do pracy zarobkowej.

(vide: opinia biegłego endokrynologa k. 82-83)

W opinii z dnia 26 czerwca 2016 roku biegły sądowy lekarz specjalista
z zakresu onkologii stwierdził u badanej stan po leczeniu raka przewodowego
w stopniu zaawansowania (...) leczony chemioterapią i radioterapią oraz
w trakcie hormonoterapii oraz dodatkowo chorobę wieńcową, nadciśnienie tętnicze, dyskopatię odcinka lędźwiowego i szyjnego kręgosłupa oraz niedoczynność tarczycy. Badana z przyczyn onkologicznych nie jest niezdolna do pracy.

(vide: opinia biegłego onkologa k. 124-125)

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 roku, poz. 887 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl natomiast art. 12 ust. 1 powyższej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art. 12 ust. 2 powołanej wyżej ustawy). Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 3 powołanej ustawy).

W niniejszej sprawie spornym jest, czy ubezpieczona jest niezdolna do pracy zarobkowej.

Oceniając stan zdrowia ubezpieczonej Sąd oparł się na opiniach biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii, kardiologii, psychiatrii, endokrynologii oraz onkologii, zdaniem których stan zdrowia ubezpieczonej nie czyni jej niezdolną do pracy.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wniosków zawartych w opiniach biegłych, które zostały sporządzone w sposób rzetelny i obiektywny oraz zostały poprzedzone osobistymi badaniami ubezpieczonego. Ponadto o miarodajności opinii świadczy fakt, że wszystkie one zostały sporządzone przez biegłych specjalności adekwatnych do schorzeń rozpoznanych u ubezpieczonego.

Zarzuty do opinii biegłego onkologa zgłosiła ubezpieczona podnosząc, iż biegły wydając opinie nie oparł się na przedłożonej przez nią dokumentacji medycznej, w tym na zaświadczeniach z dnia 22 czerwca 2016 roku, z dnia 29 czerwca 2016 roku, 9 sierpnia 2016 roku oraz 29 sierpnia 2016 roku oraz (...) i (...). Wywodząc z powyższego wniosła o dopuszczenie dowodu
z uzupełniającej opinii tego biegłego w oparciu o powyższe dokumenty, które załączyła na rozprawie w dniu 13 września 2016 roku.

Zdaniem Sądu ubezpieczona nie zgłosiła żadnych merytorycznych zarzutów do opinii biegłego, a jej stanowisko ogranicza się w istocie do polemiki z logicznymi wnioskami.

