Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06.07.2016r

Sąd Rejonowy w Zakopanem Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Janusz Kukla

Protokolant sek. sąd. G. P.

przy udziale Prokuratora Zbigniewa Lisa

po rozpoznaniu dnia 06.07.2016r sprawy

T. W.

urodz. (...) w Z.

s. J. i B. z d. Król

oskarżonego o to , że:

w dniu 29 marca 2016 roku na drodze (...) w miejscowości B., rejonu (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, przy stwierdzonym 0,38 mg/l, 0,38 mg/l, 0,56 promila i 0,57 promila zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym - samochód osobowy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...)

to jest o przestępstwo z art. 178a§1kk

I. na mocy art. 66§1kk i art. 67§1kk postępowanie karne przeciwko oskarżonemu T. W. warunkowo umarza na okres 1 (jednego) roku próby;

II. na mocy art. 67§3kk orzeka oskarżonemu świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 2.000 (dwóch tysięcy) złotych oraz zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku, zaliczając na mocy art. 63§4kk okres zatrzymania prawa jazdy począwszy od dnia 29.03.2016r do dnia 06.07.2016r;

III. na podstawie art. 627kpk w zw. z art. 629kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 190 ( stu dziewięćdziesięciu) złotych, w tym kwotę 100 (sto) złotych opłaty sądowej.

Sygn. akt II K 289/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 6 lipca 2016 roku

Sąd ustalił stan faktyczny:

T. W. posiada uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii B.

Dowód: kserokopia dokumentu prawa jazdy k. 6;

W nocy z 28 na 29 marca 2016 r. około godziny 00.00 oskarżony T. W. spożywał alkohol w postaci piwa w ilości 1,5 litra. Oskarżony alkohol spożywał do godziny 2:00-3:00 dnia 29 marca 2016 r. Następnie, po upływie kilku godzin od momentu spożycia alkoholu, około godz. 8:45 T. W. wsiadł do samochodu osobowego marki F. (...) o nr rej. (...) i udał się do pracy. W dniu 29 marca 2016 r. o godz. 8:45 w miejscowości B. w trakcie jazdy samochodem zatrzymany został do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji, którzy poddali oskarżonego jako kierującego pojazdem badaniu na zawartość alkoholu.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego T. W. k. 13-14, 38, zeznania świadków M. C. (1) k. 16, M. S. k. 19

Pierwsze badanie przeprowadzone o godzinie 8:48 wykazało u oskarżonego obecność alkoholu o stężeniu 0,38 mg/l w wydychanym powietrzu. Oskarżonego poddano kolejnym badaniom, które wykazały u niego o godzinie 19:03 obecność alkoholu o stężeniu 0,38 mg/l w wydychanym powietrzu, o godzinie 10:00 – 0,56 promila, a o godzinie 10:02 – 0,57 promila.

Dowód: notatka urzędowa k.1, protokół z badania stanu trzeźwości oskarżonego urządzeniem elektronicznym typu D. oraz A. k. 2 i 3;

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony T. W. przyznał się do winy i złożył wyjaśnienia (k.13-14). Utrzymywał w nich, że w nocy z 28-29 marca 2016 r. około północy, wypił trzy piwa łącznie o pojemności 1,5 litra, a koło godz. 2-3 nad ranem położył się spać. Wyjaśnił, że w dniu 29 marca 2016 r. wstał koło godziny 7:45, po czym udał się do pracy na godz. 9:00. Jak wyjaśnił czuł się wówczas dobrze i nie pomyślał o tym, że może być jeszcze pod wpływem alkoholu. Oświadczył, iż gdyby miał świadomość stanu w jakim się znajduje, nie zdecydowałby się na jazdę samochodem bowiem zawsze stara się jeździć zgodnie z przepisami. Oskarżony wyraził żal za czyn, którego się dopuścił oraz oświadczył, iż taka sytuacja zdarzyła mu się pierwszy raz. Ponadto podniósł, iż ma wyrzuty sumienia, źle czuje się moralnie.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego T. W. k. 13-14,

W toku rozprawy głównej oskarżony ponownie przyznał się do winy i powołał na poprzednie wyjaśnienia (k.38). Podtrzymał treść odczytanych wyjaśnień. Ponadto ponownie wyraził skruchę i przyrzekł poprawę. Oskarżony wskazał, że jest człowiekiem wolnym od nałogów, a w chwili obecnej stał się dużym obciążeniem dla członków jego rodziny, którzy muszą go teraz dowozić do pracy. Jak wyjaśnił, nie zarabia zbyt wiele, mieszka z rodzicami i dwojgiem młodszego rodzeństwa, zamierza otworzyć własną działalność gospodarczą aby pomóc finansowo rodzicom.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego T. W. k. 38,

Oskarżony T. W. jest kawalerem, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Z zawodu jest technikiem organizacji usług gastronomicznych, pracuje jako kasjer w termach w B., osiągając dochód około 1.550 złotych miesięcznie. Nie posiada żadnych nieruchomości, jest współwłaścicielem 20-letniego samochodu osobowego marki F. (...). Jest zdrowy psychicznie i fizycznie. Oskarżony nie był uprzednio karany sądownie

Dowód: dane osobowe k. 13, 38, karta karna k.15,

Sąd zważył co następuje:

Ustalając stan faktyczny sprawy sąd oparł się o wyjaśniania oskarżonego T. W., zeznania świadków M. C. (1) i M. S., a nadto o treść notatki urzędowej, protokoły użycia urządzeń elektronicznych, dane osobo-poznawcze i dane o karalności.

W sprawie niniejszej okolicznością bezsporną jest fakt, że oskarżony T. W. w dniu 29 marca 2016 r. ok. godz. 8:45 zatrzymany został przez funkcjonariuszy policji w miejscowości B. T. na drodze (...), kiedy to poruszał się swoim samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...). Nie jest też sporne stwierdzone u niego stężenie alkoholu przy stwierdzonej 0,38 mg/l, 0,38 mg/l, 056 promila i 0,57 promila zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu. Są to okoliczności przez oskarżonego przyznane, a nadto wynikają z zeznań świadków M. C. (2) i M. S., a także przedłożonych do akt sprawy dokumentów.

Zatem uznać należy, iż sprawa niniejsza należy do kategorii spraw bezspornych.

Ustalając stan faktyczny w odniesieniu do stanu nietrzeźwości oskarżonego Sąd wykorzystał dane zawarte w protokołach użycia urządzeń kontrolno - pomiarowych, które są w pełni wiarygodne, a żadna ze stron nie kwestionowała rzetelności tych protokołów.

Rekonstruując stan faktyczny, Sąd w pełni dał wiarę wyjaśnieniom przyznającego się do winy oskarżonego. Wyjaśnienia te jawią się jako niewątpliwe i znajdują potwierdzenie w obiektywnym dowodzie w postaci wymienionych wyżej dokumentów tj. w postaci protokołów użycia urządzeń elektronicznych służących do badania stanu trzeźwości oraz w notatce urzędowej. Sąd dał zatem wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, który dwukrotnie (w każdej fazie postępowania karnego) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu występku. Jego relacje w pełni korespondują z pozostałym materiałem dowodowym, na którym Sąd oparł swoje ustalenia. Z tych też względów dano im wiarę. Nic nie wskazuje, aby oskarżony miał zmierzać do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Ponadto w toku bezpośredniego przesłuchania oskarżonego na rozprawie głównej, Sad doszedł do przekonania, iż oskarżony szczerze żałuje swojego czynu, a wyrażona przez niego skrucha jest rzeczywista i głęboka.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. C. (2) i M. S. funkcjonariuszy policji, którzy w dniu 29 marca 2016 r. zatrzymali do kontroli drogowej, a następnie, przeprowadzili kontrolę trzeźwości oskarżonego T. W. Świadkowie zeznawali w sposób spójny, rzetelny i logiczny, a ich zeznania wzajemnie ze sobą korelowały i uzupełniały się tworząc jedną logiczną całość. Świadkowie ci zetknęli się z przedmiotowa sprawą w ramach pełnienia swoich obowiązków służbowych. Świadkowie są osobami obcymi w stosunku do stron stąd też zeznawali w sposób obiektywny, nie starając się tendencyjnie obciążać czy też wybielać osobę oskarżonego. Zeznania świadków korelują z dowodami w postaci dokumentów zalegających w aktach sprawy, w tym w szczególności z protokołami użycia urządzeń kontrolno-pomiarowych.

Ustalając stan faktyczny w odniesieniu do stanu nietrzeźwości oskarżonego Sąd wykorzystał dane zawarte w protokołach użycia urządzeń kontrolno - pomiarowych, które są w pełni wiarygodne, a żadna ze stron nie kwestionowała rzetelności tych protokołów.

Sąd przeprowadził też dowód z karty karnej na okoliczność braku uprzedniej karalności oskarżonego.

Dokonując oceny prawnej zachowania oskarżonego eksponować należy, iż artykuł 178a§1kk kryminalizuje bezwypadkowe prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w ruchu lądowym. Jest to przestępstwo formalne, którego istotę realizuje wprowadzenie w ruch pojazdu przez nietrzeźwego lub odurzonego sprawcę. Występek ten od strony podmiotowej można popełnić tylko umyślnie, przy czym samo prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym.

Mając na uwadze całokształt materiału dowodowego, ze szczególnym wskazaniem na wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadków oraz protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, przy uwzględnieniu wyżej przedstawionej argumentacji, Sąd uznał, iż okoliczności popełnienia czynu przez oskarżonego nie budzą wątpliwości, bowiem oskarżony T. W. w dniu 29 marca 2016 roku na drodze (...) w miejscowości B., znajdując się w stanie nietrzeźwości, przy stwierdzonym 0,38 mg/l, 0,38 mg/l, 0,56 promila i 0,57 promila zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym - samochód osobowy marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Tym samym zachowaniem swoim oskarżony w pełni wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 178 a § 1 kk, a jego wina nie budzi wątpliwości.

Rozważenia wymagała jednak kwestia zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Sąd może bowiem warunkowo umorzyć postępowanie karne, stosownie do treści art. 66 § 1 i 2 kk, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia, uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa, przy czym warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie zachodziły właśnie przesłanki z art. 66 § 1 i 2 kk uzasadniające warunkowe umorzenie postępowania karnego prowadzonego przeciwko oskarżonemu T. W. o czyn zarzucony mu aktem oskarżenia stanowiący przestępstwo z art. 178a§1 kk.

Zgodnie z art. 115 § 2 kk przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. W odniesieniu do czynu oskarżonego, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości nie bierze się po uwagę rodzaju naruszonych reguł ostrożności i stopnia ich naruszenia, gdyż te kryteria odnoszą się do przestępstw nieumyślnych. Odnosząc wymienione wyżej mierniki stopnia społecznej szkodliwości czynu do czynu oskarżonego stwierdzić należy, iż nie jest on znaczny. W przypadku czynów z art. 178 a § 1 kk stopień ich społecznej szkodliwości wyraża się przede wszystkim w zagrożeniu, jakie stworzył kierujący dla innych uczestników ruchu drogowego. Zagrożenie to jest tym większe – tym samym większy jest stopień społecznej szkodliwości czynu, im większa zawartość alkoholu w organizmie kierowcy oraz im większe natężenie ruchu drogowego w miejscu przestępstwa. Zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego niewiele odbiegała od stężenia granicznego między przestępstwem a wykroczeniem, która to dodatkowo w trakcie trzech kolejnych badań wykazała tendencję malejącą. Z akt sprawy nie wynika przy tym, by z uwagi na stężenie alkoholu w organizmie oskarżony prowadził samochód w sposób brawurowy czy choćby mało odpowiedzialny. Oskarżony kierował samochodem w stanie nietrzeźwości na drodze, na której z uwagi na porę roku (wczesna wiosna) jak i porę dnia (godziny poranne) natężenie ruchu drogowego nie było duże. Okoliczności te w stopniu wystarczającym uzasadniają twierdzenie, iż stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie był znaczny.

W niniejszej sprawie zachodzą także pozostałe przesłanki warunkowego umorzenia postępowania karnego. Oskarżony nie było do tej pory karany i to nie tylko za przestępstwa umyślne, ale także za nieumyślne, jak również za wykroczenia. Ponadto jak podał zawsze prowadzi samochód zgodnie z przepisami. Okoliczność ta ma nie tylko charakter czysto formalny. Oskarżony jest bowiem osobą dorosłą, co pozwala wnioskować, że istotnie popełniony czyn miał charakter epizodyczny i powodowany było błędnym i niczym nieuzasadnionym przekonaniem, że spożyty wcześniej alkohol w żaden sposób nie oddziałuje już na jego organizm. Pozwala to również wnioskować, że dla osiągnięcia celów postępowania karnego – zapobieżeniu powrotowi do przestępstwa, nie jest konieczne wymierzanie oskarżonemu kary.

Okoliczności popełnienia czynu przez oskarżonego nie budzą wątpliwości, co opisano we wcześniejszej części uzasadnienia.

Oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia, pracuje zarobkowo, ma zamiar otworzyć własną działalność gospodarcza o profilu handlowym aby móc godziwie zarabiać i wesprzeć swoją rodzinę. Co istotne nie był dotychczas karany za przestępstwa, ani nawet ukarany za wykroczenia. W trakcie postępowania przed Sądem przyznał się do winy, jednak podniósł, iż nie miał on świadomości jego stanu nietrzeźwości. Dodatkowo wyjaśnił, że wstydzi się tego co zrobił, źle się z tym czuje moralnie oraz ma wyrzuty sumienia. Oskarżony podkreślił, że pozbawienie go prawa jazdy byłoby dla niego i jego rodziny ogromną uciążliwością bowiem, już w chwili obecnej rodzina jest zmuszona odwozić go na co dzień do pracy z uwagi na utrudnione połączenia komunikacyjne. Zatem postawa oskarżonego przekonuje, że popełnione przestępstwo było przykrym epizodem i nigdy więcej nie będzie miało miejsca.

Sąd biorąc pod uwagę przytoczone okoliczności uznał, że postępowanie karne prowadzone wobec oskarżonego T. W. o czyn stypizowany w art. 178a§1 kk, należy warunkowo umorzyć. Przytoczone powyżej właściwości i warunki osobiste oskarżonego pozwalają na przyjęcie że po raz kolejny nie naruszy on porządku prawnego. Gdyby natomiast oskarżony nadużył okazanego mu zaufania, istnieje możliwość podjęcia warunkowo umorzonego postępowania, co powinno dodatkowo motywować go do przestrzegania porządku prawnego.

Sąd wyznaczył dla oskarżonego roczny okres próby. W tym czasie oskarżony będzie mieć okazję do wykazania, iż czyn którego się dopuścił był jedynie jednorazowym incydentem.

Mając na względzie cele wychowawcze oraz aby oskarżony odczuł konsekwencje ekonomiczne czynu zabronionego Sąd orzekł wobec niego świadczenie pieniężne w kwocie 2.000 złotych na rzecz Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Ustalając wysokość świadczenia pieniężnego, Sąd miał na uwadze okoliczności wskazane powyżej oraz sytuację majątkową i rodzinną oskarżonego.

Ponadto, warunkowo umarzając postępowanie karne wobec oskarżonego, Sąd orzekł wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku, zaliczając na jego poczet okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 29.03.2016 r. do dnia 06.07.2016 r. Sąd uznał, że okres zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wynoszący jeden rok jest wystarczający. Za takim wymiarem środka karnego przemawia stopień nietrzeźwości oskarżonego oraz warunki panujące w czasie, gdy prowadził samochód.

Ponadto na zasadzie art. 627 kpk w zw. z art. 629 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 190 złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 100 złotych tytułem opłaty.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji wyroku.