Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2016 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. VI Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Małgorzata Męczkowska

Protokolant: Sławomir Mzyk

po rozpoznaniu w dniu 26 września 2016 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletnich W. B. i M. B. reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową A. B.

przeciwko R. B.

o alimenty

1.  zasądza alimenty od pozwanego R. B. na rzecz małoletnich dzieci: W. B., urodzonego w dniu (...) w kwocie po 1 500 (jeden tysiąc pięćset) złotych miesięcznie i M. B., urodzonego w dniu (...), w kwocie po 1 500 (jeden tysiąc pięćset) złotych miesięcznie tj. łącznie w kwocie 3 000 (trzy tysiące ) złotych miesięcznie, płatne z góry, do 10 dnia każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletnich A. B., począwszy od dnia 4 lutego 2015 roku,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  zasądza od pozwanego R. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu nie uiszczonej opłaty sądowej,

4.  w pozostałym zakresie koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa,

5.  nie obciąża pozwanego kosztami zastępstwa procesowego strony powodowej,

6.  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VI RC 483/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem częściowym z dnia 21 grudnia 2015 roku Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. (1) zasądził alimenty od pozwanego R. B. na rzecz małoletnich dzieci: W. B., w kwocie po 1 300 zł miesięcznie i M. B., w kwocie po 1 300 zł miesięcznie tj. łącznie w kwocie 2 600 zł miesięcznie, płatne z góry, do 10 dnia każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletnich A. B., za okres od dnia 7 listopada 2014 roku do dnia 3 lutego 2015 roku, (2) w pozostałym zakresie powództwo oddalił, (3) w całości powództwo oddalił za okres od dnia 1 września 2014 roku do dnia 31 października 2014 roku, (5) w oparciu o art.445 § 2 k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie z uwagi na toczącą się sprawę o rozwód pod sygn. akt VII C 141/15, z dniem 4 lutego 2015 roku.

Sprawa o sygn. VII C 141/15 została zarejestrowana pod sygn. VI C 117/16, na skutek reorganizacji Wydziałów w Sądzie Okręgowym w Warszawie. W dniu 17 grudnia 2015 roku R. B. cofnął pozew rozwodowy (k. 270 akt dołączonych VI C 117/15), na co A. B. wyraziła zgodę (k. 273 akt dołączonych VI C 117/15), powyższe skutkowało wydaniem przez Sąd Okręgowy postanowienia o umorzeniu postępowania (postanowienie z dnia 8 stycznia 2016 roku k. 274 akt dołączonych VI C 117/16).

Z uwagi na powyższe postanowieniem z dnia 21 marca 2016 roku (k. 1452) Sąd podjął zawieszone postępowanie.

Pismem z dnia 11 kwietnia 2016 roku pełnomocnik strony powodowej złożył pismo procesowe, wskazując, iż podtrzymuje dotychczasowe stanowisko procesowe, pismo tożsamej treści złożył w dniu 19 maja 2016 roku pozwany.

Ostatecznie małoletni powodowie wnieśli o zasądzenie alimentów w kwocie po 2.500 zł na rzecz każdego z małoletnich powodów, od dnia 3 lutego 2015 roku, płatnych z góry do dnia 5-tego każdego miesiąca do rąk matki małoletnich wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat (k. 1531).

Pozwany natomiast ostatecznie uznał powództwo do kwoty po 1.200 zł na rzecz każdego z małoletnich powodów przy czym wniósł o to, by termin płatności alimentów przypadał na 8 dzień każdego miesiąca (k. 1525, 1529).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Niniejsze postępowanie dotyczyło należności alimentacyjnych należnych małoletnim uprawionym od ojca za okres od dnia 4 lutego 2015 roku. Podkreślić należy, iż przez cały tok postępowania, od czasy wydania wyroku częściowego i wyrównania alimentów za okres poprzedzający określony w tym wyroku, R. B. łożył na utrzymanie synów kwoty po 1.200 zł miesięcznie, tj. łącznie kwotę 2.400 zł, wynikającą z postanowienia zabezpieczającego – postanowienia Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w W. z dnia 19 listopada 2014 roku zmienionego postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 26 marca 2015 roku (bezsporne).

Rodzina zamieszkuje wspólnie w mieszkaniu stron, co pozostaje niezmienne. Aktualnie wraz ze stronami nie zamieszkuje już matka przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów, która powróciła do swojego miejsca zamieszkania w B. (k. 1527, k. 1528). Od tego czasu ciężar osobistej opieki nad małoletnimi powodami i starania o ich wychowanie, spoczywaja na ich matce.

Wraz ze stronami w mieszkaniu nadal zamieszkuje pełnoletni syn pozwanego B. B. (1). R. B.tak, jak wcześniej, prowadzi osobne gospodarstwo domowe wraz z pełnoletnim synem. B. B. (1)ma 20 lat, nie udało mu się zaliczyć pierwszego roku studiów matematycznych i po dwóch latach studiów stacjonarnych w Wydziale M., od bieżącego roku akademickiego zamierza rozpocząć studia informatyczne w (...)Akademii (...) w W.(k. 1528). Podkreślić należy, iż przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów prezentuje bardzo negatywny stosunek do pasierba m.in. poprzez zaprzestanie przygotowywania dla niego posiłków, od siedmiu lat nie spędzają wspólnie Ś.. B. B. (1)został także odizolowany od przyrodniego rodzeństwa, z którym aktualnie nie ma żadnych relacji (zeznania B. B.k. 260-263 akt dołączonych VI C 177/16).

Małoletni W. B. ma obecnie niespełna 9 lat, natomiast małoletni M. B. liczy 7 lat. Od czasu wydania wyroku częściowego zasadniczej zmianie nie uległa sytuacja zdrowotna małoletnich, z uwagi na powyższe Sąd uznał, iż usprawiedliwione koszty w tym zakresie nadal wynoszą ok. 100 zł miesięcznie. Sąd ustalił koszt wyżywienia każdego z małoletnich na kwotę około 600 zł miesięcznie, a zatem o 100 zł więcej aniżeli ustalono w wyroku częściowym. Jednocześnie Sąd nie uwzględnił kwoty 60 zł w związku z jedzeniem poza domem, uznając iż kwota 600 zł tytułem wyżywienia ogólnie, a dodatkowo wyżywienie w szkole, zaspokajają w pełni usprawiedliwione potrzeby małoletnich w zakresie wyżywienia. Powodowie uczęszczają do państwowej szkoły podstawowej, wybranej spoza rejonu (k. 1528). Wzrosły opłaty szkolne, z uwagi na co Sąd uznał, iż koszty w tym zakresie wynoszą około 330 zł (k. 1526 i k. 1531). Nadto aktualnie pozostają wyższe koszty zajęć dodatkowych małoletnich: j. angielski – 250 zł, basen – 120 zł, judo – 75 zł, piłka nożna – 90 zł, plastyka – 30 zł, tj. łącznie około 565 zł. Sąd nie uwzględnił dodatkowo kwoty 57 zł miesięcznie w związku z zakupem książek i odprowadzaniem na zajęcia języka angielskiego, uznając kwotę tę za zawyżoną. Sąd ustalił, iż koszt zakupu odzieży dla małoletnich wynosi 200 zł, nie zmieniając w tym zakresie ustaleń wyroku częściowego, uznał natomiast iż kwota 300 zł jest zawyżona. Nadto Sąd ustalił, iż koszt zakupu środków czystości i kosmetyków wynosi po 50 zł miesięcznie, Sąd uwzględnił także koszt usług w kwocie 35 zł (fryzjer, naprawy rowerów, poprawki krawieckie, etc.) oraz koszt około 50 zł miesięcznie w związku z rozrywką małoletnich (gazety, zabawki). Sąd uznał, iż bez zmian pozostaje także kwota 250 zł miesięcznie w związku z wyjazdami wakacyjnymi małoletnich. Łącznie koszt zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletnich Sąd ustalił na kwotę około 2.200 zł miesięcznie.

Matka małoletnich A. B. nadal prowadzi własną kancelarię radcy prawnego. Jak wynika ze złożonej do akt sprawy deklaracji podatkowej PIT-36 za rok 2015, uzyskała ona miesięczny dochód w kwocie 35.957,84 zł, czyli średnio miesięcznie około 3.000 zł (k. 1501-1510). W tym miejscu należy podkreślić jeszcze raz, iż w związku z wyjazdem babki macierzystej nie posiada ona już wsparcia w zakresie sprawowania bieżącej opieki nad małoletnimi synami. Główny ciężar wychowania synów a także opieki nad nimi spoczywa zatem na A. B., co wpływa bezpośrednio na jej możliwości zarobkowania (k. 1528).

Pozwany R. B.pozostaje na emeryturze wojskowej, uzyskuje świadczenie emerytalne w kwocie 6.816 zł brutto (decyzja o waloryzacji emerytury wojskowej z dnia 10 marca 2014 roku k. 45), a ponadto pracuje jako nauczyciel akademicki, obecnie na Uniwersytecie (...)w S., jego miesięczne wynagrodzenie wynosi koło 3.158 zł (k. 1522). Ponadto posiada, choć nieregularnie, dodatkowe środki finansowe m.in. ze sprzedaży swoich publikacji naukowych. Jak wynika z deklaracji podatkowej powoda PIT-37 za rok 2015 jego miesięczny dochód wyniósł 139.880 zł, tj. średnio miesięcznie ponad 11.500 zł brutto (k. 1515). R. B.utrzymuje siebie i pełnoletniego syna z pierwszego małżeństwa, z tym, że B. B. (1)otrzymuje także rentę po zmarłej matce w kwocie ponad 600 zł (k. 1529). Pozwany spłaca kredyt mieszkaniowy w wysokości 2.000 zł miesięcznie, ubezpieczenie kredytu wynosi aktualnie 170 zł, pozostałe opłaty za mieszkanie wynoszą około 1.000 zł. Pozwany nie posiada aktualnie samochodu, bowiem przekazał go swojemu ojcu, nie ponosi w związku z tym dodatkowych kosztów jak ubezpieczenie czy paliwo zł (k. 1529). Pozwany jest osobą aktywną, uprawia sport, codziennie biega, wziął udział min. w M.(k. 1528). Podkreślić należy, iż pozwany miał epizod choroby nowotworowej, a zatem zdrowy i aktywny styl życia jest dla niego niezwykle istotny (k. 1528).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego znajdującego się w aktach postępowania w szczególności: twierdzeń wyrażonych w pismach procesowych oraz zeznań złożonych przed Sądem, a także w dołączonych aktach postępowania rozwodowego o sygn. VI C 117/16 Autentyczność oraz wiarygodność złożonych dokumentów prywatnych nie była kwestionowana przez żadną ze stron, także żadna ze stron nie żądała przedstawienia oryginałów dokumentów złożonych w kserokopiach.

Sąd, kierując się doświadczeniem życiowym oraz zawodowym, ustalił, iż przedstawiony przez przedstawicielkę ustawową koszt utrzymania małoletnich jest zawyżony, bowiem zobowiązanego alimentacyjnie obciążają jedynie koszty usprawiedliwionych potrzeb uprawionego. Tymczasem część kosztów uznać należy za przejaw zbytku, jak m.in. kieszonkowe czy wyjazdy weekendowe. Natomiast przedstawione przez stronę powodową możliwości majątkowe pozwanego zostały przeszacowane, nie udowodniono bowiem by sytuacja R. B. była lepsza niż wynika to ze złożonych dokumentów. W tym zakresie Sąd dał wiarę pozwanemu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje

Zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o., rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Bezspornym jest zatem fakt, iż R. B. pozostaje zobowiązany alimentacyjnie względem swoich małoletnich synów. Przesłankę powstania obowiązku alimentacyjnego należy odróżnić od zakresu świadczeń alimentacyjnych, czyli ich wysokości. Wysokość świadczeń zależy od przesłanek określonych w art. 135 § 1 k.r.o. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy zatem od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Należy podkreślić, iż wysokość świadczenia alimentacyjnego jest ustalana w pierwszej kolejności na podstawie oceny usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. W wypadkach najczęściej występujących spraw o zasądzenie alimentów, (…), te potrzeby można zwykle oceniać przez pryzmat rzeczywistych wydatków majątkowych, jakie były ponoszone na utrzymanie danego gospodarstwa domowego (…). Takie ujęcie umożliwia zwykle praktyczne wyznaczenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, a w efekcie - zakresu obowiązku alimentacyjnego zgodnie z zasadą równej stopy życiowej (J. Wierciński, Komentarz do art.135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, LEX 413971).

W tym kontekście należy wskazać, iż sytuacja ekonomiczna rodziców małoletnich jest korzystna. Pozwany otrzymuje bardzo wysokie, w szczególności w polskich realiach, świadczenie emerytalne. Pomimo pobieranej emerytury i sytuacji zdrowotnej, pozostaje aktywny zawodowo, jest zatrudniony jako adiunkt na uczelni wyższej. Jego łączny miesięczny dochód wynosi około 11.500 zł brutto. Całokształt materiału dowodowego, zgromadzonego w aktach postępowania nakazuje przyjąć, iż R. B. żyje na wysokim poziomie, prowadzi zdrowy i aktywny tryb życia, używa specjalistycznego sprzętu sportowego, posiada markowe ubrania. Z kolei A. B. jest aktywnym zawodowo radcą prawnym, posiada własne mieszkanie w P., którego nie wynajmuje. Rodzina żyje zatem na dość wysokim poziomie. W tym kontekście koszt zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletnich nie może być ustalony jedynie na minimalnym poziomie.

Kierując się powyższymi wskazaniami Sąd ustalił koszt utrzymania małoletnich powodów na kwotę po ok. 2.200 zł miesięcznie, a zatem na poziomie wyższym aniżeli wynikało to z rozstrzygnięcia wyroku częściowego. W tym miejscu należy wskazać, iż niektóre z kosztów utrzymania uprawnionych alimentacyjnie realnie wzrosły. Dotyczy to przede wszystkim kosztów szkolnych, w tym obiadów oraz kosztów zajęć dodatkowych. Na uwagę zasługuje także okoliczność, iż pomimo regularnego łożenia przez pozwanego alimentów w dotychczas ustalonej wysokości, nie zostały prawidłowo zaspokojone potrzeby małoletnich w zakresie ich warunków lokalowych. Wbrew zapowiedziom w tym zakresie, matka małoletnich nie wyremontowała pokoju synów, nie dostosowała go w pełni do potrzeb dzieci w wieku szkolnym. A. B. wskazała, iż zamierza wyposażyć pokój małoletnich z pieniędzy uzyskanych ze świadczenia o którym mowa w ustawie z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, tzw. „500+”. Wskazać należy jednakże, iż zgodnie z art. 133 § 3 pkt. 3 k.r.o., na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływa pobieranie opisanego świadczenia. Z uwagi na powyższe należało uznać, iż w ramach zasądzonych alimentów, matka małoletnich winna mieć możliwość poczynienia określonych oszczędności umożliwiających jej wygospodarowanie środków na określone cele m.in. urządzenie pokoju małoletnich. W tym miejscu podkreślić należy, że określenie kosztu zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego alimentacyjnie służy jedynie ustaleniu wysokości adekwatnych alimentów. Nie oznacza natomiast konieczności czynienia comiesięcznie wydatków dokładnie określonych przez Sąd na zaspokojenie konkretnych potrzeb.

