Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2016 roku

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze VI Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Marek Witczak

Sędziowie:SSO Joanna Klimek – Zielińska

SSO Elżbieta Ozga - Świetlik

Protokolant: st. sekr. sąd Magdalena Operacz

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2016 roku w Zielonej Górze

sprawy z powództwa

K. R.

przeciwko

J. R.

o ustalenie, że obowiązek alimentacyjny ustał

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Świebodzinie

z dnia 8 czerwca 2016 roku, sygn. akt III RC 371/15

oddala apelację.

SSO E. O. - Świetlik SSO M. W. SSO J. Z.

Sygn. akt VI Ca 528/16

UZASADNIENIE

Powód K. R. wniósł przeciwko pozwanej J. R. pozew o ustalenie, że jego obowiązek alimentacyjny wobec pozwanej ustał z dniem 06.11.2015 r.

W uzasadnieniu żądania podał, że z pozwaną jest po rozwodzie. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 17.10.2013 r. zasądzono od niego na rzecz pozwanej alimenty po 400 zł. miesięcznie. Pozwana pracuje i ma środki utrzymania, a zatem obowiązek alimentacyjny według powoda nie jest aktualny. Powód wynajmuje pokój i ponosi opłaty w kwocie ok.400 zł. plus kaucja w kwocie 300 zł. Do spłaty ma kartę debetową na kwotę 2.600 zł. Jest po udarze i nie może pracować. To czyni pozew zasadnym. (k. 2-3)

Pozwana J. R. wniosła o oddalenie powództwa podając, że jej sytuacja nie uległa polepszeniu, lecz pogorszeniu. Po dokonaniu podziału majątku musi spłacić powoda kwotą 48.875zł. i na ten cel pożyczyła pieniądze od córek. Podjęła zatrudnienie na czas określony do dnia 26.06.2016 r. i zarabia 1.400 zł. brutto. Z uwagi na umiarkowany stopień niepełnosprawności nie może podjąć stałego zatrudnienia. Koszty mieszkaniowe, wydatki na leki, a także konieczność spłaty pożyczek pobranych od córek, są na tyle wysokie, że bez alimentów od powoda nie byłaby w stanie się utrzymać. Powód nie wydał jej pokoju w jej mieszkaniu i nie dokłada się do opłat mieszkaniowych. (k. 31-33).

Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2016 r., wydanym w sprawie sygn. akt III RC 371/15, Sąd Rejonowy w Świebodzinie oddalił powództwo. (k.-72)

W uzasadnieniu tego orzeczenia sąd I instancji ustalił, iż wyrokiem z dnia 25.03.2013 r. Sąd Okręgowy w Zielonej Górze rozwiązał przez rozwód małżeństwo K. i J. R. z winy powoda K. R.. Wyrok uprawomocnił się w dniu 16.04.2013 r. W tym czasie pozwana nie pracowała, była zarejestrowana jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku. Do dnia 30.11.2012 r. pracowała w spółce (...) - Zakład Produkcyjny (...) w S.. Utraciła pracę z powodu likwidacji stanowiska pracy. Przez 3 m-ce pobierała zasiłek w kwocie 900 zł. Powód był w stanie po udarze niedokrwiennym mózgu. Przebywał z tego względu w szpitalu od 12.09.2010r. do 24.09.2010 r. Pobierał rentę w kwocie 1.300 zł. m-nie. Nie mógł podejmować żadnej pracy. Strony mieszkały we wspólnym mieszkaniu. Nie miały żadnych dzieci na utrzymaniu.

Wyrokiem zaocznym z dnia 17.10.2013 r. Sąd Rejonowy w Zielonej Górze zasądził od K. R. na rzecz J. R. alimenty w kwocie po 400 zł m-nie, poczynając od dnia 02.09.2013 r. Wyrok uprawomocnił się z dniem 13.11.2013 r.

W tym czasie J. R. nie pracowała. Od 30.01.2013 r. była zarejestrowana jako bezrobotna z prawem do zasiłku i od 07.02.2013 r. pobierała zasiłek w kwocie 704,01 zł., a następnie 673,25 zł netto. Mieszkała wspólnie z byłym mężem K. R.. Od marca 2013 r. opłacała wszystkie rachunki mieszkaniowe; spłaciła też zaległości z tego tytułu (opłaty za gaz, energię, internet, wywóz nieczystości). Na leki wydawała 60-70 zł. m-nie. Miała orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym, która istnieje od 16.07.1999 r. Mogła wykonywać pracę lekką, zmienno-ruchową. Chorowała na astmę oskrzelową.

Powód K. R. nie pozostaje w związku małżeńskim i nie ma konkubiny. Mieszka sam w wynajętym od dnia 1.11.2015 r. lokalu mieszkalnym (1 pokój) i za czynsz płaci 230 zł. Ponadto opłaca centralne ogrzewanie – 50 zł., ciepłą i zimną wodę – 50 zł., wywóz nieczystości – 15 zł., energię – ok. 40 zł., łącznie wydatkuje kwotę ok.170 zł. Uiścił też kaucję w kwocie 150 zł. Od kwietnia 2011 r. pozostaje na rencie po przebytym udarze. Pobiera ją w kwocie 1.684 zł. (od dnia 01.03.2016 r.). Po wszystkich potrąceniach, w tym alimentów w kwocie 446,32 zł. z kosztami, do wypłaty ma kwotę 959,68 zł. Renta jest przyznana do dnia 29.04.2019 r. Nie otrzymuje pomocy z (...)u. Wykupuje posiłki (obiady) w usługach świadczonych przez (...) i na ten cel wydaje od 29 do 34 zł. Powód nie pracuje. Zgodnie z orzeczeniem lekarza orzecznika jest całkowicie niezdolny do pracy do 30.04.2019 r. Pozostaje pod kontrolą lekarza rodzinnego. Od 30.09.2010 r. do 22.10.2010 r. i 06.01.2014 r. do 09.01.2014 r. przebywał na leczeniu szpitalnym – stan po udarze, nadciśnienie tętnicze. Nie bierze leków przepisywanych przez lekarza, za wyjątkiem leków przeciwbólowych. Nie ma wydanego orzeczenia o niepełnosprawności. Ostatni raz przebywał w szpitalu we F. na oddziale psychiatrycznym przez 6 miesięcy. Od byłej żony w dniu 06.05.2016 r. otrzymał spłatę z tytułu podziału majątku (m.in. spłaty mieszkania) w kwocie 48.875 zł.

Pozwana J. R. mieszka sama w 3-pokojowym mieszkaniu uzyskanym w wyniku podziału majątku wspólnego z powodem. Jeden pokój i pomieszczenie na dzień toczącego się postępowania był jeszcze zajmowany przez powoda (zamknięte na klucz). Pieniądze na spłatę powoda pozwana pożyczyła od córek, którym zalega kwotę 48.875 zł (wartość spłaconego mieszkania). Spłaca dług wobec dwóch córek, po 350 zł m-nie dla każdej, łącznie 700 zł. m-nie. Pozwana posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym do 08.12.2017 r. Wymaga leczenia specjalistycznego. Leczy się z powodu astmy oskrzelowej, często choruje na zapalenie oskrzeli. W okresie od 29.06.2015 r. do 08.07.2015 r. przebywała na leczeniu szpitalnym z rozpoznaniem nieokreślonej dychawicy oskrzelowej. Na leki wydaje od 50 do 100 zł. m-nie. Co 3 m-ce jeździ do lekarza pulmonologa do Z.. Jest zatrudniona w spółce (...) w Z. jako sprzątaczka od dnia 26.06.2014 r. Umowę o pracę ma do dnia 25.06.2016 r. i zarabia 1.299 zł netto. Ponosi opłaty miesięczne: energia – 78 zł., gaz – ponad 200 zł., woda – 27 zł., wywóz nieczystości – 9 zł. Płaci też podatek gruntowy w kwocie 102 zł. kwartalnie.

W oparciu o te ustalenia Sąd Rejonowy zważył, iż obowiązek alimentacyjny powoda K. R. wobec pozwanej J. R. znajduje uzasadnienie w treści art. 60 § 2 i 3 zd. 1 k.r.o. Sąd podkreślił, że przepis ten stawia w uprzywilejowanej sytuacji małżonka niewinnego i daje mu podstawę prawną do domagania się od małżonka winnego alimentów, chociażby nie znajdował się w niedostatku.

Przywołując art.138 k.r.o. sąd wskazał, iż w przedmiotowej sprawie małżeństwo stron zostało rozwiązane z winy powoda, a zatem jego obowiązek alimentacyjny może ustać bezspornie jedynie w przypadku zawarcia przez pozwaną nowego małżeństwa. Pozwana nie jest zamężna i nadal ma prawo do alimentów od byłego małżonka, a przy tym nie musi pozostawać w stanie niedostatku. Aktualna wysokość alimentów płaconych przez powoda na rzecz pozwanej wynosi 400 zł. m-nie i są one płatne od września 2013 r. Alimenty te stanowią kontynuację wzajemnej pomocy, pomimo rozwodu pomiędzy stronami.

Sąd wyjaśnił pojęcie „zmiany stosunków” w świetle art. 138 k.r.o. i ocenił, iż w porównaniu z sytuacją, jaka istniałaby gdyby małżonkowie kontynuowali wspólne pożycie, pozostaje ona bez zmian. Sąd następnie szczegółowo omówił sytuację materialną pozwanej, tak obecną, jak i przeszłą oraz sytuację materialną powoda (k.87v.-88v). Sąd I instancji wskazał, że sytuacja finansowa powoda z okresu ustalenia alimentów nie była znana (w sprawie zapadł wyrok zaoczny), lecz bezsporne jest, iż nadal pobiera on rentę. Sąd porównał sytuację pozwanej, która miała miejsce podczas poprzedniego orzeczenia o alimentach z sytuacją obecną i stwierdził, iż usprawiedliwione potrzeby pozwanej nie uległy zmniejszeniu. Sąd nadmienił, iż pozwana, pomimo choroby (astmy oskrzelowej), stara się szukać zatrudnienia, aby w ten sposób pokryć własne potrzeby, a potrzeby te nie mieszczą się tylko w granicach płaconych przez powoda alimentów. Bezspornym jest, że pozwana aktualnie osiąga wyższy dochód, bo pobiera wynagrodzenie za pracę, a nie jak wcześniej zasiłek dla bezrobotnych, jednakże mając na uwadze systematyczny wzrost wydatków i kosztów jej utrzymania należy przyjąć, że nadal niezbędnym składnikiem jej utrzymania pozostają alimenty od byłego męża. Fakt ich uzyskiwania stanowi część zmierzającą do pozyskania środków finansowych na zaspokojenie potrzeb pozwanej i zapewnienia zbliżonego standardu życia, jaki posiadałaby będąc w związku z powodem tj. normalnie funkcjonującym związku małżeńskim. Nie bez znaczenia jest fakt, że rozwód orzeczono z winy powoda; był on skazany za znęcanie się nad żoną, nadużywał alkoholu. Alimenty ustalone od powoda na rzecz byłej żony są też konsekwencją orzeczenia rozwodu z jego winy. Pozwana, oprócz mieszkania uzyskanego w drodze podziału majątku, nie posiada żadnego innego majątku, który miałby wpływ na poprawę jej sytuacji materialnej. Z kolei powód może poprawić swoją sytuację mieszkaniową i bytową z uwagi na przyznaną spłatę (kwota ponad 48.000zł). Nie ma on innych osób na utrzymaniu, a zatem swoim dochodem może, a nawet powinien podzielić się z byłą żoną. Z materiału zgromadzonego w sprawie nie wynika też, że ma on inne obciążenia finansowe aniżeli alimenty ściągane z renty.

Podsumowując sąd I instancji stwierdził, że zobowiązanie alimentacyjne powoda wobec pozwanej, ustalone w kwocie po 400 zł., pozostaje w zakresie możliwości finansowych powoda, a po stronie pozwanej nie zaszły żadne okoliczności, które świadczyłyby o braku podstaw do dalszego utrzymania dotychczas orzeczonego obowiązku alimentacyjnego. Powód kategorycznie nie domagał się obniżenia alimentów, a Sąd nie znalazł podstaw do ich całkowitego wygaszenia. W tej sytuacji orzeczono jak w sentencji wyroku i oddalono powództwo na podstawie art. 60 § 2 k.r.o. i art. 138 k.r.o. w zw. z art. 61 k.r.o. (k.86-88)

Apelację od tego wyroku złożył powód K. R., zaskarżając go w całości i wnosząc o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uwzględnienie jego powództwa w całości tj. uchylenie zasądzonych wyrokiem z dnia 17.10.2013 r. w sprawie sygn. akt III RC 553/13 alimentów płatnych przez powoda w kwocie po 400 zł., poczynając od 6 listopada 2015 r. oraz o zasądzenie od pozwanej kosztów procesów według norm przepisanych.

W uzasadnieniu tego środka odwoławczego powód wniósł o ponowne rozpoznanie jego sprawy. Wskazał, iż pozwana może ubiegać się o świadczenia w (...) lub otrzymać rentę z ZUS, może również skorzystać z pomocy dorosłych córek. Stwierdził, że pozwana ma na swoje utrzymanie kwotę 1.500 zł., a on – 930 zł. miesięcznie. W wyniku podziału majątku pozwana otrzymała mieszkanie o wartości obecnej 150.000 zł. wraz ze znajdującymi się w mieszkaniu rzeczami. Mieszkanie jest trzypokojowe, więc pozwana może wynajmować pokoje studentkom i uzyskać w ten sposób środki na utrzymanie.

Powód podniósł, iż otrzymana przez niego spłata nie pozwala na zakup mieszkania, a z uwagi na obciążenia alimentacyjne nie ma on zdolności kredytowej. Nie wystarczają mu środki, które ma na utrzymanie i korzystał z pomocy siostry. Wszystko to, w ocenie powoda, czyni apelację zasadną (k.75-77).

Odpowiedź na apelację złożyła pozwana J. R. wnosząc o oddalenie apelacji w całości (pkt 1) oraz o obciążenie kosztami postępowania powoda (pkt 2).

W uzasadnieniu pozwana stwierdziła, iż wskazane przez powoda świadczenia (dodatek pielęgnacyjny, renta socjalna, renta chorobowa, dodatek do obiadów, dodatek mieszkaniowy) nie przysługują jej z uwagi na brak spełnienia kryteriów wynikających z określonych przepisów, które te świadczenia normują. Dorosłe córki stron mają już swoje rodziny, pomogły pozwanej biorąc kredyty na spłatę powoda i zobowiązując się z własnych środków pokryć prowizje, odsetki i inne koszty kredytu. Pozwana ponownie podniosła, iż zwraca po 350 zł. miesięcznie dla każdej z córek. Stwierdziła również, że umowa o pracę została jej przedłużona z dniem 27.06.2016 r. na dwa lata, jednak ze wskazaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia. Nie ma dobrego zdrowia, czekają ją badania (spirometria, brononchoskopia). Obawia się, że czeka ją pobyt w szpitalu, w wyniku czego umowa o pracę może zostać rozwiązana. Nieruchomość nie jest warta 150.000 zł., jak to wskazywał powód. Biegły wycenił mieszkanie na kwotę 96.000 zł. Wynajęcie pomieszczeń studentom jest wykluczone, gdyż pomieszczenia zajmowane przez powoda przed podziałem majątku wymagają remontu, a to wiąże się z ogromnym nakładem finansowym, na który pozwanej nie stać. Powód znaczenie zawęża pole poszukiwania mieszkania ograniczając się tylko do miejscowości S.. Ponadto poszukuje mieszkania za kwotę 30.000 zł,, podczas gdy otrzymał znacznie więcej – ok. 50.000 zł. Powód cały czas uskarża się na słaby stan zdrowia i spustoszenie w głowie w związku ze swoją chorobą. W ocenie pozwanej to nie choroba wyniszcza jego organizm, tylko alkohol, który nadużywa od wielu lat. W tej sprawie toczy się postępowanie wyjaśniające w Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w S.. Wszystko to sprawia, że, w ocenie pozwanej, apelacja jest niezasadna. (k.105-106)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda K. R. nie zasługuje na uwzględnienie, co skutkowało jej oddaleniem.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż apelacja nie zarzuca nieważności postępowania, którą zgodnie z art. 378 § 1 k.p.c. sąd II instancji bierze z urzędu pod uwagę. Kontrola instancyjna również nie daje podstaw do takiego ustalenia. Dalszy zakres kognicji sądu odwoławczego wyznaczała zatem treść orzeczenia oraz granice zaskarżenia i zakres zarzutów podniesionych w apelacji.

W przedmiotowej sprawie sąd I instancji poczynił ustalenia faktyczne oraz wskazał na motywy prawne, jakimi kierował się wydając orzeczenie. Poczynione przez sąd pierwszej instancji ustalenia faktyczne sąd odwoławczy - podzielając je w całości - przyjmuje za własne, czyniąc je integralną częścią swojego uzasadnienia.

Zgodnie z art. 60 § 2 k.r.o. jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. Natomiast z art.138 k.r.o. wynika, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Jak słusznie stwierdził sąd pierwszej instancji niezbędne w sprawie było ustalenie, czy nastąpiły okoliczności zmieniające sytuację materialną stron od czasu uprawomocnienia się wyroku zaocznego orzekającego alimenty, przy czym skoro rozwód między stronami orzeczono z wyłącznej winy powoda, to nie jest konieczne, by po stronie pozwanej wystąpił warunek niedostatku.

Argumentów powoda nie można uznać za zasadne. Powód wskazuje, iż pozwana winna zapewnić sobie środki na utrzymanie zwracając się do Ośrodka Pomocy (...) po dostępne różnego rodzaju świadczenia lub zwracając się o pomoc do córek. Jednak zważyć należy, iż na zakres obowiązku alimentacyjnego wskazuje art. 135 § 1 k.r.o., który stanowi, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zgodnie natomiast z art. 135 § 3 k.r.o. świadczenia z pomocy społecznej nie wpływają na zakres obowiązku alimentacyjnego – zatem argumentacja powoda w tym zakresie jest więc nietrafna, tak jak i jego argumenty dotyczące możliwości alimentowania pozwanej przez dorosłe córki. Z art. 130 k.r.o. wynika, iż obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi po rozwiązaniu lub unieważnieniu małżeństwa albo po orzeczeniu separacji wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka. W art. 130 k.r.o. ustawodawca wprowadził więc regułę, zgodnie z którą obowiązek alimentacyjny byłych małżonków wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych uprawnionego do alimentów małżonka (…) Chodzi zarówno o krewnych w linii prostej, jak i krewnych w linii bocznej (por. G. Jędrejek, Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Pokrewieństwo i powinowactwo. Komentarz do art. 61(7)-144(1), LEX 157347).

W dalszej kolejności sąd odwoławczy rozważył argumenty powoda, że jego sytuacja materialna jest gorsza, niż sytuacja pozwanej i że nie wystarcza mu środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb. Powód podnosi jednak te same argumenty, które były wzięte już pod uwagę przez sąd I instancji, co jasno wynika z uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego. Nie podnosi żadnych zarzutów odnośnie błędów w ustaleniach stanu faktycznego, daje jedynie wyraz swemu przekonaniu, iż wyrok w sprawie powinien być inny. Nie może to jednak zmienić faktu, iż ustalenia sadu I instancji są prawidłowe, a wyrok – słuszny. Pozwana obecnie pracuje, jednak zarabia 1.300 zł. miesięcznie (poprzednio dostawała zasiłek dla bezrobotnych w kwocie najpierw 704 zł., a potem 673 zł.). Jednak obecnie pozwana spłaca na rzecz córek zaciągnięty dług – miesięcznie jest to kwota 700 zł. Ponadto pozwana ponosi koszty utrzymania mieszkania. Powyższe fakty sprawiają, iż trudno uznać, że sytuacja pozwanej poprawiła się.

Apelujący wskazuje, iż pozwana zyskała wyłączną własność mieszkania, w którym mieszka, jednak należy w tym samym stopniu wziąć pod uwagę związane z tym skutki. Zaciągnęła dług u córek, który teraz spłaca, a ponadto powód jednorazowo uzyskał spłatę w kwocie prawie 50.000 zł, co niewątpliwie poprawiło jego sytuację. Jeżeli nawet nie jest w stanie zakupić mieszkanie za tę sumę, to kwota ta stanowi znaczącą część sumy, za którą można kupić mieszkanie, choćby do remontu. Może też ją oczywiście spożytkować w inny sposób, ale bezsporne jest, że taką kwotą dysponuje.

Podkreślić w tym miejscu należy, że sytuacja zdrowotna powoda od czasu orzeczenia o alimentach w 2013 r. nie zmieniła się. Powód powołuje się na swój stan zdrowia związany z udarem – jednak nie udowodnił przesłanki, która wynika z art. 138 k.r.o., a mianowicie zmiany sytuacji od ostatniego orzeczenia. Udar powód przechodził w 2010 roku, co wynika z przedłożonej przez powoda dokumentacji. Nadciśnienie tętnicze również jest schorzeniem, na które powód choruje od wielu lat (k.13). Powód nie wykazał, aby jego sytuacja od 2013 roku pogorszyła się w jakimkolwiek stopniu. Istotną okolicznością jest również fakt, iż powód nadużywa alkoholu, co nie może pozostawać obojętne dla jego stanu zdrowia oraz majątkowego (k.109, 116 – przesłuchanie pozwanej). Nadto, mimo stwierdzonych schorzeń, powód generalnie się nie leczy tzn. nie przyjmuje lekarstw z własnego wyboru a nie z braku środków na ten cel.

Sąd I instancji – w oparciu o dostępny materiał dowodowy – prawidłowo ustalił, że sytuacja od chwili orzeczenia rozwodu i zasądzenia alimentów od powoda na rzecz pozwanej w kwocie 400 zł. miesięcznie zasadniczo nie zmieniła się. Sąd odwoławczy tę ocenę podtrzymuje.

Uwzględniając powyższe oraz fakt, że uprawnienie pozwanej znajduje oparcie w art. 60 § 2 k.r.o. oraz biorąc pod uwagę, że uregulowanie to daje małżonkowi niewinnemu prawo do uzyskania pomocy w zakresie odpowiednim do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb, jak też biorąc pod uwagę aktualną sytuację materialną obu stron, stwierdzić należało, że usprawiedliwione potrzeby pozwanej oraz obecny zakres możliwości finansowych powoda nie uzasadnia ustalenia, że obowiązek alimentacyjny powoda wobec pozwanej ustał. Powód wyraźnie przy tym zaznaczył, iż nie domaga się obniżenia alimentów w jakimkolwiek zakresie.

R. – w ocenie sądu odwoławczego - orzeczenie sądu pierwszej instancji jest prawidłowe, zarówno w zakresie ustaleń faktycznych, jak i dokonanej oceny prawnej, a podnoszone w apelacji zarzuty powoda nie mogą prowadzić do zmiany zaskarżonego orzeczenia. W tych okolicznościach apelację – na podstawie art.385 k.p.c. – oddalono, o czym orzeczono w sentencji wyroku.

SSO E. O.-Świetlik SSO M. W. SSO J. Z.