Jak bowiem szczegółowo wskazał biegły sądowy lekarz specjalista z zakresu onkologii stan zdrowia badanej, mimo przebytego leczenia raka piersi prawej, jest dobry. O powyższym świadczy rozpoznanie histopatologiczne, niski stopień zaawansowania choroby oraz przebyte leczenie skutkujące tym, iż w okresie od 2 lat u opiniowanej nie nastąpił nawrót choroby. Na powyższą ocenę bez wpływu pozostają także przedłożone przez ubezpieczoną zaświadczenia o stanie zdrowia, albowiem dotyczą one zasadniczo dolegliwości ze strony układu ruchu. Ponadto biegły co do części z nich nawet nie mógłby się ustosunkować biorąc pod uwagę, iż wydane zostały już po dacie opinii biegłego onkologa. W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż Sąd ocenia legalność decyzji według stanu faktycznego istniejącego
w dacie jej wydania, co uprawnia go do brania pod uwagę stanu rzeczy (stanu faktycznego) istniejący w dniu orzekania. Odmienna wykładnia wymuszałaby bowiem orzeczenie kasatoryjne i to w stosunku do całej decyzji, mimo że byłaby ona niewadliwa za okres do dnia wydania decyzji. Pozostawałoby to także
w sprzeczności z inną zasadą orzekania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, w których przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie. (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2010 roku sygn. akt II UZ 49/09, LEX nr 583831 oraz wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 23 kwietnia 2010 roku sygn. akt II UK 309/09, LEX nr 604210 i z dnia 7 kwietnia 2011 roku sygn. akt UK 357/10, LEX nr 863946). Zgodnie więc z systemem orzekania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, w postępowaniu wywołanym odwołaniem do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych sąd rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji (art. 477 ¹⁴ § 2 i art. 477 ^14a k.p.c.) w granicach jej treści i przedmiotu. Decyzja odmawiająca prawa do renty rozstrzyga o braku prawa do tego świadczenia od dnia wniosku do dnia wydania decyzji i nie wypowiada się co do okresu późniejszego. Inaczej zatem niż w przypadku decyzji przyznającej świadczenie - nie rozstrzyga ona na przyszłość - poza okres zamknięty decyzją. Przedmiotem postępowania sądowego nie może być zatem prawo do renty za okres, którego nie obejmuje zaskarżona decyzja. Okoliczności dotyczące stanu zdrowia z okresu po wydaniu decyzji wykraczają więc poza zarzuty dotyczące orzeczenia komisji lekarskiej, na podstawie którego wydawana jest decyzja. Mając na uwadze powyższe Sąd oddalił wniosek ubezpieczonej o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego onkologa, albowiem przedłożone zaświadczenia dotyczą stanu układu ruchu, a nadto odnoszą się one do pogorszenia istniejącego już stanu zdrowia po dacie wydania zaskarżonej decyzji. Przedmiotowe zaświadczenia mogą zatem co najwyższej stanowić podstawę do złożenia kolejnego wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Podstaw do inwalidyzacji badanej nie znaleźli także pozostali biegli. I tak biegli z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii wskazali, iż w badaniu neurologicznym
i ortopedycznym, poza niewielkiego stopnia ograniczeniem czynnego odwodzenia barku prawego, nie stwierdzono u badanej odchyleń od stanu prawidłowego. Ruchomość kręgosłupa jest bowiem zachowana we wszystkich kierunkach
i płaszczyznach, nie stwierdza się też zaników mięśniowych ani czynnego zespołu korzeniowego. Zgłaszane bóle łokci i kolan mogą być leczone zachowawczo i nie są na tyle nasilone by czyniły skarżącą niezdolną do pracy. Również biegła kardiolog uznała, iż w aspekcie kardiologicznym ubezpieczona jest zdolna do pracy. O dobrym stanie jej zdrowia świadczy chociażby fakt, iż mimo wieloletniego nadciśnienie tętniczego nie występują u niej wtórne powikłania narządowe w układzie sercowo – naczyniowym, a zaburzenia rytmu serca zostały wyrównane, co zostało potwierdzone w badaniu (...). Z kolei badanie ukg wykazało prawidłową funkcję skurczową odcinkową i uogólnioną. Nie bez znaczenia jest również fakt, iż wyniki badań nieinwazyjnych i inwazyjnych nie stanowiły przeciwwskazań do jej leczenia onkologicznego. Także z przyczyn endokrynologicznych brak jest podstaw do uznania badanej za osobę niezdolną do pracy. Co prawda niedoczynność tarczycy
w przebiegu autoimmunologicznej choroby tarczycy jest schorzeniem przewlekłym wymagającym przyjmowania preparatów lewotyroksyny i kontroli wyrównania hormonów tarczycy. Dodał on jednak, iż w przypadku ubezpieczonej stosowane leczenie przynosi dobre efekty zarówno kliniczne jak i metaboliczne, co wyklucza uznanie jej za osobę niezdolną do pracy. Z kolei biegły psychiatra wyjaśnił, iż rozpoznane zaburzenia adaptacyjne o miernym nasileniu wymagają co prawda pomocy i opieki ze strony psychiatry i psychologa (dobrym rozwiązanie jest terapia psychologiczna), jednakże nie dają podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.