Drugą przesłanką ustalenie wysokości zasądzonych alimentów są natomiast możliwość majątkowe i zarobkowe zobowiązanego alimentacyjnie. Przy ocenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego bierze się również pod uwagę zakres jego własnych, usprawiedliwionych potrzeb. Na tej samej zasadzie od przychodu zobowiązanego należy odliczyć kwotę alimentów zasądzonych od niego przez sąd na rzecz innych dzieci zobowiązanego lub na rzecz małżonka (J. Wierciński, Komentarz do art.135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, LEX 413971). Na uwagę zasługuje także pogląd, iż w większości przypadków dla ustalenia zakresu obowiązku alimentacyjnego nie ma potrzeby ustalania możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego; wystarczy poprzestać na zbadaniu jego dochodu - będzie on bowiem równoznaczny z możliwościami zarobkowymi zobowiązanego. Może być tak w szczególności wtedy, gdy zobowiązany pozostaje w stabilnym, pełnoetatowym zatrudnieniu na podstawie stosunku pracy (tamże).

Odnosząc się do możliwości zarobkowych pozwanego, Sąd ustalił, iż jego miesięczne zarobki netto wynoszą około 9.000 zł, nie zmieniając w tym zakresie ustaleń poczynionych w wyroku częściowym. Sąd miał jednakże na uwadze, iż pozwany samodzielnie spłaca kredyt zaciągnięty przez małżonków na zakup mieszkania, którego miesięczna rata wynosi około 2.000 zł a ponadto opłaca rachunki mieszkaniowe w łącznej kwocie około 1.000 zł. Miesięcznie do jego dyspozycji, po opłaceniu powyższych zobowiązań, pozostaje zatem kwota około 6.000 zł. Co istotne, R. B. utrzymuje siebie oraz pełnoletniego syna, robi zakupy, gotuje, pierze. Sąd uznał, iż pozwany pozostaje zobowiązany alimentacyjnie, pomimo braku formalnego orzeczenia w tym zakresie, także wobec B. B. (1). Syn pozwanego jest co prawda osobą pełnoletnią, jednakże kontynuuje nadal naukę na studiach wyższych. Faktycznie, po dwóch latach studiowania, nie zaliczył pierwszego roku studiów matematycznych, jednakże należy dać mu szansę rozpoczęcia nowego kierunku studiów, co zdarza się młodym osobom nierzadko , w obecnych czasach . Sąd miał na uwadze także, iż B. B. (1) pozostaje w trudnej sytuacji rodzinnej, jego matka nie żyje, zaś relacje z macochą oraz przyrodnim rodzeństwem są niezwykle napięte, co z pewnością negatywnie wpływa na jego funkcjonowanie w życiu codziennym. A. B. nie wywiązuje się poprawnie z roli macochy, jej zachowanie względem syna męża z pierwszego małżeństwa uznać należy za naganne. Syn pozwanego otrzymuje rentę po matce, jednakże nie sposób uznać, iż kwota w granicach 600 zł zaspokaja usprawiedliwione potrzeby 20-letniego mężczyzny, zwłaszcza w kontekście poziomu życia jego ojca. Podkreślić należy, że polskie prawo rodzinne oparte jest na zasadach całkowitej równości wszystkich dzieci pochodzących od tego samego rodzica (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 marca 1963 r. sygn. akt III CR 88/62, L. N. nr (...), OSNCP 1964, nr 5, poz. 98). Należało zatem uznać, iż konieczność utrzymania pełnoletniego syna nie jest bez znaczenia dla oceny możliwości majątkowych i zarobkowych R. B..

Podkreślić należy, wbrew twierdzeniom strony powodowej, iż (...) (znaczna aktywność fizyczna, zdrowe odżywianie), choć z pewnością generuje wyższe koszty jego własnego utrzymania, pozostaje w zgodzie z dobrem rodziny. Na R. B. ciąży bowiem zasadniczy ciężar utrzymania rodziny, gdyż możliwości zarobkowe jego żony są ograniczone, co sam przyznał, a nadto jest on jedynym żyjącym rodzicem syna z pierwszego małżeństwa.

Ustalając wysokość zasądzonych alimentów Sąd miał na uwadze powyższe okoliczności. Kierując się jednakże zasadami doświadczenia życiowego i poczynionymi ustaleniami , Sąd uznał, iż zasądzenie alimentów w łącznej kwocie 3.000 zł, jest adekwatne do możliwości majątkowych pozwanego. Podkreślić należy, iż alimenty te przeznaczone są dla dwójki małoletnich dzieci pozwanego, zaś ich łączna suma stanowi około 1/3 miesięcznych dochodów pozwanego.

R. B. przyznał w toku postępowania, iż możliwości zarobkowe jego małżonki są ograniczone z uwagi na konieczność sprawowania opieki nad dwoma synami. Należy wskazać, iż A. B. aktywnie zajmuje się dziećmi, organizuje im czas poza zajęciami szkolnymi, a także aktywnie pomaga w odrabianiu lekcji oraz nauce. R. B. w zasadzie nie czyni osobistych starań o utrzymanie i wychowanie małoletnich. W uzasadnieniu wyroku częściowego Sąd wskazał, iż w jego ocenie pozwany winien podjąć opiekę na synami, w większym stopniu aniżeli dotychczas. Pomimo upływu niemal roku aktywność rodzicielska R. B. nie wzrosła, przeciwnie przyznał on, iż to żona poświecą coraz więcej czasu synom, co wpływa na jej dyspozycyjność zawodową, albowiem on nie radzi sobie z synami , zwłaszcza ze starszym synem , który bywa agresywny wobec rodziców . Zgodnie natomiast z art. 135 § 2 k.r.o., wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie (…) może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał za konieczne obciążenie pozwanego kosztami utrzymania każdego z synów w proporcji około 70%, zaś matkę małoletnich jedynie w 30% .

Sąd uznał, iż alimenty w kwocie po 1.500 zł na rzecz każdego z uprawionych są adekwatne zarówno do usprawiedliwionych potrzeb małoletnich jak i do możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego. Alimenty w wyższej wysokości przekraczałyby zakres usprawiedliwionych potrzeb uprawionych alimentacyjnie. W związku z powyższym w pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

Pozwany uznawał powództwo do kwoty 2.400 zł, alimenty zasądzono w kwocie 3.000 zł, a zatem przegrał proces w 20%. Z uwagi na ustawowe zwolnienie od kosztów sądowych strony dochodzącej roszczeń alimentacyjnych (art. 96 ust. 1 pkt. 2 u.k.s.c.) nie uiszczoną opłatą sądową, w kwocie proporcjonalnej do stopnia przegrania postępowania (art. 98 k.p.c.), Sąd obciążył pozwanego. W pozostałym zakresie koszty postępowania przejęto na rachunek Skarbu Państwa.

Z uwagi na fakt, iż pozwany przegrał postępowanie w stosunkowo niewielkim stopniu, zaś strona powodowa wnosząc o zasądzenie alimentów w kwocie 5.000 zł, przegrała postępowanie w większym stopniu, Sąd uznał za niecelowe obciążanie pozwanego kosztami zastępstwa procesowego strony powodowej , zwłaszcza , że z uwagi na przedmiot sprawy , wykształcenie przedstawicielki ustawowej i obserwowaną aktywność A. B. podczas procesu, w wątpliwość należy poddać konieczność ustanowienia pełnomocnika przez stronę powodową.

Wyrokowi w punkcie 1 nadano rygor natychmiastowej wykonalności, na mocy art. 333 § 1 pkt. 1 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku, na podstawie powołanych przepisów prawa.