Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Ca 1531/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 września 2012 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny-Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Oskar Rudziński

Sędziowie:

SO Ewa Cylc (spr.)

SR del. Tomasz Pałdyna

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anita Piłatowicz

po rozpoznaniu w dniu 3 września 2012 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa R. G.

przeciwko (...) S.A. w W.

o ochronę dóbr osobistych

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego (...) w Warszawie

z dnia 21 grudnia 2011 r., sygn. akt I C 612/11

uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie poczynając od dnia 10 listopada 2011 roku i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w Warszawie do rozpoznania pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie odnośnie kosztów w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 1531/12

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 kwietnia 2011 r. R. G. wniósł przeciwko (...) S.A. w W. o zasądzenie na jego rzecz kwoty 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych.

Pismem z dnia 10 listopada 2011 r. R. G. rozszerzył powództwo w ten sposób, że wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 10.000 zł oraz o zobowiązanie pozwanego do umieszczenia w prasie poczytnej na terenie całego kraju przeprosin za dokonane naruszenie dóbr osobistych powoda (...) w treści ustalonej przez Sąd.

Pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2011 r. Sąd Rejonowy (...) w Warszawie oddalił powództwo w całości oraz orzekł o kosztach postępowania.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o następujące rozważania prawne:

Sąd Rejonowy przytaczając - jako podstawę prawną rozstrzygnięcia - treść przepisów art. 24 § l i 2 kc i art. 448 kc podniósł, że w świetle ustalonego w sprawie stanu faktycznego brak było podstaw do przypisania pozwanemu naruszenia godności powoda. W świetle przytoczonych powyżej przepisów niewątpliwym jest, w ocenie Sądu Rejonowego, że za naruszenie dóbr osobistych może jedynie odpowiadać osoba, która dopuściła się konkretnych działań naruszających dobra osobiste. Skoro zatem działań, w których powód upatrywał źródła naruszenia swojej godności, dopuścili się pracownicy M. - P. P. i M. P., powód zaś nie wykazał w żaden sposób, by za działania tych pracowników M. odpowiadał również pozwany - (...) S.A. w W., to brak było podstaw do przypisania pozwanemu odpowiedzialności za te działania. W konsekwencji zaś bezprzedmiotowe było dalsze rozważanie na gruncie niniejszej sprawy, czy powyższe działania naruszyły godność osobistą powoda, a jeżeli tak, to czy powód doznał w wyniku tego krzywdy, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości należy mu się zadośćuczynienie pieniężne oraz przeprosiny.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód, zaskarżając go w całości, zarzucając mu nieważność postępowania (art. 379 pkt 6 k.p.c. ).

Wskazując na powyższy zarzut apelujący wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie jako Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda zasługuje na uwzględnienie.

Zasadny jest zarzut nieważności postępowania w niniejszej sprawie, albowiem orzekł w niej sąd rejonowy mimo właściwości sądu okręgowego - bez względu na wartość przedmiotu sporu (art. 379 pkt 6 k.p.c.).

Stosownie bowiem do treści art. 17 ust. 1 k.p.c., do właściwości sądów okręgowych należą sprawy o prawa niemajątkowe i łącznie z nimi dochodzone roszczenia majątkowe oprócz spraw o ustalenie lub zaprzeczenie pochodzenia dziecka, o ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa oraz o rozwiązanie przysposobienia.

Właściwym zatem sądem do rozpoznania niniejszej sprawy w pierwszej instancji jest sąd okręgowy, albowiem, nie ulega wątpliwości - wbrew aktualnie podnoszonemu w odpowiedzi na apelację stanowisku pozwanego - że pismem procesowym z dnia 10 listopada 2011 r. powód rozszerzył powództwo o roszczenie niemajątkowe (art. 17 ust. 1 k.p.c.), w postaci żądania przeproszenia powoda na podstawie art. 23 i 24 k.c.

Podkreślić należy, że właściwość sądowa jest istotnym elementem oceny poprawności przebiegu procesu i jego rzetelności, w związku z czym procedury sądowe przykładają do niej dużą wagę, niejednokrotnie surowo sankcjonując naruszenie przepisów, które ją normują. Sankcja nieważności, która została określona w art. 379 pkt 6 k.p.c., wiąże się tutaj z tym, że naruszenie właściwości rzeczowej sądu okręgowego godzi w racje ustanowienia właściwości sądu wyższego rzędu jako sądu pierwszej instancji ze względu na szczególną ochronę praw prywatnych, tj. praw niemajątkowych i rodzinnych, w tym dóbr osobistych. Nieważność postępowania jest następstwem kwalifikowanego rodzaju uchybienia procesowego; nie zależy od przyczyn jego popełnienia oraz wywołanych skutków, a w szczególności od wpływu na wynik sprawy oraz na interesy stron.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 2 k.p.c. uchylił zaskarżone orzeczenie, zniósł postępowanie w zakresie dotkniętym nieważnością, tj. od dnia 10 listopada 2011 r. i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu do rozpoznania.

V Ca 1531/12

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE