Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2016 roku w Suchej Beskidzkiej

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G.

przeciwko E. B.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej E. B. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. kwotę 1.683,28 zł (jeden tysiąc sześćset osiemdziesiąt trzy 28/100 złote):

- z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym, liczonymi od kwoty 1.578,40 zł (jeden tysiąc pięćset siedemdziesiąt osiem 40/100 złotych) od dnia 3 lipca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku,

- z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym, liczonymi od kwoty 1.578,40 zł (jeden tysiąc pięćset siedemdziesiąt osiem 40/100 złotych) od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, które nie mogą w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie,

- z ustawowymi odsetkami od kwoty 94,88 zł (dziewięćdziesiąt cztery 88/100 złotych) od dnia 3 lipca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku,

- z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 94,88 zł (dziewięćdziesiąt cztery 88/100 złotych) od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej E. B. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. kwotę 30 zł (trzydzieści złotych) z tytułu opłaty od pozwu i kwotę 17,30 zł (siedemnaście 30/100 złotych) z tytułu wydatków;

Sygn. akt I C 871/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 20 września 2016 r., sygn. akt I C 871/15

W pozwie wniesionym w dniu 3 lipca 2015 r. (k. 2) powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wniosła o zasądzenie od pozwanej E. B. kwoty 1.578,40 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia wniesienia pozwy do dnia zapłaty, kwoty 94,88 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwoty 10,00 zł bez odsetek, jak również zwrotu kosztów sądowych w kwocie 30,00 zł oraz innych kosztów w wysokości 0,30 zł.

W uzasadnieniu żądania (k. 3- 4) podano, iż pozwana zaciągnęła pożyczkę w kwocie 1.718,40 zł u powoda, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek osobom fizycznym. Miesięczna rata spłaty została ustalona na kwotę 143,20 zł. Pozwana dokonała wpłat łącznie na kwotę w wysokości 150,00 zł, które zostały zaksięgowane w kwocie 140,00 zł na poczet kapitału, a kwota 10,00 zł na poczet kosztów działań, o których mowa w § 6 ust. 6 umowy pożyczki. Wobec braku spłat, powód wezwał pozwaną w dniu 5 września 2014 r. do zapłaty zaległych rat w terminie 7 dni od otrzymania wezwania, a następnie w dniu 5 listopada 2014 r. złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy pożyczki z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia, wobec czego niezapłacona należność stała się wymagalna z dniem 12 grudnia 2014 r. Do chwili obecnej pozwana nie uregulowała wskazanych należności. Powód wskazał, iż dochodzona kwota jest pomniejszona o wpłaty dokonane przez pozwaną. Żądanie odsetek umownych powód uzasadnił treścią § 6 ust. 1 umowy pożyczki, z kolei w odniesieniu do żądania odsetek ustawowych powód wskazał, iż kwotą stanowiącą podstawę naliczania tych odsetek jest niezapłacona część odsetek karnych do dnia skuteczności wypowiedzenia umowy do dnia sporządzenia pozwu..

W dniu 10 września 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt VI Nc-e 1241309/15 (k. 5).

W skutecznie wniesionym sprzeciwie z dnia 25 września 2015 r.(k. 7) od powyższego nakazu zapłaty pozwana E. B. wniosła o oddalenie powództwa w części dotyczącej należności głównej, tj. odnośnie kwoty 1.578,40 zł oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska, pozwana wskazała, iż według umowy pożyczki powód wypłacił na jej rzecz kwotę 800,00 zł, a na rzecz spłaty pozwana uiściła 400,00 zł, zatem zalega w odniesieniu do należności głównej, nie licząc odsetek, zwłoki i innych kosztów, wyłącznie 400,00 zł.

Postanowieniem z dnia 7 października 2015 r., sygn. VI Nc-e 1241309/15 niniejsza sprawa została przekazana do tutejszego Sądu (k. 9/2).

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 18 stycznia 2016 r. (k. 30- 31) oraz w piśmie procesowym z dnia 18 marca 2016 r. (k. 42) powód podtrzymał żądanie pozwu oraz wniósł nadto o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. Powód wyjaśnił, iż na żądaną kwotę 1.683,28 zł składają się następujące należności: kwota 1.578,40 zł tytułem kapitału, na którą z kolei złożyły się: prowizja w wysokości 918,40 zł, kwota do wypłaty- 800,00 zł, przy czym suma powyższych kwot została pomniejszona przez wpłatę dokonaną przez pozwaną w wysokości 140 zł. Z kolei, kwota 94,88 zł stanowi skapitalizowaną kwotę odsetek karnych liczonych od kapitału 1.578,40 zł od dnia następnego po dniu postawienia wierzytelności w stan wymagalności , tj. od dnia 13 grudnia 2014 r. do dnia wniesienia pozwu czyli 3 lipca 2015 r., przy czym od dnia 13 grudnia 2014 r. do dnia 4 marca 2015 r. (82 dni) ww. odsetki naliczono według stopy procentowej wynoszącej 12%, a więc- 42,55 zł, z kolei od dnia 5 marca 2015 r. do dnia 3 lipca 2015 r. (121 dni) odsetki te naliczono według stopy wynoszącej 10%- a więc 52,33 zł. Dalej powód podał, iż dochodzona kwota 10,00 zł wynika z kosztów windykacyjnych, na którą to kwotę złożyły się: koszt korespondencji w wysokości 10,00 zł naliczony w dniu 5 września 2014 r. oraz koszt korespondencji w kwocie 10,00 zł naliczony w dniu 5 listopada 2014 r. Z kolei, z dokonanej przez pozwanej wpłaty w wysokości 150,00 zł, 10,00 zł zostało przekazane na koszty korespondencji z dnia 5 września 2014 r. Strona powodowa wskazała, iż całkowicie bezpodstawne jest twierdzenie pozwanej jakoby kwota główna do zapłaty wynosiła 400,00 zł.

W odpowiedzi na pozew z dnia 1 marca 2016 r. (data wpływu, k. 36- 37) pozwana podtrzymała wszelkie dotychczasowe twierdzenia i wnioski.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 lipca 2014 r. powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zawarła z pozwaną E. B. umowę pożyczki nr (...)(...), na mocy której pozwanej została udzielona pożyczka w wysokości 1.718,40 zł, przy czym pożyczkobiorca zobowiązał się do poniesienia opłaty w wysokości 918,40 zł z tytułu prowizji za udzielenie pożyczki. W powołanej umowie w § 2.1 przewidziano również, iż udzielana pożyczka nie jest oprocentowana, a więc jej oprocentowanie w stosunku rocznym wynosi 0%. Z kolei, kwota do wypłaty, obliczona jako „Całkowita kwota pożyczki” pomniejszona o wskazaną prowizję wyniosła 800,00 zł. W § 4.1 wskazanej umowy pożyczki strony ustaliły, iż pożyczkobiorca zobowiązuje się zwrócić pożyczkodawcy całkowitą kwotę pożyczki wynoszącą 1.718,40 zł w 12 miesięcznych równych ratach w wysokości 143,20 zł każda w terminach wskazanych w harmonogramie spłaty. Z kolei, zgodnie z § 6.1 wskazanej umowy, w razie zwłoki z zapłatą przez pożyczkobiorcę dwóch pełnych rat pożyczki w terminach, pożyczkodawca może wypowiedzieć umowę pożyczki z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia. Jednocześnie, w § 6 ust. 3 przewidziano, iż roczna stopa oprocentowania zadłużenia przeterminowanego jest stopą zmienną i równa się czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP. Wskazano również, iż w dacie zawarcia umowy roczna stopa zadłużenia przeterminowanego wynosi 16.00%. Zgodnie z § 6 ust. 6 ww., pożyczkodawca może naliczyć koszty działań windykacyjnych, o których mowa w § 6 ust. 5 w następującej wysokości: nie więcej niż 20 zł łącznie za korespondencję wysyłaną listami poleconymi. Przewidziano, iż koszty te będą naliczane w następujący sposób: 10 zł- w terminie wysyłki pierwszego wezwania do zapłaty kierowanego do pożyczkobiorcy listem poleconym oraz 10 zł w terminie wysyłki ostatecznego przedsądowego wezwania do zapłaty kierowanego do pożyczkobiorcy listem poleconym.

Dowód: umowa pożyczki z dnia 29.07.2014 r. (k. 17).

Pozwana wpłaciła powodowi jedynie kwotę 150,00 zł na poczet należności wynikających ze wskazanej umowy, którą to kwotę powód zaliczył w części wynoszącej 140,00 zł na należność główną, a pozostałe 10,00 zł na koszty jednej z korespondencji.

Dowód: okoliczność bezsporna.

Pismem z dnia 5 września 2014 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty zaległości w kwocie 143,20 zł w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma, wskazując, iż kwota zadłużenia uległa zwiększeniu o koszty wskazanego wezwania w wysokości 10,00 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 05.09.2014 r. (k. 22).

Z uwagi na zwłokę pozwanej w spłacie wskazanej pożyczki, powód pismem z dnia 5 listopada 2014 r. wypowiedział wskazaną umowę pożyczki z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia, informując, iż pozwana jest zobowiązania do niezwłocznej spłaty zadłużenia wymagalnego na dzień 5 listopada 2014 r. w wysokości 299,60 zł, w tym koszty korespondencji w kwocie 10,00 zł oraz kapitału w kwocie 289,60 zł. Jednocześnie, odrębnym pismem z dnia 5 listopada 2014 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty zadłużenia wymagalnego w terminie 7 dni.

Dowód: wypowiedzenie umowy pożyczki z dnia 05.11.2014 r. (k. 23), kopia dowodu nadania (k. 24), ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty (k. 25), kopia dowodu nadania (k. 26).

Powyższe ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego doprowadziła Sąd do przekonania, iż powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Na gruncie niniejszej sprawy bezspornym było zawarcie przez strony wskazanej umowy pożyczki. Pozwana przyznała również, iż nie spłaciła całości wskazanego zobowiązania. Sporna była zatem wysokość wskazanego zadłużenia pozwanej względem powoda. Pozwana twierdziła bowiem, iż powód udzielił jej pożyczki jedynie w kwocie 800,00 zł, przy czym miała spłacić 400,00 zł. W tym zakresie, godzi się zauważyć, iż postanowienia wskazanej umowy są jednoznaczne w zakresie wysokości udzielonej pożyczki, tj. zgodnie z § 2 ust. 1 tejże umowy całkowita kwota pożyczki wynosiła 1.718,40 zł, przy czym kwotę 918,40 zł stanowiła prowizja należna powodowi za udzielenie wskazanej pożyczki. Kwota do wypłaty wynosiła zatem 800,00 zł. Z uwagi na treść wskazanych postanowień umowy należało przyjąć, iż pozwana zobowiązana była do zapłaty na rzecz powoda kwoty 1.718,40 zł, a nie jedynie wypłaconych jej 800,00 zł. Pozwana twierdziła również, iż spłaciła zadłużenie w wysokości 400,00 zł, ale na wskazaną okoliczność nie przedłożyła żadnego dowodu, nie stawiła się również na termin rozprawy prawidłowo zawiadomiona o jej terminie, pomimo deklaracji w pismach procesowych, iż wówczas przedłoży dowód wpłaty wskazanej kwoty. Powód przyznał jedynie, iż pozwana wpłaciła 150,00 zł i w zakresie tej kwoty Sąd uznał częściowe spełnienie zobowiązania przez pozwaną jako okoliczność bezsporną. W ocenie Sądu, powód był uprawniony do zaliczenia części spełnionego świadczenia na należność główną oraz części na powstałe koszty, do poniesienia których pozwana zobowiązała się w umowie pożyczki. Zdaniem Sądu, takie uprawnienie powoda wypływa z przepisu art. 451 § 1 zd. 2 k.c.

W konsekwencji, pozwana zobowiązana była do zwrotu na rzecz pozwanego kwoty 1.578,40 zł z tytułu należności głównej. Z kolei, dochodzona pozwem kwota 94,88 zł stanowiła skapitalizowane przez powoda odsetki, zgodnie z treścią art. 482 § 1 k.c. W ocenie Sądu, wskazana kwota odsetek nie budziła wątpliwości (zarówno okres naliczania, jak i przyjęta stopa procentowa), a ich naliczanie znajduje umocowanie na gruncie przedmiotowej umowy pożyczki.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Przy czym stosowanie do treści § 2 ww. artykułu jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie. Wskazany przepis został znowelizowany Ustawą z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1830) i obecnie w § 1 stanowi, iż jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (§ 2), przy czym maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (§ 2 ¹). Stosownie do art. 56 wskazanej ustawy nowelizującej, do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Wskazana ustawa weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Mając na względzie powyższe, Sąd o odsetkach orzekł na podstawie powołanych wyżej przepisów, rozdzielając okresy naliczania wskazanych odsetek od poszczególnych kwot należności na okres od daty wniesienia pozwu (zgodnie z żądaniem pozwu), tj. 3 lipca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty. Mając na względzie powyższe, Sąd orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na zasadzie art. 98 § 1 k.p.c. uznając pozwaną za stronę przegrywającą sprawę. Na wskazane koszty złożyły się opłata sądowa od pozwu w wysokości 30 zł oraz wydatki strony powodowej w wysokości 17,30 zł.