Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ka 473/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Jerzy Kozaczuk

Protokolant:

st.sekr.sądowy Ewa Olewińska

po rozpoznaniu w dniu 27 października 2016 r.

sprawy J. S.

obwinionego z art. 119 § 1 kw

na skutek apelacji, wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim

z dnia 7 czerwca 2016 r. sygn. akt II W 115/16

I.  w zaskarżonej części wyrok zmienia w ten sposób, iż na podstawie art. 119 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw w zw. z art. 20 § 1kw i art. 21 § 1 kw orzeka w stosunku do obwinionego 1 (jeden) miesiąc kary ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wysokości 32 godzin w stosunku miesięcznym;

II.  zwalnia obwinionego od opłaty za obie instancje i wydatków postępowania odwoławczego stwierdzając, że te ostatnie ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 473/16

UZASADNIENIE

J. S. został obwiniony o to, że:

I.  w dniu 4 marca 2016r. około godziny 17:15 w S. na ul. (...)w sklepie (...), dokonał kradzieży trzech butelek wódki 0,2 litra marki (...) o łącznej wartości 29,37 zł na szkodę (...) S.A.

tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 kw

II.  w dniu 8 marca 2016r. około godziny 19:45 w S. na ul. (...)w sklepie (...), dokonał kradzieży trzech butelek wódki 0,2 litra marki (...) o łącznej wartości 29,37 zł na szkodę (...) S.A.

tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 kw

Wyrokiem z dnia 7 czerwca 2016 r. Sąd Rejonowy w Sokołowie Podlaskim obwinionego J. S. uznał za winnego dokonania zarzucanych mu czynów wyczerpujących dyspozycję art. 119 § 1 kw i za ten czyn na podstawie art. 119 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierzył mu karę 30 (trzydzieści) dni aresztu; zwolnił obwinionego od opłaty i zryczałtowanych wydatków postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od tego wyroku wniósł obwiniony. Wyrokowi zarzucił: rażącą niewspółmierność kary polegającą na wymierzeniu mu 30 dni aresztu w sytuacji, gdy jego sytuacja osobista i majątkowa przemawia za wymierzeniem kary wolnościowej. Podnosząc te zarzuty skarżący wniósł o wymierzenie kary ograniczenia wolności, polegającej na świadczeniu nieodpłatnej pracy na cele społeczne.

Na rozprawie apelacyjnej obwiniony popierał apelację i wniosek w niej zawarty.

Sąd Okręgowy w Siedlcach zważył, co następuje.

Apelacja obwinionego zarzucająca rażącą niewspółmierność kary jako zasadna na uwzględnienie nie zasługuje. Na wstępie stwierdzić, należy, iż Sąd I instancji trafnie ustalił w sprawie stan faktyczny oraz dokonał jego prawidłowej oceny pod względem prawnym. Również dokonana przez Sąd Rejonowy ocena dowodów nie zawiera błędów zarówno logicznych jak i prawnych. Mając na uwadze, iż skarżący nie kwestionuje tej części rozstrzygnięcia nie ma potrzeby szerszego odnoszenia się do tych kwestii.

Należy zgodzić się ze skarżącym, iż wymierzona mu kara nosi cechy rażącej surowość tak, że zaszła potrzeby dokonania jej korekty.

Nie ulega dla sądu odwoławczego żadnej wątpliwości, iż dotychczasowa postawa obwinionego, jego uprzednia karalność, pobudki działania, ilość dokonanych wykroczeń oraz rodzaj zabranego mienia – alkohol, przemawiały za wymierzeniem surowej kary. Jednakże przy wymiarze kary sąd powinien mieć na uwadze również wysokość wyrządzonej szkody. W przypadku obu wykroczeń wartość zabranego mienia była stosunkowo niska. Suma wyrządzonej szkody nie przekroczyła 60 zł. W tej sytuacji wymierzenie obwinionemu najsurowszego rodzaju kary i to w maksymalnej wysokości, nawet przy uwzględnieniu uprzedniej karalności obwinionego musi jawić się jako rażąco surowe. Dlatego też zdaniem sądu okręgowego kara ta musiała zostać zmieniona poprzez wymierzenie J. S. kary miesiąca ograniczenia wolności, polegającej na świadczeniu nieodpłatnej pracy na cele społeczne w rozmiarze 32 godzin.

Obecnie wymierzona kara jest, adekwatna do stopni winy, społecznej szkodliwości, rozmiaru wyrządzonych szkód oraz powinna spełnić wymogi prewencji zarówno ogólnej jak i indywidualnej.

Orzeczenie o kosztach uzasadniają przepisy art. 119§2 kpw w zw. z art.624§ kpk.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy w Siedlcach orzekł jak w wyroku.