Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2016 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Lidia Grzelak

Protokolant st. sekr. sąd. Jolanta Dziki

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2016 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa L. Ż.

przeciwko B. Ł.

o zapłatę 30000,00 zł

I zasądza od pozwanego B. Ł. na rzecz powoda L. Ż. kwotę 30000,00 zł ( trzydzieści tysięcy złotych ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanego B. Ł. na rzecz powoda L. Ż. kwotę 1500,00 zł ( jeden tysiąc pięćset złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu;

III przyznaje adw. J. F. za pełnienie obowiązków kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego B. Ł. wynagrodzenie w wysokości 2400,00 zł ( dwa tysiące czterysta złotych ) wraz z podatkiem VAT w wysokości 23 % od tej sumy;

IV przyznane w pkt III wynagrodzenie nakazuje Kasie Sądu Rejonowego w Ciechanowie wypłacić adw. J. F. tymczasowo z sum budżetowych;

V koszty kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego B. Ł. orzeczone w pkt III wyroku przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt I C 188/15

UZASADNIENIE

Powód L. Ż. wystąpił z pozwem przeciwko B. Ł., domagając się zasądzenia kwoty 30000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2016 r., na wniosek powoda L. Ż., Sąd ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego B. Ł. kuratora w osobie adwokat J. F..

Kurator pozwanego wnosił o oddalenie powództwa. Ponadto wnosił o przyznanie wynagrodzenia za pełnienie obowiązków kuratora.

Sąd ustalił co następuje:

L. Ż. i B. Ł. są spokrewnieni ( zeznania powoda L. Ż. k. 71 – 20.10.16 r. 4:05 – 4:16 ).

W dniu 11 lipca 2012 r. L. Ż. i B. Ł. zawarli umowę pożyczki kwoty 30000,00 zł. Termin zwrotu pożyczki ustalili na 31 grudnia 2013 r. ( umowa pożyczki k. 68 ).

B. Ł. kilkakrotnie deklarował zwrot pieniędzy; dotychczas jednak nie zwrócił należności zgodnie z umową ( zeznania powoda L. Ż. k. 71 – 20.10.16 r. 4:05 – 4:16 ).

B. Ł. przebywa za granicą. Jego dokładne miejsce pobytu nie jest znane ( zeznania powoda L. Ż. k. 71 – 20.10.16 r. 4:05 – 4:16 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie umowy ( k. 68 ) oraz częściowo zeznań powoda L. Ż. ( k. 71 – 20.10.16 r. 4:05 – 4:16).

Wskazać należy, że zawarcie pożyczki zostało stwierdzone umową w formie pisemnej. Zgodnie z art. 720 § 2 kc, umowa pożyczki, której wartość przenosi pięćset złotych, powinna być stwierdzona pismem.

Sąd dał wiarę zeznaniom powoda L. Ż. co do faktu, że pożyczka nie została dotychczas zwrócona, chociażby w części. Niewątpliwie, kwota pożyczki była znaczna, jednakże jej udzielenie zostało potwierdzone umową na piśmie.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu, roszczenie powoda L. Ż. zasługuje na uwzględnienie w całości.

Strony zawarły umowę pożyczki, której przedmiotem była kwota 30000,00 zł. Jednocześnie ustalono, że zwrot nastąpi do dnia 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z art. 720 § 1 kc, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że pozwany B. Ł. nie wywiązał się z umowy i nie zwrócił dotychczas przedmiotu pożyczki.

Odnosząc się do żądania w zakresie zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty 30000,00 zł, wskazać należy, że termin zwrotu pożyczki został przez strony precyzyjnie określony w umowie na dzień 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie zaś z art. 481 § 1 i 2 kc, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Treść cyt. artykułu uległa z dniem 1 stycznia 2016 r. zmianie wskutek wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw. Zgodnie z art. 56 cyt. ustawy, do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Obecne brzmienie art. 481 § 1 i 2 kc jest następujące: Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Uznać zatem należy, że powodowi przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie za okres od dnia wytoczenia powództwa do dnia 31 grudnia 2015 r. w wysokości wynikającej z art. 481 kc w brzmieniu obowiązującym przez 1 stycznia 2016 r., zaś za okres od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty w wysokości wynikającej w art. 481 kc w brzemieniu określonym przepisem art. art. 2 pkt 2 lit. a i b ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw. Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 stycznia 2016 r. w sprawie wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie, poczynając od dnia 1 stycznia 2016 r. wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie wynosi 7% w stosunku rocznym.

O zwrocie kosztów procesu przez pozwanego na rzecz powoda, Sąd orzekł stosownie do art. 98 kpc.

Na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 listopada 2013 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd przyznał kuratorowi wynagrodzenie w wysokości 60,00 zł wraz z podatek VAT w wysokości 23 %, którą nakazał wypłacić z sum budżetowych. Jednocześnie koszty postępowania w tym zakresie Sad przejął na rachunek Skarbu Państwa.