Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Gz 208/16

POSTANOWIENIE

Dnia 09 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Jerzy P. Naworski (spr.)

Sędziowie: SO Zbigniew Krepski, SO Małgorzata Bartczak-Sobierajska

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2016 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. B.

przeciwko T. K.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 17 lipca 2015r., sygn. akt V GC 1417/14

postanawia

oddalić zażalenie

Jerzy P. Naworski

Zbigniew Krepski Małgorzata Bartczak-Sobierajska

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowienie Sąd Rejonowy oddalił wniosek pozwanego o wyłączenie od rozpoznania sprawy sędziów Ryszarda Kołodziejskiego oraz B. G.. W uzasadnieniu postanowienia Sąd ten podkreślił, że w sprawie nie występuje żadna z okoliczności wymienionych w art. 48 k.p.c. oraz nie ma podstaw do przyjęcia istnienia okoliczności, które mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności wymienionych sędziów w sprawie. Sędziowie, których dotyczy wniosek, złożyli oświadczenia wymagane przez art. 52 § 2 zd. 1 k.p.c., natomiast ocena argumentów podnoszonych przez pozwanego, sama przez się, nie oznacza „stronniczości sądu”. Według Sądu a quo pozwany nie uprawdopodobnił występowania okoliczności mogących wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziów, których dotyczy wniosek. Nie stanowi jej zwłaszcza wydanie w sprawie nakazu zapłaty (k. 105-107).

W zażaleniu na to postanowienie pozwany wniósł o jego uchylenie i o wyłączenie obu sędziów od rozpoznania sprawy, kwestionując ocenę dokonaną przez Sąd Rejonowy. Skarżący podkreślił, że, mimo złożenia przez sędziów wyjaśnień, należy wziąć pod uwagę ich stosunek emocjonalny, którym może być niechęć i nieprzyjaźń spowodowana postępowaniami w innej sprawie między tymi samymi stronami. Jak podkreślił żalący się, w innej sprawie zapadło rozstrzygnięcie na podstawie podobnych przesłanek i dowodów, a zatem sędziowie mają już wyrobione zdanie na temat pozwanego. Według skarżącego, drogą prostego rozumowania, na podstawie doświadczenia życiowego, tak jak każdy człowiek, również sędzia, odczuwa emocje, które mogą rzutować na nieobiektywny stosunek do strony w sytuacji, gdy rozpoznaje kolejną sprawę z jej udziałem. Niechęć może wynikać z przekonania sędziego lub innych sędziów, z którymi być może się konsultował, że skoro pozwany zalega z płatnościami z tytułu innych, podobnych dokumentów, wówczas najpewniej identycznie jest w tej sprawie, co w społecznym odbiorze może również wywoływać wątpliwości co do bezstronności sędziów (k. 119-120).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jest bezzasadne.

Podstawą wyłączenia sędziego od rozpoznania sprawy na podstawie art. 49 k.p.c., mogą być, jak trafnie podkreślił Sąd pierwszej instancji, odnoszące się do strony stosunki sędziego o charakterze emocjonalnym (przyjaźń, sympatia, niechęć, nienawiść).

Samo przekonanie skarżącego na temat istnienia takich stosunków sędziów w związku z wydanymi przez nich w innych sprawach nakazami zapłaty w żadnym razie nie daje podstaw do uznania, że w rachubę wchodzą okoliczności, o których mowa w art. 49 k.p.c.

Podstawą wyłączenia sędziego nie może być powołana przez stronę wadliwość oceny prawnej sprawy, gdyż kwestia ta może być badana jedynie w drodze zaskarżenia ewentualnego niekorzystnego rozstrzygnięcia do sądu drugiej instancji (postanowienie SN z dnia 8 marca 1972 r., I PZ 9/72, Lex nr 7068). Także okoliczność, że sędzia reprezentuje pogląd prawny niekorzystny dla strony, nie stanowi podstawy wyłączenia go w świetle art. 49 k.p.c. (postanowienie SN z dnia 20 lutego 1976 r., II CZ 8/76, Lex nr 7802). Nawet zarzut strony, że sędzia prowadzi postępowanie z naruszeniem przepisów procesowych, nie może być skuteczną podstawą wniosku o wyłączenie sędziego (postanowienie SN z dnia 2 maja 1974 r., I CZ 48/74, Lex nr 7479).

W rozpoznawanie sprawie skarżący nawet nie twierdzi, że w rachubę wchodziły tego rodzaju przypadki, lecz jedynie przypuszcza, że sędziowie mają już wyrobione zdanie na jego temat, skoro wydali nakazy zapłaty, w tej lub w innej sprawie.

W świetle przytoczonych judykatów argumenty podniesione przez skarżącego nie świadczą o tym, że między sędziami i pozwanym istnieją okoliczności mogące wywołać uzasadnioną wątpliwość co do ich bezstronności. Aprobata odmiennego stanowiska, sprowadzając rzecz ad absurdum, byłaby równoznaczna z koniecznością uwzględnienia każdego wniosku strony o wyłączenie sędziego, który rozstrzygnął inną sprawę z jego udziałem w sposób go niezadawalający, a pozwanego zawsze w sprawie, gdy został wydany przeciwko niemu nakaz zapłaty.

Z przedstawionych względów Sąd pierwszej instancji zarzut naruszenia art. 49 k.p.c. jest chybiony, a zatem zażalenie należało oddalić jako bezzasadne (art. 385 w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.).

Jerzy P. Naworski

Zbigniew Krepski Małgorzata Bartczak-Sobierajska

Zażalenie nie służy

1. (...)

2. (...):

- (...),

3. (...)

T. 09/11/2016 r.

VI Gz 208/16

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE